Imperium Portugalskie - Portugalskie Indie

Portugalskie Indie
(zobacz też: podległe terytoria i ich podbój przez Portugalczyków:

Stan (Państwo) Indii (port.: Estado da Índia), zwany także portugalskim stanem Indii (Estado Portugues da Índia, EPI) lub po prostu portugalskimi Indiami (Índia Portuguesa), był stanem Imperium Portugalskiego założonego sześć lat po odkryciu szlaku morskiego na subkontynent indyjski przez Vasco da Gamę, poddanego Królestwa Portugalii.

Zobacz też: Forty i twierdze Imperium Portugalskiego

Stolica portugalskich Indii służyła jako centrum zarządzające szeregiem fortów wojskowych i punkty handlowe rozsiane po całym Oceanie Indyjskim

Mapa Indii Porugalskich

Pierwszy wicekról, Francisco de Almeida, założył swoją bazę operacyjną w Fort Manuel, po wynegocjowaniu przez Królestwo Cochin statusu protektoratu Portugalii w 1505 r.
Wraz z podbojem Goa przez Portugalię z Sułtanatu Bijapur w 1510 r. Portugalskie Armady przybywają do Indii.
Stolica wicekrólestwa została przeniesiona z Cochin w regionie Malabar o Goa w 1530 r.

Od 1535 r. Mumbaj (Bombaj) był portem portugalskich Indii jako Bom Bahia, dopóki nie został przekazany w posagu Katarzyny Katarzyny de Braganza Karolowi II, królowi Karolowi II, królowi Anglii w 1661 r. Wyrażenie "stan Indii" zaczęło regularnie pojawiać się w dokumentach w połowie XVI wieku.

Do XVIII wieku wicekról Goa miał władzę nad wszystkimi posiadłościami Portugalii na Oceanie Indyjskim i wokół niego, od Afryki Południowej po Azję Południowo-Wschodnią
W 1752 r. Portugalski Mozambik otrzymał własny, odrębny rząd, od 1844 r.
Portugalskie Goa przestało administrować Portugalskim Makao, Solorem i Portugalskim Timorem

Kontekst

Główne artykuły: Portugalska eksploracja morska i Portugalskie armady

Podmioty imperialne Indii
(Kliknij aby powiększyć)

Vasco da Gama ląduje w Indiach

Pierwsze spotkanie Portugalii z subkontynentem miało miejsce 20 maja 1498 r., kiedy Vasco da Gama dotarł do Calicut na Wybrzeżu Malabarskim . Zakotwiczeni u wybrzeży Calicut Portugalczycy zaprosili na pokład rodzimych rybaków i od razu kupili kilka indyjskich przedmiotów. Jeden z Portugalczyków towarzyszył rybakom w drodze do portu i spotkał się z tunezyjskim muzułmaninem. Za radą tego człowieka Gama wysłał kilku swoich ludzi do Ponnani na spotkanie z władcą Calicut, Zamorinem . Mimo sprzeciwu arabskich kupców Gamie udało się uzyskać list koncesyjnyo prawa handlowe od Zamorina, władcy Calicut.
Jednak Portugalczycy nie byli w stanie zapłacić przepisowych ceł i ceny jego towarów w złocie.

Później urzędnicy Calicut tymczasowo zatrzymali portugalskich agentów Gamy jako zabezpieczenie płatności. To jednak zirytowało Gamę, który siłą zabrał ze sobą kilku tubylców i szesnastu rybaków.

Niemniej jednak wyprawa Gamy zakończyła się sukcesem ponad wszelkie rozsądne oczekiwania, przywożąc ładunek wart sześćdziesiąt razy więcej niż koszt wyprawy.

Pedro Álvares Cabral

Główny artykuł: 2. Armada Portugalsko-Indyjska (Cabral, 1500)

Pedro Álvares Cabral popłynął do Indii, zaznaczając po drodze przybycie Europejczyków do Brazylii , aby handlować pieprzem i innymi przyprawami, negocjując i zakładając faktorię w Calicut, gdzie przybył 13 września 1500 r.
Sprawy pogorszyły się, gdy portugalska faktoria w Calicut została zaatakowana z zaskoczenia przez miejscowych, w wyniku czego zginęło ponad pięćdziesięciu Portugalczyków.
Cabral był oburzony atakiem na faktorię i zajął dziesięć arabskich statków handlowych zakotwiczonych w porcie, zabijając około sześciuset członków ich załogi i konfiskując ich ładunek przed spaleniem statków.
Cabral nakazał również swoim statkom bombardowanie Calicut przez cały dzień w odwecie za naruszenie umowy. W Cochin i Cannanore
Cabralowi udało się zawrzeć korzystne traktaty z miejscowymi władcami.
Cabral rozpoczął podróż powrotną 16 stycznia 1501 r. I przybył do Portugalii tylko 4 z 13 statków 23 czerwca 1501 r.

W 1502 roku Portugalczycy zbudowali w Pulicat punkt handlowy, ponieważ położenie u ujścia laguny czyniło z niego wspaniały naturalny port.

