Imperium Portugalskie - Portugalska kolonizacja obu Ameryk

Portugalska kolonizacja obu Ameryk

Portugalska kolonizacja obu Ameryk (port. :Colonizaçao portuguesa da América) stanowiła terytoria obu Ameryk należące do Królestwa Portugalii. Portugalia była wiodącym krajem w europejskiej eksploracji świata w XV wieku.

Traktat z Tordesillas z 1494 r. podzielił Ziemię poza Europą na kastylijską i portugalską globalną półkulę terytorialną w celu wyłącznego podboju i kolonizacji . Portugalia skolonizowała część Ameryki Południowej ( Brazylia , Colónia do Sacramento, Urugwaj ,Guanare, Wenezuela ), ale także podejmował nieudane próby kolonizacji Ameryki Północnej ( Nowa Fundlandia i Labrador oraz Nowa Szkocja w Kanadzie).

Osady w Ameryce Północnej

Portugalska Ameryka Północna (w dzisiejszej Kanadzie); Vaz Dourado, ok. 1576 r.

W oparciu o warunki określone w Traktacie z Tordesillas, Korona Portugalska twierdziła, że ??posiada prawa terytorialne na obszarze odwiedzonym przez odkrywcę Jana Cabota w 1497 i 1498 w imieniu Korony Anglii
W tym celu w 1499 i 1500 roku portugalski żeglarz Joao Fernandes Lavrador odwiedził północno-wschodnie wybrzeże Atlantyku i Grenlandię, co odpowiada za pojawienie się "Labradoru" na mapach topograficznych z tego okresu.

Następnie, w 1501 i 1502 roku, bracia Corte-Real zbadali i sporządzili mapy Grenlandii oraz dzisiejszej kanadyjskiej prowincji Nowa Fundlandia i Labrador, uznając te ziemie za część Imperium portugalskiego
Fragmentaryczne dowody wskazują również na wcześniejszą wyprawę Joao Vaz Corte-Real , ich ojca, Joao Vaza Corte-Reala, wraz z innymi Europejczykami, w 1473 r. do Terra Nova do Bacalhau (Nowej Krainy Dorsza) w Ameryce Północnej.

Możliwa podróż z 1473 roku i kilka innych możliwych wypraw prekolumbijskich do Ameryki Północnej w XV wieku, głównie z Azorów w przypadku Portugalczyków (zawarte w listach darowizn królewskich), pozostają kwestiami wielkich kontrowersji dla uczonych.
Ich istnienie opiera się na krótkich lub fragmentarycznych dokumentach historycznych, które nie są jasne co do celów podróży.

W 1506 roku król Portugalii Manuel I ustanowił podatki od połowów dorsza na wodach Nowej Funlandii.Joao Álvares Fagundes i Pero de Barcelos założyli placówki rybackie w Nowej Fundlandii i Nowej Szkocji około 1521 roku. Zostały one jednak później porzucone, gdy portugalscy kolonizatorzy zaczęli koncentrować swoje wysiłki głównie na Ameryce Południowej. Niemniej jednak założone przez Portugalczyków miasta Portugal Cove-St. Philip's , St. Peter's , St. John's , Conception Bay i okolice wschodniej Kanady pozostają ważnymi regionami kulturowymi nawet dzisiaj.

Kolonizacja Brazylii

W 1549 r. Kolonie kapitańskie Brazylii zostały zjednoczone w Gubernatorstwo Generalne Brazylii , gdzie były Kapitanami prowincji Brazylii; Luís Teixeira, 1574.

Główny artykuł: Brazylia kolonialna

W kwietniu 1500 roku druga portugalsko-indyjska armada , kierowana przez Pedro Álvaresa Cabrala , z załogą doświadczonych kapitanów, w tym Bartolomeu Diasa i Nicolau Coelho , napotkała brazylijskie wybrzeże, które skierowało się na zachód na Atlantyku, wykonując wielkie " volta do mar " aby uniknąć uspokojenia w Zatoce Gwinejskiej . 21 kwietnia 1500 roku widziano górę o nazwie Monte Pascoal , a 22 kwietnia Cabral wylądował na wybrzeżu w Porto Seguro . Wierząc, że ziemia jest wyspą, nazwał ją Ilha de Vera Cruz (Wyspa Prawdziwego Krzyża). ^[5] Poprzednia wyprawa Vasco da Gamydo Indii zarejestrowano już kilka śladów lądu w pobliżu jej zachodniego otwartego szlaku przez Ocean Atlantycki w 1497 r. Sugerowano również, że Duarte Pacheco Pereira mógł odkryć wybrzeża Brazylii w 1498 r., prawdopodobnie na północny wschód, ale dokładny obszar wyprawy i zbadane regiony pozostają niejasne. Z drugiej strony niektórzy historycy sugerowali, że Portugalczycy mogli napotkać południowoamerykańskie wybrzuszenie wcześniej podczas żeglugi "volta do mar" (na południowo-zachodnim Atlantyku), stąd naleganie króla Jana II na przesunięcie linii na zachód od linii uzgodnione w traktacie z Tordesillas w 1494 r. ^[6]Ze wschodniego wybrzeża flota skierowała się następnie na wschód, aby wznowić podróż do południowego krańca Afryki i Indii. Lądując w Nowym Świecie i docierając do Azji, wyprawa po raz pierwszy w historii połączyła cztery kontynenty.

