Definicje piratów

Definicja piratów, korsarzy i innych rozbójników morskich

Motto:
"Hej piracka braci czeka nas przygoda, czy się nam opłaci czy nam sławy doda,
Wiele morzy czeka nas, kuszą nas okręty, płyną w dal okrety,
Gwiazda nam rozkaże, gwiazda drogę wskaże. Hej piraci sława wam !"
(ze słów piosenki z filmu "Pippi wśród piratów")

Definicja Pirata [strona w edycji]

Niezwykłe przygody łtrów spod ciemnej gwiazdy i powszechna nimi fascynacja są tak stare jak cywilizacja, dotyczy to także literacko barwnego świata wszelkiego typu morskich awanturników ukrywających się pod nazwami piratów, korsarzy, bukanierów, kaprów, filibustierów itp..
Najwiekszy rozwój tej literatury (szerzej o tym w dwu działach tego portalu: Bibliografia na temat piratów i Piraci w popkulturze) - która do dziś przetrwała w zmieninej formie filmu i komiksu - to wiek XVIII i XIX. To wówczas pwstały takie dzieła jak Wyspa Skrbów Stevensona (wydana w 1882 roku), a wcześniej (w 1724 roku) Historia najsłynniejszych piratów [General History. of the Robberies and Murders of the Most Notorious Pyrates] Charlesa Johnsona (pod którym to pseudonimem literackim ukrywał się autor nie mniej sławnych przygód Robinsona Crusoe). Kolejne wydania tych dzieł literackich, rozchodziły się jak ciepłe bułeczki i stawały sie bestselerami swojej epoki.
Literatura ta odmalowywała swiat brutalnych złoczyńców grasujących po morzach i oceanach, głównie mężczyzn, ale i nielicznych kobiet biorących rozbrat ze społeczeństwem i żyjących według własnego rozbójniczego kodeksu.

Dziś, słysząc słowo "pirat", oczyma wyobraźni widzimy lekko komicznego morskiego łotra i zawadiakę z papugą, drewnianą nogą i kolorową chustą na głowie.
To efekt przedstawień ukazywanych w (głownie filmowych) dziełach takich jak Piotrus Pan, Wyspa skarbów, czy Piraci z Karaibów. Współcześnie również, przedstawienia takich osobników służą komercji, reklamowaniu rozmaitych produktów począwszy od rumu po ubezpieczenia nieruchomości i reklamy banków ("kiedyś naszym oszczędnością zagrażali piraci, dziś nasz bank ochroni was przed inflacją").
Podobnnie obraz czaszki ze skrzyzowanymi piszczelami nie budzi grozy, jak niegdyś.

Kształtowanie wizerunku rozpoczelo sie na dlugo przed Wyspą skarbów, właśnie w 1724 roku, gdy kapitan Charles Johnson odniésl sukces ze swą General History i zaciekawil publicznośé postaciarni Czarnobrodego, Czarnego Barta Robertsa, Calico Jacka Rackama i Charlesa Vane'a.
Książka jest wciąż wznawiana. Johnson opisywal jednak realnych ludzi. Kreowani Wspélcześnie fikcyjni rozbójnicy morscy wzbudzają albo podziw należny bohaterom romantycznym, albo śmiech. Także historycy przyczynili sie do zbalamucenia opinii publicznej. Przejeli z literatury pieknej pojecie ,,Złoty wiek piractwa", stosowne dla legend, nie dla przerażającej rzeczywistości napadów i rabunków, których ofary nigdy by takiego okreélenia nie użyly.
Przymiotniki "zloty" czy "romantyczny" nijak mają się do faktów. Wolno uznać ten problematyczny termin za skrót myślowy, oznaczenie epoki, gdy najslawniejsi piraci przemierzali słone wody w poszukiwaniu lupu.

Nawet wyraz "pirat" budzi wątpliwości.
Szczególnie scenarzyści poslugują się nim nieprecyzyjnie, myląc pirata z kaprem, bukanierem, filibustierem, korsarzem. Są to odmienne kategorie.
Kaprowie byli zatrudniani przez państwo i nie dokonywali zamachów na ludność czy majątek mocodawcy. Francuzi nazywali ich corsairs - jednak z czasem mianem korsarzy zaczęto obdarzać śródziemnomorskich piratów.
Bukanier to siedeinnastowieczny (przede wszystkim angielski) rabuś karaibski, dający się we znaki Hiszpanom.
Francuskim odpowiednikiem bukaniera byl flibustier.
Anglojęzyczna literatura popularna i za nią Hollywood bezzasadnie stosują w morskich opowieściach określenie swashbuckler (obecnie: zawadiaka, awanturnik). Nazwa ta w dobie rozkwitu piractwa nie byla używana.

