  
   |
|
|
IMPERIA KOLONIALNE
Imperium
Hiszpańskie Zobacz także : Najważniejsze wydarzenia i Hiszpańskie Podboje | Podziały administracyjne, w tym: Wicekrólestwa, Kapitanaty Generalne, Gubernatorstwa, Audiencje | Gospodarka, w tym: Pieniądze Ameryki Hiszpańskiej | Wojsko i Konkwistadorzy | Społeczeństwo i Instytucje Imperium | Armia, Dowódcy,
Marynarze i Konkwistadorzy Armia i
wojskowość: | Tercio | Armia Flandrii | Wolna Kompania Ochotników Katalonii | Indiań sojusznicy | Hiszpańska
Marynarka Wojenna | Hiszpańska Armada | Statki liniowe | Rojaliści | Legion Hiszpański | Krzysztof Kolumb (Zobacz też : Konkwistadorzy Hiszpańscy - opis ogólny, a w sczególnościości: | Hernán Cortés | Francisco Pizarro | Gonzalo Jiménez de Quesada | Hernán Pérez de Quesada | Francisco Vázquez de Coronado | Diego Velázquez de Cuéllar | Pedro de Valdivia | Gaspar de Portola | Pere Fages i Beleta | Joan Orpí | Pedro de Alvarado | Martín de Ursúa | Diego de Almagro | Pánfilo de Narváez | Diego de Mazariegos | Jerónimo Luis de Cabrera | Pere d'Alberní i Teixidor | García López de Cárdenas | | Krzysztof Kolumb między 25 sierpnia a 31 października 1451 - 20 maja 1506) był włoskim odkrywcą i nawigatorem z Republiki Genui , który ukończył cztery Hiszpańskie wyprawy przez Ocean Atlantycki sponsorowane przez monarchów katolickich, otwierające drogę do szeroko zakrojonej europejskiej eksploracji i europejskiej kolonizacji obu Ameryk Jego wyprawy były pierwszym znanym europejskim kontaktem z Karaibami oraz Ameryką Środkową i Południową.
Imię
Krzysztof Kolumb jest anglicyzacją
łacińskiego Christophorus Columbus W dużej mierze samoukiem, Kolumb miał wiedzę z geografii, astronomii i historii. Opracował plan poszukiwania zachodniego przejścia morskiego do Indii Wschodnich , mając nadzieję na czerpanie korzyści z lukratywnego handlu przyprawami . Po wojnie w Granadzie i uporczywym lobbowaniu Kolumba w wielu królestwach, królowie katoliccy, królowa Izabela I i król Ferdynand II, zgodzili się sponsorować podróż na zachód. Kolumb opuścił Kastylię w sierpniu 1492 r. z trzema statkami i 12 października dotarł na ląd w obu Amerykach, kończąc okres zamieszkiwania przez ludzi w obu Amerykach, określany obecnie jako epoka przedkolumbijska . Jego miejscem lądowania była wyspa na Bahamach , znana przez jej rdzennych mieszkańców jakoguanahani . Następnie odwiedził wyspy znane obecnie jako Kuba i Hispaniola , zakładając kolonię na terenie dzisiejszego Haiti . Kolumb wrócił do Kastylii na początku 1493 roku z schwytanymi tubylcami. Wieść o jego wyprawie szybko rozeszła się po całej Europie. Kolumb odbył trzy kolejne podróże do obu Ameryk, badając Małe Antyle w 1493 r., Trynidad i północne wybrzeże Ameryki Południowej w 1498 r. oraz wschodnie wybrzeże Ameryki Środkowej w 1502 r. Wiele nazw, które nadał obiektom geograficznym, w szczególności wyspom, nadal obowiązuje. w użyciu. Ludom tubylczym, z którymi się spotkał, nadał nazwę indios ("Indianie") . Nie wiadomo, w jakim stopniu zdawał sobie sprawę, że Ameryka jest całkowicie odrębnym lądem; nigdy wyraźnie nie wyrzekł się przekonania, że ??dotarł na Daleki Wschód. Jako gubernator kolonialny Kolumb został oskarżony przez współczesnych o znaczną brutalność i usunięty ze stanowiska. Napięte stosunki Kolumba z Koroną Kastyliii jego administratorzy kolonialni w Ameryce doprowadzili do jego aresztowania i usunięcia z Hispanioli w 1500 r., a później do przedłużającego się sporu sądowego dotyczącego przywilejów, które on i jego spadkobiercy, jak twierdzili, byli im winni od korony. Wyprawy Kolumba zapoczątkowały trwający stulecia okres eksploracji, podbojów i kolonizacji, wprowadzając w ten sposób obie Ameryki w europejską strefę wpływów. Transfer towarów, idei i ludzi między Starym a Nowym Światem , który nastąpił po jego pierwszej podróży, jest znany jako wymiana kolumbijska . Wydarzenia te i skutki, które utrzymują się do chwili obecnej, są często określane jako początek ery nowożytnej . [7] [8] Kolumb był szeroko czczony w stuleciach po jego śmierci, ale postrzeganie opinii publicznej pękło w XXI wieku z powodu większej uwagi na krzywdy popełnione pod jego rządami, zwłaszcza na początku wyludnieniardzennych Taínos z Hispanioli , spowodowanych chorobami Starego Świata i złym traktowaniem, w tym niewolnictwem . Wiele miejsc na półkuli zachodniej nosi jego imię , w tym Kolumbia , Kolumbia Brytyjska i Columbus w stanie Ohio Wczesne życieDalsze informacje na temat miejsca urodzenia i pochodzenia Kolumba: Teorie pochodzenia Krzysztofa Kolumba
Wczesne życie Kolumba jest niejasne, ale uczeni uważają, że urodził się w Republice Genui między 25 sierpnia a 31 października 1451 r. [11] Jego ojcem był Domenico Colombo , tkacz wełny, który pracował w Genui i Savonie i był właścicielem stoiska z serem, przy którym młody Krzysztof pracował. Jego matką była Zuzanna Fontanarossa . [12] Miał trzech braci - Bartholomew , Giovanni Pellegrino i Giacomo (zwany także Diego) [13] - a także siostrę Bianchinetta. [14] Bartłomiej przynajmniej przez część dorosłego życia prowadził w Lizbonie pracownię kartograficzną . [15] Przypuszcza się, że jego językiem ojczystym był dialekt genueński ( liguryjski ) jako jego pierwszy język, chociaż Kolumb prawdopodobnie nigdy w nim nie pisał. [16] Jego imię w XVI-wiecznych genueńczykach brzmiało Cristoffa Corombo , [17] po włosku Cristoforo Colombo , a po hiszpańsku Cristóbal Colón . [18] [19] W jednym ze swoich pism mówi, że wyruszył w morze w wieku 14 lat. [16] W 1470 roku rodzina przeniosła się do Savony , gdzie Domenico przejął tawernę. Niektórzy współcześni autorzy argumentowali, że nie pochodził z Genui, ale z regionu Aragonii w Hiszpanii [20] lub z Portugalii. [21] Te konkurencyjne hipotezy zostały odrzucone przez większość uczonych. W 1473 roku Kolumb rozpoczął praktykę jako agent handlowy bogatych rodzin Spinola , Centurione i Di Negro z Genui. [24] Później odbył podróż na Chios , wyspę Morza Egejskiego , rządzoną wówczas przez Genuę. [25] W maju 1476 brał udział w zbrojnym konwoju wysłanym przez Genuę z cennym ładunkiem do północnej Europy. Prawdopodobnie odwiedził Bristol w Anglii [26] i Galway w Irlandii [27] , gdzie mógł odwiedzić kolegiatę św. Mikołaja . [28] Spekulowano, że udał się na Islandię w 1477 roku, choć wielu uczonych w to wątpi.[29] [30] [31] [32] Wiadomo, że jesienią 1477 roku popłynął portugalskim statkiem z Galway do Lizbony, gdzie odnalazł swojego brata Bartłomieja i kontynuowali handel dla rodu Centurione. Kolumb mieszkał w Lizbonie od 1477 do 1485 roku. W 1478 roku Centurioni wysłali Kolumba na Maderę w celu zakupu cukru. [33] Ożenił się z Felipą Perestrello e Moniz , córką Bartolomeu Perestrello , portugalskiego szlachcica pochodzenia lombardzkiego , [34] który był darczyńcą kapitanem Porto Santo W 1479 lub 1480 roku urodził się syn Kolumba, Diego . W latach 1482-1485 Kolumb prowadził handel wzdłuż wybrzeży Afryki Zachodniej , docierając do portugalskiego punktu handlowego Elmina na wybrzeżu Gwinei w dzisiejszej Ghanie . [36] Przed 1484 rokiem Kolumb wrócił do Porto Santo i dowiedział się, że jego żona zmarła. [37] Wrócił do Portugalii, aby uporządkować jej majątek i zabrać ze sobą Diego. [38] W 1485 wyjechał z Portugalii do Kastylii , gdzie w 1487 wziął kochankę, 20-letnią sierotę o imieniu Beatriz Enríquez de Arana . [6] Jest prawdopodobne, że Beatriz spotkała Kolumba, kiedy był w Kordobie , miejscu spotkań kupców genueńskich i gdzie w pewnych odstępach znajdował się dwór monarchów katolickich . Beatriz, niezamężna w tym czasie, urodziła drugiego syna Kolumba, Fernando Columbus , w lipcu 1488, nazwany na cześć monarchy Aragonii. Kolumb rozpoznał w chłopcu swoje potomstwo. Kolumb powierzył swojemu starszemu, prawowitemu synowi Diego opiekę nad Beatriz i wypłatę emerytury przeznaczonej dla niej po jego śmierci, ale Diego zaniedbał swoje obowiązki.
