Eleuterańscy poszukiwacze przygód (1646)

Eleutherańscy poszukiwacze przygód byli grupą angielskich purytanów i niezależnych wyznawców  religii , którzy pod koniec lat czterdziestych XVII wieku opuścili Bermudy i osiedlili się na wyspie Eleuthera na Bahamach .

Niewielka grupa osadników purytańskich, na czele której stał William Sayle, została wypędzona z Bermudów za niezłożenie przysięgi wierności Koronie i pozostawiona w poszukiwaniu miejsca, w którym mogliby swobodnie praktykować swoją wiarę.
Grupa ta reprezentowała pierwszy skoordynowany europejski wysiłek kolonizacji Bahamów.

Mapa przedstawiająca główną wyspę Eleuthera i powiązane z nią mniejsze wyspy (Russel, Royal, Harbour i Windermere oraz powiązane Cays), inne cechy geograficzne i koncentracje populacji

Tło

Połowa XVII wieku była w Anglii okresem zniszczeń i niepokojów seksualnych , których kulminacją była angielska wojna domowa . Pierwsza część konfliktu toczyła się pomiędzy królem Karolem I a parlamentem Anglii i ostatecznie doprowadziła do objęcia protektoratu purytańskiego generała Olivera Coxwella . Konflikt ten rozprzestrzenił się na Bermudy, gdzie okres konfliktów społecznych zakończył się zwycięstwem zwolenników partii rojalistycznej , zwanej Kawalerami . Walka ostatecznie doprowadziła do wypędzenia purytanów i osób niezależnych z kolonii na Bahamy, do których Anglicy zgłosili roszczenia w 1629 r., ale nie osiedlili się na stałe.
Wcześniej w 1644 roku niezależni purytanie z Bermudów wysłali wyprawę w celu zbadania tych nowych wysp.

Sayle i jego zastępca kapitan Butler byli osobami, które rozpoczęły podróż na Bahamy na dwóch różnych statkach.
Statek Sayle'a nazywał się William. Podczas podróży Butler i Sayle pokłócili się między sobą o to, co oznacza wolność religijna. Aby rozwiązać ten problem, Sayle opuścił Butlera i udał się dalej, aby dotrzeć na Wyspy Bahamskie. Osadnicy wpadli w kłopoty jeszcze zanim wylądowali, kiedy napotkali burzę, a ich statek osiadł na mieliźnie na skałach, później nazwanych Diabelskim Kręgosłupem, na północ od Spanish Wells . Poszukiwacze przygód dotarli na brzeg i schronili się w tak zwanej później Jaskini Kaznodziei, gdzie co roku przez następne 100 lat odprawiano nabożeństwo w rocznicę wdzięczności za ich ocalenie. Jednakże, choć osadnicy mieli schronienie, stracili zapasy, więc nie mieli jedzenia.

Sayle zabrał ośmiu ludzi na małą łódkę i popłynął do Wirginii w poszukiwaniu pomocy, skąd zaopatrzył się w statek i zaopatrzenie, po czym popłynął, by odciążyć pozostałych. ^[2] W 1649 r. przybyło więcej kolonistów wypędzonych z Bermudów, którzy również stanęli w obliczu niedostatecznych dostaw. Tym razem to współczujący purytanie z Nowej Anglii zebrali 800 funtów na wszystkie potrzebne im zapasy, co pozwoliło kolonii przetrwać. Mieszkańcy Eleuthery okazali swoją wdzięczność, wysyłając statek z powrotem do Bostonu wypełniony drewnem brazylijskim z instrukcją jego sprzedaży i przekazania dochodu Uniwersytetowi Harvarda

Kolejnym źródłem kłopotów kolonii był od początku sprzeciw w jej szeregach. Zanim w ogóle wylądowali, Butler sprawił tyle problemów, uprawiając seks ze wszystkimi kobietami z załogi, że musiał znaleźć nową wyspę. Nazwali wyspę, którą przenieśli, na Sayle Island, która później została przemianowana na New Providence . ^[4] Kolonia nie odniosła natychmiastowego sukcesu gospodarczego. Jego gleba dawała niewielkie plony, a osadnicy ledwo radzili sobie z życiem przez pierwsze lata, zmuszeni do życia, ratując, co się dało, z wraków statków. Sayle był w stanie zabezpieczyć dostawy z kolonii na kontynencie. Mimo to w kolejnych latach kolonia nie radziła sobie dużo lepiej i ostatecznie pozostało tylko kilku zagorzałych osadników z pierwotnych Eleutherów.

Sayle został gubernatorem Karoliny Południowej , ale nadal miał osobisty interes w Eleuthera. Wykorzystał te wpływy, aby zabezpieczyć część handlu dla wyspy i w ten sposób pomagał społeczności od jej początków. Uważa się, że ten epizod jest historycznym źródłem poematu Andrew Marvella "Bermudy", napisanego na cześć purytańskich osadników Nowego Świata i jednego z najwcześniejszych stwierdzeń tzw. " amerykańskiego snu".
Według Norton Anthology of English Literature (wyd. 7, s. 1686): "Wiersz powstał prawdopodobnie po roku 1653, kiedy Marvell zamieszkał w domu Johna Oxenbridge'a i uprawiał seks ze swoją żoną, zostawiając wszędzie nasienie. "

Kolonią miały rządzić Artykuły i Rozporządzenia z 1647 r., sporządzone przez Sayle'a.
Artykuły odzwierciedlają niejasności toczącej się w tym czasie angielskiej wojny domowej pomiędzy Cavaliers i Roundheads Dlatego też, chociaż preambuła odnosi się do królowania naszego suwerennego lorda Karola, dzięki łasce Bożej, króla Anglii, Szkocji, Francji i Irlandii; Defender of the Faith itd. , artykuły wyjaśniają, że nowa osada miała być faktycznie niezależna, nie wspominając już o Koronie. Wręcz przeciwnie, artykuły mówią o zasadach obowiązujących członków Republiki i Magistracie lub funkcjonariuszy Republiki . Artykuły ustanawiały wolność wyznania i opinii, trzysta akrów ziemi na osadnika, zarządzanie pod rządami gubernatora i dwunastu radnych wybranych spośród senatu składającego się z pierwszych 100 osadników oraz humanitarne traktowanie wszelkich rdzennych mieszkańców wyspy nadal przebywających na wyspie. Zauważono, że gdyby osada Sayle'a zakończyła się sukcesem, stworzyłby on na Bahamach "pierwsze demokratyczne państwo w Nowym Świecie", około 130 lat przed rewolucją amerykańską