Abordaż

Abordaż, czyli wejście na pokład wrogiego statku, to proces, podczas którego piraci przejmują statek, tak naprawdę go nie niszcząc, umożliwiając stały strumień żołnierzy przedostających się na statek za pomocą lin, łodzi wiosłowych, haków i wielu innych metod.

Często spotykało się to z oporem ze strony zdobywanego statku, którego załoga mogła być uzbrojona w broń, miecze, topory i inną broń.

Aby abordaż się powiódł, statek musi zostać unieruchomiony, co często miało miejsce w wyniku użycia pocisków łańcuchowych i moździerzowych.
Podczas gdy w XVII i XVIII wieku użycie abordażu w bitwach imperialnych spadło, piraci z Karaibów używali tej techniki z doskonałym skutkiem do przejmowania statków towarowych i łupów.

Korzystając z techniki abordażu, piraci często byli w stanie uratować przechwycony statek, często zmienić jego przeznaczenie i dodać do własnej floty.
Ponieważ głównym celem piractwa w XVII i XVIII wieku było przechwytywanie nienaruszonych ładunków i zwracanie ich koronie (w przypadku korsarzy), lepszym rozwiązaniem było wejście na pokład piratów.

Aby rozpocząć proces abordażu, piraci muszą najpierw zbliżyć swój statek na tyle blisko, aby rzucić haki lub móc przeskoczyć na pokład wroga.
Haki pozwalały piratom przyciągnąć statek bliżej siebie i zablokować go, tak aby nie było szans na ucieczkę (w przypadku złamanego masztu zwykle i tak nie było), a następnie piraci przepływali za burtę, aby zaatakować kupców lub imperialnych obrońców .
Druga metoda wejścia na pokład polegała na umieszczeniu wielu ludzi na małych łódkach i cichym wiosłowaniu do statku ofiary, a następnie wejściu na pokład za pomocą ukrytych haków lub haków.

Często abordaż był najniebezpieczniejszą akcją podbicia statku.
Obrońcy mieli wiele otworów strzelniczych, z których mogli strzelać do nadciągających piratów i często używali broni takiej jak szczupak, aby odstraszyć obrońców, którzy czołgali się za pomocą haków i lin między statkami.
Klasyczna koncepcja pirata wskakującego z olinowania na statek opierała się najprawdopodobniej na fikcji, ponieważ nie była to praktyczna metoda wejścia na pokład.

Wejście na statek wiązało się z użyciem mieczy, pistoletów, muszkietów, granatów i wielu innych form Pirackiej broni.
Zarówno piraci, jak i marynarze woleli pistolet skałkowy, ponieważ strzelanie na pokładzie statku załadowanego prochem było mniej niebezpieczne.
Często pomijaną bronią był topór abordażowy, który był przydatny w rozbijaniu grodzi, przecinaniu linek, a także w walce w zwarciu.

Po pomyślnym wejściu na statek i ujarzmieniu załogi oficerów i kapitanów często paradowano przed uwięzioną załogą i poddawali nieformalnemu procesowi.
Sprawiedliwy kapitan często zatrzymywał swój statek, a nawet część swojego ładunku, podczas gdy niesprawiedliwy kapitan często miał szczęście, że przeżył, po tym, jak zobaczył, jak jego statek został doszczętnie spalony po usunięciu ładunku.