Kolumb nauczył się łaciny , portugalskiego i kastylijskiego. Dużo czytał o astronomii, geografii i historii, w tym dzieła Ptolemeusza , Imago Mundi Pierre'a d'Ailly'ego , podróże Marco Polo i Sir Johna Mandeville'a , Historię naturalną Pliniusza i Historię rerum papieża Piusa II uniwersalne gestarum . Według historyka Edmunda Morgana Wyprawa do AzjiTło
Pod hegemonią Imperium mongolskiego nad Azją i Pax Mongolica Europejczycy od dawna cieszyli się bezpiecznym przejściem lądowym Jedwabnym Szlakiem do Indii , części Azji Wschodniej , w tym Chin i morskiej Azji Południowo-Wschodniej , które były źródłem cennych towarów. Wraz z upadkiem Konstantynopola przez Imperium Osmańskie w 1453 roku Jedwabny Szlak został zamknięty dla chrześcijańskich kupców. W 1474 roku florencki astronom Paolo dal Pozzo Toscanelli zasugerował królowi Portugalii Afonso V, że żeglowanie na zachód przez Atlantyk byłoby szybszym sposobem na dotarcie do Wysp Korzennych , Chin , Japonii i Indii niż trasa wokół Afryki, ale Afonso odrzucił jego propozycję. [42] [43] W latach osiemdziesiątych XIV wieku Kolumb i jego brat zaproponowali plan dotarcia do Indii Wschodnich płynąc na zachód. Kolumb rzekomo napisał Toscanellego w 1481 roku i otrzymał zachętę, wraz z kopią mapy, którą astronom wysłał Afonso, sugerując, że możliwa jest trasa na zachód do Azji. [44]Plany Kolumba skomplikowało okrążenie Przylądka Dobrej Nadziei przez Bartolomeu Diasa w 1488 roku, co zasugerowało Szlak Przylądkowy wokół Afryki do Azji. Carol Delaney i inni komentatorzy argumentowali, że Kolumb był chrześcijańskim millenialistą i apokaliptykiem i że te przekonania motywowały jego poszukiwania Azji na różne sposoby. Kolumb często pisał o poszukiwaniu złota w dziennikach swoich podróży i pisze o zdobyciu go "w takiej ilości, że władcy. podejmą i przygotują się do podboju Grobu Świętego" w wypełnieniu proroctw biblijnych . [d] Kolumb często pisał o nawróceniu wszystkich ras na chrześcijaństwo. [47]Abbas Hamandi argumentuje, że Kolumba motywowała nadzieja na "[wyzwolenie] Jerozolimy z rąk muzułmanów" poprzez "wykorzystanie zasobów nowo odkrytych ziem". Względy geograficznePomimo powszechnego błędnego przekonania , że ??jest inaczej, prawie wszyscy wykształceni mieszkańcy Zachodu w czasach Kolumba wiedzieli, że Ziemia jest kulista , co było rozumiane od starożytności . [49] Techniki nawigacji na niebie , wykorzystujące położenie Słońca i gwiazd na niebie, były od dawna stosowane przez astronomów i zaczęły być wdrażane przez marynarzy. [50] [51] Już w III wieku pne Eratostenes poprawnie obliczył obwód Ziemi, używając prostej geometrii i badając cienie rzucane przez obiekty w dwóch odległych miejscach. [52] [53] W I wieku pne Posidoniusz potwierdził wyniki Eratostenesa, porównując obserwacje gwiazd w dwóch różnych miejscach. Pomiary te były szeroko znane wśród uczonych, ale użycie przez Ptolemeusza mniejszych, staromodnych jednostek odległości doprowadziło Kolumba do niedoszacowania wielkości Ziemi o około jedną trzecią.
Trzy parametry kosmograficzne wyznaczały granice przedsięwzięcia Kolumba: odległość przez ocean między Europą a Azją, która zależała od zasięgu oikumene , tj. masy lądowej Eurazji rozciągającej się ze wschodu na zachód między Hiszpanią a Chinami; obwód Ziemi; oraz liczbę mil lub lig w stopniu długości geograficznej , co można było wywnioskować z teorii relacji między wielkością powierzchni wody i lądu, jaką wyznawali zwolennicy Arystotelesa w czasach średniowiecznych. [56] Z Imago Mundi (1410) Pierre'a d'Ailly'ego Kolumb dowiedział się o szacunkach Alfraganusa , że ??stopień szerokości geograficznej (równy w przybliżeniu stopniowi długości geograficznej wzdłuż równika) obejmuje 56,67 mil arabskich (co odpowiada 66,2 mil morskich, 122,6 km lub 76,2 mil), ale nie zdawał sobie sprawy, że wyrażono to w mili arabskiej (około 1830 metrów lub 1,14 mil), a nie w krótszej mili rzymskiej (około 1480 m), którą znał. [57] Dlatego Kolumb oszacował wielkość Ziemi na około 75% obliczeń Eratostenesa, a odległość na zachód od Wysp Kanaryjskich do Indii jako zaledwie 68 stopni, co odpowiada 3080 nm (5700 km; 3540 mil) (błąd 58%). Większość ówczesnych uczonych zaakceptowała szacunki Ptolemeusza, że ??Eurazja obejmowała 180° długości geograficznej [59] , a nie rzeczywiste 130° (do Chin kontynentalnych) lub 150° (do Japonii na szerokości geograficznej Hiszpanii). Kolumb uważał, że szacunki są jeszcze wyższe, pozostawiając mniejszy procent dla wody. [60] W Imago Mundi d'Ailly'ego Kolumb przeczytał szacunki Marinusa z Tyru , że rozpiętość wzdłużna Eurazji wynosiła 225° na szerokości geograficznej Rodos . [61] Niektórzy historycy, tacy jak Samuel Morison, sugerowali, że postępował zgodnie ze stwierdzeniem zawartym w apokryficznej księdze 2 Księgi Ezdrasza ( 6:42)), że "sześć części [globu] nadaje się do zamieszkania, a siódma jest pokryta wodą". [62] Był również świadomy twierdzenia Marco Polo, że Japonia (którą nazwał "Cipangu") znajdowała się około 2414 km (1500 mil) na wschód od Chin ("Cathay") [63] i bliżej równika niż Jest. Był pod wpływem pomysłu Toscanellego, że zamieszkałe wyspy znajdują się jeszcze dalej na wschód niż Japonia, w tym mityczna Antillia , która, jak sądził, może leżeć niewiele dalej na zachód niż Azory . [64] Na podstawie swoich źródeł Kolumb oszacował odległość 2400 mil morskich (4400 km; 2800 mil) od Wysp Kanaryjskich na zachód do Japonii; rzeczywista odległość wynosi 10 600 mil morskich (19 600 km; 12 200 mil). [65] [66] Żaden statek w XV wieku nie mógł przewozić wystarczającej ilości żywności i świeżej wody na tak długą podróż [67] , a niebezpieczeństwa związane z żeglugą po niezbadanym oceanie byłyby ogromne. Większość europejskich nawigatorów słusznie doszła do wniosku, że podróż na zachód z Europy do Azji jest niewykonalna. Jednak monarchowie katoliccy, po zakończeniu rekonkwisty , kosztownej wojny przeciwko Maurom na Półwyspie Iberyjskim, byli chętni do uzyskania przewagi konkurencyjnej nad innymi krajami europejskimi w dążeniu do handlu z Indiami. Projekt Kolumba, choć naciągany, dawał obietnicę takiej przewagi.
