Imperium Hiszpańskie
Zobacz także : Najważniejsze wydarzenia i Hiszpańskie Podboje  | Podziały administracyjne, w tym: Wicekrólestwa, Kapitanaty Generalne, Gubernatorstwa, Audiencje  | Gospodarka, w tym: Pieniądze Ameryki Hiszpańskiej  | Wojsko i Konkwistadorzy | Społeczeństwo i Instytucje Imperium, (w tym Ameryka Hiszpańska) |

Audiencje Imperium Hiszpanii
Zobacz także:  | Wicekrólestwa | Kapitanaty generalne | Gubernatorstwa | oraz: Administracja Królestw Indii |

 | Bogota | Buenos Aires | Caracas | Charcas |Concepción | Cuzco | Guadalajara | Gwatemala | Lima | Manila | Meksyk | Panama | Quito | Santiago | Santo Domingo |

Real Audiencia lub po prostu Audiencia była sądem apelacyjnym w Hiszpanii i Imperium Hiszpańskim.

Nazwa instytucji dosłownie tłumaczy się jako Królewska Audiencja
Dodatkowe oznaczenie chancillería (lub cancillería, ang. kancelaria) zastosowano do sądów apelacyjnych we wczesnej nowożytnej Hiszpanii.
Każda publiczność miała oidores (po hiszpańsku: sędziowie, dosłownie "słuchacze").

Audiencias w Hiszpanii

Pierwsza audiencia została założona w Królestwie Kastylii w 1371 roku w Valladolid.
Audiencia Valladolid funkcjonowała jako najwyższy sąd w Kastylii przez następne dwa stulecia. Odwołania od audiencji kastylijskich można było kierować dopiero do Rady Kastylii po jej utworzeniu w 1480 r.

Po unii koron Kastylii i Aragonii w Królestwie Hiszpanii i późniejszym podboju Granady w 1492 r. Audiencia została podzielona na dwie części, z Audiencia of Valladolid zajmującą się sprawami pochodzącymi z północy rzeki Tag i Royal Audiencia of Ciudad Real (1494) przyjmując sprawy z południa rzeki.
Druga audiencja została przeniesiona do Granady w 1505 roku.

Pod rządami  Cesarza Rzymskiego, Karola V i jego syna Króla Hiszpanii, Filipa II system audiencias został rozszerzony najpierw w samej Hiszpanii, z Royal Audiencia of Aragonia (1528), a następnie na resztę imperium hiszpańskiego.

Audiencias w miastach i prowincjach należących dziś do Hiszpanii obejmowały Sewillę (1566), Las Palmas (1568), Majorkę (1571), Asturię (1717) i Estremadurę (1790).
Audiencias i namiestnicy Korony Aragonii byli nadzorowani przez Radę Aragonii, która została ustanowiona w 1494 roku

Audiencias w obu Amerykach i innych terytoriach

Wobu Hiszpańskich Amerykach i innych posiadłościach Imperium Hiszpanii te dwie instytucje były również zjednoczone, ale z innym stosunkiem władzy.
Korona Kastylii wcześnie wprowadziła audiencias do obu Ameryk w ramach swojej kampanii mającej na celu objęcie tego obszaru oraz hiszpańskich osadników i zdobywców (Konkwistadorów) kontrolą królewską.

Wraz z ogromnymi podbojami na kontynencie amerykańskim, które rozpoczęły się w latach dwudziestych XVI wieku, stało się jasne, że system audiencia nie wystarczy do skutecznego kierowania zamorskim rządem.
W związku z tym wprowadzono wicekrólów, ale bez uprawnień sądowniczych, którymi cieszył się urząd pod Koroną Aragońską. Zamiast tego w Nowym Świecie audiencias otrzymali rolę konsultacyjną i quasi-legislacyjną w administrowaniu terytoriami.

Zarówno wicekrólowie, jak i audiencjas byli ostatecznie nadzorowani przez Radę Indii
Większość praw dotyczących ustanowienia XVI- i XVII-wiecznych audiencias można znaleźć w księdze II, tytuł XV Recopilación de Leyes de los Reynos de las Indias, wydanej w 1680 roku.

Pierwsza audiencia w obu Amerykach została założona w Santo Domingo (współczesna Republika Dominikany) w 1511 roku z jurysdykcją nad wyspami karaibskimi i przyległym lądem.
Został szybko stłumiony z powodu sprzeciwu osadników hiszpańskich, ale został przywrócony na stałe w 1526 roku.