W latach 1501-1502 wyprawa prowadzona przez Gonçalo Coelho (lub André Gonçalvesa i/lub Gaspara de Lemosa ) popłynęła na południe wzdłuż wybrzeży Ameryki Południowej do zatoki dzisiejszego Rio de Janeiro . Wśród jego załogi był florencki Amerigo Vespucci . Według Vespucciego wyprawa dotarła do szerokości geograficznej "Elewacja bieguna południowego 52 ° S" na "zimnych" szerokościach geograficznych dzisiejszej Patagonii, w pobliżu Cieśniny Magellana, przed zawróceniem. Vespucci napisał, że kierowali się w kierunku południowo-zachodnim, podążając "długą, nieugiętą linią brzegową". Wydaje się to kontrowersyjne, gdyż w kolejnym liście zmienił część swojego opisu (stwierdzając, że około 32° S przesunęli się na otwarte morze, na południowy-południowy wschód), utrzymując jednak, że dotarli do podobnej 50° szerokości geograficznej południowej .

Amerigo Vespucci uczestniczył jako obserwator w czterech hiszpańskich i portugalskich wyprawach badawczych. Wyprawy stały się szeroko znane w Europie po dwóch przypisywanych mu relacjach, opublikowanych w latach 1502-1504. Jego ostatnie dwie wyprawy na wschodnie i południowo-wschodnie wybrzeża Ameryki Południowej przez Portugalię, zwłaszcza wyprawa z lat 1501-1502 do Brazylii i dalej, i jego spotkanie ze statkami i ludźmi Cabrala (którzy dotknęli kontynentów południowoamerykańskich, afrykańskich i azjatyckich) na afrykańskim wybrzeżu, w Bezeguiche (zatoka Dakar , Senegal), słuchanie relacji jego żeglarzy (potem wracających do Portugalii), były najbardziej decydujące dla jego " Nowego Świata" hipoteza. Vespucci zasugerował, że nowo odkryte ziemie (zwłaszcza to, co jest dzisiejszą Ameryką Południową / Brazylią) nie były Indiami, ale "Nowym Światem", [10] Mundus ^novus , łaciński tytuł współczesnego dokumentu opartego na listach Vespucciego do Lorenzo di Pierfrancesco de' Medici , który stał się bardzo popularny w Europie.

Około 1508 lub 1511-1512 portugalscy kapitanowie dotarli i zbadali ujście rzeki Plate w dzisiejszym Urugwaju i Argentynie , a także dotarli na południe aż do dzisiejszej Zatoki San Matias na 42 ° S (zapisane w Newen Zeytung auss Pressilandt , co oznacza "Nowe wieści z kraju Brazylii").Niektórzy historycy przypisywali tę podróż Coelho i Vespucci wiele lat wcześniej, ale znaczna część historyków i badaczy, poprzez skąpą i porównawczą dokumentację, identyfikuje kapitanów i doświadczonego pilota indyjskiego biegu("najlepszy pilot Portugalii" i "najlepszy przyjaciel" agenta Fuggera), z Diogo Ribeiro, Estevao Frois i pilotem Joao de Lisboa . Odkrywcy poinformowali również, że po przejściu 40 równoleżnika na południe wzdłuż wybrzeża znaleźli "ląd" lub "punkt rozciągający się w morze", a dalej na południe Zatokę.

Ta i kolejne wyprawy Cristóvao Jacquesa do River Plate i do rzeki Parana w 1521 roku; oraz Martim Afonso de Sousa i jego brat Pero Lopes de Sousa, w latach 1530-1532, od Amazonki do Lagoa dos Patos i do rzek Plate i Paraná, wzmocnili i zademonstrowali portugalskie zainteresowanie River Plate.

Stałe zamieszkanie w Brazylii nie rozpoczęło się, dopóki Sao Vicente nie zostało założone w 1532 roku przez Martima Afonso de Sousa, chociaż wcześniej założono tymczasowe punkty handlowe, aby zbierać brazylijskie drewno , używane jako barwnik . Sao Vicente, dzięki swoim demokratycznym prerogatywom miejskim (w tradycji portugalskiego municypalizmu od średniowiecza) i wyborom powszechnym do swojej pierwszej Câmara (Rady Miejskiej) 22 sierpnia 1532 r., jest symbolicznie uważane za miejsce narodzin demokracji w obu Amerykach

Od 1534 do 1536 roku w portugalskiej Ameryce utworzono 15 kolonii kapitańskich . Kapitanowie byli autonomicznymi i przeważnie prywatnymi koloniami imperium portugalskiego , z których każda była własnością kapitana-majora i była przez niego zarządzana .

