Najbardziej znani Piraci na przestrzeni dziejów

Edward Davis
(bukanier)

Edward Davis lub Davies (działał ok. 1680-1688) był angielskim bukanierem działającym na Karaibach w latach osiemdziesiątych XVII wieku i prowadził udane naloty na Leon i Panamę w 1685 r., Ten ostatni uważany był za jeden z ostatnich dużych nalotów korsarzy na hiszpańska twierdza .
Znaczna część jego kariery została później spisana przez Williama Dampiera w A New Voyage Round the World (1697).

Flaga korsarza Edwarda Davisa

Wczesna kariera

Prawdopodobnie ma flamandzkie pochodzenie, po raz pierwszy odnotowano go jako jednego z członków Pacific Adventure prowadzonego przez Bartholomew Sharpa i Johna Coxona w 1680 roku.
Ale przede wszystkim pojawia się na Karaibach na francuskim korsarzu dowodzonym przez Kapitana Willema Yanky'ego
Został przeniesiony na statek Kapitana Jeana Tristiana , którego załoga zbuntowała się w Petit-Goâve, na południowy zachód od Port-au-Prince na Saint-Domingue (Haiti)
Następnie Davis popłynął pod dowództwem kapitana Johna Cooka, docierając w kwietniu 1683 do zatoki Chesapeake, gdzie spotkał Williama Dampiera

Krótko służąc jako nawigator, on i kilku innych, w tym James Kelly, opuścili wyprawę w ciągu roku i wrócili drogą lądową przez Panamę z Johnem Cookiem.

Davis i Cook

23 sierpnia 1683 roku, sprzedając zdobyte łupy w Wirginii, zgodził się dołączyć do wyprawy korsarskiej jako kwatermistrz pod dowództwem pirata Johna Cooka.
Płynąc na wschód, wkrótce po przybyciu z Afryki Zachodniej do Gwinei zdobyli 36-działowy Delight (lub Bachelor's Delight ).

Płynąc na Pacyfik w listopadzie 1683 roku przez Przylądek Horn, Davis i inni dołączyli do korsarza Johna Eatona, zanim napadli na hiszpańskie miasta wzdłuż wybrzeża Ameryki Południowej

W marcu 1684 roku Bachelor's Delight spotkał Nicholasa, statek kapitana Johna Eatona u wybrzeży Valdivii
Popłynęli na Wyspy Juan Fernandez, gdzie powitał ich Indianin Miskito , przypadkowo pozostawiony w styczniu 1681 roku przez kapitana Bartholomew Sharpa.
3 maja kapitanowie Cook i Eaton udali się na Wyspy Galapagos.

Po śmierci Cooka 19 lipca 1684 r. załoga Bachelor's Delight wybrała kapitana Davisa na jego następcę.
Jednak wyprawa napotkała pewne trudności, ponieważ nieudany atak na El Realejo w Nikaragui spowodowałby odejście Eatona, a także napady na Paita, Peru i Guayaquil w Ekwadorze, które okazały się mało wartościowe, chociaż schwytanie kilku statków niewolników spowodowało w 15 niewolników dołączających do załogi.

Zawracając w kierunku Panamy, napadł na hiszpańską flotę przewożącą srebro z Peru do Hiszpanii, po czym połączył siły z flotą pod dowództwem Francois Grognieta, Pierre'a le Picarda i Francisa Townleya

Davis popłynął do Port St Helena
Żeglując z powrotem do Ekwadoru, napotkał Cygnet 2 października pod dowództwem kapitana Charlesa Swana i Petera Harrisa (bratanka korsarza Petera Harrisa zabitego na Pacific Adventure zaledwie cztery lata wcześniej) i przekonał ich do przyłączenia się do wyprawy.

Z Bachelor's Delight, Cygnet i różnymi mniejszymi przechwyconymi hiszpańskimi statkami z powodzeniem poprowadziłby atak z Charlesem Swanem i innymi na Panamę.
Chociaż planowali zaatakować peruwiańską Hiszpańską Srebrną Flotę Skatbów, hiszpańskim urzędnikom udało się przetransportować ponad 500 000 pesos w dwóch galeonach i eskortowanych przez trzy mniejsze okręty wojenne, które były w stanie uniknąć czekającej floty piratów, płynąc kursem na zachód. Czekając na flotę skarbów, Davis i pozostali napotkali hiszpański patrol u wybrzeży Peru 8 czerwca i ostatecznie zostali ścigani przez hiszpańską flotę na Wyspę Corba
W tym czasie statek Davisa nie pływał pod angielskimi flagami: "ponieważ był wyposażony w francuską komisję, a Francja wciąż była w stanie wojny z Hiszpanią, niósł w górę białą flagę, na której była namalowana ręka i miecz".

