Woodes Rogers

Tło

Zwiastując koniec klasycznej koncepcji piratów, Woodes Rogers (1679-1732), jak na ironię, sam był kiedyś piratem i korsarzem.

Pochodzący z zamożnej rodziny marynarzy z Bristolu, tego samego domu co Edward "Czarnobrody" Teach, ostatecznie dołączył do zawodu kapitana morskiego, aż do śmierci ojca.
Biorąc pod uwagę, że jego rodzina miała wiele udziałów w statkach, szybko przejął rodzinny biznes.

W 1707 roku poproszono Woodesa Rogersa o zostanie korsarzem Wielkiej Brytanii podczas wojny z Hiszpanami.
W swojej karierze korsarskiej Rogers podróżował po całym świecie, zdobywając wiele hiszpańskich statków, a nawet ratując uwięzionego Aleksandra Selkirka, na którym oparta jest historia Robisona Crusoe.

Do 1711 roku Rogers opłynął świat i podwoił pieniądze inwestorów.
Po powrocie do Anglii odniósł natychmiastowy sukces.

Proklamacja Woodesa Rogersa - Boston Gazette (17 października 1720)

Blokada Nassau

Zobacz: Blokada Nassau

Mając Ułaskawienie króla 1718 roku, aby sprowadzić piratów wraz z komisją na gubernatora Bahamów, Rogers z powodzeniem wykorzenił piratów i walczył z Hiszpanami, ale za swoje kłopoty otrzymał jedynie dług i ruinę finansową.

Płynąc do Nassau siedmioma żaglowcami, Rogers przybył 22 lipca 1718 roku, zablokował port i zmusił wszystkich piratów do przyjęcia ułaskawienia, czyli szubienicy.
W ostatnim akcie buntu piraci, w tym Charles Vane i inni, przypuścili śmiały atak na blokadę z udziałem statku strażackiego, co pozwoliło im wymknąć się pod osłoną ciemności. Część piratów uciekła, a wyspa Providence wpadła w ręce Brytyjczyków.
Oznaczało to koniec pirackiego portu Nassau.

William Hogarth - Woodes Rogers i jego rodzina (1728)

W czasie blokady Rogersa było około dwustu byłych piratów i kilkuset innych uciekinierów, którzy uciekli z pobliskich kolonii, a nawet innych krajów. Przejmując natychmiastową kontrolę, Rogers zorganizował rząd tymczasowy i rozpoczął odbudowę wyspy, jednak wkrótce zaczął zdawać sobie sprawę, że narastają kolejne problemy.

Niecały miesiąc po przejęciu Nassau dla Brytyjczyków Rogers otrzymał list od Vane'a, w którym groził sojuszem z Czarnobrodym i zdecydowaną rekultywacją wyspy pirackiej.
Szybko dowiedział się również, że Hiszpanie planują atak, gdy dowiedział się, że obrońcy piratów zostali wyparci z wyspy.
W obliczu jeszcze większych problemów stu członków załogi Rogersa zmarło z powodu choroby tropikalnej, a wszystkie trzy statki wypłynęły, aby kontynuować inne misje na Atlantyku.

Wreszcie 14 września 1718 roku Woodes Rogers otrzymał informację, że Charles Vane został zauważony w pobliżu Green Turtle Cay w pobliżu wyspy Abaco, około 190 km na północ od Nassau. Po usłyszeniu tej wiadomości wielu ułaskawionych piratów chwyciło za broń i łodzie i popłynęło w stronę Vanes. Obawiając się większego odwetu piratów, Rogers wysłał byłego pirata i obecnego łowcę piratów Benjamina Hornigolda wraz z małą załogą, aby zlokalizował i wyeliminował Vane'a i jego zwolenników.
Następnie Rogers ogłosił stan wojenny i przystąpił do szybkiej odbudowy obrony Nassau.

Po kilku tygodniach wypełnionych strachem łowcy piratów powrócili z niewielkim sukcesem, ale zostali wysłani ponownie z kolejną misją, mającą na celu wyeliminowanie większej liczby piratów w regionie.
Rogers kazał wszystkich piratów schwytanych przez Hornigolda powiesić na szubienicy, co prawie doprowadziło do cywilnego obalenia jego rządu.

Poźniejsze życie

W 1721 roku Woodes Rogers opublikował książkę zatytułowaną Podróż dookoła świata

W 1722 lub 1723 roku do Rogersa zwrócił się człowiek zainteresowany napisaniem historii piratów, a Rogers z radością dostarczył mu informacji z pierwszej ręki.

Praca ta została później zatytułowana Ogólna historia napadów i morderstw najbardziej znanych piratów i została opublikowana pod pseudonimem Kapitan Charles Johnson.
raca ta odniosła natychmiastowy sukces i została wykorzystana w wielu materiałach źródłowych tej witryny oraz w wielu badaniach nad życiem i historią piratów w XVII i XVIII wieku.

Rogers zmarł w Nassau w wieku 53 lat w 1732

Bibliografia

Źródła

Rogers, Woodes (1712). Rejs dookoła świata. A. Bell i B. Lintot.