Indie Zachodnie
(Region Ameryki Środkowej)

(Zobacz również inne miejsca:  |  |  |  |  |  |  |

Indie Zachodnie to podregion Ameryki Północnej (a zwłaszcza Ameryki Środkowej, otoczony Północnym Atlantykiem i Morzem Karaibskim, obejmujący 13 niezależnych Krajów wyspiarskich i 19 terytoriów zależnych w trzech archipelagach: Wielkich Antylach, Małych Antylach i Archipelagu Lucayan

Podregion obejmuje wszystkie Wyspy Antyli, a także Bahamy oraz Wyspy Turks i Caicos, które znajdują się na Północnym Atlantyku . Obecnie termin Indie Zachodnie jest często wymienny z terminem Karaiby, chociaż ten ostatni może również obejmować niektóre kraje kontynentalne Ameryki Środkowej i Południowej, które mają karaibskie wybrzeża lub wybrzeża w pobliżu Karaibów, takie jak Belize , Gujana Francuska , Gujana i Surinam , a także atlantycki kraj wyspiarski Bermudy , z których wszystkie różnią się geograficznie od trzech głównych grup wysp, ale są powiązane kulturowo.

Pochodzenie i użycie terminu

W 1492 roku Krzysztof Kolumb jako pierwszy Europejczyk odnotował swoje przybycie na wyspy, gdzie według historyków po raz pierwszy postawił stopę na lądzie na Bahamach. Po pierwszej z  Wypraw Krzysztofa Kolumba do obu Ameryk Europejczycy zaczęli używać terminu Indie Zachodnie w celu odróżnienia tego regionu zarówno od pierwotnych "Indii " (tj. Indii ), jak i Indii Wschodnich, Azji Południowej i Azji Południowo-Wschodniej

Pod koniec XVI wieku francuscy, angielscy i holenderscy kupcy oraz Korsarze rozpoczęli działalność na Morzu Karaibskim , atakując hiszpańską i portugalską żeglugę oraz obszary przybrzeżne. Często szukali schronienia i remontowali swoje statki na obszarach, których Hiszpanie nie mogli podbić, w tym na wyspach Małych Antyli, północnym wybrzeżu Ameryki Południowej, w tym u ujściu Orinoko i na wybrzeżu Atlantyku w Ameryce Środkowej. Na Małych Antylach udało im się zdobyć przyczółek po kolonizacji St Kitts w 1624 r. i Barbadosu w 1626 r., a kiedy w połowie XVII wieku wybuchła rewolucja cukrowa, sprowadzili tysiące zniewolonych Afrykanów do pracy na polach i młyny jako robotnicy. Ci zniewoleni Afrykanie dokonali rewolucji demograficznej, zastępując lub przyłączając się albo do rdzennych Karaibów, albo do europejskich osadników, którzy byli tam jako pracownicy kontraktowi .

Walka między Europejczykami z północy a Hiszpanami rozprzestrzeniła się na południe od połowy do końca XVII wieku, gdy koloniści angielscy, holenderscy, francuscy i hiszpańscy, a w wielu przypadkach zniewoleni Afrykanie, najpierw wkroczyli, a następnie zajęli wybrzeże Gujany (które spadło do francuski, angielski i holenderski) oraz dolinę Orinoko, która przypadła Hiszpanom. Holendrzy, sprzymierzeni z Karaibami Orinoko, ostatecznie przenieśli walki w głąb Ameryki Południowej, najpierw wzdłuż Orinoko, a następnie wzdłuż północnych krańców Amazonki i Gujany

Ponieważ żaden kraj europejski nie zajmował większej części Ameryki Środkowej, stopniowo Anglicy z Jamajki zawarli sojusze z Królestwem Miskito w dzisiejszej Nikaragui i Hondurasie , a następnie rozpoczęli pozyskiwanie drewna na wybrzeżu współczesnego Belize . Te wzajemnie powiązane stosunki handlowe i dyplomatyczne obejmowały strefę zachodnich Karaibów istniejącą na początku XVIII wieku. W Królestwie Miskito dojście do władzy Miskito-Zambos , które wywodzi się z ocalałych z buntu na pokładzie statku niewolniczego w latach czterdziestych XVII wieku oraz wprowadzenie zniewolonych Afrykanów przez brytyjskich osadników na obszarze Miskito i w Belize, również zmieniło tę sytuację obszar na obszar o wysokim odsetku osób pochodzenia afrykańskiego, jaki stwierdzono w większości pozostałych regionów Karaibów.