W miarę kontynuacji hiszpańskiego podboju kontynentu na nowych obszarach osadnictwa powstało więcej audiencji .
Pierwszą audiencją na kontynencie była Królewska Audiencja Meksyku w 1527 r., zaledwie sześć lat po Upadku Tenochtitlan , które sprawowało jurysdykcję nad większością dzisiejszego Meksyku, dużą częścią Stanów Zjednoczonych i Ameryką Środkową

Po tej audiencii w 1538 r. pojawiła się Królewska Audiencia Panamy, nadzorująca Amerykę Środkową i regiony przybrzeżne północnej Ameryki Południowej aż do jej zniesienia w 1543 r. Później została przywrócona z jurysdykcją tylko nad Panamą właściwą w 1564 r., Która funkcjonowała do 1751 r.

W 1543 r., wraz ze zniesieniem pierwszej audiencji Panamy, w jej miejsce utworzono dwie audiencje: jedną w Gwatemali z jurysdykcją nad Ameryką Środkową, a drugą w Limie z jurysdykcją nad nowo zasiedlonymi obszarami Ameryki Południowej, zdobytymi w wyniku Podboju Peru i okolicznych regionów.
Osiedlona wcześniej Wenezuela pozostawała pod jurysdykcją Audiencia of Santo Domingo aż do ustanowienia Wicekrólestwa Nowej Granady na początku XVIII wieku.

Członkowie Real Audiencia of Lima, prezydent, alcaldes de corte, burmistrz fiskalny i alguacil (Nueva Crónica y Buen Gobierno, s. 488)

Do końca XVI wieku powstało jeszcze sześć audiencji w:

• Guadalajara (Nueva Galicia), 1548, obejmująca obszar dzisiejszego północnego Meksyku
• Santa Fe de Bogotá (Nueva Granada), 1548, nadzorujący większość współczesnej Kolumbii
• Charcas ( Górne Peru ), 1559, z jurysdykcją nad gubernatorstwem Río de la Plata, współczesnym Urugwajem i północną Argentyną .
• Quito, 1565, sprawujący jurysdykcję nad większością współczesnego Ekwadoru, peruwiańską Amazonią oraz prowincjami Jaén, Tumbes i Popayán
• Concepcíon ( Chile ), 1565, ale który został zniesiony w 1575
• Manila w 1583 nadzorująca Hiszpańskie Indie Wschodnie

• Santiago , 1609, zastępując ten w Concepción
• Buenos Aires , które działało tylko od 1661 do 1672 roku.

Oznaczało to, że w momencie uzyskania przez hiszpańsko-amerykańską niepodległości na początku XIX wieku zamorskie posiadłości monarchii hiszpańskiej były nadzorowane przez dwunastu audiencias. Po utracie Santo Domingo na rzecz Francuzów w 1795 roku, Audiencia Santo Domingo została przeniesiona do Camagüey na Kubie i przemianowana na Audiencia of Puerto Príncipe. W 1838 r. powstała druga kubańska audiencja w Hawanie , a od 1831 do 1853 Puerto Rico miało swoją własną audiencję

W przeciwieństwie do swoich odpowiedników z półwyspu, audiencje zamorskie oprócz funkcji sądowniczych pełniły funkcje ustawodawcze i wykonawcze, a zatem reprezentowały króla w jego roli jako twórcy praw i wymierzającego sprawiedliwość, o czym świadczy fakt, że jako kancelarie ( chancillerías , współczesne hiszpański: cancillerías ), tylko oni mieli pieczęć królewską . Ich znaczenie w załatwianiu spraw państwowych znajduje odzwierciedlenie w fakcie, że wiele współczesnych krajów hiszpańskojęzycznej Ameryki Południowej i Panamy ma granice mniej więcej takie same jak dawne audiencias . Audiencias dzielili z namiestnikami wiele obowiązków rządowychi gubernatorzy-kapitanowie generałowie regionów, które nadzorowali, więc służyli jako sprawdzian autorytetu tych ostatnich.

