Imperium Hiszpańskie- Kapitanaty- Provincias Internas

Imperium Hiszpańskie
Zobacz : Portal Imperium Hiszpańskiego (na Wikipedii)

Zobacz także : Najważniejsze wydarzenia i Hiszpańskie Podboje | Podziały administracyjne, w tym: Wicekrólestwa, Kapitanaty Generalne, Gubernatorstwa, Audiencje | Gospodarka, w tym: Pieniądze Ameryki Hiszpańskiej | Wojsko i Konkwistadorzy | Społeczeństwo i Instytucje Imperium, (w tym Ameryka Hiszpańska) |

Kapitanaty Generalne Imperium Hiszpańskiego
Zobacz również: | Wicekrólestwa | Gubernatorstwa | Audiencje |

Kapitanat Generalny Provincias Internas

Provincias Internas, znany również jako Comandancia y Capitanía General de las Provincias Internas (Dowództwo i Kapitan Generalny Prowincji Wewnętrznych), był okręgiem administracyjnym Imperium Hiszpańskiego utworzonym w 1776 roku w celu zapewnienia większej autonomii prowincjom granicznym Wicekrólestwa Nowej Hiszpanii.

Nowa Hiszpania, obejmowała m.in. obecny północny Meksyk i południowo-zachodnie Stany Zjednoczone

Celem jego powstania było ustanowienie jednolitego rządu w sprawach politycznych, wojskowych i fiskalnych.
Niemniej jednak Dowództwo Generalne doświadczyło znaczących zmian w swojej administracji z powodu eksperymentów mających na celu znalezienie najlepszego rządu dla regionu przygranicznego, a także biurokratycznych walk wewnętrznych.
Jego utworzenie było częścią Reform Burbonów i było częścią wysiłków na rzecz ożywienia wzrostu gospodarczego i wzrostu liczby ludności w regionie, aby powstrzymać ingerencję obcych mocarstw w regionie.

Podczas swojego istnienia Dowództwo Generalne obejmowało prowincje Nueva Navarre, Nueva Vizcaya, Las Californias, Santa_Fe_de_Nuevo México, Nuevo Santander, Nuevo Reyno de León, Coahuila (dawniej Nueva Extremadura) i Hiszpański Teksas

Historia

Ustanowienie

Nowa Hiszpania w 1819 r. Z granicami ustalonymi na mocy Traktatu Adams-Onís Dwa duże pomarańczowe terytoria położone na północy mapy (połowa terytorium Nowej Hiszpanii) to Provincias Internas.

Teodoro de Croix, pierwszy kapitan generalny Provincias Internas.

Provincias Internas były pomysłem José de Gálveza
Wpadł na ten pomysł, gdy był królewskim wizytatorem generalnym (inspektorem generalnym) w Nowej Hiszpanii w latach 1761-1772. Jego początkowym pomysłem było stworzenie pełnoprawnego wicekrólestwa lub kapitana generalnego z północnych prowincji, ale niewielka populacja obszar i duże wydatki wojskowe tego obszaru w porównaniu z jego dochodami, uniemożliwiły to. Zamiast tego główny urzędnik obszaru otrzymywał wojskowy tytuł dowódcy lub komendanta generalnego ( comandante generalw języku hiszpańskim) oprócz tego, że jest dyrektorem generalnym regionu. Z powodu sprzeciwu wicekrólów Nowej Hiszpanii Gálvez nie był w stanie zrealizować swojego planu w czasie pełnienia funkcji wizytatora , ale kilka lat po powrocie został mianowany ministrem Indii. Zasadniczo był to nowy urząd stworzony przez króla Karola III , który uniezależnił Gálveza pod każdym względem od Rady Indii (której był również członkiem honorowym). Ze swojego nowego stanowiska Gálvez był w stanie zrealizować swoją wizję hiszpańskiej Ameryki. Oprócz Provincias Internas, Gálvez stworzył także Wicekrólestwo Río de la Plata i Kapitana Generalnego Wenezueli(co było zasadniczo nowym wicekrólestwem pod każdym względem oprócz nazwy). Rozpoczął również wstrzymany projekt zastąpienia starszych corregimientos i alcaldías mayores intendentami Gálvez mianował Teodoro de Croix pierwszym dowódcą generalnym Provinicas Internas.