Względy żeglarskieZobacz także: § Ekspertyza nawigacyjna Chociaż Kolumb mylił się co do liczby stopni długości geograficznej oddzielającej Europę od Dalekiego Wschodu i odległości, jaką reprezentował każdy stopień, wykorzystał pasaty, które okazały się kluczem do udanej żeglugi po Atlantyku Ocean. Planował najpierw popłynąć na Wyspy Kanaryjskie, a następnie kontynuować podróż na zachód z północno-wschodnim pasatem. [69] Część powrotu do Hiszpanii wymagałaby podróży pod wiatr przy użyciu żmudnej techniki żeglarskiej zwanej biciem , podczas której postępy są bardzo powolne. [70]Aby skutecznie odbyć podróż powrotną, Kolumb musiałby podążać za zakrzywionymi pasatami na północny wschód do środkowych szerokości geograficznych północnego Atlantyku, gdzie byłby w stanie złapać "zachodnie wiatry", które wieją na wschód, do wybrzeży Europy Zachodniej. [71] Wydaje się, że technika nawigacji podczas podróży po Atlantyku została po raz pierwszy wykorzystana przez Portugalczyków, którzy nazwali ją volta do mar ("zakręt morza"). Dzięki małżeństwu ze swoją pierwszą żoną, Felipą Perestrello, Kolumb miał dostęp do map morskich i dzienników, które należały do ??jej zmarłego ojca, Bartolomeu Perestrello, który służył jako kapitan w portugalskiej marynarce wojennej pod dowództwem księcia Henryka Żeglarza . W warsztacie kartograficznym, w którym pracował ze swoim bratem Bartłomiejem, Kolumb miał również wiele okazji do wysłuchania opowieści starych marynarzy o ich wyprawach na morza zachodnie [72], ale jego wiedza o układach wiatrów atlantyckich była wciąż niedoskonała w czasach jego pierwsza podróż. Płynąc na zachód od Wysp Kanaryjskich w czasiew sezonie huraganów , omijając tak zwane końskie szerokości geograficzne środkowego Atlantyku, ryzykował, że zostanie unieruchomiony i wpadnie na cyklon tropikalny , których obu przypadkowo uniknął. Prośba o wsparcie finansowe na wyprawę
Około 1484 roku Kolumb zaproponował planowaną podróż królowi Portugalii Janowi II . [74] Król przedłożył propozycję Kolumba swoim doradcom, którzy odrzucili ją, słusznie, na tej podstawie, że szacunki Kolumba dotyczące podróży na 2400 mil morskich były tylko jedną czwartą tego, co powinno być. [75] W 1488 roku Kolumb ponownie odwołał się na dwór Portugalii, a Jan II ponownie udzielił mu audiencji. To spotkanie również zakończyło się niepowodzeniem, po części dlatego, że niedługo potem Bartolomeu Dias wrócił do Portugalii z wiadomością o udanym okrążeniu południowego krańca Afryki (w pobliżu Przylądka Dobrej Nadziei). Kolumb
szukał audiencji u monarchów Ferdynanda
II Aragońskiego i Izabeli
I Kastylijskiej , którzy zjednoczyli kilka
królestw na Półwyspie Iberyjskim przez małżeństwo i
teraz rządzili razem. 1 maja 1486 r., po uzyskaniu
pozwolenia, Kolumb przedstawił swoje plany królowej
Izabeli, która z kolei skierowała je do komisji. Uczeni
z Hiszpanii, podobnie jak ich koledzy z Portugalii,
odpowiedzieli, że Kolumb rażąco nie docenił
odległości do Azji. Uznali ten pomysł za
niepraktyczny i doradzili monarchom katolickim, aby
przekazali proponowane przedsięwzięcie. Aby
powstrzymać Kolumba przed przeniesieniem swoich
pomysłów gdzie indziej i być może, aby pozostawić
otwarte opcje, władcy dali mu dodatek w wysokości
około 14 000 maravedisna
rok, czy o roczną pensję marynarza. Kolumb wysłał również swojego brata Bartłomieja na dwór Henryka VII w Anglii , aby dowiedzieć się, czy korona angielska mogłaby sponsorować jego wyprawę, ale został schwytany przez piratów po drodze i przybył dopiero na początku 1491 r. [80] W tym czasie Kolumb miał wycofał się do klasztoru La Rábida , gdzie korona hiszpańska wysłała mu 20 000 maravedis na zakup nowych ubrań i polecenie powrotu na dwór hiszpański w celu wznowienia dyskusji. Umowa z koroną hiszpańskąKolumb czekał w obozie króla Ferdynanda, aż Ferdynand i Izabela podbili Grenadę , ostatnią muzułmańską twierdzę na Półwyspie Iberyjskim, w styczniu 1492 roku. Rada pod przewodnictwem spowiednika Izabeli, Hernando de Talavera , uznała propozycję Kolumba, by dotrzeć do Indii, za niewiarygodną. Kolumb wyjechał do Francji, kiedy interweniował Ferdynand, [e] najpierw wysyłając Talavera i biskupa Diego Deza , aby zaapelowali do królowej. [83] Izabelę ostatecznie przekonał urzędnik królewski Luis de Santángel, który argumentował, że Kolumb przeniesie swoje pomysły gdzie indziej i zaoferował pomoc w zorganizowaniu finansowania. Isabella wysłała następnie strażnika królewskiego, aby sprowadził Kolumba, który przebył 2 ligi (ponad 10 km) w kierunku Kordoby. [83] W kwietniu 1492 r. " Kapitulacjach Santa Fe " król Ferdynand i królowa Izabela obiecali Kolumbowi, że jeśli mu się to uda, otrzyma stopień admirała Morza Oceanicznego i mianowany wicekrólem i gubernatorem wszystkich nowych ziem, które mógłby ubiegać się o Hiszpanię. [84] Miał prawo mianować trzy osoby, spośród których władcy wybierali jedną, na jakikolwiek urząd w nowych ziemiach. Przysługiwało by mu 10% ( diezmo ) wszystkich dochodów z nowych ziem na zawsze. Miałby również możliwość wykupienia jednej ósmej udziałów w jakimkolwiek przedsięwzięciu handlowym na nowych ziemiach i otrzymania jednej ósmej ( ochavo ) zysków. W 1500 roku, podczas swojej trzeciej podróży do Ameryki, Kolumb został aresztowany i zwolniony ze swoich stanowisk. On i jego synowie, Diego i Fernando, przeprowadzili następnie długą serię spraw sądowych przeciwko koronie kastylijskiej , znanych jako pleitos colombinos , zarzucając koronie nielegalne zrzeczenie się zobowiązań umownych wobec Kolumba i jego spadkobierców. [88] Rodzina Columbusów odniosła pewien sukces w swoim pierwszym sporze sądowym, ponieważ wyrok z 1511 roku potwierdził pozycję Diego jako namiestnika, ale ograniczył jego uprawnienia. Diego wznowił spory sądowe w 1512 r., które trwały do ??1536 r., a dalsze spory inicjowane przez spadkobierców trwały do ??1790 r. PodróżeGłówny artykuł: Podróże Krzysztofa Kolumba Zobacz także: § Dziedzictwo i Zeszyt Krzysztofa Kolumba
W latach 1492-1504 Kolumb odbył cztery rejsy w obie strony między Hiszpanią a Ameryką , z których każdy był sponsorowany przez Koronę Kastylii . W swoją pierwszą podróż dotarł do obu Ameryk, zapoczątkowując europejską eksplorację i kolonizację kontynentu oraz wymianę kolumbijską . Jego rola w historii jest zatem ważna dla epoki odkryć , historii Zachodu i szeroko pojętej historii ludzkości . W liście dotyczącym pierwszej podróży Kolumba , opublikowanym po jego pierwszym powrocie do Hiszpanii, twierdził, że dotarł do Azji [91] , jak opisał to wcześniej Marco Polo i inni Europejczycy. Podczas swoich kolejnych podróży Kolumb odmawiał uznania, że ??ziemie, które odwiedził i twierdził dla Hiszpanii, nie były częścią Azji, w obliczu rosnących dowodów przeciwnych. [92] To może częściowo wyjaśniać, dlaczego kontynent amerykański został nazwany na cześć florenckiego odkrywcy Amerigo Vespucciego - któremu przypisuje się uznanie go za " Nowy Świat " - a nie na cześć Kolumba. Pierwsza podróż (1492-1493)
Wieczorem 3 sierpnia 1492 roku Kolumb wyruszył z Palos de la Frontera z trzema statkami. Największym był carrack Santa María , którego właścicielem i kapitanem był Juan de la Cosa , i pod bezpośrednim dowództwem Kolumba. [97] Pozostałe dwie to mniejsze karawele , Pinta i Nina , [98] pilotowane przez braci Pinzón . [97] Kolumb po raz pierwszy popłynął na Wyspy Kanaryjskie. Tam uzupełnił zapasy i dokonał napraw, po czym 6 września wyruszył z San Sebastián de La Gomera [99]na coś, co okazało się pięciotygodniową podróżą przez ocean. 