Pirackie skarby - mapy skarbów

Skarby, floty skarbów i pieniądze piratów

Mapy skarbów

Mapa skarbów to mapa, na której zaznaczono położenie zakopanego skarbu, zaginionej kopalni, cennego sekretu lub ukrytego miejsca.

Bardziej powszechne w fikcji niż w rzeczywistości, "mapy skarbów piratów" są często przedstawiane w dziełach fikcji jako ręcznie rysowane i zawierające tajemne wskazówki dla postaci, które mają podążać. Niezależnie od literackiego zastosowania tego terminu, wszystko, co spełnia szeroką definicję "mapy", która opisuje lokalizację "Skarbu", można odpowiednio nazwać "mapą skarbów".

Mapa stworzona przez Roberta Louisa Stevensona w powieści Wyspa skarbów (ang.Treasure Island)
(Kliknij aby powiększyć)

Historia map skarbów

Miedziany zwój

Jednym z najwcześniejszych znanych przykładów dokumentu wymieniającego zakopany skarb jest miedzianym zwojem, który został znaleziony wśród zwojów znad Morza Martwego w pobliżu Qumran w 1952 roku. Uważa się, że został napisany między 50 a 100 rne, zwój zawiera listę 63 miejsc z szczegółowe wskazówki wskazujące na ukryte skarby złota i srebra.
Poniżej znajduje się angielskie tłumaczenie pierwszych wersów Miedzianego Zwoju:

1:1 W ruinach, które są w dolinie Akor, pod

1:2 stopnie prowadzące na wschód,
1:3 czterdzieści łokci długości: skrzynia ze srebrem i jej naczynia

1:4 o wadze siedemnastu talentów.

Jak dotąd nie znaleziono żadnego elementu wymienionego w zwoju. Uczeni są podzieleni co do tego, czy miedziany zwój przedstawia prawdziwe pochówki, a jeśli tak, to jakie są całkowite wymiary i właściciele.

Pirackie mapy skarbów

Chociaż zakopany skarb piratów jest ulubionym tematem literackim, istnieje bardzo niewiele udokumentowanych przypadków piratów faktycznie zakopujących skarby i nie ma udokumentowanych przypadków historycznej mapy skarbów piratów.
Jeden udokumentowany przypadek zakopanego skarbu dotyczył Francisa Drake'a, który zakopał hiszpańskie złoto i srebro po napadzie na pociąg w Nombre de Dios - po tym, jak Drake udał się na poszukiwanie swoich statków, wrócił sześć godzin później, odzyskał łupy i popłynął do Anglii.
Drake nie stworzył mapy.
Inny przypadek z 1720 roku dotyczył brytyjskiego kapitana Strattona z Prince Eugene, który po rzekomym handlu rumem z piratami na Karaibach zakopał swoje złoto w pobliżu ujścia zatoki Chesapeake. Jeden z członków jego załogi, Morgan Miles , przekazał go władzom i zakłada się, że łup został odzyskany. W każdym razie kapitan Stratton nie był piratem i nie sporządził żadnej mapy. ^[3] Patrz także Olivier Levasseur .

Piratem najbardziej odpowiedzialnym za legendy o zakopanym pirackim skarbie był kapitan Kidd.
Historia była taka, że ??Kidd zakopał skarb ze splądrowanego statku Quedah Merchant na Gardiner's Island , niedaleko Long Island, Nowy Jork, zanim został schwytany i wrócił do Anglii, gdzie został poddany bardzo publicznemu procesowi i stracony. Chociaż znaczna część skarbu Kidda została odzyskana od różnych osób, które przejęły go w posiadanie przed aresztowaniem Kidda (takich jak jego żona i różne inne osoby, którym przekazano go na przechowanie), sprawa wzbudziła wówczas tak duże zainteresowanie opinii publicznej i fascynację , pojawiły się spekulacje, że pozostała ogromna fortuna i że Kidd potajemnie ją zakopał. Kapitan Kidd zakopał mały skarb na Wyspie Gardinera w miejscu znanym jako Cherry Tree Field; został jednak usunięty przez gubernatora Bellomonta i wysłany do Anglii w celu wykorzystania jako dowód przeciwko niemu. ^[4]Przez lata wielu ludzi próbowało znaleźć rzekome pozostałości skarbu Kidda na wyspie Gardiner i gdzie indziej, ale nigdy nie znaleziono.

Przez lata wiele osób twierdziło, że odkryło mapy i inne wskazówki, które doprowadziły do ??skarbu piratów, lub twierdziło, że mapy historyczne są w rzeczywistości mapami skarbów. Twierdzenia te nie są obsługiwane przez naukowców.

