Bitwa w Zatoce Ty-ho (1855)
(4 sierpnia 1855)
(Część )

Bitwa w zatoce Ty-ho była znaczącym starciem morskim w 1855 roku z udziałem Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych przeciwko chińskim piratom . Akcja u wybrzeży Tai O w Hongkongu polegała na uratowaniu przechwyconych statków handlowych przetrzymywanych przez flotę uzbrojonych złoczyńców wojennych

W przeciwieństwie do Oceanu Atlantyckiego , gdzie piractwo zostało w dużej mierze wyeliminowane do 1830 r., piractwo w Azji i na Pacyfiku nadal rozwijało się tak, jak przez wieki. Chińscy i japońscy piraci nieustannie walczyli ze sobą w regionach przybrzeżnych Chin. Do 1855 roku wzdłuż chińskiego wybrzeża istniały setki kryjówek piratów. To skłoniło zachodnie siły morskie do walki z nimi, gdy atakowały statki. ^[2] We wrześniu 1855 roku piraci z Kuhlanu zajęli cztery statki handlowe eskortowane przez parowiec HMS Eaglet . Królewski slup wojenny HMS Rattler został wysłany na ratunek kupcom. ^[3] [1]

HMS Rattler znalazł piratów w porcie Kuhlan. Kiedy płytka woda uniemożliwiła mu atak, wyruszył, by szukać pomocy u Orła i USS Powhatan , fregaty parowej z bocznym kołem Eskadry Wschodnioindyjskiej dowodzonej przez komandora Williama J. McCluneya . Powhatan odegrał później znaczącą rolę podczas wojny secesyjnej . Rattler był dowodzony przez komandora Williama Fellowesa i był obsługiwany przez 180 oficerów i załogę. Liczbę załogi i uzbrojenie Orlika jest nieznany. Pierwotnie był statkiem cywilnym wyczarterowanym do służby w brytyjskiej marynarce wojennej w latach 1855-1857 do holowania brytyjskich statków przez płytkie wody. ^[1]

Bitwa

Lokalizacja Tai O w Hongkongu.

4 sierpnia parowiec Eaglet przybył do zatoki Ty-ho, holując co najmniej sześć łodzi różnych typów, wypełnionych brytyjskimi i amerykańskimi marynarzami i piechotą morską. Każda łódź była uzbrojona w haubicę lub armatę. Brytyjczycy jako pierwsi zauważyli kupiecki złom, który wydawał się uciekać z zatoki, więc szalupa " Rattlera " i kuter " Powhatana "zostali wysłani, aby wyciąć śmieci. Kilka minut później, gdy szalupa i kuter zniknęły z pola widzenia, pozostałe statki brytyjskie i amerykańskie dostrzegły flotę piracką, składającą się z czternastu dużych dżonków i dwudziestu dwóch mniejszych. Na statkach znajdowało się około 1500 piratów, którzy byli uzbrojeni w małe armaty. W zatoce znajdowało się również siedem przechwyconych statków handlowych, z których większość to chińskie dżonki. Kiedy Chińczycy dostrzegli zbliżającego się wroga, połowa piratów zaczęła uciekać, podczas gdy druga pozostała w tyle, by zaatakować. ^[1]

Piraci rozpoczęli ciężki ogień do Brytyjczyków i Amerykanów, ale większość strzałów nie była dobrze skierowana i przeszła nad Orłem i uzbrojonymi łodziami. Kiedy ekspedycja była w zasięgu, łodzie rozpoczęły ogień powrotny iw tym czasie zatopiono sześć dżonek. Kiedy zasięg zmniejszył się do bliskiej odległości, Eaglet odłączył łodzie i wyruszyli na pokład dżonki. Czternaście wzięto z silnym oporem i zaraz potem spalono. Wyzwolono również siedem statków handlowych, ale dwa zostały poważnie uszkodzone w bitwie, a następnie również spalone. W wyniku akcji zniszczono czternaście większych śmieci i sześć małych, a szesnaście innych uciekło. ^[1]

Szacuje się, że 500 piratów zginęło w akcji, utonęło lub zostało rannych. Około 1000 piratów zostało wziętych do niewoli. Straty amerykańskie składały się z sześciu rannych i pięciu zabitych na około 100 ludzi, zginęli członkowie załogi John Pepper, James A. Halsey, Isaac Coe, Landsman, S. Mullard i BF Addamson. Brytyjczycy odnieśli kilku rannych i czterech zabitych, oficera George'a Mitchella i członków załogi Jamesa Silversa, Johna Masseya i M. Oliffa.