  
   |
|
|
Monety Islamskie i
Imperim Ottomańskiego Dinar Almorwidów Dinar Almorawidów (arab. ??????? ????????) był Złotym dinarem, monetą dinarową bitą za panowania Dynastii Almorawidów w Maghrebie i Półwyspie Iberyjskim. Mennice,
które je produkowały, były dostarczane przez kopalnie
złota w Afryce Zachodniej na południe od Sahary.
HistoriaKiedy Almorawidzi podbili Awdaghust około 1054 roku, przejęli kontrolę nad południowym punktem transsaharyjskich szlaków handlowych . [1] Kiedy Abu Bakr ibn Umar poprowadził zdobycie oaz Sijilmasa z Maghrawy , zajęli oni północny punkt. [1] W tej pozycji Almorawidzi byli w stanie kontrolować trans-saharyjski handel złotem i czerpać z niego korzyści. [1] W ciągu dwóch lat od zdobycia Sijilmasy, punktu wejścia złota do Afryki Północnej, bito tam dinary w imieniu Abu Bakra ibn 'Umara Kiedy Jusuf ibn Taszfin został oficjalnie emirem Almorawidów w 1087 r., wybito monety z jego imieniem i wielkość produkcji wzrosła. [1] Oprócz Sijilmasy monety bito w kilku nowych mennicach, z których pierwsza była w Aghmat w 1093 r. [1] Mennica w Aghmat miała najwyższą produkcję ze wszystkich mennic w Afryce Północnej do 1122 r., a Muhammad al- Idrisi zauważył w Nuzhat al-Mushtaq, że pod rządami Almorawidów ludność Aghmat była najbogatsza. Od około 1096 r. dinary Almorawidów były bite w al-Andalus , począwszy od Sewilli . [1] Znaczący wzrost produkcji nastąpił około 1104 roku, rok po tym, jak Ali ibn Yusuf został uznany za spadkobiercę imperium; monety te zawierały jego imię i nazwisko jego ojca. [1] Ronald A. Messier sugeruje, że "miało to na celu nagłośnienie zasadności" prawa "Alego do tronu". Za Alego produkcja monet znacznie wzrosła. Dinary były bite w Marrakeszu , nowo powstałej stolicy Almorawidów, od około 1097 roku. [1] Cztery lata później bito je także w Fezie , Tilemsan i Nul Lamta . [1] Wiele miast, w których wybijano monety, pomogło sułtanowi Almohadów umocnić kontrolę nad odległymi częściami jego imperium; jego nazwisko na monetach funkcjonowało jako swego rodzaju marka i symbol władzy, aby zapobiec ewentualnym buntom.
Największy zakres produkcji dinarów Almoravidów rozpoczął się około 1120 roku i trwał do około 1130 roku; był to szczyt dobrobytu Almoravidów, kiedy miała miejsce większość konstrukcji Alego. [1] Najbardziej produktywne andaluzyjskie mennice znajdowały się w tym czasie w Almerii , Sewilli i Granadzie - najważniejszych miastach handlu międzynarodowego W obliczu zagrożenia ze strony Ibn Tumarta i ruchu Almohadów , Ali przeniósł swoją uwagę na afrykańską część swojego imperium. [1] Około 1130 roku w Afryce wyprodukowano więcej dinarów almorawidów niż w Iberii. [1] Od 1139 do 1146 Almohadowie Ibn Tumarta prowadzili totalną wojnę z Almorawidami, aż w końcu podbili Marakesz. [1] Ekonomiczne skutki tego konfliktu można było odczuć już w 1141 r., kiedy kupcy Fesi skarżyli się na almohadzkich "uzurpatorów". Ostatni sułtan Almorawidów, Ishaq ibn Ali i kilku nieznanych rebeliantów Almorawidów wybiło kilka dinarów od 1146 do 1151 roku. CyrkulacjaAlmorawidzi
handlowali praktycznie wyłącznie lokalnie produkowanymi
dinarami.
|
.jpg)