Audiencia mogła wydawać lokalne zarządzenia i służyła jako " tajna rada " wicekróla lub kapitana generalnego gubernatora . W tej funkcji często spotykał się co tydzień i nazywano go terminem real acuerdo . Audiencia nadzorowała również skarbiec królewski, a spotykając się w tym charakterze ze skarbnikiem królewskim, nazywano ją junta de hacjenda (dosłownie "rada finansowa"). Pełnomocnik koronny ( skarbowy ) miał również prawo do bezpośredniej korespondencji z koroną, zwłaszcza w sprawach skarbowych i decyzji acuerdo^.
Z kolei w stolicach wicekróla Ameryki hiszpańskiej, takich jak Meksyk i Lima, sam wicekról pełnił funkcję prezesa, przewodniczącego) audiencji. Podobnie gubernator-kapitan generalny pełnił tę funkcję w różnych audiencjach zlokalizowanych w stolicy kapitana generalnego. W obu przypadkach prezydent nie miał prawa głosu w sprawach sądowych, chyba że był z wykształcenia prawnikiem, a jedynie nadzorował administrację sądu.

Audiencias z wicekrólem lub kapitanem generalnym na czele były określane jako audiencias pretoriales ("pretorial audiencias ") lub czasami audiencias virreinales ( "wicekról audiencias "), w przypadku tych pierwszych. W pozostałych audiencjach, jak np. w Quito, gdzie nie było wicekróla ani kapitana generalnego, przewodniczący audiencji pełnił funkcję głównego gubernatora dystryktu audiencia , a region ten często określano jako "prezydencję" (np. prezydencja Quito). Wicekról zachował prawo do nadzorowania administrowania tymi dzielnicami audiencji , ale nie mógł ingerować w sprawy sądownicze. Teaudiencias określano jako audiencias subordinadas ("podrzędne audiencias ", chociaż nie oznaczało to, że audiencias pretoriales miały prawo do rozpatrywania odwołań).

Urzędnicy Audiencia, zwłaszcza prezydent, podlegali dwóm formom przeglądu. Pod koniec kadencji prezydenta przeprowadzono juicio de rezydencja (dosłownie "ocena okresu sprawowania urzędu"), w ramach którego dokonano przeglądu wyników pracy prezydenta i zebrano wywiady z wieloma osobami, na które miało wpływ działanie publiczności . Nieplanowane inspekcje, zwane visitas (dosłownie "wizytami"), przeprowadzano również, jeśli korona uznała to za potrzebne. W ramach reform Burbonów na wicekrólów i kapitanów generalnych nałożono dalsze ograniczenia. Urząd regenta , rodzaj głównego sędziego, został utworzony, który odsunął większość funkcji administracyjnych od wicekróla lub kapitana generalnego. Ich rola jako prezesa publiczności stała się honorowa. ^[7] Wicekról lub kapitan generalny, jako przewodniczący audiencji , był prawnie zobowiązany do korespondowania z audiencją na piśmie, a nie ustnie. Spowodowało to utworzenie rekordu, który można było sprawdzić później. Audiencias były określane jako ciało jako " vuestra merced " ("wasza łaska", w liczbie pojedynczej) i zwracano się bezpośrednio jako " seńores".

Wielkość i skład publiczności zmieniały się w czasie i miejscu. Na przykład pierwsza audiencja w Meksyku miała czterech oidorów , jednego prezydenta i adwokata skarbowego lub koronnego, spotykających się jako tylko jedna izba nadzorująca zarówno sprawy cywilne, jak i karne. W XVII wieku rozrosła się do dwóch izb zajmujących się oddzielnie sprawami cywilnymi i karnymi. Izba cywilna miała osiem oidores i jeden fiskalny . Izba karna miała cztery alcaldes del crimen (odpowiednik idoru idoru ) i własną fiskalną . Ponadto publicznośćmiał wielu innych funkcjonariuszy, takich jak notariusze, komornicy i odpowiednik współczesnych obrońców publicznych
Najmniejsza zagraniczna publiczność miała skład podobny do wczesnomeksykańskiego.

W ramach swojej funkcji sądowniczej audiencia rozpoznawała apelacje od spraw prowadzonych początkowo przez sędziów pierwszej instancji, którymi mogły być m.in. sądy cechowe , corregidores , alcaldes ordinarios . ( Patrz Fuero .) Audiencia służyła również jako sąd pierwszej instancji w przypadku przestępstw popełnionych w bezpośredniej jurysdykcji miasta, które służyło jako siedziba audiencji , oraz wszelkich spraw z udziałem urzędników koronnych. W sprawach karnych audiencia była sądem ostatniej instancji. Tylko sprawy cywilne obejmujące ponad 10 000 srebrnych pesos (Spanish dollar) można było się odwołać do Rady Indii i to tylko w ciągu jednego roku.