Joao da Nova

Główny artykuł: 3. Armada Portugalsko-Indyjska (Nova, 1501)

Trzecia portugalska wyprawa do Indii płynęła pod dowództwem Joao da Nova i składała się z czterech statków, których zadaniem było głównie zdobycie przypraw i powrót do Europy.
Po drodze flota odkryła wyspy Wniebowstąpienia i Świętej Heleny na południowym Atlantyku i pomimo tego, że była zaplanowana jako ekspedycja czysto handlowa, flota starła się ze statkami Zamorin of Calicut u wybrzeży Malabaru w pierwszej znaczącej bitwie morskiej. bitwa o portugalskie Indie.

Flota mogła również zawinąć na Cejlon.

Vasco da Gama

Główny artykuł: 4. Armada Portugalsko-Indyjska (Gama, 1502)

Vasco da Gama popłynął do Indii po raz drugi z 15 statkami i 800 ludźmi, docierając do Calicut 30 października 1502 r. Tym razem Gama wezwał do wypędzenia wszystkich muzułmanów z Calicut, co zostało odrzucone.
Władca wykazał chęć podpisania traktatu, ale Gama zbombardował miasto i zdobył kilka statków z ryżem po tym, jak został poinformowany, że Zamorin wysyła wiadomości do sąsiednich władców, aby przyłączyli się do niego w stawianiu oporu Portugalczykom w tym samym czasie.
Podczas pobytu w Indiach Gama również zaatakował Onor, zredukował Baticalę do statusu lennika, ustanowił traktat handlowy i punkt handlowy w Cananore oraz starł się z flotą należącą do Zamorin.
Wrócił do Portugalii we wrześniu 1503.

Afonso de Albuquerque

Główny artykuł: 5 Armada Portugalsko-Indyjska (Albuquerque, 1503)

Wyprawa z 1503 roku była pierwszym, w którym Afonso de Albuquerque popłynął do Indii jako jej dowódca. Jej działalność ograniczała się do wzniesienia fortu na terytorium sprzymierzonego królestwa Cochin, podpisania pokoju z Zamorinem, który miał okazać się krótkotrwały, oraz otwarcia nowego punktu handlowego na Kollam

Lopo Soares de Albergaria

Główny artykuł: 6. Armada Portugalsko-Indyjska (Albergaria, 1504)

Szóstą portugalską wyprawą do Indii dowodził Lopo Soares de Albergaria, który zbombardował Calicut, uwolnił Duarte Pacheco Pereira i portugalski garnizon w Cochin, broniąc terytorium przed dużym atakiem Zamorin, splądrował Cranganore, zawarł wierność Królowi z Tanur, co odebrało mu zwierzchnictwo Zamorinów i w końcu zdobyło dużą egipską flotę handlową w Pandarane (Koyilandy)

Fundacja (1505-1515)

Francisco de Almeida

Główny artykuł: 7. Armada Portugalsko-Indyjska (Almeida, 1505)

25 marca 1505 roku Francisco de Almeida został mianowany Wicekrólem Indii pod warunkiem założenia czterech fortów na południowo-zachodnim wybrzeżu Indii: w Anjediva, Cannanore, Cochin i Quilon
Francisco de Almeida opuścił Portugalię z flotą 22 statków z 1500 ludźmi.

Portugalska twierdza Cochin w sprzymierzonym Królestwie Cochin

13 września Francisco de Almeida dotarł na wyspę Anjadip, gdzie od razu przystąpił do budowy fortu Anjediva . ^[10] 23 października, za zgodą przyjaznego władcy Kolattir, rozpoczął budowę Fortu St Angelo w Cannanore , pozostawiając Lourenço de Brito pod dowództwem 150 ludzi i dwóch statków.

31 października 1505 roku Francisco de Almeida dotarł do Cochin , pozostawiając tylko 8 statków. ^[10] Tam dowiedział się, że portugalscy kupcy w Quilon zostali zabici. Postanowił wysłać swojego syna Lourenço de Almeida z 6 statkami, który zniszczył 27 statków Calicut w porcie Quilon. Almeida zamieszkał w Cochin i wzmocnił Fort Manuel

Zamorin przygotował dużą flotę 200 statków do przeciwstawienia się Portugalczykom, ale w marcu 1506 roku Lourenço de Almeida (syn Francisco) odniósł zwycięstwo w bitwie morskiej u wejścia do portu, w bitwie pod Cannanore (1506) , ważnej niepowodzenie dla floty Zamorin. Następnie Lourenço de Almeida zbadał wody przybrzeżne na południe do Kolombo , na terenie dzisiejszej Sri Lanki . Jednak w Cannanore nowy władca, wrogo nastawiony do Portugalczyków i przyjazny Zamorinom, zaatakował portugalski garnizon, co doprowadziło do oblężenia Cannanore

W 1507 roku misja Almeidy została wzmocniona przez przybycie eskadry Tristao da Cunha . Eskadra Afonso de Albuquerque oddzieliła się jednak od eskadry Cunha u wybrzeży Afryki Wschodniej i niezależnie podbijała terytoria w Zatoce Perskiej na zachodzie.