7 października załoga zauważyła "[i] ogromne stada ptaków". [100] 11 października Kolumb zmienił kurs floty na zachodni i płynął przez noc, wierząc, że ląd wkrótce zostanie odnaleziony. Około godziny 02:00 następnego ranka obserwator na Pincie , Rodrigo de Triana , zauważył ląd. Kapitan Pinty , Martín Alonso Pinzón , zweryfikował widok lądu i zaalarmował Kolumba. [101] [102] Kolumb utrzymywał później, że już kilka godzin wcześniej widział światło na lądzie, tym samym żądając dla siebie dożywotniej emerytury obiecanej przez Ferdynanda i Izabelę pierwszej osobie, która zobaczy ląd. [45] [103]Kolumb nazwał tę wyspę (na terenach dzisiejszych Bahamów) San Salvador (co oznacza "Święty Zbawiciel"); tubylcy nazywali to Guanahani . [104] [h] Wpis do dziennika Krzysztofa Kolumba z 12 października 1492 r. stwierdza: Kolumb nazywał mieszkańców odwiedzanych przez siebie ziem Los Indios (po hiszpańsku "Indianie"). [107] Początkowo napotkał ludy Lucayan , Taíno i Arawak . [108] Zauważywszy ich złote ozdoby w uszach, Kolumb wziął do niewoli kilku Arawaków i nalegał, aby poprowadzili go do źródła złota. [109] Kolumb nie wierzył, że musi stworzyć ufortyfikowaną placówkę, pisząc: "Ludzie tutaj są prości w sprawach wojennych. Mógłbym ich wszystkich podbić z pięćdziesięcioma ludźmi i rządzić nimi tak, jak mi się podoba". [110] Taínos powiedzieli Kolumbowi, że inne rdzenne plemię, Caribs, byli zaciekłymi wojownikami i kanibalami , którzy często dokonywali najazdów na Taínos, często chwytając ich kobiety, chociaż mogło to być przekonanie utrwalone przez Hiszpanów, aby usprawiedliwić ich zniewolenie. Kolumb zbadał także północno-wschodnie wybrzeże Kuby , gdzie wylądował 28 października. W nocy 26 listopada Martín Alonso Pinzón zabrał Pintę na nieautoryzowaną wyprawę w poszukiwaniu wyspy zwanej "Babeque" lub "Baneque" [113] , o której tubylcy powiedzieli mu, że jest bogata w złoto. [114] Kolumb ze swej strony udał się na północne wybrzeże Hispanioli , gdzie wylądował 6 grudnia. [115] Tam Santa María osiadła na mieliźnie 25 grudnia 1492 roku i musiała zostać porzucona. Wrak był używany jako cel dla ognia armatniego, aby zaimponować rdzennej ludności. [116] Kolumb został przyjęty przez miejscowego kacyka Guacanagari , który dał mu pozwolenie na pozostawienie części swoich ludzi. Kolumb pozostawił 39 mężczyzn, w tym tłumacza Luisa de Torresa [117] [i] i założył osadę La Navidad na dzisiejszym Haiti . [118] [119] Kolumb wziął do niewoli kolejnych tubylców i kontynuował swoje poszukiwania. [109] Kontynuował żeglugę wzdłuż północnego wybrzeża Hispanioli na jednym statku, aż 6 stycznia napotkał Pinzón i Pintę . 13 stycznia 1493 roku Kolumb zrobił swój ostatni przystanek w tej podróży w obu Amerykach, w zatoce Rincón w północno-wschodniej Hispanioli. [121] Tam spotkał Ciguayos , jedynych tubylców, którzy stawiali gwałtowny opór podczas tej podróży. [122] Ciguayos odmówili wymiany łuków i strzał w takiej ilości, jakiej pragnął Kolumb; w wyniku starcia jeden Ciguayo został dźgnięty w pośladki, a drugi ranny strzałą w klatkę piersiową. [123] Z powodu tych wydarzeń Kolumb nazwał zatokę Golfo de Las Flechas ( Zatoka Strzał ). [124] Kolumb skierował się do Hiszpanii rzeką Nina , ale burza oddzieliła go od Pinty i zmusiła Ninę do zatrzymania się na wyspie Santa Maria na Azorach. Połowa jego załogi zeszła na brzeg, aby w kaplicy odmówić modlitwy dziękczynne za przeżycie burzy. Ale podczas modlitwy zostali uwięzieni przez gubernatora wyspy, rzekomo pod zarzutem bycia piratami. Po dwudniowym starciu więźniów zwolniono, a Kolumb ponownie wyruszył do Hiszpanii. [125] Kolejna burza zmusiła Kolumba do wejścia do portu w Lizbonie . [45] Stamtąd udał się do Vale do Paraíso na północ od Lizbony, aby spotkać się z królem Portugalii Janem II, który powiedział Kolumbowi, że jego zdaniem podróż ta narusza traktat z Alcáçovas z 1479 roku . Po spędzeniu ponad tygodnia w Portugalii Kolumb wyruszył do Hiszpanii. Po powrocie do Palos 15 marca 1493 r. Został powitany jak bohater, a wkrótce potem przyjęty przez Izabelę i Ferdynanda w Barcelonie. [126] List Kolumba z pierwszej podróży, wysłany na dwór hiszpański, odegrał kluczową rolę w rozpowszechnieniu wiadomości o jego podróży w całej Europie. Niemal natychmiast po jego przybyciu do Hiszpanii zaczęły pojawiać się wersje drukowane, a wieść o jego podróży szybko się rozeszła. [127] Większość ludzi początkowo wierzyła, że ??dotarł do Azji. [91] Bulle darowizny , trzy bulle papieskie papieża Aleksandra VI wydane w 1493 r., rzekomo przyznawały terytoria zamorskie Portugalii i katolickim monarchom Hiszpanii. Zostały one zastąpione traktatem z Tordesillas z 1494 r. Dwie najwcześniej opublikowane kopie listu Kolumba dotyczące pierwszej podróży na pokładzie Nina zostały przekazane w 2017 roku przez Fundację Jaya I. Kislaka do biblioteki University of Miami w Coral Gables na Florydzie , gdzie się znajdują. Druga podróż (1493-1496)
W dniu 24 września 1493 roku Kolumb wypłynął z Kadyksu z 17 statkami i zaopatrzeniem w celu założenia stałych kolonii w obu Amerykach. Pływał z prawie 1500 mężczyznami, w tym marynarzami, żołnierzami, księżmi, stolarzami, kamieniarzami, ślusarzami i rolnikami. Wśród członków ekspedycji byli Alvarez Chanca , lekarz, który szczegółowo opisał drugą wyprawę; Juan Ponce de León, pierwszy gubernator Portoryko i Florydy; ojciec Bartolomé de las Casas; Juan de la Cosa , kartograf, któremu przypisuje się sporządzenie pierwszej mapy świata przedstawiającej Nowy Świat ; i najmłodszy brat Kolumba, Diego. [131]Flota zatrzymała się na Wyspach Kanaryjskich, aby zabrać więcej zapasów, i ponownie wypłynęła 7 października, celowo obierając kurs bardziej na południe niż podczas pierwszego rejsu. [132] 3 listopada przybyli na Wyspy Na Wietrze ; Pierwsza wyspa, którą napotkali, została nazwana przez Kolumba Dominiką , ale nie znajdując tam dobrego portu, zakotwiczyli na pobliskiej mniejszej wyspie, którą nazwał Mariagalante , obecnie część Gwadelupy i nazywa się Marie-Galante . Inne wyspy nazwane przez Kolumba podczas tej podróży to Montserrat , Antigua , Saint Martin , Wyspy Dziewicze i wiele innych.
22 listopada Kolumb wrócił na Hispaniolę, aby odwiedzić La Navidad, gdzie podczas pierwszej podróży pozostawiono 39 Hiszpanów. Kolumb znalazł fort w ruinie, zniszczony przez Taínos po tym, jak podobno niektórzy Hiszpanie zantagonizowali swoich gospodarzy niepohamowaną żądzą złota i kobiet. [133] [118] [134] Kolumb założył następnie słabo zlokalizowaną i krótkotrwałą osadę na wschodzie, La Isabela , [131] w dzisiejszej Republice Dominikany . [135] Od kwietnia do sierpnia 1494 Kolumb badał Kubę i Jamajkę, po czym wrócił na Hispaniolę. Do końca 1494 roku choroby i głód zabiły dwie trzecie hiszpańskich osadników. [136] Kolumb wdrożył encomienda , [137] [138] hiszpański system pracy, który nagradzał zdobywców pracą podbitych niechrześcijan. Kolumb dokonał egzekucji na hiszpańskich kolonistach za drobne przestępstwa i zastosował rozczłonkowanie jako karę. [139] Kolumb i koloniści zniewolili rdzenną ludność, [140] w tym dzieci. [141] Tubylcy byli bici, gwałceni i torturowani za lokalizację wyimaginowanego złota. [142]Tysiące ludzi popełniło samobójstwo, zamiast stawić czoła opresjom. [143] [k] W lutym 1495 roku Kolumb zebrał około 1500 Arawaków, z których niektórzy zbuntowali się, podczas wielkiego najazdu niewolników. Około 500 najsilniejszych zostało wysłanych do Hiszpanii jako niewolnicy [145] , z czego około 200 zmarło w drodze. [109] [146] W czerwcu 1495 r. Korona hiszpańska wysłała statki i zaopatrzenie na Hispaniolę. W październiku florencki kupiec Gianotto Berardi, który zdobył kontrakt na zaopatrzenie floty podczas drugiej wyprawy Kolumba i zaopatrzenie kolonii na Hispanioli, otrzymał zniewolonych Indian wartych prawie 40 000 maravedów . Ponowił starania o zaopatrzenie Kolumba i pracował nad zorganizowaniem floty, kiedy nagle zmarł w grudniu. [147] 10 marca 1496 r., po około 30 miesiącach nieobecności, [148] flota opuściła La Isabela. 8 czerwca załoga dostrzegła ląd gdzieś między Lizboną a Przylądkiem św. Wincentego i 11 czerwca zeszła na ląd w Kadyksie. Trzecia podróż (1498-1500)