Pozostaje slowo "piraci" - można powolać się na slownik, dający jednoznaczną definicję: pirat to ktoś, kto dzialając poza wszelkim prawem, dokonuje rabunku na morzu; zazwyczaj atakuje dowolny statek, niezależnie od bandery.

Granicę między kategoriami latwo bylo przekroczyć.
Kapitan Kidd z kapra zmienil się w pirata, Francisa Drake'a, kapra, Hiszpanie nazywali piratem. Bardziej zawiklany byl przypadek Henry'ego Morgana, bukaniera, formalnie angielskiego kapra, faktycznie trudniącego się często piractwem.

Teraz wydaje się to skomplikowane i niejasne, lecz dla wspólczesnych bylo calkiem zrozumiale i uzasadnione

Skrótowe definicje powyższych form i nazw nadawanych morskim rozbójnikom dobrze prezentuje, cytowany poniżej portal: https://thepirateking.com/

************************************************

Ponadto historycznie (obecnie stosowane sporadycznie) - na określenie rozbójników (w tym morskich) używane było określenie (w dosłownym tłumaczeniu polskim "odpieniacz" - nie bardzo jane, stąd w polskiej literaturze zastępowane innymi słowami jak np. szumowina, rabuś, łazik itp.) - w j. ang. "skimmer", a w j. franc. "Le écumeur".
Historyczne, najstarsze źródło tego określenia znalazłem w:
UNIWERSALNY SŁOWNIK FURETIERE'A (1690)
Stara definicja: scummer -a. Pan.
Kto patrzyna to co się pieni (szumi), np. w garnku, w którym gotuje się tłustą/mięsną potrawę. Jest to szczególnie określane w moralności oszustów (złodziei, rabusiów) którzy przychodzą do domów, aby zobaczyć, co jest w garnku po odtłuszczeniu, a potem przychodzą i z niego jedzą.]

Ostatnie popularne określenie wystąpiło w amerykańskim filmie z 1936 roku (w obsadzie m.in. John Wayne): Les Écumeurs de la mer (ang. The Sea Spoilers) w reżyserii Franka R. Strayera.

************************************************************************************

Definicje zawartena portalu: https://thepirateking.com/

Prawna definicja pirata:
Piractwo w prawie międzynarodowym to rozbój lub inny akt przemocy w celach prywatnych, na pełnym morzu lub w powietrzu nad morzami, popełniony przez kapitana lub załogę statku lub statków powietrznych poza normalną jurysdykcją jakiegokolwiek kraju i bez upoważnienia jakiegokolwiek rządu.

Osoby, które dopuszczają się aktów piractwa, nazywane są "piratami".
W traktatach międzynarodowych i ustawodawstwie krajowym termin "piractwo" był czasem stosowany w odniesieniu do autoryzowanych przez rząd ataków na pełnym morzu, z naruszeniem prawa międzynarodowego;do działań powstańców działających w celach politycznych; ub do aktów przemocy na pokładzie statku pod kontrolą jego oficerów.
Takie akty jednak nie są uważane za piractwo w świetle prawa narodów.

Piractwo różni się od "korsarstwa" tym, że na tę ostatnią zezwala strona wojująca w czasie wojny; korsarstwo zostało prawnie zniesione przez Deklarację Paryską z 1856 r., ale Stany Zjednoczone i niektóre inne narody nie zgodziły się na tę deklarację. Piractwo uznawane jest za wykroczenie przeciwko prawu narodów. Jest to zbrodnia nie przeciwko jakiemukolwiek konkretnemu państwu, ale przeciwko całej ludzkości. Przestępstwo może być ukarane przez właściwy sąd każdego kraju, w którym sprawca może zostać znaleziony lub przewieziony, chociaż przestępstwo mogło zostać popełnione na pokładzie obcego statku na pełnym morzu. Istotą piractwa jest to, że pirat nie ma ważnego zlecenia od suwerennego państwa, lub od powstańczego lub wojującego rządu zaangażowanego w działania wojenne z określonym państwem. Piraci są uważani za wspólnych wrogów wszystkich ludzi.
Ponieważ narody są w równym stopniu zainteresowane ich pojmaniem i karaniem, piraci mogą być zgodnie z prawem schwytani na pełnym morzu przez uzbrojone statki dowolnego państwa i postawione pod jego jurysdykcją terytorialną do rozpatrzenia przez jego trybunały.