W marcu 1508 r. Portugalska eskadra pod dowództwem Lourenço de Almeida została zaatakowana przez połączoną flotę mameluków egipskich i sułtanatu Gudżaratu odpowiednio pod Chaul i Dabul, dowodzoną przez admirałów Mirocema i Meliqueaza w Bitwie pod Chaul (1508)
Lourenço de Almeida zmarł po zaciętej walce w tej bitwie.
Opór mamelucko-indyjski miał jednak zostać ostatecznie pokonany w Bitwie pod Diu

Afonso de Albuquerque

Afonso de Albuquerque, drugi portugalski gubernator Indii

W roku 1509 Afonso de Albuquerque został mianowany drugim Namiestnikiem posiadłości portugalskich na wschodzie
Po zdobyciu pierwszego protektoratu w Portugalskim Cochin, nowa flota pod dowództwem marszałka Fernao Coutinho przybyła z konkretnymi instrukcjami zniszczenia potęgi Zamorina z Calicut
Pałac Zamorinów został zdobyty i zniszczony, a miasto podpalono. Siły Zamorina zebrały się, zabijając Coutinho i raniąc Albuquerque. Albuquerque wycofał się ze swoimi siłami i po zamordowaniu Zamorina w 1513 r. Zawarł porozumienie ze swoim następcą w sprawie ochrony portugalskich interesów w Malabar i zbudowano fort na Calicut.

W 1510 roku Afonso de Albuquerque zdobył Goa od sułtana sułtanatu Bijapur z pomocą hinduskiego korsarza Timoja , co doprowadziło do założenia stałej osady w mieście Velha (stare) Goa (po angielsku Old Goa).
Goa (wyspa) była siedzibą wicekróla , który zarządzał wszystkimi posiadłościami w Azji.

Portugalski szlachcic jadący na koniu i otoczony przez pomocników w Indiach, z "Itinerario" Jana Huygena van Linschotena (Amsterdam, 1596)

Albuquerque dodał do stanu Indie miasto Malakka w 1511 r. I Ormus w 1515 r. Zachęcał swoich żołnierzy do osiedlania się i zawierania małżeństw z miejscowymi kobietami. W połowie XVI wieku w Goa było około 2000 casados ??("mężczyzn"). ^[11] Goa obejmowało dużą grupę rdzennych mieszkańców spoza Portugalii, którzy mieli rządzić portugalską koroną. Aby to lepiej osiągnąć, Albuquerque odwołał się do średniowiecznych procedur iberyjskich: ludziom z różnych wspólnot religijnych pozwolono żyć według ich praw pod przedstawicielami ich społeczności. ^[12] Zrobiono jednak wyjątek od praktyki sati , którą szybko zniesiono. Zniesiono również niektóre podatki należne Adilowi ??Szachowi z Bijapur.^[13] Rdzennym kobietom po raz pierwszy przyznano prawnie prawa własności. ^[14] W Goa Albuquerque ustanowił fundusz sierot i otworzył szpital, Hospital Real de Goa , wzorowany na wielkim Hospital Real de Todos os Santos w Lizbonie. ^[15] Również w Goa zbudowano mniejsze szpitale prowadzone przez miejską organizację charytatywną Misericórdia , poświęcone służbie biednym i tubylcom.

Polityka Albuquerque okazała się niezwykle popularna wśród jego żołnierzy, a także miejscowej ludności, zwłaszcza jego charakterystyczne ścisłe przestrzeganie sprawiedliwości. ^[16] Kiedy Albuquerque zmarł na oczach Goa w 1515 roku, nawet hinduscy tubylcy z Goa opłakiwali jego odejście wraz z Portugalczykami. ^[17]^[18] Jego grób w pustelni Nossa Senhora da Serra został przekształcony w sanktuarium przez miejscowych Hindusów, którzy zostawiali tam kwiaty w jego poświęceniu i kierowali do niego modlitwy, prosząc o pomoc w sprawach sprawiedliwości, dopóki jego szczątki nie zostały powrócił do Portugalii w 1566 r.

Portugalczycy wysłali również Órfas do Rei do swoich kolonii na Półwyspie Indyjskim, z których najważniejszymi były wschodnia metropolia Goa i największa prowincja w Bombaju-Bassein. Órfas do Rei (dosłownie "sieroty króla") były osieroconymi portugalskimi dziewczętami patronowanymi przez króla i wysłanymi do kolonii zamorskich w celu zawarcia sojuszy małżeńskich z portugalskimi osadnikami lub tubylcami o wysokim statusie.

Wczesne lata

Zobacz także: konflikty osmańsko-portugalskie (1538-1559) , konflikty osmańsko-portugalskie (1586-1589) i Historia Goa

Portugalskie Goa w 1600 roku

W 1520 r. Portugalczycy rozszerzyli swoje panowanie nad miastem Rachol , gdyż w tym roku Krishnadevaraya zdobył Fort Rachol i przekazał go Portugalczykom w zamian za pakt wzajemnej obrony przeciwko Sułtanatom Dekanu .

