Portugalskie Wyspy Zielonego Przylądka
(1462-1975)

Wyspy Zielonego Przylądka były kolonią Imperium Portugalskiego od początkowego osadnictwa na Wyspach Zielonego Przylądka w 1462 roku do uzyskania niepodległości przez Wyspy Zielonego Przylądka w 1975 roku.

Herb

Historia

Główny artykuł: Historia Republiki Zielonego Przylądka § Portugalskie odkrycie i kolonizacja

XV wiek

Wyspy Zielonego Przylądka zostały odkryte w 1444 roku przez księcia Henryka Żeglarza (syna króla Jana I) i Antonio Noli w służbie krewnego Henryka, króla Alfonsa V. Południowo-wschodnie wyspy, w tym największa wyspa Santiago , zostały odkryte w 1460 roku przez António de Noli i Diogo Gomesa . Pozostałe północno-zachodnie wyspy Sao Nicolau , Sao Vicente i Santo Antao zostały odkryte w 1461 lub 1462 roku przez Diogo Afonso
Nie ma dowodów na osadnictwo ludzkie na Wyspach Zielonego Przylądka przed przybyciem Portugalczyków.

Ze względu na bliskość wybrzeża Afryki była to istotna platforma handlu niewolnikami. ^[2] Inne wczesne osady portugalskie to Sao Filipe na wyspie Fogo (między 1470 a 1490), ^[3] Praia na Santiago (przed 1516), ^{[1]: 77?} Ribeira Grande na Santo Antao (połowa XVI wieku) ^{[1] : 82?} i Ribeira Brava na Sao Nicolau (1653).

W 1492 roku hiszpańska inkwizycja ujawniła swój najpełniejszy wyraz antysemityzmu . Rozprzestrzenił się na sąsiednią Portugalię , gdzie król Joao II , a zwłaszcza Manuel I w 1496 roku, zdecydował o wygnaniu tysięcy Żydów na Wyspy Świętego Tomasza , Książęcą i Wyspy Zielonego Przylądka. Pozwolono im zajmować się handlem.
Wolnych handlarzy nazywano lançados, którzy często, choć nie zawsze, byli pochodzenia żydowskiego.

Bogactwa Ribeira Grande i konflikty między Portugalią a rywalizującymi ze sobą mocarstwami kolonialnymi, Francją i Wielką Brytanią, przyciągały ataki piratów, w tym Francisa Drake'a ( 1585 ) i Jacquesa Cassarda ( 1712 Pomimo budowy Forte Real de Sao Filipe w latach 1587-93, Ribeira Grande pozostawała bezbronna i podupadła. Stolica została przeniesiona do Praia w 1770 r.