30 maja 1498 roku Kolumb wyruszył z sześcioma statkami z Sanlúcar w Hiszpanii . Flota zawinęła na Maderę i Wyspy Kanaryjskie, gdzie podzieliła się na dwie części, z trzema statkami kierującymi się na Hispaniolę i trzema pozostałymi statkami dowodzonymi przez Kolumba, płynącymi na południe do Wysp Zielonego Przylądka, a następnie na zachód przez Atlantyk. Jest prawdopodobne, że wyprawa ta miała przynajmniej częściowo potwierdzić pogłoski o dużym kontynencie na południe od Morza Karaibskiego, czyli Ameryce Południowej. [150] 31 lipca spostrzegli Trynidad , najbardziej wysuniętą na południe wyspę Karaibów. 5 sierpnia Kolumb wysłał kilka małych łodzi na brzeg po południowej stronie półwyspu Paria w dzisiejszej Wenezueli [152] [153] w pobliżu ujścia rzeki Orinoko . [150] Było to pierwsze odnotowane lądowanie Europejczyków na kontynencie Ameryki Południowej [152] , o którym Kolumb wiedział, że musi to być kontynent. [154] [155] Flota popłynęła następnie na wyspy Chacachacare i Margarita , docierając do tej ostatniej 14 sierpnia [156] i dostrzegłaWedług niektórych uczonych Tobago i Grenada z daleka. [157] [152] 19 sierpnia Kolumb wrócił na Hispaniolę. Tam znalazł osadników buntujących się przeciwko jego rządom i niespełnionym obietnicom bogactwa. Kolumb kazał osądzić niektórych Europejczyków za nieposłuszeństwo; powieszono co najmniej jednego przywódcę rebeliantów. [158] W październiku 1499 roku Kolumb wysłał dwa statki do Hiszpanii, prosząc dwór hiszpański o wyznaczenie królewskiego komisarza, który pomógłby mu rządzić. [159] W tym czasie do Trybunału dotarły również oskarżenia o tyranię i niekompetencję ze strony Kolumba. Władcy wysłali Francisco de Bobadilla , krewnego Marquesa Beatriz de Bobadilla , patrona Kolumba i bliskiego przyjaciela królowej Izabeli , [160] [161] , aby zbadał oskarżenia admirała o brutalność. Przybywając do Santo Domingo podczas nieobecności Kolumba, Bobadilla natychmiast spotkał się ze skargami na wszystkich trzech braci Columbus. [162]Wprowadził się do domu Kolumba i przejął jego majątek, przyjął zeznania od wrogów admirała i ogłosił się gubernatorem. [152] Bobadilla doniósł Hiszpanii, że kiedyś Kolumb ukarał człowieka uznanego za winnego kradzieży zboża, odcinając mu uszy i nos, a następnie sprzedając go w niewolę. Twierdził, że Kolumb regularnie stosował tortury i okaleczanie , aby rządzić Hispaniolą. [l] Zeznania zapisane w raporcie stwierdzają, że Kolumb pogratulował swojemu bratu Bartłomiejowi "obrony rodziny", kiedy ten ostatni rozkazał kobiecie paradować nago po ulicach, a następnie obcięto jej język, ponieważ "mówiła źle o admirale i jego braciach ". [164]Dokument opisuje również, jak Kolumb stłumił niepokoje i bunt tubylców: najpierw nakazał brutalne stłumienie powstania, w którym zginęło wielu tubylców, a następnie paradował po ulicach ich rozczłonkowanych ciał, próbując zniechęcić do dalszego buntu. [165] Kolumb stanowczo zaprzeczył oskarżeniom. [166] [167] Neutralność i dokładność oskarżeń i śledztw Bobadilli wobec Kolumba i jego braci była kwestionowana przez historyków, biorąc pod uwagę antywłoskie nastroje Hiszpanów i chęć Bobadilli do przejęcia pozycji Kolumba. Na początku października 1500 roku Kolumb i Diego przedstawili się Bobadilli i zostali zakuci w łańcuchy na pokładzie La Gorda , karaweli, na której Bobadilla przybyła do Santo Domingo. [171] [172] Wrócili do Hiszpanii i przebywali w więzieniu przez sześć tygodni, zanim król Ferdynand nakazał ich uwolnienie. Niedługo potem król i królowa wezwali braci Columbus do pałacu Alhambra w Granadzie . Władcy wyrazili oburzenie działaniami Bobadilli, który został następnie odwołany i nakazano mu zwrot majątku, który skonfiskował Kolumbowi. [166]Para królewska wysłuchała próśb braci; przywrócili im wolność i bogactwo; i po wielu perswazjach zgodził się sfinansować czwartą podróż Kolumba. [173] Jednak Nicolás de Ovando miał zastąpić Bobadillę i zostać nowym gubernatorem Indii Zachodnich Nowe światło rzuciło na schwytanie Kolumba i jego brata Bartłomieja, Adelantado , wraz z odkryciem przez archiwistkę Isabel Aguirre niekompletnej kopii zeznań przeciwko nim, zebranych przez Francisco de Bobadilla w Santo Domingo w 1500 roku. ta pesquisa (zapytanie) w Archiwum Simancas w Hiszpanii, nieskatalogowane, dopóki ona i Consuelo Varela nie opublikowali swojej książki La caída de Cristóbal Colón: el juicio de Bobadilla ( Upadek Christophera Colóna: wyrok Bobadilli ) w 2006 roku. Czwarta podróż (1502-1504)
9 maja 1502 roku Kolumb opuścił Kadyks ze swoim okrętem flagowym Santa María i trzema innymi statkami. Statki były obsługiwane przez 140 ludzi, w tym jego brata Bartłomieja jako zastępcę dowódcy i jego syna Fernando. [178] Popłynął do Asilah na wybrzeżu Maroka, aby ratować portugalskich żołnierzy obleganych przez Maurów . Oblężenie zostało zniesione do czasu ich przybycia, więc Hiszpanie zostali tylko jeden dzień i kontynuowali podróż na Wyspy Kanaryjskie.
15 czerwca flota dotarła na Martynikę , gdzie zatrzymała się na kilka dni. Tworzył się huragan , więc Kolumb kontynuował podróż na zachód, [178] mając nadzieję na znalezienie schronienia na Hispanioli. Przybył do Santo Domingo 29 czerwca, ale odmówiono mu portu, a nowy gubernator Francisco de Bobadilla odmówił wysłuchania jego ostrzeżenia, że ????zbliża się huragan. Zamiast tego, podczas gdy statki Kolumba schroniły się u ujścia Rio Jaina, pierwszej hiszpańskiej floty skarbów popłynął w huragan. Statki Kolumba przetrwały tylko z niewielkimi uszkodzeniami, podczas gdy 20 z 30 statków floty gubernatora zginęło wraz z 500 ofiarami śmiertelnymi (w tym Francisco de Bobadilla). Chociaż kilku ocalałym statkom udało się wrócić do Santo Domingo, Aguja , kruchy statek przewożący rzeczy osobiste Kolumba i jego 4000 pesos w złocie był jedynym statkiem, który dotarł do Hiszpanii. [180] [181] Złoto było jego dziesiątą ( décimo ) zysków z Hispanioli, równą 240 000 maravedis, [182] gwarantowanych przez monarchów katolickich w 1492 roku. Po krótkim postoju na Jamajce Kolumb popłynął do Ameryki Środkowej, docierając do wybrzeży Hondurasu 30 lipca. Tutaj Bartłomiej znalazł rodzimych kupców i duże czółno. 14 sierpnia Kolumb wylądował na kontynencie w Punta Caxinas, obecnie Puerto Castilla w Hondurasie . [184] Spędził dwa miesiące badając wybrzeża Hondurasu, Nikaragui i Kostaryki , szukając cieśniny na zachodnich Karaibach, przez którą mógłby popłynąć na Ocean Indyjski. Płynąc na południe wzdłuż wybrzeża Nikaragui, znalazł kanał, który 5 października prowadził do zatoki Almirante w Panamie . Gdy tylko jego statki zakotwiczyły w zatoce Almirante, Kolumb napotkał ludzi Ngäbe w kajakach, którzy nosili złote ozdoby. [187] W styczniu 1503 założył garnizon u ujścia rzeki Belén . Kolumb wyruszył na Hispaniolę 16 kwietnia. 10 maja dostrzegł Kajmany , nazywając je " Las Tortugas " na cześć żyjących tam licznych żółwi morskich . [188] Jego statki zostały uszkodzone podczas sztormu u wybrzeży Kuby. Nie mogąc podróżować dalej, 25 czerwca 1503 r. Wylądowali na plaży w parafii Saint Ann na Jamajce Przez
sześć miesięcy Kolumb i 230 jego ludzi pozostawali na
Jamajce. Diego Méndez de Segura, który wyruszył jako
osobisty sekretarz do Kolumba, i hiszpański marynarz
Bartolomé Flisco, wraz z sześcioma tubylcami,
wiosłowali kajakiem, aby uzyskać pomoc od Hispanioli. [190] Gubernator Nicolás
de Ovando y Cáceres nienawidził Kolumba i
utrudniał wszelkie próby ratowania go i jego ludzi. [191] W
międzyczasie Kolumb, desperacko starając się skłonić
tubylców do dalszego zaopatrywania jego i jego głodnych
ludzi, zdobył ich przychylność, przewidując
zaćmienie Księżyca
na 29 lutego 1504 r ., korzystając z astronomicznych
map Abrahama
Zacuto . Późniejsze życie, choroba i śmierć
Kolumb zawsze twierdził, że nawrócenie niewierzących było jednym z powodów jego poszukiwań, aw późniejszych latach stawał się coraz bardziej religijny. [195] Prawdopodobnie z pomocą swojego syna Diego i jego przyjaciela mnicha kartuzów Gaspara Gorricio, Kolumb wydał dwie księgi w późniejszych latach: Księgę Przywilejów (1502), wyszczególniającą i dokumentującą nagrody od Korony Hiszpańskiej, w które wierzył on i jego spadkobiercy byli uprawnieni, a Księga proroctw (1505), w której wykorzystano fragmenty Biblii, aby umieścić jego osiągnięcia jako odkrywcy w kontekście chrześcijańskiej eschatologii W późniejszych latach Kolumb zażądał, aby Korona Kastylii dała mu dziesięcinę ze wszystkich bogactw i towarów handlowych uzyskanych z nowych ziem, zgodnie z postanowieniami kapitulacji Santa Fe . [86] Ponieważ został zwolniony z obowiązków gubernatora, Korona nie czuła się związana tą umową i jego żądania zostały odrzucone. Po jego śmierci spadkobiercy pozwali Koronę o część zysków z handlu z Ameryką, a także inne nagrody. Doprowadziło to do przedłużającej się serii sporów prawnych znanych jako pleitos colombinos ("pozwy kolumbijskie"). Podczas gwałtownej burzy podczas swojej pierwszej podróży powrotnej Kolumb, wówczas 41-letni, doznał ataku czegoś, co uważano wówczas za dnę moczanową . W kolejnych latach nękał go grypa i inne