W 1526 roku Jan III Portugalski nadał miastu Goa i jego ratuszowi taki sam status prawny jak Lizbonie , w foral , w którym wyszczególniono ogólne prawa i przywileje miasta, jego ratusza i lokalnej społeczności hinduskiej - zwłaszcza ważne, ponieważ w tamtym czasie rodzime prawa Goa wciąż nie były spisane, zamiast tego zajmowały się nimi rady starszych lub sędziów religijnych i były przekazywane ustnie (a zatem podatne na nadużycia). ^[20]

W regionie Coromandel i wokół niego istniały portugalskie osady . Kościół Luz w dzielnicy Mylapore w Madras (Chennai) był pierwszym kościołem, który Portugalczycy zbudowali na tym obszarze w 1516 r., Sanktuarium Sao Tomé lub San Thome zostało przez nich odbudowane w 1522 r. Zbudowali także pierwsze budowle w Bazylice Naszego Pani z Góry, Bandra , sanktuarium Matki Bożej Velankanni i Katedra Matki Bożej Cudów ; które należą do ważnych chrześcijańskich miejsc pielgrzymkowych w Azji Południowej.

Kilka kolonii zostało również przejętych od sułtana Guzeratu w północnym regionie Konkan : Damaon został splądrowany w 1531 r. I scedowany w 1539 r .; Salsette , siedem wysp Bombaj , Chaul i Bassein (Vasai) w 1534; Diu scedował w 1535 r. Wspólnie stały się one znane jako Północna Prowincja Portugalskich Indii. Rozciągał się na prawie 100 km (62 mil) wzdłuż zachodniego wybrzeża od Daman do Chaul, a miejscami 30-50 km (19-31 mil) w głąb lądu. Terytorium ( prowincja ) portugalskiego Bombaju miało swoje centrum w Forcie Bassein i wokół niego; podlega wicekrólowi w stolicy ( metropolii ) Velha Goa w południowym kraju Konkan, wraz z innymi koloniami na subkontynencie indyjskim , takimi jak portugalski Cejlon i portugalski Chittagong

W XVI i XVII wieku Imperium Portugalskie na Wschodzie, ze stolicą w Goa, było wówczas często określane w Europie jako "Rzym Wschodu" w Azji Południowej, Azji Południowo-Wschodniej i Afryce Wschodniej

Imperium Osmańskie przeprowadziło Oblężenie Diu w 1538 r. Z silną flotą pod dowództwem osmańskiego gubernatora Egiptu Sulaimana Paszy przez cztery miesiące, z pomocą dużej armii dostarczonej przez sułtana Guzerat; jednak ostatecznie zostali zmuszeni do odwrotu ze znacznymi stratami. Skuteczna obrona Dio przez kapitana António da Silveirę przed przytłaczającymi przeciwnościami była bitwą unicestwienia , jest jednym z najbardziej znanych wyczynów w historii Portugalii i często porównywana do Wielkiego Oblężenia Malty . Z tej okazji Portugalczycy zdobyli Tiro de Diu , potężną bombardę Guzerati.

Według portugalskich zapisów w 1543 r. wybuchła epidemia cholery: "Mówi się, że zgony spowodowane usunięciem choroby były tak liczne, że usuwanie ciał było ogromnym zadaniem"

W dniu 16 maja 1546 r. Jezuicki misjonarz Franciszek Ksawery w liście do Jana III Portugalii zwrócił się z prośbą o ustanowienie Inkwizycji Goa dla " starych chrześcijan " i " nowych chrześcijan " . ^[22]^[^{Konieczna
weryfikacja}^] Niechrześcijanie byli oficjalnie prześladowani jeszcze przed utworzeniem Inkwizycji. ^[23]^[24] Francis Xavier odegrał kluczową rolę w masowym nawróceniu 30 000 rybaków z Paravaru na Przylądku Komorin

W 1556 roku prasa drukarska w Goa była pierwszą zainstalowaną w Indiach w Saint Paul's College w Goa . Poprzez publikacje wykonane na prasie drukarskiej otworzył okno na wiedzę i zwyczaje Europy.
Jezuici sprowadzili tę europejską technologię metalowych ruchomych czcionek do Makau w Chinach w 1588 r. i do Japonii w 1590 r.

Na początku XVII wieku populacja Goa i okolic wynosiła około 250 000. ^[29] Utrzymanie tej strategicznej ziemi przed powtarzającymi się atakami ze strony stanów indyjskich wymagało stałego napływu ludzi i materiałów. Ważne zwycięstwa Portugalii, takie jak bitwa pod Cochin w 1504 r., Obrona Diu w 1509 r ., Podbój Goa w 1510 r., Obrona Diu w 1538 i 1546 r. Oraz obrona Goa w 1571 r . Zostały osiągnięte przy ograniczonej sile roboczej . W swoich największych rozmieszczeniach Portugalczycy mogliby wystawić od 2000 do 3000 Europejczyków i Mestiçowojska wspierane przez podobną liczbę lokalnych oddziałów pomocniczych, podczas gdy większe stany indyjskie mogły wystawić po dziesiątki tysięcy. Przewaga Portugalii w technice wojskowej (zwłaszcza w zakresie okrętów i artylerii), wyszkoleniu (zwłaszcza w umiejętnościach ich strzelców) i taktyce, w połączeniu z brakiem jedności przeciwnych im państw indyjskich, pozwoliła im utrzymać pozycję i konsekwentnie wygrywać. wojny.

Późniejsze lata

Zobacz także: wojna luso-holenderska, wojna o sukcesję portugalską i portugalska wojna o odbudowę

Portugalska twierdza Bassein, centrum północnej prowincji.

XVII wiek

Dalsze informacje: Cmentarz Portugalski, Kollam

Zobacz też: Quilon

W 1640 roku Shivappa Nayaka zdobył wszystkie portugalskie forty w subregionie Canara.

