Bacalar. Lokalizacja Bacalar w stanie Quintana Roo

Hiszpański podbój i kolonia

Pierwsze kontakty zdobywców miały miejsce w 1531 r., kiedy Francisco de Montejo (ojciec lub "przedni) zlecił podbój tych terenów Alonso Dávili, który przybył do Tulum i Bakhalal, zakładając miasto, które nazwał Villa Real, ale musiał je opuścić stało się to z powodu niespodziewanych ataków Majów.

W 1543 roku Francisco de Montejo y León "el Mozo" (syn "natarcia") ponownie zlecił zadanie podboju obszaru Bacalar Gasparowi Pacheco i jego synowi Melchorowi.
Hiszpanie podbili znaczną liczbę rdzennej ludności, a w 1544 r. Melchor Pacheco założył populację Hiszpanów, nadając jej nazwę Salamanca de Bacalar, jednak ze względu na oddalenie populacji i słabą komunikację ze stolicą prowincji, w tamtym czasie, Mérida na Jukatanie zawsze utrudniano osadnictwo Bacalar.

W epoce kolonialnej w 1630 roku najważniejszą osadą na wschodnim wybrzeżu Półwyspu Jukatan był Bacalar, z około trzydziestoma osadnikami był to pośredni punkt na trasie do odległych prowincji Gwatemali i Hondurasu.

W  XVII wieku Bacalar To był nieustannie atakowany przez Piratów, którzy przybyli kanałami, aby wysiąść w lagunie.

Fort San Felipe de Bacalar.

Do 1639 roku Majowie z Quintana Roo nie zostali całkowicie podbici, wycofując się do dżungli (był to precedens, który doprowadził do Wojny kastowej w XIX wieku, zakładającej w 1850 roku miasto Chan Santa Cruz, stolicę ludu Majów, dziś Felipe Carrillo Port w Quintana Roo, pod ochroną angielską, z którym handlowali do 1893 roku).

W 1640 roku szkocki bukanier i pirat Peter Wallace osiedlił się na południe od obecnego stanu Quintana Roo i poświęcił się eksploatacji drewna barwionego (tzw. Drzewo Kampeszowe), dając początek pierwszej angielskiej osadzie w Belize na południe od Rzeki Hondo i będącej początkiem dzisiejszego Belize.

W 1652 roku Bacalar zostało zniszczone przez kubańskiego pirata Diego el Mulato, co doprowadziło do niemal całkowitego opuszczenia wschodniego wybrzeża.

Ataki Piratów angielskich, francuskich i holenderskich trwały nadal w  XVIII wieku , gdy chcieli kontrolować handel drewnem barwionym, z drugiej strony trwały ataki zbuntowanych Majów.

Doprowadziło to do decyzji o ufortyfikowaniu miasta i na brzegu laguny wzniesiono Fort San Felipe de Bacalar , ukończony w 1729 r.
W latach 1733-1735 przybyło 149 Kanaryjczyków, aby ponownie założyć miasto Bacalar w pobliżu jeziora Nawrócenie Bacalar prosperował w bezpiecznym miejscu i eksportował mahoń, drewno barwione, cukier, niektóre owoce, a także kozy i świnie.

Region był ośrodkiem deportacji rdzennej ludności w czasie dyktatury Porfirio Díaza (1876-1911).
Obecnie w forcie San Felipe mieści się muzeum.

Turystyka

Obecnie Bacalar to miejscowość poświęcona przede wszystkim turystyce, która rozwija się pomiędzy laguną, w której się znajduje, a pobliskimi stanowiskami archeologicznymi Majów i miastem Chetumal.

Główną atrakcją turystyczną miasta jest Zalew, nad którego brzegiem znajduje się uzdrowisko, w którym można poćwiczyć pływanie, oferuje także palapas do jedzenia, w niektórych rejonach laguny występują mikrobiality podobne do białych koralowców, odbywają się tam rejsy łodzią laguny i inne usługi. Muzeum Wojny Kast znajdujące się w starym Forcie San Felipe de Bacalar przedstawia broń i przedmioty pochodzące od założycieli Bacalar oraz walkę pomiędzy nimi a grupami Majów, a także atak piratów, od którego ucierpiało miasto.