Ucieczka z Grognieta

Kłócąc się między sobą po porażce, a wielu piratów obwiniało Francuza Francois Grognieta , Davis opuścił wyprawę wraz z Swanem 3 września, Townleyem, Harrisem, Williamem Knightem i popłynął na północ z ośmioma statkami i 640 bukanierami.

W dniu 1 stycznia 1685 roku Davis przejął łódź Packet płynącą do Limy z rozkazami zdobytymi dla srebrnej floty Plate do Panamy.
7 stycznia Davis i Swan popłynęli na Pear Island, aby przechwycić srebrną flotę. Do 15 lutego nadal nie dotarł. Porzucając wszelką nadzieję, 28 maja dostrzegli flotę.
Porzucił już swój ładunek w La Villa, kiedy przerzucali statki korsarskie do Zatoki Panamskiej

Piraci zebrali się ponownie, ale w Bitwie o Panamę Hiszpanie mieli przewagę liczebną co najmniej dziesięć do jednego.
Wynik był nierozstrzygnięty. Davis i Swan oraz dwa inne statki odłączyły się od sojuszu - naloty na Leona i Realejo zakończyły się niewielkim sukcesem, w wyniku czego Swan i Townley wyjechali do Meksyku, a Harris wyjechał po tym, jak większość jego załogi zmarła na żółtą febrę w Hondurasie: grupa podzieliła się 25 sierpnia 1685 r.

Dampier popłynął na zachód przez Pacyfik do Indii Wschodnich.
Wraz z Williamem Knightem"wycieczkowi" korsarze napadali na przybrzeżne osady Peru i Chile, ale brakowało żywności. Knight wypłynął do Indii Zachodnich. Po przybyciu na Wyspy Juan Fernández w listopadzie Davis i Knight zdecydowali się podzielić łupami, a każdy członek załogi otrzymał 1150 funtów według Raveneau de Lussan, a Knight wyjechał na Karaiby.
Davis spędził Boże Narodzenie 1685 roku na Wyspach Juan Fernandez - załoga poczuła trzęsienie ziemi w Callao i Limie 450 mil od brzegu o 4 rano.

Davis dokonał nalotu i ukradł 25 000 funtów w klejnotach i srebrze z miasta Zana w Peru w marcu 1686 r.
Chociaż późniejsze naloty przyniosły mniejsze bogactwo, 39 afrykańskich niewolników zostało wyzwolonych z Paita, a później dołączyło do wyprawy.
Podczas najazdów na pięć kolejnych miast między majem a czerwcem, w tym nieudany atak na La Serena, wielu księży i urzędników zginęło, próbując ukryć skarbiec miasta, dopóki obrońcy Pisco nie zgodzili się zapłacić 5000 funtów okupu.

Davis kontynuował z 80 ludźmi i zrabował 10 000 funtów z Arica w Chile w lutym 1687 r.
Dowiedziawszy się od jeńców o hiszpańskich planach wysłania eskadry z Peru przeciwko kapitanowi Pierre'owi le Picardowi, przybył do Guayaquil w maju i pomógł pokonać flotę i podzielić 50 000 funtów z francuskim korsarzem.
Opuszczając Guayaquil 12 czerwca, Davis zatrzymał się na Wyspach Galapagos i Wyspach Juan Fernández, a także rzekomo dostrzegł Ziemię Davisa, schodząc w dół do Przylądka Horn w drodze powrotnej do kolonii amerykańskich.

Davis i Delight przybył do Indii Zachodnich na początku 1688 roku i ostatecznie dotarł do Filadelfii w maju.
Chociaż on, Lionel Wafer i John Hingson zostaliby aresztowani 22 czerwca 1688 r. za piractwo w Wirginii na dwa lata, kiedy przekraczali Port Comfort do Elizabeth River.

W dniu 26 czerwca 1688 r. Podczas procesu Davis zaprzeczył, że kiedykolwiek był korsarzem, mówiąc, że mieszka na Jamajce od siedmiu lat. Czarny sługa, Peter Cloise, zaprzeczył oświadczeniu z 16 sierpnia 1688 r .; Davis złożył petycję na mocy proklamacji króla Jakuba II z 1685 r. O kaperstwo.
W październiku 1686 r. Lord Sunderland wydał Radę Handlu i Plantacji instrukcje dotyczące ich ścigania - ale mogli otrzymać królewskie ułaskawienie.