Siedem wysp Bombaju (Mumbai) zostało przedstawionych Koronie Angielskiej w 1661 roku jako część posagu Katarzyny Braganzy dla Karola II Anglii , który z kolei wydzierżawił obszar angielskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej . W 1683 roku Mahrattas bezskutecznie podjął próbę oblężenia portugalskich osad w regionie Konkan.

Kollam ( Quilon ) był znanym portem morskim i od 1519 roku stał się osadą portugalską. Zbudowali cmentarz w Tangasseri w mieście Quilon. Po inwazji Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej Holendrzy chowali tam również swoich zmarłych. Piraci z Tangasseri zamieszkiwali cmentarz przed przybyciem Europejczyków. Pozostałości tego cmentarza istnieją do dziś, bardzo blisko latarni morskiej Tangasseri i fortu św. Tomasza , które znajdują się na liście chronionych zabytków w Indyjskim Przeglądzie Archeologicznym

XVIII i XIX wiek

Zobacz też: Goa Medical College

Większość prowincji północnej złożonej z Taana , Bassein (Vasai) i Chaul w pobliżu brytyjskiego Bombaju została utracona po kolejnej inwazji Mahratty na Bassein w 1739 r. Goa, Daman i Diu , a także Anjediva zostały zachowane, ponieważ flota portugalskich Armad przybyła z Lizbony , niosąc nowo mianowanego wicekróla.

W następstwie bitew i strat Portugalczycy rozszerzyli terytorium Goa w latach 1763-1788 kosztem Dessais z Kudal , Sondas i Bhonslas / Mahrattas z Silvassa , którzy stali się znani jako Novas Conquistas . ^[36] Z rozkazu markiza de Pombal jezuici zostali wypędzeni z terytoriów Portugalii w 1759 roku. [ ^37] Zastąpili ich Oratorianie , rodzimy katolicki zakon Goa założony przez Christiana Brahmina i Christiana Cxatriękonwertytów, otwarto kolegium zajmujące się świecką edukacją rodzimych elit, a Goa Inkwizycja została zniesiona. ^[37] Pod wpływem Pombala król José ogłosił, że rdzenni chrześcijanie mają taką samą pozycję jak Europejczycy, podczas gdy namiestnik hrabia Ega ogłosił wolność religijną i zakazał oszczerstw rasowych. Z tych powodów "Pombal i jego współpracownicy pozostają do dziś bardzo szanowanymi postaciami w Goa"

W 1752 roku Mozambik został odłączony od stanu Indie i odtąd rządzony przez własnego gubernatora.

Wywiad wojskowy na temat francuskiego planu zajęcia Goa spowodował, że brytyjski generalny gubernator Kalkuty, markiz Wellesley ^, wysłał wojska. Goa było przez krótki czas protektoratem od 1799 do 1813 roku. Portugalski gubernator Francisco António da Veiga Cabral zdołał zachować kontrolę. instytucji cywilnych, formalnie mianując brytyjskiego oficera odpowiedzialnego za okupację, Sir Williama Clarke'a, dowódcą wojsk portugalskich w Goa pod jego zwierzchnictwem.

W 1843 stolica została przeniesiona do Panjim (Nowa Goa lub Nowa Goa), kiedy to oficjalnie stała się siedzibą administracyjną Estado zastępując miasto Velha Goa (Stare Goa), chociaż wicekrólowie osiedlili się tam już od 1 grudnia , 1759. W 1844 r. portugalski gubernator Indii zaprzestał administrowania terytoriami Makau, Soloru i Timoru.
Dopiero wtedy terytorium stanu Indie ograniczało się do samego subkontynentu indyjskiego.

Portugalskie i inne europejskie osady w Indiach (1498-1739)

Administracja

Zobacz także: Lista gubernatorów portugalskich Indii

Konkwiści Goa. Czerwony: Velhas Conquistas (1510-1546). Krem: Novas Conquistas (1763-1788)

Od momentu powstania państwa w 1505 r. do jego rozwiązania w 1961 r. jego najwyższą władzą był urzędnik z tytułem gubernatora lub wicekróla, zwykle na trzyletnią kadencję, początkowo sprawujący władzę nad wszystkimi terytoriami Korony na wschód od Przylądka Dobrej Nadziei.
Ten ostatni tytuł był przypisywany jako wysoki zaszczyt podczas trwania monarchii, jednak ich obowiązki były takie same jak namiestników. Byli to zarówno najwyżsi dowódcy wojskowi, jak i administratorzy, stąd też ich władza spadała na sprawy dotyczące sił zbrojnych, dyplomacji, handlu, finansów i zarządzania personelem.
Zanim opuścili Portugalię, otrzymali spisany zestaw rozkazów i celów, zwany pułkiem

Wicekrólowie często próbowali wpływać na nominację sojuszników politycznych na kluczowe stanowiska.
Jednak ostatnie słowo należało do metropolii. Wielu towarzyszyły ich osobiste orszaki, w skład których często wchodzili ich synowie służący na ważnych stanowiskach wojskowych, tak było w przypadku kapitana-majora mórz Indii Dom Lourenço de Almeida, syna wicekróla Dom Francisco de Almeida
Po podbiciu Goa gubernatorzy i wicekrólowie mieszkali w Palácio do Hidalcao, indyjskim pałacu zbudowanym przez byłego władcę miasta, Adila Khana.

