Atak na Nassau (1703)
(Część Wojny o sukcesję hiszpańską 1701-1715)

Najazd na Nassau na Bahamskiej wyspie New Providence był prywatną wyprawą francusko-hiszpańską przeciwko Anglikom, która miała miejsce w październiku 1703 roku, podczas Wojny o sukcesję hiszpańską 1701-1715 było to zwycięstwo francusko-hiszpańskie, które doprowadziło do krótkiej okupacji Nassau, a następnie jego zniszczenia.

Wspólną inwazję Burbonów prowadzili Blas Moreno Mondragón i Clause Le Chesnaye, a atak skupiał się na Nassau stolicy angielskich Bahamów ważnej bazie korsarskiej dla angielskich korsarzy na Kubie i na Karaibach Saint Domingue morza.

Wyspa New Providence, siedziba Nassau, w Zatoce Opatrzności, na wyspach Bahamów
[Zobacz dalszą mapę poniżej dla kontekstu.]

Miasto Nassau zostało szybko zdobyte, splądrowane, splądrowane i spalone.
Fort Nassau został rozebrany, a gubernator angielski wraz ze wszystkimi żołnierzami angielskimi został uprowadzony do niewoli.
Rok później Sir Edward Birch, nowy angielski gubernator, po wylądowaniu w Nassau był tak zrozpaczony odnalezionymi ruinami, że zaledwie po kilku miesiącach wrócił do Anglii, nie "rozwijając swojego prowizji wydanej przez firmę" .

Atak

Przywódcy wyspiarskich kolonii Santiago de Cuba i Saint-Domingue postrzegali Nassau jako zagrożenie i zorganizowali wspólną wyprawę żołnierzy hiszpańskich i francuskich Bukanierów, wysyłając ich do Nassau w październiku 1703 roku na pokładzie dwóch fregat pod dowództwem oficerów Blasa Moreno Mondragona i Claude'a Le Chesnaye'a.

Zaskoczyli 250 angielskich mieszkańców w stolicy New Providence, zabijając ponad 100 osób, biorąc 80-100 jeńców, zdobywając 22 działa, zburzając wszystkie fortyfikacje i wracając kilka dni później do Santiago de Cuba z więźniów i 13 statków jako nagrody.
Wśród więźniów był gubernator Ellis Lightwood.

Mapa z 1803 r. autorstwa Aarona Arrowsmitha przedstawiająca wyspę New Providence (środek mapy; osada Nassau niewidoczna), położoną w Zatoce Opatrzności, z kanałami Providence na północy. nne wyspy Bahamów np. Wielka Bahama i Abaco, leżą dalej na północ, z wyspą Andros na zachodzie i Eleutherą (wyspą) na wschodzie.

Następstwa

Angielscy mieszkańcy wycofali się do lasów do czasu ustąpienia niebezpieczeństwa.
Po powrocie zastali wyspę całkowicie zrujnowaną i zamienioną w pustynię. Znaleźli sposób na przeniesienie się do innych osad. Anglia tak mało przejmowała się sprawami New Providence, że nawet nie wiedziała o katastrofie, która miała miejsce. Edward Birch został mianowany nowym gubernatorem, ale kiedy udał się do Nassau, zastał je całkowicie opuszczone; więc był zmuszony wrócić do domu, nie otwierając swojej komisji. Kolejny najazd wroga w 1706 pozostawił jedynie dwadzieścia siedem rodzin wciąż kulących się w prowizorycznych chatach na wyspie New Providence, a nie więcej niż 400 do 500 angielskich mieszkańców rozproszyło znaczne cierpienie z powodu większej liczby zjazdów przez pozostałą część konfliktu, podczas gdy ich skąpe miejsca za granicą handel ustał i z Anglii nie nadeszły żadne nowe gubernatorzy ani pomoc. Birch widział mieszkańców bez "przebrania, zakrywającego nagość", więc nie zadał sobie trudu rozwinięcia swojej prowizji przed zabraniem statku z powrotem do Anglii.
John Graves (który przybył na Bahamy z Thomasem Bridgesem w 1686 r. i przez pewien czas służył jako sekretarz ds. kolonii) doniósł w 1706 r., że nieliczni ocaleni z New Providence "mieszkali rozproszeni w małych chatkach, gotowi na każdy atak zabezpieczcie się w lesie."