Kapitan Charles Johnson

Kapitan Charles Johnson jest uznanym autorem książki A General History of Pyrates 1724 z 1724 r. , w której opisano biografie i wyczyny najbardziej niesławnych piratów.

Z pracy wynika, że autor posiadał relacje z pierwszej ręki lub prawdopodobnie brał udział w wielu pirackich rejsach w Okresie po sukcesji hiszpańskiej.
Powszechnie znana ogólna historia piratów stała się jedną z niewielu głównych relacji źródłowych dotyczących wielu piratów i jednym z najbardziej wpływowych dokumentów, obok głównego dokumentu źródłowego Aleksandra Exquemelina, De Americaensche Zee Rovers (1678) lub w wydaniu angielskim, Buccaneers of America.

Jednakże w źródłach historycznych nie ma żadnej wzmianki o tej osobie.
Kilka osób przeprowadziło badania i nie ma dowodów na to, że jakikolwiek Charles Johnson służył jako kapitan we właściwym okresie, tylko jeden wpis czterdzieści dwa lata wcześniej. To doprowadziło niektórych do przekonania, że prawdziwym autorem był po prostu Daniel Defoe występujący pod pseudonimem, podczas gdy inni nie zgadzają się z tym. Defoe napisał już wcześniej prace o niesławnym piracie Henrym Every i nie miał problemu z umieszczeniem w nim swojego nazwiska.
Krążą także pogłoski, że w tworzenie ich biografii brał udział niesławny gubernator Bahamów Woodes Rogers

Wraz z dokumentami sądowymi ta książka jest jednym z najlepszych źródeł poznania prawdziwej historii piratów i zapewnia cenny wgląd w okres, którego nie można zyskać, po prostu spoglądając wstecz na historię.
Kwestionowana tożsamość Charlesa Johnsona bardzo pasuje do epoki i dodaje jeszcze większej tajemniczości wyczynom i przygodom piratów.
Nie wszystkie historie o piratach zostały jeszcze opowiedziane, a jeśli chodzi o piratów, więcej o nich nie wiemy, niż wiemy, taka jest natura ich handlu.

Prawdziwa tożsamość

Kim więc właściwie był kapitan Charles Johnson
Wielu uczonych debatowało nad prawdziwym pochodzeniem, a większość przypisywała to dzieło Danielowi Defoe.
Jest to teoria łatwa i wygodna do przyjęcia, jednak z czasem powinno być wiadomo, że na przestrzeni lat Defoe przypisywano ponad pięćset odrębnych dzieł napisanych przez anonimowych autorów.
Literaturoznawcy oparli to na stylu pisma, jednak jest to bardzo łatwe do wykonania w przypadku bardzo starego języka angielskiego.

Według Johna Roberta Moore'a, który napisał w swojej książce Kanonizacja Daniela Defoe (1934), że Charles Johnson był Danielem Defoe na podstawie refleksji na temat moralności i etyki podczas pracy i jego stylu.
Opiera również to twierdzenie na dowodach, które Defoe powszechnie pisał na tematy piratów i żeglugi morskiej. Doprowadziło to do tego, że wiele ostatnich wydań tej książki zostało nawet opublikowanych pod nazwiskiem Defoe, a nawet została umieszczona w katalogach bibliotek pod jego nazwiskiem. Nigdy jednak nie udowodniono, że był autorem.
Pomimo tego, że Defoe napisał inne prace o piratach, nie oznacza to automatycznie, że napisał także i tę.

Bartholomew Roberts blokujący afrykański port niewolniczy w Ouidah
z książki Ogólna historia piratów (1724)

Niedawno dwóch uczonych, PN Furbank i WR Owen, zaczęło wątpić w tę wygodną teorię i ponownie zbadało dowody.
Uważali, że między tymi dwoma dziełami nie ma żadnego związku i że Ogólna historia piratów (1724) została napisana przez innego autora.

Mimo że nie jest to Defoe, autor doskonale rozumie i ma wiedzę o życiu morskim oraz rozumiał życie i wyczyny wszystkich najsłynniejszych piratów, co sugeruje, że byli oni osadzeni w strukturze społecznej tego obszaru.
Utwór mógł zostać skomponowany w oparciu o plotki, dokumenty sądowe i inne pierwotne źródła z tamtego okresu, albo autor mógł być wykształconym marynarzem, na przykład pirackim chirurgiem, takim jak Exquemelin.

Pisarz być może nie chciał wiązać się z branżą w obawie przed zszarganiem dobrego imienia swojej rodziny lub mógł to uczynić w hołdzie pisarzowi i dramaturgowi Charlesowi Johnsonowi, który w 1712 roku napisał "Pirata odnoszącego sukcesy" o wyczynach Henry'ego Every.
Przyjmując pseudonim Charles Johnson, złożyli hołd człowiekowi, który jako pierwszy zaczął gloryfikować kariery piratów i przestępców i choć nie odniósł sukcesu, nadal jako pierwszy próbował tego dokonać.