Dystrykt portugalskiego Diu

Najważniejsza struktura administracyjna państwa powstała w XVI wieku; obejmował Sąd Najwyższy (relaçao), nadzór finansowy (vedoria da fazenda) prowadzony przez vedora wyznaczonego przez Koronę, biuro rachunków finansowych (casa dos contos) oraz wojskowe biuro rejestrów i zaopatrzenia (casa da matrícula)

Niezwykle rozproszony charakter posiadłości portugalskich oznaczał jednak, że państwo było wysoce zdecentralizowane, a wielką władzę posiadali poszczególni kapitanowie fortec, ich kapitanowie generalni lub ratusze miejskie, daleko od Goa. Podobnie jak namiestnicy i namiestnicy, kapitanowie fortecy służyli przez trzy lata, jednak ich kadencje mogły zostać odnowione.
Sancho de Vasconcelos, kapitan major Ambon służył przez 19 lat.
W najważniejszych kapitanatach władzę finansową sprawował vedor (superintendent), natomiast władzę sądowniczą sprawował ouvidor i "rzecznik").

Herb portugalskiego Goa w 1596 roku

Kościół odgrywał ważną rolę w państwie. Papież nadał królom Portugalii wyłączne prawa kościelne do patronatu religijnego ( Padroado ) w ich posiadłościach zamorskich. Po 1513 r. portugalskie posiadłości wschodnie weszły w skład biskupstwa Funchal z siedzibą na Maderze. Po 1557 Goa stało się siedzibą arcybiskupa z podporządkowanymi mu biskupami w Cochin i Malakce. ^[67] Kolejne stolice zostały później otwarte w Makau w 1576 r. iw Funai w 1588 r. Zakony augustianów , franciszkanów , dominikanów i jezuitów założył siedzibę misyjną w Goa, dając Kościołowi katolickiemu bardzo widoczną obecność i wpływy w stolicy stanu Indie, za co zyskał przydomek "Rzymu Wschodu", co komentowało wielu zagranicznych podróżników. ^[67]

W najważniejszych osadach znajdowała się câmara ("ratusz"), której statuty były podobne do równoważnych miast w Portugalii, i odgrywały ważną rolę w administracji, ponieważ były jedyną instytucją, za pośrednictwem której osadnicy mogli wyrażać swoje opinie i dać się słyszeć . ^[68] Odpowiadały za samorząd lokalny, mogły pobierać niektóre podatki miejskie i działały jako sąd pierwszej instancji. ^[68] Czasami udzielali pożyczek namiestnikom, choć współpraca była często trudna. ^[68] Portugalscy kupcy często zakładali z własnej inicjatywy câmara w swoich osadach niebędących Koroną, z których najważniejszym przypadkiem był Leal Senado w Makau.

Oprócz samych Portugalczyków, państwo często rządziło również ludami nieportugalskimi, niechrześcijańskimi, iw tych przypadkach często pozostawiano tradycyjne struktury tubylcze. Kiedy Afonso de Albuquerque zdobył Goa, hinduscy mieszkańcy pozostali w posiadaniu swoich ziem; skodyfikowano przedportugalski system własności ziemskiej i administracji gmin wiejskich oraz uznano prawa braminów lub khsatria ganvkars (akcjonariuszy), a pobór podatków pozostawiono hinduskiemu Timoja, a po nim długoletniemu Krishna Rao. ^[68] W Ormuz Albuquerque pozostawiło swojego rodzimego muzułmańskiego króla jako głównego administratora pod protektoratem. ^[68] Jako kontrreformacjanabrała rozpędu w Europie, bramini zostali wykluczeni z portugalskiej administracji za kadencji Dom Constantino de Bragança , co zaowocowało falą nawróceń.

Handel i gospodarka

Zobacz też: handel Nanban, Cartaz, Factory (punkt handlowy) i Portugues (moneta)

Rycina Joannesa van Doetecum z 1596 r przedstawiająca "Rynek w Goa" dla Itinerario Jana Huygena van Linschotena, przedstawiająca główną ulicę portugalskiego Goa w latach 80. XVI wieku

Handel był jedną z głównych motywacji portugalskiej ekspansji zamorskiej, a jednym z głównych celów powstania państwa Indie było przejęcie handlu europejsko-azjatyckiego, prowadzonego do tej pory głównie przez Morze Czerwone i Zatoki Perskiej, kierując ją wokół Afryki Szlakiem Przylądkowym. Handel był obsługiwany przez Koronę za pośrednictwem agentów królewskich ( feitores ) pracujących z królewskich placówek handlowych ( feitorias ) i utrzymywanych przez królewskie finanse lub przez niezależnych kupców, portugalskich lub innych.