Piractwo ma starożytne pochodzenie. Fenicjanie często łączyli piractwo z bardziej legalną działalnością morską.
Od IX do XI wieku Wikingowie terroryzowali wybrzeża i wody zachodnioeuropejskie. Liga Hanzeatycka, utworzona w XIII wieku, powstała częściowo w celu zapewnienia wzajemnej obrony przed piratami z północy wędrującym po morzach Północnym i Bałtyckim. Tymczasem muzułmańskie łaziki biczował Morze Śródziemne, mieszając wojnę morską na dużą skalę ze złodziejstwem i uprowadzaniem niewolników. W XVII wieku kanał La Manche zaroił się od algierskich piratów, operujących z północnej Afryki; Algier był twierdzą piracką aż do XIX wieku. Piractwo zanikło wraz z rozwojem silnika parowego i rozwojem marynarki brytyjskiej i amerykańskiej w drugiej połowie XVIII i na początku XIX wieku.
W prawie państwowym termin piractwo został rozszerzony na inne przestępstwa niż określone powyżej, takie jak handel niewolnikami.

Niezależne państwo ma prawo do regulowania własnego kodeksu karnego i może uznać za piractwo przestępstwa, które nie są tak uznawane przez prawo międzynarodowe.
Te ustawy regionalne mogą mieć moc obowiązującą tylko w jurysdykcji je tworzącej.
Chociaż podobne przepisy mogą przyjąć inne państwa, to w przypadku braku specjalnego porozumienia między dwoma państwami funkcjonariusze jednego nie mogą aresztować ani karać poddanych drugiego za przestępstwa popełnione poza jego jurysdykcją.

Definicja Kapra, Korsarza (ang. Privateer)

Prawna definicja korsarza (pol. kapra):
W prawie międzynarodowym "prywatnik" (ang. privateer)to termin stosowany do uzbrojonego statku będącego własnością prywatną, którego właściciele otrzymali od wrogiego narodu zlecenie prowadzenia działań wojennych na morzu.
Takie komisje lub zezwolenia morskie nazywane są "listami markowymi" (pol. Listami kaperskimi)..

Korsarstwo różni się od piractwa, które jest prowadzone bez werbowania przez rząd.
________________________________________
Korsarstwo zostało zniesione Deklaracją paryską z 1856 r., ale deklaracji nie poparły Stany Zjednoczone, Hiszpania, Meksyk i Wenezuela. Konferencja haska z 1907 r. ustaliła warunki, na jakich prywatny statek handlowy przerobiony na cele wojenne ma status okrętu wojennego. Zgodnie z Konstytucją Stanów Zjednoczonych Kongres ma uprawnienia do wydawania "listów firmowych", a tym samym do korzystania z usług korsarzy.
Praktyka korsarstwa poprzedziła utworzenie flot narodowych.

W średniowieczu państwa europejskie posiadające niewiele okrętów wojennych lub nie posiadające ich wcale wynajmowały statki handlowe do wrogich celów.
Wydawanie "listów markowych" właścicielom statków lub nabywcom, upoważniających ich do żerowania na handlu wroga, w końcu weszło do powszechnego użytku. W ramach rekompensaty korsarze mogli dzielić się zdobytym łupem. Korsarstwo było kontynuowane podczas rewolucji amerykańskiej i wojny 1812 r.
Kongres upoważnił prezydenta do zlecenia korsarstwa w 1863 r. podczas wojny secesyjnej, ale władza nie została wykorzystana; Jednakże Konfederacja zajmowała się w tym okresie korsarstwem. Stany Zjednoczone wyraźnie wyrzekły się korsarstwa podczas wojny hiszpańsko-amerykańskiej w 1898 roku.