gorączki, krwawienia z oczu, przejściowa ślepota i przedłużające się ataki dny moczanowej. Ataki wydłużały się i nasilały, czasami pozostawiając Kolumba przykutego do łóżka na kilka miesięcy, a kulminacją była jego śmierć 14 lat później. Opierając się na stylu życia Kolumba i opisanych objawach, niektórzy współcześni komentatorzy podejrzewają, że cierpiał raczej na reaktywne zapalenie stawów niż na dnę moczanową. [197] [198] Reaktywne zapalenie stawów jest zapaleniem stawów spowodowanym infekcjami bakteryjnymi jelit lub po nabyciu pewnych chorób przenoszonych drogą płciową (głównie chlamydii lub rzeżączki ). W 2006 roku Frank C. Arnett, lekarz i historyk Charles Merrill, opublikował swój artykuł w The American Journal of the Medical Sciences, sugerując, że Kolumb miał postać reaktywnego zapalenia stawów; Merrill przedstawił w tym samym artykule argument, że Kolumb był synem Katalończyków, a jego matka prawdopodobnie była członkiem prominentnego konwertyty(nawrócona żydowska) rodzina. [199] "Wydaje się prawdopodobne, że [Columbus] nabawił się reaktywnego zapalenia stawów w wyniku zatrucia pokarmowego podczas jednej ze swoich podróży oceanicznych z powodu złych warunków sanitarnych i niewłaściwego przygotowywania posiłków" - mówi Arnett, reumatolog i profesor chorób wewnętrznych, patologii i medycyny laboratoryjnej na Szkole Medycznej Uniwersytetu Teksasu w Houston. Niektórzy historycy, tacy jak H. Micheal Tarver i Emily Slape, [200], a także lekarze, tacy jak Arnett i Antonio Rodríguez Cuartero, [201] uważają, że Kolumb miał taką formę reaktywnego zapalenia stawów, ale według innych autorytetów jest to "spekulacyjny", [202] lub "bardzo spekulacyjny". Po przybyciu do Sanlúcar z czwartej wyprawy (i śmierci królowej Izabeli) chory Kolumb osiadł w Sewilli w kwietniu 1505 r. Uparcie nadal błagał Koronę o obronę własnych przywilejów osobistych i swojej rodziny. [204] Przeniósł się do Segowii (gdzie znajdował się wówczas dwór) na mule na początku 1506 r. [205] , a z okazji ślubu króla Ferdynanda z Germaine z Foix w Valladolid w Hiszpanii w marcu 1506 r. Kolumb przeniósł się do tego miasta, aby upierać się przy swoich żądaniach. [206] 20 maja 1506 roku, w wieku 54 lat, Kolumb zmarł w Valladolid. Lokalizacja szczątkówSzczątki Kolumba zostały najpierw pochowane w klasztorze w Valladolid, [208] następnie przeniesione do klasztoru La Cartuja w Sewilli (południowa Hiszpania) z woli jego syna Diego. [209] Mogli zostać ekshumowani w 1513 roku i pochowani w sewilskiej katedrze . Około 1536 r. szczątki Kolumba i jego syna Diego zostały przeniesione do katedry w Colonial Santo Domingo w dzisiejszej Republice Dominikańskiej ; Kolumb poprosił o pochowanie na wyspie. [210] Według niektórych relacji, w 1793 r., kiedy Francja przejęła całą wyspę Hispaniola, szczątki Kolumba zostały przeniesione do Hawany na Kubie. [211] [212]Po uzyskaniu przez Kubę niepodległości w wyniku wojny hiszpańsko-amerykańskiej w 1898 r. przynajmniej część z tych szczątków przeniesiono z powrotem do katedry w Sewilli [208] [213] , gdzie umieszczono je na wyszukanym katafalku W czerwcu 2003 pobrano próbki DNA z tych szczątków [210] , jak również z szczątków brata Kolumba Diego i młodszego syna Fernando. Wstępne obserwacje sugerowały, że kości nie pasowały do ??budowy ciała ani wieku Kolumba w chwili śmierci. [214] Ekstrakcja DNA okazała się trudna; można było wyizolować tylko krótkie fragmenty mitochondrialnego DNA . Pasowały one do odpowiedniego DNA brata Kolumba, potwierdzając, że obie osoby miały tę samą matkę. [213] Takie dowody, wraz z analizami antropologicznymi i historycznymi, doprowadziły badaczy do wniosku, że szczątki należały do ??Krzysztofa Kolumba. W 1877 roku ksiądz odkrył w Santo Domingo ołowianą skrzynkę z napisem: "Odkrywca Ameryki, pierwszy admirał". Inskrypcje znalezione w następnym roku brzmiały: "Ostatnie szczątki pierwszego admirała, sir Krzysztofa Kolumba, odkrywcy". [217] Pudełko zawierało kości ręki i nogi oraz kulę. [n] Te szczątki zostały uznane za legalne przez lekarza i zastępcę sekretarza stanu USA Johna Eugene'a Osborne'a , który zasugerował w 1913 r., aby przepłynęły przez Kanał Panamski w ramach ceremonii otwarcia. [219] [o] Te szczątki były przechowywane w Bazylice Katedralnej Santa María la Menor (w Kolonialnym Mieście Santo Domingo) przed przeniesieniem doLatarnia morska Columbus ( Santo Domingo Este , zainaugurowana w 1992 r.). Władze w Santo Domingo nigdy nie zezwoliły na badanie DNA tych szczątków, więc nie jest potwierdzone, czy pochodzą one również z ciała Kolumba. Uczczenie pamięciDalsze informacje: Lista miejsc nazwanych imieniem Krzysztofa Kolumba oraz Lista pomników i pomników Krzysztofa Kolumba
Postać Kolumba nie była ignorowana w koloniach brytyjskich w epoce kolonialnej: Kolumb stał się jednoczącym symbolem na początku historii kolonii, które stały się Stanami Zjednoczonymi, kiedy purytańscy kaznodzieje zaczęli wykorzystywać jego historię życia jako model dla "rozwijającego się Amerykanina". duch". [222] Wiosną 1692 roku purytański kaznodzieja Cotton Mather opisał podróż Kolumba jako jedno z trzech wydarzeń kształtujących współczesność, łączących podróż Kolumba i migrację purytanów do Ameryki Północnej, postrzegając je razem jako klucz do wielkiego projektu. Wykorzystanie Kolumba jako postaci założycielskiej narodów Nowego Świata rozprzestrzeniło się szybko po rewolucji amerykańskiej. Wynikało to z chęci rozwinięcia historii narodowej i mitu założycielskiego z mniejszymi powiązaniami z Wielką Brytanią. [224] [225] [226] Jego imię było podstawą kobiecej personifikacji narodowej Stanów Zjednoczonych , Kolumbii , [227] używanej od lat trzydziestych XVIII wieku w odniesieniu do pierwotnych Trzynastu Kolonii , a także historyczna nazwa stosowana do Ameryki i do Nowego Świata . Kolumbia, Karolina Południowa i Columbia Rediviva, statek, od którego nazwano rzekę Columbia , nosi imię Kolumba.
Imię Kolumba zostało nadane nowo powstałej Republice Kolumbii na początku XIX wieku, zainspirowanej politycznym projektem "Colombeia" opracowanym przez rewolucjonistę Francisco de Mirandę , który służył emancypacji kontynentalnej Ameryki latynoskiej. Dla upamiętnienia 400. rocznicy wylądowania Kolumba [230] Światowa Wystawa w Chicago w 1893 r. została nazwana Światową Wystawą Kolumbii . [231] US Postal Service wydała pierwsze amerykańskie znaczki pamiątkowe , Columbian Issue , [232] przedstawiające Kolumba, królową Izabelę i innych na różnych etapach jego kilku podróży. Polityka związana z celebracją hiszpańskiego imperium kolonialnego jako wehikułu projektu nacjonalistycznego podjętego w Hiszpanii w okresie Restauracjipod koniec XIX wieku przybrał formę obchodów 400-lecia 12 października 1892 r. (w których postać Kolumba była wychwalana przez konserwatywny rząd), ostatecznie stając się tym samym świętem narodowym. [234] Kilka pomników upamiętniających "odkrycie" wzniesiono w miastach takich jak Palos, Barcelona, ??Granada, Madryt, Salamanka, Valladolid i Sewilla w latach około 400-lecia. Z okazji pięćsetlecia Kolumba w 1992 roku, wspólnie z Włochami, Portugalią i Hiszpanią ukazał się drugi numer kolumbijski. [236] Kolumb był obchodzony na Seville Expo '92 i w Genui Expo '92 Boal Mansion Museum, założone w 1951 roku, zawiera zbiór materiałów dotyczących późniejszych potomków Kolumba i bocznych gałęzi rodu. Znajduje się w nim XVI-wieczna kaplica z hiszpańskiego zamku należącego podobno do Diego Colóna, który stał się rezydencją potomków Kolumba. Wnętrze kaplicy zostało rozebrane i przeniesione z Hiszpanii w 1909 roku i ponownie wzniesione w posiadłości Boal w Boalsburgu w Pensylwanii. Wewnątrz znajdują się liczne obrazy religijne i inne przedmioty, w tym relikwiarz z fragmentami drewna rzekomo z Krzyża Świętego . W muzeum znajduje się również zbiór dokumentów, głównie dotyczących potomków Kolumba z końca XVIII i początku XIX wieku. W wielu krajach obu Ameryk, a także w Hiszpanii i we Włoszech, Dzień Kolumba obchodzi rocznicę przybycia Kolumba do obu Ameryk 12 października 1492 r. DziedzictwoPodróże Kolumba są uważane za punkt zwrotny w historii ludzkości wyznaczający początek globalizacji i towarzyszących jej zmian demograficznych, handlowych, ekonomicznych, społecznych i politycznych.