Jednym z głównych zadań czynników królewskich było pozyskiwanie przypraw, które miały być wysyłane z powrotem do Europy.
W 1503 roku Portugalczycy wyładowali w Lizbonie 30 000 kwintali przypraw, więcej niż Wenecjanie wprowadzili do Europy przez Aleksandrię w Egipcie. Przytłaczająca większość towarów importowanych do Europy przez Portugalczyków składała się z czarnego pieprzu, który po 1520 roku został ogłoszony oficjalnym monopolem Korony. Portugalczycy większość pieprzu nabyli w Kerali lub Kanara w Indiach. Przez większą część stulecia Portugalczycy zabezpieczali przytłaczającą część importu pieprzu do Europy, dostarczając 75 procent lub więcej pieprzu w Europie. ^[72]Korona ogłosiła monopol na swoje towary, takie jak goździki, gałka muszkatołowa, gałka muszkatołowa, cynamon, imbir, jedwab, perły oraz eksport złota i srebra w sztabkach z Portugalii do Azji.

Portugalia była pierwszym krajem europejskim, który ustanowił szlaki handlowe z Japonią Znaczną część załogi statków portugalskich stanowili chrześcijanie z Indii

Korona Portugalska ustanowiła szereg oficjalnych carreiras , dosłownie oznaczających "biegi", łączących Goa z głównymi portugalskimi i nieportugalskimi portami wokół Oceanu Indyjskiego i Pacyfiku raz w roku. Początkowo prowadzone przez statki koronne, po 1560 r. Korona zaczęła je dzierżawić prywatnym kontrahentom, a pod koniec XVI wieku były one normą. ^[74] Do 1580 r. wartość międzyazjatyckich dzierżaw praw handlowych osiągnęła aż dwa miliony cruzado - dwukrotnie więcej niż wartość, jaką Korona Portugalska zarobiła na handlu między Goa a Lizboną.

Portugalska złota moneta wybita w Goa za panowania króla Manuela 1510-1521

Portugalia uregulowała i przekierowała handel na Oceanie Indyjskim, narzucając system bezpiecznych przepustek zwany cartaz . ^[76] Najskuteczniej narzucono go na zachodnim wybrzeżu Indii. ^[77] Korona portugalska pobierała również wysokie opłaty celne, przede wszystkim w Goa, Ormuz, Malakce, Bassein i Diu, a w latach 80. XVI wieku stanowiła ponad 85% dochodów wicekróli.

Niezależni kupcy portugalscy zaangażowali się w handel międzyazjatycki, a trzon nieformalnej portugalskiej obecności i handlu w Azji stanowili kupcy euroazjatyccy , wywodzący się od portugalskich żołnierzy lub kupców żonatych z miejscowymi żonami.
Głównym ośrodkiem ich działalności była stolica Goa, gdzie znajdowała się największa społeczność casados ??("mężczyzn") licząca około 2000 rodzin. ^[80] Podstawowym elementem ich handlu były tkaniny bawełniane gudżarati, ale handlowali także pieprzem kerala, cynamonem ze Sri Lanki, ryżem Kanara, diamentami z południowych Indii i larinami z Persji. ^[81] Do 1520 roku spenetrowali prawie każdy region Azji o znaczeniu handlowym poza Japonią (do której dotarli w latach czterdziestych XVI wieku). Makau zostało założone przez niezależnych portugalskich kupców. Korona uregulowała swój handel w kilka konwojów dla ochrony przed piratami, z których najważniejszymi były te, które przewoziły tekstylia z Gudżaratu do Goa i ryż z Kanary do Goa. ^[82] Drugą najważniejszą osadą kupców portugalskich w Indiach był Cochin, w którym mieszkało 500 casados ??wraz z rodzinami. ^[83] Diu miało populację casado liczącą około 200 osób.

Portugalska Kompania Indyjska została założona w 1628 roku, jednak z Koroną jako jej jedynym głównym udziałowcem, została zlikwidowana pięć lat później.
Do tego momentu udział Portugalii w handlu pieprzem spadł w porównaniu z udziałem holenderskiego LZO i angielskiego EIC . ^[86]

Handel portugalski został znacznie ograniczony przez wojnę z holenderskim LZO , z którym podpisano traktat pokojowy w 1663 r. Konwoje portugalskie między Indiami były kontynuowane, głównie z Gudżaratem, Porto Novo i Madrasem . ^[87] Indyjska bawełna stała się podstawą eksportu z portugalskich Indii, podczas gdy tytoń uprawiany w portugalskiej Brazylii stał się najważniejszym towarem eksportowanym do całej Azji przez portugalskie Indie aż do XIX wieku. ^[88] Nowe portugalskie kompanie wschodnioindyjskie założone w 1669 i 1685 roku upadły, głównie z powodu nieporozumień między Koroną a kupcami co do charakteru przedsięwzięcia i braku zaufania ze strony inwestorów. ^[89]W XVIII wieku tytoń, kruszce, broń palna, towary konsumpcyjne, takie jak wino z Madery i książki, stanowiły najważniejsze towary sprzedawane w portugalskich Indiach, podczas gdy eksport z powrotem do Europy obejmował jedwabie, przyprawy, porcelanę, kamienie szlachetne, indyjską bawełnę i wysokiej jakości lakierowane mebli, z których znaczna część jest rozładowywana w Bahia w Brazylii. ^[90] Indyjska bawełna była szczególnie cenna w Mozambiku, gdzie osiedliła się ważna społeczność Indian z Diu lub Daman. Niemniej jednak Goa skutecznie stał się komercyjnym satelitą brytyjskiego Bombaju . Wielu indyjsko-portugalskich kupców było głęboko zaangażowanych i prominentnych we francuskim Pondicherry , duńskim Tranquebara zwłaszcza brytyjski Madras, Kalkuta i Bombaj, portugalscy Żydzi powiązani z handlem diamentami w Madrasie.