Od XVII do XIX wieku europejskimi terytoriami kolonialnymi Indii Zachodnich były Francuskie Indie Zachodnie , Brytyjskie Indie Zachodnie , Duńskie Indie Zachodnie , Antyle Holenderskie (Holenderskie Indie Zachodnie) i Hiszpańskie Indie Zachodnie .

W 1916 roku Dania sprzedała Duńskie Indie Zachodnie Stanom Zjednoczonym ^[9] za 25 milionów dolarów w złocie, zgodnie z Traktatem o Duńskich Indiach Zachodnich . Duńskie Indie Zachodnie stały się wyspiarskim obszarem Stanów Zjednoczonych, zwanym Wyspami Dziewiczymi Stanów Zjednoczonych

"Indie Zachodnie" były częścią nazw kilku Kolonialnych Kompanii Handlowych z XVII i XVIII wieku, w tym Duńskiej Kompanii Zachodnioindyjskiej, Holenderskiej Kompanii Zachodnioindyjskiej, Francuskiej Kompanii Zachodnioindyjskiej i Szwedzkiej Kompanii Zachodnioindyjskiej

Wielkie Antyle są geologicznie najstarszym z trzech archipelagów i obejmują zarówno największe wyspy ( Kuba , Jamajka , Hispaniola i Portoryko ), jak i najwyższe góry ( Pico Duarte , Blue Mountain , Pic la Selle , Pico Turquino ) na Karaibach. ^[14] Wyspy Wielkich Antyli zbudowane są z warstw o ??różnym wieku geologicznym, w tym z fragmentarycznych pozostałości prekambryjskich płyty północnoamerykańskiej (starszych niż 539 mln lat), wapieni wieku jurajskiego (201,3-145 mln lat temu), a także wysp osady łukowe i skorupa oceaniczna z okresu kredy (145-66 milionów lat temu). ^[15]

Wielkie Antyle powstały w pobliżu regionu istmskiego dzisiejszej Ameryki Środkowej w późnej kredzie (powszechnie określane jako Proto-Antyle), a następnie dryfowały na wschód, docierając do swojego obecnego miejsca po zderzeniu z platformą bahamską na płycie północnoamerykańskiej około 2000 r. 56 milionów lat temu, w późnym paleocenie . ^[16] Zderzenie to spowodowało subdukcję i wulkanizm na obszarze Proto-Antyli i prawdopodobnie spowodowało wypiętrzenie się kontynentu Platformy Bahama i zmiany poziomu morza. ^[17] Wielkie Antyle były odkrywane nieprzerwanie od początków paleocenu lub przynajmniej od środkowego eocenu (66-40 milionów lat temu), ale nierozstrzygnięte pozostaje, które obszary znajdowały się nad poziomem morza w całej historii wysp. ^[18] [16]

Najstarsze skały Wielkich Antyli znajdują się na Kubie. Składają się z przeobrażonych skał szarych , argilitów , tufów , mafijnych wylewów magmowych i skał węglanowych . ^[19] Szacuje się, że prawie 70% Kuby składa się z wapienia krasowego . ^[20] Góry Błękitne na Jamajce to granitowe wychodnie wznoszące się na ponad 2000 metrów (6000 stóp), podczas gdy reszta wyspy na zachodzie składa się głównie z wapienia krasowego . ^[20] Duża część Hispanioli, Portoryko i Wysp Dziewiczych powstała w wyniku zderzenia Płyty Karaibskiej z Płytą Północnoamerykańską i składa się z 12 terranów łukowych . ^[21] Terrany te składają się ze skorupy oceanicznej , skał wulkanicznych i plutonicznych