Na konferencji haskiej w latach 1922-23, zwołanej w celu sformułowania przepisów dotyczących użycia samolotów i radia w czasie wojny, obecne wówczas kraje wydały wspólną deklarację przeciwko wykorzystywaniu korsarzy w wojnie powietrznej.
W raporcie stwierdzono, że ponieważ prawa wojownicze na morzu mogą być wykonywane wyłącznie przez jednostki znajdujące się pod bezpośrednią władzą, bezpośrednią kontrolą i odpowiedzialnością walczącego narodu, prawa wojownicze w powietrzu powinny być wykonywane wyłącznie przez wojskowe statki powietrzne

Definicja Bukaniera (ang. Buccaneer, fr. Flibustier)

Prawna definicja Bukaniera:
1. Pirat, zwłaszcza jeden z darmozjadów, którzy w XVII wieku polowali na hiszpańską żeglugę w Indiach Zachodnich.
2. Bezlitosny spekulant lub poszukiwacz przygód
________________________________________
Buccaneer to termin używany pod koniec XVII wieku na Wyspach Karaibskich.
Pochodzenie terminu "Bukanier" jest nieco kwestionowane, ale najbardziej prawdopodobne źródło pochodzi od francuskiego słowa "Boucanier".

Ci Bukanierzy byli pierwotnie myśliwymi, którzy polowali na bydło i świnie. Mięso wędzono na drewnianych ramach, "bukanach", aby je zachować na później.

Bukanierzy zostali tego nauczeni przez lokalne plemiona Arawaków z Santo Domingo, nazywając metodę Barbicoa (pol. Barbecue, grilowanie)- stąd wywodzi się słowo i metoda grillowania.

Definicja morskiego zawadiaki i awanturnika (ang. "Swashbuckler")

Prawna definicja terminu Swashbuckler:
1. Ekstrawagancki szermierz lub poszukiwacz przygód
2. Dzierżący miecz bandyta lub tyran
3. Utwór dramatyczny lub literacki traktujący o awanturniku

________________________________________
Chociaż ty i ja możemy kojarzyć "zawadiakę" z opowieściami o piratach i hollywoodzkimi filmami, pierwotnie określenie to nie było komplementarne. "
Zawadiaka", kiedy słowo to pojawiło się po raz pierwszy około 1560 r., oznaczał butnego samochwalca, tyrana lub bandytę. Słowo "zawadiaka" w rzeczywistości pochodzi od przestarzałych słów "zamach" (wydawać dźwięk poprzez uderzenie) i "puklerz" (tarcza).
"Zawadiaka" była pierwotnie przeciętnym szermierzem, który rekompensował to robieniem dużego hałasu, kroczeniem dumnie po ulicach waleniem mieczem w tarczę, wyzywaniem przechodniów na pojedynki i po prostu ogólnie zachowywaniem się jak kretyn.

Chociaż prawdziwi awanturnicy okazali się przeważnie tanimi łobuzami, awanturnictwo nabrało romantycznego charakteru w popularnych powieściach przygodowych, a później w dziesiątkach hollywoodzkich "awanturników", filmach o piratach, w których wystąpili tacy jak Douglas Fairbanks Jr. i Errol Flynn.
Dzięki tej filmowej magii "awanturnicy" przekształcili się z krzykliwych nieudaczników w odważnych poszukiwaczy przygód, przemierzających świat w poszukiwaniu wrażeń i skarbów. Jak skuteczne było to historyczne przepisanie, można ocenić na podstawie faktu, że bankierzy inwestycyjni i artyści zajmujący się przejęciami przedsiębiorstw przyjęli ostatnio określenie "awanturnik" jako czule opisując najbardziej drapieżnych przedstawicieli swojej rasy.
Myślę, że nadszedł czas, aby odkurzyć moją ulubioną starą piracką tradycję dla tych ludzi: chodzenie po desce.

......................

Definicja Korsarza (ang. Corsair)

"Corsair" w prawie międzynarodowym jest terminem stosowanym do prywatnego uzbrojonego statku, którego właściciele otrzymali od narodu zlecenie prowadzenia w ich imieniu działań wojennych na morzu.
Takie komisje lub zezwolenia morskie nazywane są "listami markowymi" (pol. Listami kaperskimi).
Korsarstwo różni się od piractwa, które jest prowadzone bez werbowania przez rząd.
________________________________________
Korsarze (Corsairs), podobnie jak Piravteerzy, zostali zniesieni na mocy Deklaracji Paryskiej z 1856 r., ale deklaracji nie poparły Stany Zjednoczone, Hiszpania, Meksyk i Wenezuela.
Konferencja haska z 1907 r. ustaliła warunki, na jakich prywatny statek handlowy przerobiony na cele wojenne ma status okrętu wojennego. Zgodnie z Konstytucją Stanów Zjednoczonych Kongres ma uprawnienia do wydawania "listów markowych", a tym samym do korzystania z korsarzy i korsarzy.
Ta praktyka wydawania licencji niezależnym statkom morskim w tym celu poprzedzała utworzenie flot narodowych.