Społeczeństwo i kultura

Portugalczyk na palankinie

Państwo było w dużej mierze miejskie, ponieważ jego celem było zapewnienie dobrze chronionych przystani, z których handel i komunikacja mogły być prowadzone, kontrolowane i zdominowane, stąd tylko Goa, Damaon, Bassein, Chaul i Kolombo miały jakiekolwiek znaczące populacje w głębi lądu i wiejskie.
Po masakrze Portugalczyków w ich feitoria w Calicut w 1500 roku, praktycznie każda posiadłość państwa została ufortyfikowana, czasem masowo, iz tego powodu przypominała zarówno sieć komunikacji morskiej, jak i ogromny obwód fortec.

Portugalskie Indie schroniły społeczeństwo, które było oficjalnie chrześcijańskie i europejskie, ale pod wpływem pozaeuropejskiego otoczenia, w które zostało włączone. Na szczycie piramidy społecznej znajdowali się urodzeni w Europie wicekrólowie, oficerowie i duchowni, następnie portugalscy casados ??i ich euroazjatyccy potomkowie, którzy mogli być bogatymi kupcami lub zajmować ważne stanowiska w lokalnej câmara , a na końcu społeczeństwo tubylcze. Portugalczycy mieszkający w Azji lub Afryce Wschodniej generalnie bardziej akceptowali niechrześcijańskie wierzenia i praktyki niż ich rodacy z Europy czy ogólnie duchowni katoliccy. W szczytowym momencie w 1600 r. łączna liczba portugalskich casados ??w całym stanie wynosiła prawdopodobnie około 5500.Wielu casados ??prowadziło styl życia, który zagranicznym gościom wydawał się niezwykle zrelaksowany i luksusowy jak na standardy europejskie, niektórzy mieszkali w pięknych domach urządzonych na modłę indyjską, z wieloma służącymi, obfitym i urozmaiconym jedzeniem, obejmującym szeroką gamę owoców i drobiu, spożywanym z Ming porcelana . Goan casados ??często nosili koszule i białe spodnie, podczas gdy ich żony zwykle nosiły sari. ^[96]

Oprócz fortec budynki kościelne dominowały w panoramie większości portugalskich osad, zwłaszcza w Goa, nadając miastu wyraźnie europejski i katolicki charakter oraz wysoki status Kościoła.
Około 600 duchownych było skoncentrowanych w Goa z około 1800 na wschód od Przylądka Dobrej Nadziei w 1630 r. ^[98] Niemniej jednak społeczność europejska i chrześcijańska Eurazjatycka w każdej portugalskiej osadzie państwa zawsze stanowiła mniejszość, być może nie więcej niż 7% w przypadku Goa, reszta to Hindusi, indyjscy chrześcijanie, inni Azjaci i Afrykanie, wolni lub niewolnicy. ^[99]

Z tych powodów państwo było hybrydą kulturową, odległą od Europy, z fasadami i wnętrzami kościołów łączącymi tradycje ikonograficzne Portugalii i Azji, podczas gdy kultura domowa była również kompromisem między Wschodem a Zachodem, z meblami, ubiorem i jedzeniem często bardziej azjatyckie niż portugalskie.

Historia poczty

1898 Portugalskie Indie 1 znaczek tanga, przedstawiający okręt flagowy Vasco da Gamy, Sao Gabriel

Główny artykuł: Znaczki pocztowe i historia pocztowa portugalskich Indii

Wczesna historia pocztowa kolonii jest niejasna, ale wiadomo, że zwykła poczta była wymieniana z Lizboną od 1825 roku. Portugalia miała konwencję pocztową z Wielką Brytanią, więc większość poczty była prawdopodobnie kierowana przez Bombaj i przewożona w brytyjskich paczkach . Portugalskie stemple pocztowe znane są od 1854 roku, kiedy to w Goa otwarto urząd pocztowy.

Ostatni regularny numer dla portugalskich Indii miał miejsce 25 czerwca 1960 r., Z okazji 500. rocznicy śmierci księcia Henryka Żeglarza . Znaczki indyjskie zostały po raz pierwszy użyte 29 grudnia 1961 r., Chociaż stare znaczki były akceptowane do 5 stycznia 1962 r. Portugalia nadal wydawała znaczki dla zaginionej kolonii, ale żaden nie był oferowany do sprzedaży w urzędach pocztowych kolonii, więc nie są uważane za ważne znaczki .

Podwójne frankowanie było tolerowane od 22 grudnia 1961 r. Do 4 stycznia 1962 r. Znaczki pocztowe kolonialne (portugalskie) były tolerowane do maja 1962 r.

Waluta

1 escudo (1959)

Awers : Napis "ESTADO.DA.INDIA", nominał z herbem Indii Portugalskich pośrodku.	Rewers : Na środku napis "REPÚBLICA . PORTUGUESA", rok i herb Portugalii .
Wybito 6 000 000 monet. Ta moneta pochodziła ze stanu Indie.