Jego eksploracje zaowocowały trwałym kontaktem między dwiema półkulami, a termin " prekolumbijski " jest używany w odniesieniu do kultur obu Ameryk przed przybyciem Kolumba i jego europejskich następców. [241] Późniejsza wymiana kolumbijska była świadkiem masowej wymiany zwierząt, roślin, grzybów, chorób, technologii, bogactw mineralnych i idei. W pierwszym wieku po jego wysiłkach postać Kolumba w dużej mierze pogrążyła się w rozlewiskach historii, a jego reputacja była nękana niepowodzeniami jako administratora kolonialnego. Jego spuścizna została nieco uratowana od zapomnienia, kiedy zaczął pojawiać się jako postać we włoskich i hiszpańskich sztukach i wierszach od końca XVI wieku. Kolumb został włączony do zachodniej narracji o kolonizacji i budowaniu imperium, która odwoływała się do pojęć translatio imperii i translatio studii, aby podkreślić, kto był uważany za "cywilizowany", a kto nie. Amerykanizacja postaci Kolumba rozpoczęła się w ostatnich dziesięcioleciach XVIII wieku, po rewolucyjnym okresie Stanów Zjednoczonych, [ 245] podnosząc jego reputację do mitu narodowego, homo americanus . [246] Jego lądowanie stało się potężną ikoną jako "obraz amerykańskiej genezy". [245] Rzeźba Discovery of America , przedstawiająca Kolumba i skuloną Indiankę, została oddana do użytku 3 kwietnia 1837 r., kiedy prezydent USA Martin Van Buren zatwierdził inżynierię projektu Luigiego Persico . To przedstawienie triumfu Kolumba i odrzutu Indian jest demonstracją wyższości białych nad dzikimi, naiwnymi Indianami. [247]Jak odnotowano podczas jej odsłonięcia w 1844 r., Rzeźba rozciąga się na "reprezentację spotkania dwóch ras", ponieważ Persico uchwycił ich pierwszą interakcję, podkreślając "moralną i intelektualną niższość" Indian. [248] Umieszczona na zewnątrz budynku Kapitolu Stanów Zjednoczonych, gdzie pozostała aż do jej usunięcia w połowie XX wieku, rzeźba odzwierciedlała współczesny pogląd białych w USA na tubylców; w Deklaracji Niepodległości Stanów Zjednoczonych są nazwani "bezlitosnymi indyjskimi dzikusami" . [249] W 1836 senator z Pensylwanii i przyszły prezydent USA James Buchanan, który zaproponował rzeźbę, opisał ją jako przedstawiającą "wielkiego odkrywcę, kiedy po raz pierwszy skoczył w ekstazie na brzeg, po wszystkich swoich trudach, przedstawiając zdumionemu światu półkulę z wypisaną na niej nazwą Ameryka. Kiedy tak stoi na brzegu patrzy na niego dzika kobieta z podziwem i podziwem wymalowanym na twarzy". Mit o amerykańskim Kolumbie został zrekonfigurowany pod koniec stulecia, kiedy został uznany za etnicznego bohatera przez imigrantów przybyłych do Stanów Zjednoczonych, którzy nie byli pochodzenia anglosaskiego, takich jak Żydzi, Włosi i Irlandczycy, którzy uważali Kolumba za swego rodzaju etniczny ojciec założyciel. [251] [252] Katolicy bezskutecznie próbowali wypromować go do kanonizacji w XIX wieku. Od lat 90. XX wieku narracja o odpowiedzialności Kolumba za ludobójstwo rdzennej ludności i zniszczenie środowiska zaczęła konkurować z dominującym wówczas dyskursem o Kolumbie jako nosicielu Chrystusa, naukowcu lub ojcu Ameryki. [255] Ta narracja przedstawia negatywne skutki podbojów Kolumba dla rdzennej ludności. [142] Wystawione na choroby Starego Świata , rdzenne populacje Nowego Świata upadły [256] i zostały w dużej mierze zastąpione przez Europejczyków i Afrykanów [257] , którzy przynieśli ze sobą nowe metody uprawy roli, biznesu, zarządzania i kultu religijnego. Oryginalność odkrycia AmerykiGłówne artykuły: prekolumbijskie teorie kontaktów transoceanicznych i nordycka kolonizacja Ameryki Północnej
Chociaż
Krzysztofa Kolumba zaczęto uważać za europejskiego
odkrywcę Ameryki w zachodniej kulturze popularnej, jego
spuścizna historyczna jest bardziej zniuansowana. W XIX wieku, pośród odrodzenia zainteresowania kulturą nordycką , Carl Christian Rafn i Benjamin Franklin DeCosta napisali prace dowodzące, że Norsowie poprzedzili Kolumba w kolonizacji obu Ameryk. [262] [263] Następnie w 1874 Rasmus Bjorn Anderson argumentował, że Kolumb musiał wiedzieć o kontynencie północnoamerykańskim, zanim rozpoczął swoją odkrywczą podróż. [31] [260] Większość współczesnych uczonych wątpi, czy Kolumb miał wiedzę na temat osad nordyckich w Ameryce, a jego przybycie na kontynent było najprawdopodobniej niezależnym odkryciem Europejczycy wymyślili wyjaśnienia pochodzenia rdzennych Amerykanów i ich rozmieszczenia geograficznego za pomocą narracji, które często służyły wzmocnieniu ich własnych uprzedzeń zbudowanych na starożytnych podstawach intelektualnych. [265] We współczesnej Ameryce Łacińskiej nie-rdzenne populacje niektórych krajów często wykazują niejednoznaczny stosunek do perspektyw ludów tubylczych dotyczących tak zwanego "odkrycia" przez Kolumba i epoki kolonializmu, która nastąpiła po nim . [266] W swojej monografii z 1960 roku meksykański filozof i historyk Edmundo O'Gormanwyraźnie odrzuca mit odkrycia Kolumba, argumentując, że pomysł, że Kolumb odkrył Amerykę, był mylącą legendą utrwaloną w umysłach opinii publicznej dzięki pracom amerykańskiego autora Washingtona Irvinga w XIX wieku. O'Gorman argumentuje, że twierdzenie, że Kolumb "odkrył Amerykę", oznacza ukształtowanie faktów dotyczących wydarzeń z 1492 r., Aby dostosować je do interpretacji, która pojawiła się wiele lat później. [267] Dla niego eurocentryczny pogląd na odkrycie Ameryki podtrzymuje systemy dominacji w sposób faworyzujący Europejczyków. [268] W artykule z 1992 r. dla The UNESCO Courier, Félix Fernández-Shaw argumentuje, że słowo "odkrycie" nadaje priorytet europejskim odkrywcom jako "bohaterom" kontaktu między Starym a Nowym Światem. Sugeruje, że słowo "spotkanie" jest bardziej odpowiednie, ponieważ jest terminem bardziej uniwersalnym, obejmującym rdzennych Amerykanów w narracji. Ameryka jako odrębny krajHistorycy
tradycyjnie argumentowali, że Kolumb aż do śmierci
był przekonany, że jego podróże odbywały się
wzdłuż wschodniego wybrzeża Azji, tak jak pierwotnie
zamierzał (wyłączając argumenty takie jak Anderson). Kształt ZiemiDalsze informacje: Mit o płaskiej Ziemi Biografia Kolumba autorstwa Washingtona Irvinga z 1828 roku spopularyzowała ideę, że Kolumb miał trudności z uzyskaniem poparcia dla swojego planu, ponieważ wielu teologów katolickich twierdziło, że Ziemia jest płaska [272] , ale jest to popularne błędne przekonanie, którego korzenie sięgają siedemnastowiecznych protestantów prowadzących kampanię przeciwko Katolicyzm. [273] W rzeczywistości kulisty kształt Ziemi był znany uczonym od starożytności i był powszechnie znany wśród żeglarzy, w tym Kolumba. [274] Przypadkowo najstarszy zachowany globus na Ziemi, Erdapfel, powstał w 1492 roku, tuż przed powrotem Kolumba do Europy z pierwszej wyprawy. Jako taki nie zawiera śladów obu Ameryk, a mimo to demonstruje powszechną wiarę w kulistą Ziemię. Prowadząc
obserwacje za pomocą kwadrantu podczas
swojej trzeciej podróży, Kolumb błędnie zmierzył promień
biegunowy dziennego ruchu Gwiazdy Północnej na
pięć stopni, co stanowiło dwukrotność innego
błędnego odczytu, którego dokonał z dalszej
północy. To skłoniło go do opisania kształtu
Ziemi jako gruszki , z częścią
"łodygi" wznoszącą się ku Niebu. Krytyka i obronaKolumb był krytykowany zarówno za swoją brutalność, jak i za zainicjowanie wyludnienia rdzennej ludności Karaibów, czy to przez importowane choroby, czy umyślną przemoc. Według badaczy historii rdzennych Amerykanów, George'a Tinkera i Marka Freedmana, Kolumb był odpowiedzialny za stworzenie cyklu "morderstw, przemocy i niewolnictwa", aby zmaksymalizować eksploatację zasobów wysp karaibskich, a śmierć rdzennych mieszkańców na skalę, na jaką oni nie byłoby spowodowane samymi nowymi chorobami. Ponadto opisują tezę, że to choroby, a nie ludobójstwo spowodowały te zgony, jako "amerykańskie zaprzeczanie holokaustowi ". [278] Historyk Kris Lanekwestionuje, czy właściwe jest używanie terminu "ludobójstwo", gdy okrucieństwa nie były zamiarem Kolumba, ale wynikały z jego dekretów, celów firmy rodzinnej i zaniedbania. [139] Inni uczeni bronią działań Kolumba lub twierdzą, że najgorsze oskarżenia przeciwko niemu nie są oparte na faktach, podczas gdy inni twierdzą, że "został obwiniony za wydarzenia wykraczające daleko poza jego zasięg lub wiedzę". W wyniku protestów i zamieszek , które nastąpiły po zabójstwie George'a Floyda w 2020 roku, usunięto wiele publicznych pomników Krzysztofa Kolumba BrutalnośćNiektórzy