W średniowieczu państwa europejskie posiadające niewiele okrętów wojennych lub nie posiadające ich wcale wynajmowały statki handlowe do wrogich celów. Wydawanie "Listów marki" armatorom lub nabywcom statków, upoważniających ich do żerowania na handlu wroga, w końcu weszło do powszechnego użytku.
W ramach rekompensaty te licencjonowane statki mogły dzielić się zdobytym łupem.

Korsarze i Piravteerzy kontynuowali swoje praktyki podczas rewolucji amerykańskiej i wojny 1812 r.
Kongres upoważnił prezydenta do zlecenia korsarstwa w 1863 r. podczas wojny secesyjnej, ale władza nie została wykorzystana; Jednakże Konfederacja była w tym okresie bardzo aktywna w korsarstwie. Stany Zjednoczone wyraźnie wyrzekły się korsarstwa podczas wojny hiszpańsko-amerykańskiej w 1898 roku.

************************************************************************************

Definicje zastosowane na stronie: http://brethrencoast.com/Piracy.html

PIRAT (Pirate)
Słowo pirat oznacza po prostu kogoś, kto rabuje lub plądruje na morzu. Piractwo to określenie napadów morskich. Rozum mówi nam, że piraci byli niczym więcej niż zwykłymi przestępcami, ale niektórzy nadal postrzegają ich jako postacie romantyczne. Kojarzy się bowiem z brawurowymi czynami na hiszpańskim Maine, z zawadiackimi czarnymi szkunerami, egzotycznymi tropikalnymi wyspami i skrzyniami morskimi przepełnionymi złotą i srebrną monetą.

Przez lata opowiedziano wiele historii, a fakty połączyły się z fikcją. W rzeczywistości marynarze, którzy oparli się atakowi piratów, byli często rąbani na śmierć i wyrzucani za burtę. Grabież to zazwyczaj nie skrzynie pełne dublonów i kawałków ośmiu, ale zazwyczaj kilka bel jedwabiu i bawełny, kilka beczek rumu lub tytoniu, zapasowe płótno na żagle, narzędzia stolarskie i nawigacyjne, żywność lub lekarstwa, a może nawet pół tuzina niewolnicy.

KORSARZ (Corsair)
Byli to piraci lub korsarze działający na Morzu Śródziemnym. Najsłynniejszymi byli Barbary Corsairs z wybrzeża Barbary w Afryce Północnej, którzy zostali upoważnieni przez swoje rządy do atakowania żeglugi krajów chrześcijańskich. Niektóre z tych stanów pomogły nawet zorganizować piratów, a ci, którzy z nich operowali, nazywali się korsarzami. Wśród tych państw znalazły się Maroko, Algier, Tunis i Trypolis.

Jednym z najsłynniejszych korsarzy berberyjskich był Barbarossa. Mniej znani byli korsarze z Malty. Zostali wysłani do łupienia statków przez Rycerzy św. Jana, zakon wojskowy utworzony podczas krucjat do walki z muzułmanami w imieniu narodów chrześcijańskich. Początkowo ci ludzie kierowali się religią, ale po pewnym czasie korzyści z piractwa stały się zbyt wielkie.

Barbary Corsairs przechwycili statki płynące przez Cieśninę Gibraltarską lub przybywające z portów handlowych Aleksandrii i Wenecji, napadając na ciężko obładowanych kupców na swoich szybkich galerach napędzanych wiosłami i żaglami. Zrabowali ich ładunki, pojmali pasażerów i załogi i przetrzymywali ich dla okupu lub sprzedawali w niewolę.

KAPER (Privateer, również jako korsarz)
Termin korsarz, kaper może odnosić się do uzbrojonego statku, jego kapitana lub załogi. Wielu piratów Złotego Wieku Piractwa rozpoczęło swoją karierę jako korsarze (kaprzy). Korsarze pracowali na podstawie listu kaperskiego (letters of marque) z różnych krajów, które wykorzystywały je do prowadzenia pewnej formy wojny ekonomicznej z tamtejszymi wrogami. Narody morskie wykorzystywały korsarzy w czasie wojny jako tani sposób ataku na wrogie statki (oszczędność kosztów budowy i utrzymania floty).