W 1549 roku, z powodu niepowodzenia i ograniczonego sukcesu, kolonie kapitańskie Brazylii zostały zjednoczone w Gubernatorstwie Generalnym Brazylii . Kolonie kapitańskie zostały zreorganizowane jako okręgi prowincjonalne Gubernatora. Kapitanowie nadal byli rządzeni przez swoich dziedzicznych kapitanów-majorów , ale teraz podlegali generalnemu gubernatorowi Brazylii. Nowy system został wdrożony po to, aby portugalska Ameryka mogła być właściwie zarządzana i zapewniać imperium portugalskiemu stały i bogaty dochód . Stolica nowej guberni założyła swoją stolicę w Sao Salvador , a pierwsi jezuici przybyli w tym samym roku.

Wraz z trwałym osadnictwem pojawił się przemysł trzciny cukrowej i jego intensywne zapotrzebowanie na siłę roboczą , które zostało spełnione przez rdzennych , a później afrykańskich niewolników

W latach 1565-1567 Mem de Sá , trzeci generalny gubernator Brazylii, skutecznie zniszczył dziesięcioletnią francuską kolonię zwaną France Antarctique w zatoce Guanabara . On i jego siostrzeniec, Estácio de Sá , następnie założył miasto Rio de Janeiro w marcu 1567.

W 1621 roku Filip II Portugalski podzielił Gubernatora Generalnego Brazylii na dwie odrębne i autonomiczne kolonie, stan Maranhao i stan Brazylia . Jeśli chodzi o ten okres, lepiej jest mówić o "Ameryce portugalskiej" zamiast "portugalskiej Brazylii" czy "Brazylii kolonialnej", ponieważ stany były dwiema oddzielnymi koloniami, z których każda miała własnego gubernatora generalnego i rząd.

Imperia hiszpańskie i portugalskie w 1790 roku.
(Kliknij aby powiększyć)

W latach 1630-1654 Holandia przejęła kontrolę nad częścią północno-wschodniego regionu Brazylii ze stolicą w Recife . Portugalczycy odnieśli znaczące zwycięstwo w drugiej bitwie pod Guararapes w 1649 r. Do 1654 r. Holandia poddała się i zwróciła Portugalczykom kontrolę nad całą brazylijską ziemią.

W 1751 roku stan Maranhao został przekształcony w stan Grao-Pará i Maranhao z nową stolicą i rządem.

W 1772 roku stan Grao-Pará i Maranhao został podzielony na dwa nowe stany, stan Grao-Pará i Rio Negro oraz stan Maranhao i Piauí . Nowe stany wypadłyby słabo i przetrwałyby tylko 3 lata.

W 1775 roku trzy kolonie Ameryki Portugalskiej ( stan Brazylia , stan Maranhao i Piauí oraz stan Grao-Pará i Rio Negro ) zostały zjednoczone w pojedynczą kolonię pod rządami stanu Brazylia . Taki układ obowiązywał do końca kolonialnej Brazylii . W rezultacie Brazylia nie podzieliła się na kilka krajów, jak to się stało z jej hiszpańskojęzycznymi sąsiadami.

Kupcy z Karaibów

Portugalscy kupcy handlują w Indiach Zachodnich.
Do tego stopnia, że na przykład w portugalskim mieście Póvoa de Varzim większość marynarzy umierających za granicą miała miejsce na Szlaku Antyli w Indiach Zachodnich. Na przełomie XVII i XVII wieku, wraz z unią z Kastylią, hiszpańscy królowie sprzyjali swobodnemu przepływowi ludności, a inne ziemie Nowego Świata, takie jak Peru i Zatoka Meksykańska, były otwarte dla portugalskich kupców.

Kolonizacja Urugwaju i Wenezueli

Portugalczycy założyli pierwsze miasto Urugwaju, Colónia do Sacramento i Guanare w Wenezueli

IMPERIA KOLONIALNE

Zobacz Imperia (pochyło, najważniejsze): | Brytyjskie w tym: posiadłości angielskie | Duńskie | Holenderskie | Francuskie | Włoskie | Japońskie | Omańskie | Kurońskie (lenno Rzeczypospolitej) | Portugalskie | Hiszpańskie | Szwedzkie | Rosyjskie | |

Osady w Ameryce Północnej

Kolonizacja Brazylii

Kupcy z Karaibów

Kolonizacja Urugwaju i Wenezueli