historycy krytykowali Kolumba za zainicjowanie
powszechnej kolonizacji obu Ameryk i wykorzystywanie jego
rdzennej ludności. Według niektórych historyków kara dla rdzennej ludności w wieku 14 lat i starszej, która nie zapłaciła jastrzębiego dzwonu, czyli kaskabeli, wartości złotego pyłu co sześć miesięcy (na podstawie relacji Bartolomé de las Casas ), była cięta z rąk tych bez żetonów, często pozostawiając ich wykrwawionych na śmierć. [278] [109] [288] Inni historycy kwestionują takie relacje. Na przykład badanie hiszpańskich źródeł archiwalnych wykazało, że kwoty cascabela zostały narzucone przez Guarionex , a nie przez Kolumba, i że w pierwotnych źródłach nie ma wzmianki o karze przez odcięcie rąk za brak zapłaty. [289]Kolumb miał interes ekonomiczny w zniewoleniu tubylców z Hispanioli iz tego powodu nie był chętny do ich chrztu, co spotkało się z krytyką ze strony niektórych duchownych. [290] Hiszpański historyk Consuelo Varela stwierdził, że "rządy Kolumba charakteryzowały się pewną formą tyranii. Nawet ci, którzy go kochali, musieli przyznać się do okrucieństw, które miały miejsce". [163] Inni historycy argumentowali, że niektóre relacje o brutalności Kolumba i jego braci zostały przesadzone jako część Czarnej Legendy , historycznej tendencji do antyhiszpańskich i antykatolickich nastrojów w źródłach historycznych sięgających wstecz XVI wieku, co, jak spekulują, może nadal skazić naukę do dnia dzisiejszego. Według historyka Emily Berquist Soule, ogromne zyski Portugalii z handlu morskiego afrykańskimi niewolnikami wzdłuż zachodniego wybrzeża Afryki były inspiracją dla Kolumba do stworzenia odpowiednika tego aparatu w Nowym Świecie przy użyciu rdzennych niewolników amerykańskich. Historyk William J. Connell argumentował, że chociaż Kolumb "sprowadził przedsiębiorczą formę niewolnictwa do Nowego Świata", "było to fenomenem tamtych czasów", argumentując dalej, że "musimy być bardzo ostrożni, stosując XX- stulecia rozumienia moralności z moralnością XV wieku". W mniej popularnej obronie kolonizacji hiszpańska ambasador María Jesús Figa López-Palop przekonywała: "Zwykle łączyliśmy się z kulturami w Ameryce, zostawaliśmy tam, szerzyliśmy nasz język, kulturę i religię". Brytyjski historyk Basil Davidson nazwał Kolumba "ojcem handlu niewolnikami", powołując się na fakt, że pierwsza licencja na wysyłanie zniewolonych Afrykanów na Karaiby została wydana przez monarchów katolickich w 1501 r. pierwszemu królewskiemu gubernatorowi Hispaniola, Nicolás de Ovando WyludnienieDalsze informacje: Taino § WyludnienieZobacz także: Historia populacji rdzennej ludności obu Ameryk Na przełomie XIX i XX wieku szacunki dotyczące prekolumbijskiej populacji Hispanioli wahały się od 250 000 do dwóch milionów, ale analiza genetyczna opublikowana pod koniec 2020 r. sugeruje, że mniejsze liczby są bardziej prawdopodobne , być może tak niskie, jak 10 000-50 000 dla Hispanioli i Portoryko łącznie. Opierając się na wcześniejszych liczbach kilkuset tysięcy, niektórzy oszacowali, że jedna trzecia lub więcej tubylców na Haiti zginęła w ciągu pierwszych dwóch lat rządów Kolumba. [109] [145] Przyczynami wyludnienia były choroby, działania wojenne i surowe niewolnictwo. [304] [305]Pośrednie dowody sugerują, że wraz z 1500 kolonistami, którzy towarzyszyli drugiej wyprawie Kolumba w 1493 roku, mogła pojawić się jakaś poważna choroba. [ 304] Charles C. Mann pisze: skoncentrowane na przestrzeni dziesięcioleci". [306] Co pół roku umierała jedna trzecia tubylców zmuszonych do pracy w kopalniach złota i srebra. [307] [308] W ciągu trzech do sześciu dekad ocalała populacja Arawak liczyła tylko setki. [307] [145] [309] Uważa się, że ogólna populacja rdzennych mieszkańców obu Ameryk zmniejszyła się o około 90% w stuleciu po przybyciu Kolumba. Wśród ludów tubylczych Kolumb jest często postrzegany jako główny sprawca ludobójstwa. Samuel Eliot Morison,historyk z Harvardu i autor wielotomowej biografii Kolumba, pisze: "Okrutna polityka zapoczątkowana przez Kolumba i prowadzona przez jego następców doprowadziła do całkowitego ludobójstwa". Według Noble Davida Cooka: "Było zbyt mało Hiszpanów, aby zabić miliony, o których mówiono, że zginęli w pierwszym wieku po kontakcie ze Starym i Nowym Światem". Zamiast tego szacuje, że liczba ofiar śmiertelnych była spowodowana ospą prawdziwą, która mogła wywołać pandemię dopiero po przybyciu Hernána Cortésa w 1519 r. Według niektórych szacunków ospa miała 80- 90% śmiertelność w populacjach rdzennych Amerykanów. [317] Tubylcy nie mieli nabytej odporności na te nowe choroby i ponieśli wiele ofiar śmiertelnych. Istnieją również dowody na to, że mieli złą dietę i byli przepracowani. [136] [318] [319]Historyk Andrés Reséndez z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis mówi, że dostępne dowody sugerują, że "niewolnictwo stało się głównym zabójcą" rdzennej ludności Karaibów w latach 1492-1550 bardziej niż choroby takie jak ospa, grypa i malaria. [320] Mówi, że rdzenne populacje nie doświadczyły odbicia, tak jak populacje europejskie po Czarnej Śmierci , ponieważ w przeciwieństwie do tych ostatnich, duża część tych pierwszych została poddana śmiercionośnej pracy przymusowej w kopalniach. Choroby, które spustoszyły rdzennych Amerykanów, pojawiały się w wielu falach w różnych okresach, czasami w odstępie kilku wieków, co oznaczałoby, że osoby, które przeżyły jedną chorobę, mogły zostać zabite przez inne, uniemożliwiając powrót populacji. Historyk David Stannard opisuje wyludnienie rdzennych Amerykanów jako "ani niezamierzone, ani nieuniknione", mówiąc, że było ono wynikiem zarówno choroby, jak i celowego ludobójstwa. Ekspertyza nawigacyjnaBiografowie
i historycy mają szeroki wachlarz opinii na temat wiedzy
i doświadczenia Kolumba w nawigacji i dowodzeniu
statkami. Jeden z uczonych wymienia niektóre
europejskie prace z lat 1890-1980, które potwierdzają
doświadczenie i umiejętności Kolumba jako jedne z
najlepszych w Genui, wymieniając jednocześnie niektóre
amerykańskie prace z podobnych ram czasowych, które
przedstawiają odkrywcę jako niewyszkolonego
przedsiębiorcę, mającego tylko niewielką załogę lub
pasażer doświadczenie przed jego odnotowanymi
podróżami. Wygląd fizyczny
Współczesne
opisy Kolumba, w tym jego syna Fernando i Bartolomé de
las Casas, opisują go jako wyższego niż przeciętny, o
jasnej skórze (często opalonej), niebieskich lub
piwnych oczach, wysokich kościach policzkowych i
piegowatej twarzy, orlim nosie i blond do
rudawe włosy i broda (do około 30 roku życia, kiedy
zaczęła się bieleć). Jeden z hiszpańskich
komentatorów opisał jego oczy, używając słowa garzos ,
obecnie zwykle tłumaczonego jako
"jasnoniebieski", ale wydaje się, że
współcześni Kolumbowi wskazywało to na
jasnoszaro-zielone lub orzechowe oczy. Słowo rubios może
oznaczać "blond", "jasny" lub
"rumiany".
Dobrze znanym wizerunkiem Kolumba jest portret autorstwa Sebastiano del Piombo , który był powielany w wielu podręcznikach. Zgadza się z opisami Kolumba, ponieważ przedstawia dużego mężczyznę o kasztanowych włosach, ale obraz pochodzi z 1519 roku, więc nie mógł być namalowany z życia. Ponadto napis identyfikujący osobę jako Kolumba został prawdopodobnie dodany później, a przedstawiona twarz różni się od tej na innych obrazach. Gdzieś między 1531 a 1536 rokiem Alejo Fernández namalował ołtarz The Virgin of the Navigators , który zawiera przedstawienie Kolumba. [330] Obraz został zamówiony do kaplicy w Casa de Contratación w Sewilli (Domu Handlu) w Alcázar w Sewilli i tam pozostaje. Na Światowej Wystawie Kolumbijskiej w 1893 r. Wystawiono 71 rzekomych portretów Kolumba; większość z nich nie pasowała do współczesnych opisów
|
.jpg)
