| Piractwo-wstęp | Rodzaje Piratów, w tym: Sławni Piraci i Korsarze | Okresy piractwa | Obszary Piractwa | Bazy piratów | Skarby i pieniądze piratów  | Piraci w popkulturze | Pirackie różności | Piracki portal | Statki piratów i korsarzy | Tło piractwa - Imperia  | Walki i bitwy piratów | Łowcy piratów i prawa antypirackie |

Pirackie walki, napady i bitwy
(zbiór incydentów związanych z piratami na wikipedii)

Akcja z Sierpnia 1702 r.

Akcja z Sierpnia 1702 była nierozstrzygniętą bitwą morską, która miała miejsce od 19 do 25 sierpnia 1702 (starego stylu) pomiędzy angielską eskadrą pod dowództwem wiceadmirała Johna Benbowa i francuską pod dowództwem admirała Jeana du Casse, niedaleko przylądka Santa Marta na wybrzeżu dzisiejszego Kolumbia, Ameryka Południowa, podczas Wojny o sukcesję hiszpańską (1701-1715)

Benbow energicznie zaatakował francuską eskadrę, ale odmowa wsparcia akcji przez większość jego kapitanów pozwoliła du Casse na ucieczkę.
Benbow stracił nogę podczas zaręczyn i zmarł z powodu choroby około dwa miesiące później.
Dwóch kapitanów zostało skazanych za tchórzostwo i rozstrzelanych.

Postanowienie Benbowa, by ścigać Francuzów, w tym, co okazało się jego ostatnią walką, okazało się nieodparte dla wyobraźni opinii publicznej.
Wydarzenia związane z walką zainspirowały wiele ballad, zwykle zatytułowanych Admiral Benbow lub Brave Benbow, które ponad sto lat później nadal były ulubionymi żeglarzami brytyjskimi.


Kontuzjowany Benbow nadal zarządza atak

Preludium

Po wybuchu wojny o sukcesję hiszpańską Benbow został wysłany do Indii Zachodnich z małą eskadrą z zamiarem utrzymania tamtejszych posiadłości hiszpańskich z dala od rąk Francuzów.
Du Casse został wysłany do Cartageny z eskadrą, aby zmusić ją do wierności Filipowi V z Hiszpanii
Benbow postanowił ich przechwycić.

Przebieg bitwy

19 sierpnia 1702 eskadra Benbowa napotkała Francuzów wzdłuż wybrzeża Kolumbii , niedaleko Santa Marta, trochę na wschód od ujścia rzeki Rio Magdalena. Dowodząc ze swojego okrętu flagowego, Bredy , rozkazał swojej eskadrze przystąpić do walki, ale Defiance i Windsor , będąc za rufą i nie okazując wielkiego pośpiechu, musiały otrzymać rozkaz zwiększenia żagli. Benbow zamierzał zaczekać, aż pojawi się Defiance ; ale Falmouth otworzył starcie, atakując fregatę i statek Windsor tuż za nią o godzinie czwartej. Breda dołączyła, ale Defiance i Windsorurwał się po kilku burtach i pozostawił Bredę pod ostrzałem Francuzów, a bitwa trwała do zmroku. [5] Breda i Ruby ścigali Francuzów przez całą noc, podczas gdy reszta eskadry błądziła.

Pościg trwał do 20 sierpnia, a Breda i Ruby strzelali z broni pościgowej, jak tylko mogli. Ponownie angażując się rankiem 21 stycznia, Ruby został poważnie uszkodzony; Defiance i Windsor odmówili podjęcia działań, choć byli na bieżąco z ostatnim francuskim statkiem. [6] Greenwich spadł teraz pięć mil za rufą. 22-go Breda zdobył galerę Anne, pierwotnie angielski statek zdobyty przez Francuzów, a uszkodzony Ruby otrzymał rozkaz powrotu do Port Royal

W nocy 24 sierpnia Benbow walczył samotnie z jednym ze statków wroga i miał zniszczoną prawą nogę strzałem z łańcucha, wracając na rufę, gdy tylko można było ją ubrać.
Kapitan flagowy Fogg nakazał pozostałym kapitanom eskadry utrzymanie linii bitwy; 
[5] w odpowiedzi kapitan Kirkby z Defiance wszedł na pokład i powiedział Benbowowi: "Lepiej przestań, Francuzi są bardzo silni". Znajdując innych kapitanów w dużej mierze tego samego zdania, Benbow zerwał i wrócił na Jamajkę

Następstwa

Benbow otrzymał list od Jeana du Casse po zaręczynach:

Szanowny Panie,
w zeszły poniedziałek nie liczyłem na wieczerzę w pańskiej kajucie, ale spodobało się Bogu, że zarządził inaczej. Jestem za to wdzięczny.
Co do tych tchórzliwych kapitanów, którzy was opuścili, powieście ich, bo na Boga na to zasługują.
Twój,
Du Casse

Taki był rzeczywiście jego sposób postępowania: Benbow przeprowadzał sądy wojenne nad swoimi kapitanami po ich powrocie. Kapitanowie Kirkby i Wade zostali uznani za winnych tchórzostwa i skazani na rozstrzelanie; Mówiono, że Wade był pijany przez całe zaręczyny. Kapitan Constable został oczyszczony z zarzutu tchórzostwa, ale został skazany na podstawie innych zarzutów i zwolniony . Kapitan Hudson zmarł, zanim mógł być sądzony. Kapitanowie Fogg i Vincent zostali oskarżeni o podpisanie dokumentu z innymi kapitanami eskadry, w którym stwierdzili, że nie będą walczyć, ale przedstawiali to jako sposób na powstrzymanie kapitana Kirkby'ego przed dezercją; Benbow zeznawał na ich korzyść, zostali jedynie zawieszeni.

Noga Benbowa została amputowana; ale rozwinęła się gorączka i zmarł 4 listopada 1702 r. Kirkby, Wade i Constable zostali wysłani do Plymouth na pokładzie HMS Bristol, gdzie ich wyroki zostały potwierdzone przez Lorda Wysokiego Admirała.
Kirkby i Wade zostali zastrzeleni na pokładzie Bristolu
16 kwietnia 1703 roku. Foggowi i Vincentowi pozwolono wrócić do służby.

Kolejność bitwy

Eskadra Benbowa

Eskadra Benbowa składała się z siedmiu statków:

Eskadra Du Casse'a