Zwykle granice letters of marque były niejasne, pozostawiając kapitanowi i załodze określenie, co mogą podjąć. Kaperzy często pracowali poza granicami, które były określone w ich liście kaperskim, wielu atakowało jednak również kraje neutralne, a także wrogie narody. Ci ludzie robili te same rzeczy, co piraci, ale w przeciwieństwie do piratów, których większość uważała za nikczemników, byli postrzegani przez niektórych jako patrioci w swoich krajach, ponieważ mieli tylko atakować statki wrogich narodów i dzielili część ich plądrować wraz z władcami swoich krajów.

Kiedy różne kraje z interesami w Nowym Świecie otwarcie rywalizowały o znajdujące się tam bogactwa, niektórzy mężczyźni dostrzegli, że bycie korsarzem może być całkiem satysfakcjonujące. Ale w końcu większość z tych krajów zaczęła odwracać się od korsarzy, gdy zawarli pokój z tamtejszymi rywalami, a wielu z tych ludzi nie chciało porzucić swoich nikczemnych sposobów. i tak rozpoczęła się kariera piracka.

BUCCANEER (również jako "bracia wybrzeża" Brethrencoast, a z franc. również jako Filibustiers)
Początkowo łowcy bydła i świń na wyspie Hispanola (obecnie Haiti i Dominika), bukanierzy wzięli swoją nazwę od francuskiego słowa boucan, które oznacza grilowanie, pieczenie. Wynikało to ze sposobu, w jaki grillowali mięso na grillach. Wypędzeni przez Hiszpanów, myśliwi dołączyli do grup zbiegłych niewolników, dezerterów i innych żerujących na statkach znienawidzonych Hiszpanów. Ci bukanierzy nazywali siebie "Braciami Wybrzeża".

Pod koniec XVII wieku słowo bukanier było powszechnie stosowane do większości piratów i korsarzy, którzy mieli bazy w Indiach Zachodnich.
Bukanierzy założyli swoją kwaterę główną na małej wyspie Tortuga. Później wykorzystali Jamajkę jako bazę operacyjną.
Jednym z najsłynniejszych bukanierów był Sir Henry Morgan. Pod jego dowództwem pięciuset bukanierów z Tortugi i tysiąc bukanierów z Jamajki zdobyło Panamę w 1671 roku.

MAROONERS
Marooners to kolejna specjalna odmiana piratów nękających wody otaczające hiszpańskie kolonie (ang. Spanish Main). Marooner to zepsucie hiszpańskiego słowa "cimarron", które luźno tłumaczy się jako "dezerter" lub uciekinier. W tamtych czasach wielu Hiszpanów opuściło swoją flotę przy pierwszej nadarzającej się okazji, a z czasem ich liczba zaczęła stawać się poważnym problemem dla Hiszpanii. Inną grupą maroonerów byli cimarron negros. Byli to uciekinierzy niewolnicy przywiezieni przez Hiszpanię do obu Ameryk, aby wozić ciężkie ładunki złota i srebra. Cimarron szybko dołączył do innych dezerterów i uciekinierów i stali się znani jako Marooners.

W końcu termin ten stał się powszechnym słowem dla każdego pirata na Karaibach, ale nie tak powszechnym jak Buccaneer.
Z biegiem czasu kara piracka polegająca na opuszczeniu statków na małych, opuszczonych obszarach lądu przeszła do języka jako "Marooning".
Piraci stosowali tę formę kary za pewne wykroczenia, takie jak opuszczenie statku lub kwatery w bitwie lub kradzież innych piratów.
Marooning może nie brzmieć jak poważna kara, ale zwykle oznaczało ono powolną śmierć z głodu lub osamotnienia.
Jednym z najsłynniejszych tak uwięzionych ludzi był pirat Aleksander Selkirk, lepiej znany jako bohater powieści Daniela Defoe, czyli Robinson Crusoe.

Wielu piratów ze Spanish Main (patrz: Historia dawnych piratów - Piraci Antyli) podczas tzw. "Złotego Wieku Piractwa" przyjęło kodeks postępowania.
Te "artykuły lub zasady" były często uzgadniane i podpisywane przez wszystkich członków załogi przed wyjściem w morze.

Artykuły różniły się w zależności od statku, ale w większości wyglądały prawie tak samo.