Zakłada się, że mój rzeczywisty tytuł świadczy na twoją korzyść, że nadałeś jurysdykcję i szerokie uprawnienia, których potrzebujesz jako gubernator i kapitan generalny wspomnianych prowincji i wszystkich ich granic, oświadczam niniejszym Kodeksem i Dekretem Królewskim, że w twoim wyższe dowództwo należy rozumieć i przylegać do podrzędnych rządów Coahuila, Teksasu i Nowego Meksyku wraz z ich prezydiami i wszystkimi innymi jednostkami administracyjnymi, które są usytuowane na ustalonej linii od Zatoki Kalifornijskiej do Zatoki Ducha Świętego, zgodnie z moje zasady i aktualne instrukcje wydane 10 września 1772 r., których będziesz przestrzegać w jak najkrótszym czasie iw taki sam sposób, jak ja zostałem oddany mojemu wicekrólowi Nowej Hiszpanii.

Nowa granica miała zapewnić zjednoczone dowództwo wojskowe północnym prowincjom Nowej Hiszpanii, poprawić ich obronę oraz wspierać ekspansję i kolonizację terytorium, któremu zagrażała ekspansja Rosji, Francji, Wielkie Brytanii i nowa republika Stanów Zjednoczonych Największym zagrożeniem były jednak najazdy i bunty tubylców.
Croix w instrukcjach króla nakazał, aby kapitan generalny był tylko nominalnie pod wicekrólem:

Chociaż wszystkie postanowienia i rozkazy twojego rządu i kapitana generalnego zależeć będą tylko od mojej prawdziwej osoby, a rozkazy, które zarezerwowałem, kierują trasą do Indii, zawiadomisz wicekróla Nowej Hiszpanii o interesujących wiadomościach i godnych uwagi wydarzeniach, które mogą wystąpić w prowincje pod twoją kontrolą, aby wyższa głowa królestwa była informowana o wszystkim, co następuje w ich krajach domowych, i zapewniała pomoc, której będziesz potrzebować, kiedy rozkażesz, ilekroć o to poprosisz (...). Ponadto oświadczam, że w prowincjach twojego rządu musisz natychmiast sprawować generalny nadzór nad moimi nieruchomościami pod moją prawdziwą osobą i zastrzeżoną ścieżką Indii, a zgodnie z prawami, które mają namiestnicy tych domen, i będziesz kontynuować tego wicekróla od królestwo Meksyku dla całej reszty Nowej Hiszpanii.

Król zarządził, że kwaterą główną komendanta będzie początkowo miasto Arizpe , które może wybrać inne miejsce, jeśli mu to odpowiada. Arizpe było siedzibą eksperymentalnie utworzonej Intendencji przez Gálveza w 1770 r., Która obejmowała rząd Sonory i Sinaloa:

Abyście zawsze mogli odwiedzać lub wydawać odpowiednie rozkazy najodleglejszym miejscom waszego rządu, ustanowicie stolicę waszej rezydencji w mieście Arizpe, położonym nad rzeką Sonora i blisko granicy ta prowincja, będąca prawie w równej odległości od Kalifornii i Nueva Vizcaya; i oczywiście możesz zatrzymać się w domu obok kościoła, który wydał misjonarzy-ekspatriantów, tymczasem w innym budynku w tym samym mieście lub w dowolnym dogodnym miejscu.

Teodoro de Croix przybył do Mexico City w grudniu 1776 roku i stamtąd rozpoczął swoją kadencję jako kapitan generalny w lutym 1777 roku, docierając do miasta Durango we wrześniu tego samego roku. Po inspekcji prowincji Coahuila, Teksas i Chihuahua przybył do Arizpe w prowincji Sonora w październiku 1779 r., aby założyć swoją rezydencję, ogłaszając ją stolicą kapitanatu 12 stycznia 1780 r. W Arizpe Croix stworzył dom walutowy aw 1782 stworzył Bank of San Carlos. ^[2] Pedro Galindo Navarro został mianowany sędzią-adwokatem i doradcą .

Ze względu na zakres swojej jurysdykcji w 1782 Croix zażądał mianowania dowódcy- inspektora , którym zostałby mianowany brygadier Felipe de Neve , gubernator stanu Kalifornia.

17 marca 1783 roku król postanowił utworzyć biskupstwo Sonora , obejmujące prowincję o tej samej nazwie oraz prowincje Californias i Sinaloa, i został mianowany pierwszym biskupem Francisco Antonio de los Reyes. Las Californias zostało oddzielone od biskupstwa Guadalajary , podczas gdy prowincje Sonora i Sinaloa były wcześniej pod biskupstwem Durango

Teodoro de Croix pozostał na stanowisku do sierpnia 1783 r., kiedy to został mianowany wicekrólem Peru , a jego następcą został ówczesny Generalny Inspektor Prowincji Wewnętrznych, Felipe de Neve, który był kapitanem generalnym aż do śmierci 21 sierpnia 1784 r.

21 maja 1785 dystrykty Saltillo i Parras zostały oddzielone od prowincji Nueva Vizcaya (dzisiejsze stany Chihuahua i Durango ) i włączone do Coahuila, co zostało potwierdzone przez kapitana generalnego 30 maja 1787 r.

