Szymon Reis (Zymen Danseker)

(Zobacz też: temat Korsarze Berberyjscy)

Siemen Danziger (ok. 1579 - ok. 1615), lepiej znany pod zangielizowanymi imionami Zymen Danseker i Simon de Danser, był XVII-wiecznym holenderskim korsarzem i korsarzem berberyjskim mieszkającym w osmańskiej Algierii.

Danseker i angielski pirat John Ward byli dwoma najwybitniejszymi renegatami działającymi na wybrzeżu Barbary na początku XVII wieku. Mówi się, że obaj dowodzili eskadrami w Algierze i Tunisie dorównującymi swoim europejskim odpowiednikom i jako sojusznicy razem stanowili potężną potęgę morską (podobnie jak Aruj i Hayreddin Barbarossa w poprzednim stuleciu). ^[1] Później w swojej karierze w Barbary Danseker stał się znany pod tureckim przydomkiem Simon Re'is .

Dowodząc ogromną eskadrą złożoną z Anglików i Turków podczas służby w Algierze [ ^2] Danziger zdobył ponad 40 statków w ciągu dwóch lat po "przejściu na Turka" i został zatrzymany dopiero przez jego schwytanie i egzekucję w 1611 roku. Obaj mężczyźni zajmują ważne miejsce w Kitab al-Munis fi Akhbar Ifriqiya wa Tunis, napisanym przez tunezyjskiego pisarza i historyka Ibn Abi Dinara [fr]

Holender Danseker służył jako korsarz podczas wojny osiemdziesięcioletniej . Osiadł w Marsylii we Francji , poślubiając córkę gubernatora. W 1607 ukradł statek i popłynął do Algieru . ^[4] Znajdując się na służbie Redwana Paszy z Algieru, poprowadził krótką, ale niesławną karierę jako korsarz berberyjski . Według Iny B. McCabe wprowadził okrągły statek . ^[5]

Nie jest jasne, dlaczego został korsarzem.
Został powitany jako wróg Hiszpanów i w ciągu roku od przybycia został czołowym kapitanem taife reisi . Często przywożąc do Algieru hiszpańskie nagrody i jeńców, dzięki swoim wyczynom dał się poznać wśród ludności wybrzeża Barbary i Turków pod pseudonimami Simon Re'is , Deli-Reis (Kapitan Szalony) i Deli Kapitan . Włączył do swojej floty zdobyte statki, a Algier zaopatrywał go w ludzi i korzystanie z ich stoczni. Był także pierwszym, który poprowadził Algier przez Cieśninę Gibraltarską , najdalszy dystans, jaki kiedykolwiek udało im się pokonać, i dotarł aż do Islandii , która później została zaatakowana przez korsarzy berberyjskich w 1616 roku. Simon wziął co najmniej czterdzieści statków i zatonął wielu w ciągu następnych trzech lat. Po kolejnych trzech latach piractwa stał się całkiem bogaty i mieszkał w wystawnym pałacu. Szymon Tancerz atakował statki dowolnego narodu, przez co handel na Morzu Śródziemnym stawał się coraz trudniejszy dla każdego narodu. Dlatego wiele narodów szukało sposobów na powstrzymanie jego ataków (poprzez kontratak, łapówki za bezpieczne przejście lub zatrudnienie go jako korsarza w swojej marynarce wojennej).

Simon wkrótce poznał innych renegatów, zwłaszcza angielskich piratów Petera Eastona i Jacka Warda . Z tym ostatnim zawarł potężny sojusz. Ostatecznie flota francuska pod dowództwem De Beaulieu de Pairsac, wspomagana przez osiem hiszpańskich galer , przez krótki czas groziła, że ??go schwyta, ale z powodu nagłej burzy udało mu się uciec; płynął ze swoimi statkami wzdłuż wybrzeża, gdzie jego prześladowcy nie mogli do nich dotrzeć. Osiem kolejnych hiszpańskich żołnierzy pod dowództwem Don Luisa Fajardo i angielska eskadra pod dowództwem Sir Thomasa Shoreleya również próbowały schwytać Szymona Tancerza.

W 1609 r., podczas rejsu hiszpańskim galeonem z Walencji , Danziger za pośrednictwem znajdujących się na pokładzie księży jezuitów wysłał wiadomość do Henryka IV i dworu francuskiego . Chciał wrócić do Marsylii, dawno temu opuścił żonę i dzieci, i starał się o uniewinnienie za swoje zbrodnie. Połączył się z rodziną jeszcze tego samego roku, wkrótce po przybyciu do Marsylii (gdzie czekało na niego ułaskawienie ^[6] ) z czterema dobrze uzbrojonymi okrętami wojennymi 17 listopada 1609 r. Powitany przez księcia Guise , wręczył mu " prezent kilku Turków, których natychmiast wysłano na galery", a także znaczną sumę hiszpańskiego złota. To była iskra, która rozpaliła wojnę francusko-algierską w latach 1609-1628

Danziger przebywał w Marsylii od roku, kiedy władze francuskie poprosiły go o poprowadzenie wyprawy przeciwko korsarzom. Pomimo plotek o jego schwytaniu, wrócił do Francji jeszcze w tym samym roku. W 1615 roku został powołany przez Ludwika XIII do negocjacji w sprawie uwolnienia francuskich statków przetrzymywanych przez Yusufa Deya w Tunisie. Według relacji Williama Lithgowa ^[8] [9] Dansker został podstępem wyprowadzony na brzeg przez Yusufa, schwytany przez janczarów i ścięty.