El Dorado

Dalsze informacje: Ekspedycja El Dorado Raleigha

W 1595 roku angielski odkrywca Sir Walter Raleigh wyruszył na poszukiwanie legendarnego miasta El Dorado . ^[5] Oczywiście miasta nigdy nie odnaleziono, ale Raleigh obszernie opisał w The Discovery of Guiana swoją wyprawę do Ameryki Południowej , podczas której, jak twierdził, znalazł się w pobliżu "wielkiego Złotego Miasta Manoa (które Hiszpanie nazywają El Dorada)." ^[5] Pomimo faktu, że jego narracja była dość nierealistyczna - opisywała na przykład plemię bezgłowych ludzi - jego reputacja budziła taki szacunek, że inni kartografowie najwyraźniej używali mapy Raleigha jako modelu dla swoich własnych. Kartograf Jodocus Hondiusumieścił El Dorado na swojej mapie Ameryki Południowej z 1598 roku, podobnie jak holenderski wydawca Theodore de Bry . ^[5] Miasto utrzymywało się na mapach Ameryki Południowej aż do 1808 roku ^[5] i było przyczyną wielu nieudanych polowań na miasto.

Fikcyjne mapy skarbów

Mapy skarbów przyjęły liczne permutacje w literaturze i filmie, takie jak stereotypowa postrzępiona mapa z "X" oznaczającym miejsce, po raz pierwszy spopularyzowana przez Roberta Louisa Stevensona w Treasure Island (1883), ^[3] tajemnicza łamigłówka (w Edgar Allana Poe " The Gold-Bug " (1843)), czy tatuaż prowadzący do suchego raju, jak widać w filmach " Żółtobrody " (1983) i Wodny świat (1995).

Literatura

W literaturze mapy skarbów, takie jak ta w Kopalniach króla Salomona H. Ridera Haggarda , mogą służyć kilku celom jako narzędzie fabularne: ^[^{potrzebne
źródło}^]

Motywacja , powodująca, że ??postacie rozpoczynają zadanie.
Ekspozycja fabuły , wyjaśniająca w zwięzły sposób, gdzie bohaterowie muszą udać się na swoją wyprawę.
Aby zilustrować, w różnych momentach historii, jak daleko posunęło się zadanie.
Aby zapewnić bohaterom wyzwania lub przeszkody, takie jak zagadki lub łamigłówki.
Aby zapewnić konflikt , w którym na przykład złoczyńcy próbują przejąć mapę od bohaterów .

Robert Louis Stevenson spopularyzował ideę mapy skarbów w swojej powieści Treasure Island , ale nie był pierwszym. Wcześniejsza powieść Jamesa Fenimore'a Coopera The Sea Lions z 1849 roku zaczyna się od śmierci marynarza, który pozostawił po sobie "dwie stare, brudne i postrzępione mapy", które prowadzą do raju polowań na foki na Antarktydzie i miejsca w Indiach Zachodnich gdzie piraci zakopali skarb, fabuła podobna do opowieści Stevensona. ^[6]

Film

Mapa skarbów służyła jako główne narzędzie fabularne w filmach:

W filmie Romancing the Stone z 1984 roku autorka romansów wyrusza do Kolumbii, aby wykupić swoją porwaną siostrę, i wkrótce znajduje się w środku niebezpiecznej przygody.
W filmie The Goonies z 1985 roku stara mapa skarbów prowadzi do tajnej skrytki legendarnego XVII-wiecznego pirata.
W komedii City Slickers II: The Legend of Curly's Gold z 1994 roku mapa skarbów jest tworzona przez przestępców.
W filmie Wodny świat z 1995 roku niezwykle niejasna i tajemnicza mapa skarbów została wytatuowana na plecach dziecięcej postaci Enoli. Ta mapa prowadzi bohaterów na suchy ląd, który w kontekście filmu jest skarbem.
W animowanej komedii Droga do El Dorado z 2000 roku główni bohaterowie wygrywają mapę do zaginionego miasta ze złota. Odkrywają miasto, są myleni z bogami, a następnie pomagają ukryć miasto przed światem zewnętrznym.
W filmie Skarb narodów z 2004 roku odkrycie mapy ukrytego skarbu rozpoczyna poszukiwania skarbu pochodzącego z epoki kolonialnej .
W filmie National Treasure: Book of Secrets z 2007 roku poszukiwacz skarbów Benjamin Gates używa starej mapy, aby znaleźć zaginione miasto Cibola