Podział na trzy okręgi wojskowe

Z polecenia Real Audiencia Guadalajara pułkownik Jose Antonio Rengel Alcaraz y Paez tymczasowo zastąpił urząd Neve do 1786 r., Kiedy to mianowano Jacobo Ugarte y Loyola , król hiszpański zdecydował, że komenda pozostanie pod jurysdykcją wicekróla Bernardo de Gálvez y Madrytu , który szczególnie interesował się północną granicą, gdyż był gubernatorem hiszpańskiej Luizjany . Rengel postanowił przenieść stolicę do miasta Chihuahua. 26 sierpnia 1786 namiestnik wydał rozkazy (286 artykułów) kapitanowi generalnemu, aby uregulował sposób zarządzania prowincjami wewnętrznymi. Zapewnił, że dowództwo generalne można podzielić na trzy okręgi wojskowe: jeden pod bezpośrednim dowództwem dowódcy prowincji Sonora i Sinaloa oraz Kaliforni; inny dowódca " Juan de Ugalde " z tytułem dowódcy broni we wschodniej części obejmującej prowincje Coahuila, Nuevo Reyno de León, Nuevo Santander w Teksasie oraz dystrykty Parras i Saltillo; trzeci okręg wojskowy znajdował się pod dowództwem Jose Antonio Rengela Alcaraza y Paeza pod tytułem inspektora dowódcy i obejmował prowincje Nueva Vizcaya i Nowy Meksyk w zachodniej części. ^[5]Po śmierci wicekróla Galveza 30 listopada 1786 r. Kapitan Generalny odzyskał niezależność od nowego wicekróla.

Wdrożenie systemu Intendency

Generalny inspektor Galvez zaproponował wicekrólowi Croix w 1769 r . Utworzenie intencji Kalifornijczyków i Sonory. Wicekról wyznaczył Matíasa de Armona , a następnie Felipe de Barri na pierwszego i Eusebio Ventura Belena na drugiego, ale prognozy te nigdy nie zostały zrealizowane. W dniu 18 czerwca 1770 r. Wicekról Croix mianował Pedro Antartica tymczasowym burmistrzem Sonory i zarządzał Intendencją Arizpe podporządkowaną gubernatorowi Nueva Navarra do czasu zjednoczenia obu urzędów administracyjnych w 1777 r., Pozostając Corbalánem na tych funkcjach do 1787 r.

W ramach tak zwanych reform Burbonów 4 grudnia 1786 roku król Hiszpanii Karol III podpisał królewskie rozporządzenie burmistrzów armii i prowincji Nowej Hiszpanii , które stworzyło dwanaście intencji w Wicekrólestwie Nowej Hiszpanii, zastępując partiami dystrykty, major gminy i inne jednostki samorządu terytorialnego. Namiestnik został potwierdzony we wszystkich swoich uprawnieniach, ale musiał pozostawić sprawy Skarbu Królewskiego w rękach zastępcy kuratora majątku nieruchomego, który był zależny od 11 wojewodów.

Rząd Nueva Vizcaya utworzył Intendencję Durango, której pierwszym burmistrzem został Felipe Ortega Díaz, a prowincje Coahuila (w tym Saltillo i Parras), Teksas, Nuevo Reyno de León i Nuevo Santander podlegały jurysdykcji Intendencji San Luis Potosí co do spraw Skarbu Królewskiego, podczas gdy w tym samym sektorze prowincja Santa Fe de Nuevo México znalazła się pod bezpośrednią jurysdykcją namiestnika. Gubernatorzy intencji zebrali pod jego dowództwem sprawy (lub gałęzie rządu) sprawiedliwości, policji, finansów i wojny, w zależności od kapitana generalnego w pierwszych dwóch intencjach Arizpe i Durango.

Mimo próby z 1769 roku Kalifornijczycy zostali wyłączeni spod reżimu intencji i śledzonych spraw dotyczących Hacjendy Prawdziwej pod bezpośrednim nadzorem Kapitana Generalnego, co zostało wyrażone w artykule I rozporządzenia: Zgodnie z moją wolą królewską, aby wkrótce mieć jego skutek, kontrola jest teraz podzielona na dwanaście Intencji, dystryktów tego imperium, nie licząc Las Californias.

W dniu 17 marca 1787 r. Król hiszpański nakazał utworzenie Intendencji Sinaloa, oddzielając ją od Arizpe, mianując pułkownika Agustína de las Cuentas Zayas [ es ] na Intendenta Gubernatora, ale królewski rozkaz z 30 lipca 1789 r. Odwrócił to stworzenie przed nim wejdzie w życie, de las Cuentas Zayas został Intendent Gubernatorem stanu Chiapas.