Członkowie (oidores) Audiencia spotkali się z prezydentem w komitecie zwanym porozumieniem królewskim (real acuerdo), aby dokonać dla rządu pomiarów dotyczących rewizji statutów, nominacji komisarzy (jueces pesquisidores) czy zatrzymania byków, ale rady nie odnosiły się do Audiencia jako instytucji, ale do jej członków jako szanowanych ludzi. ^[10] Postanowienia układu królewskiego ustalane były w pismach uzgodnionych ( autos acordados ), niemniej jednak były takie sprawy jak załatwianie spraw rządowych, w których Audiencia nie mogła ingerować ani wicekróla, ani prezydenta-gubernatora. W ten sposób kontrola Audiencias nad namiestnikami umożliwiła Koronie kontrolę nad funkcjami rządu namiestników.

Podczas gdy audiencjami wicekróla i pretoriana przewodzili mężczyźni odziani w miecze i peleryny, przewodniczącymi audiencji podporządkowanych byli sędziowie ^[12] , tak że w zakresie jurysdykcji podległych audiencji funkcje rządu, skarbu i wojny należały do wicekról. ^{[11] [13] [21]} Dlatego też w tych częściach wicekrólestw nie było gubernatorów-kapitanów generalnych oprócz Audiencias, a prezydium nadało im nazwę, na przykład w Charcas i Quito

Choć w tej samej osobie skumulowane były urzędy wicekróla, namiestnika, kapitana generalnego i przewodniczącego Audiencia, to każdy z nich miał inny obszar jurysdykcji.Jurysdykcja wicekróla Audiencia, której przewodniczącym był wicekról, skończyła naprzeciw jurysdykcji innych Audiencias w ramach tego samego wicekróla: podobnie jak pretorial Audiencias, którym przewodniczył gubernator-kapitan generalny, który miał uprawnienia administracyjne, polityczne i władzy wojskowej, jako podporządkowane Audiencias, których prezydent nie posiadał tej władzy administracyjnej, politycznej i wojskowej. ^[13]Dlatego jako namiestnik bezpośrednia administracja prowincji, w której znajdowała się stolica wicekróla, należała do namiestnika; niemniej jednak, w odniesieniu do innych guberni wicekrólestwa, jego funkcja polegała jedynie na nadzorze lub ogólnej kontroli zarządzania sprawami politycznymi.
Nieprecyzyjność w określeniu uprawnień wicekróla i wojewodów pozwalała Koronie kontrolować swoich urzędników.

W Wicekrólestwie Nowej Hiszpanii, Audiencja Meksyku , której przewodniczył wicekról, zakończyła swoją jurysdykcję wobec jurysdykcji innych Audiencias Gwatemali (1543-1563; 1568-), Manili (1583-1589; 1595-), z Guadalajary (założony w Composteli w 1548 r. i przeniesiony w 1560 r. do Guadalajary ) ^[29] oraz z Santo Domingo (1526-). Wicekról Nowej Hiszpanii jako gubernator miał jurysdykcję tylko nad bardziej zredukowaną prowincją Nowej Hiszpanii, a jako kapitan generalny jego władza nie obejmowała ani kapitanów Jukatanu, ani Nowego Królestwa León, ^[30] ale obejmował dowództwo wojskowe nad gubernatorstwem Nueva Galicia, będącym terytorium pod jurysdykcją Audiencia z Guadalajary, aż do 1708 r., gdy kapitan generalny został przydzielony do gubernatora tej prowincji z Nowej Galicji.

W Wicekrólestwie Peru wicekról przewodniczył Audiencia of Lima (1542-), a jurysdykcja tej Audiencia zakończyła się zrównaniem z jurysdykcjami pretorial Audiencias Panamy (1538-1543; 1563-1717), Santa Fe de de Bogoty (1547-), z Santiago de Chile (w Concepción między 1565 a 1575, a w Santiago de Chile od 1605) oraz z Buenos Aires (1661-1672), których prezydentami byli zarówno gubernatorzy, jak i kapitanowie generalni, a w oprócz tych Audiencias, wicekrólestwo obejmowało podporządkowane Audiencias w Charcas (La Plata; 1559-) i Quito (1563-).