W dniu 11 września 1813 r. Sądy w Nowej Hiszpanii utworzyły Intendency of Saltillo, w tym Coahuila w Teksasie, Nuevo Leon i Nuevo Santander, ale wkrótce potem nie udało się ich uchwalić wraz z uchyleniem dekretu.

Dywizja Kapitana Generalnego

Rozkazem króla hiszpańskiego w marcu 1787 r. władzę wicekrólewską przywrócono kapitanowi generalnemu, a 3 grudnia 1787 r. intencje zachowały swoje funkcje:

Generalne Dowództwo Zachodnich Prowincji Wewnętrznych - obejmujące prowincje Sonora i Sinaloa , Las Californias (dzisiejszy Półwysep Kalifornijski i Kalifornia ), Nueva Vizcaya (dzisiejsze Durango i Chihuahua ) oraz Santa Fe de Nuevo México (dzisiejszy Nowy Meksyk ) . Ugarte został mianowany kapitanem generalnym, a Arizpe stolicą;

Mapa wschodnich prowincji wewnętrznych stworzona przez Joaquína de Arredondo.

Dowództwo Generalne Wschodnich Prowincji Wewnętrznych - obejmujące prowincje Los Tejas [Spanish Texas] (dzisiejszy Teksas), Nowe Królestwo León (dzisiejsze Nuevo Leon), Nuevo Santander (dzisiejsze Tamaulipas i południowy Teksas) oraz Coahuila (które obejmowało części obecnego -dzień Teksas na południe od rzeki Nueces), a także jurysdykcje Saltillo i Parras.
Juan de Ugalde został mianowany kapitanem generalnym, a Santa Rosa (obecnie Múzquiz) stolicą.

W 1787 r. rozważano utworzenie prawdziwej audiencji z jurysdykcją nad Prowincjami Wewnętrznymi, ale projekt nie został zrealizowany.
Wicekról miał ograniczoną władzę nad dwoma sztabami generalnymi do czasu, gdy król zarządził 11 marca 1788 r.

W 1790 Ugarte został zastąpiony przez Pedro Nava na zachodzie, który w 1791 służył również czasowo na Wschodzie po rezygnacji Ugalde, aż stanowisko zostało zajęte przez Ramón de Castro y Gutierrez.

Zjednoczenie

W listopadzie 1790 r. Król Karol IV oświadczył, że kapitan generalny zostanie ponownie zjednoczony i niezależny od kontroli wicekróla, ale powrócił, aby przejść zmiany w 1791 r. I na rozkaz królewski 24 listopada 1792 r. Wrócił pod kontrolę wicekróla. Pedro Nava przejął władzę w 1793 roku jako kapitan generalny bez jakiejkolwiek zależności od wicekróla, uzyskując również autonomię wobec superintendenta Królewskiego Skarbu Meksyku. Nava przeniosła stolicę do miasta Chihuahua. W 1793 roku ogłoszono, że prowincje Kalifornii, Nuevo Reyno de León (Nowe Królestwo León) i Nuevo Santander zostały poddane gubernatorom wojskowym bezpośrednio podlegającym wicekrólowi i oddzielone od Dowództwa Generalnego.

28 marca 1797 inżynier wojskowy uan de Pagazaurtundúa, który stacjonował w prowincjach wewnętrznych, wysłał list do generała porucznika Luisa Hueta zatytułowany "Sucinta Descripción de las Provincias Internas" (Zwięzły opis prowincji wewnętrznych), w którym opisał wewnętrzne prowincje Prowincje i ich odpowiednie cechy geograficzne

Nowy podział

1817 Hiszpańska mapa prowincji wewnętrznych Nowej Hiszpanii.

Nava był kapitanem generalnym do 1804 roku, kiedy to został zastąpiony przez Pedro Grimaresta , a wkrótce potem przez Nemesio Salcedo y Salcedo . W dniu 30 maja 1804 roku król zarządził nową dywizję dowództwa na Wschód i Zachód, ale rozkaz nie został wykonany. W dniu 1 maja 1811 roku król ponownie zarządził podział dowództwa generalnego, ale zostało to opóźnione do czasu, gdy Salcedo zostało zastąpione w 1813 roku przez dwóch dowódców generałów Simona Herrerę i Leyvę (zastąpionych w tym roku przez Joaquína de Arredondo ) na wschodzie i Bernardo Bonavia y Zapata w zachód. ^[12] Arredondo rządził do 1817 r., podczas gdy Bonavia y Zapata został w tym roku zastąpiony przez Alejo Garcíę Conde , który rządził do 1821 r.

W 1810 r. rozpoczęła się wojna o niepodległość Nowej Hiszpanii. Miguel Hidalgo wyznaczył pułkownika José Maríę Gonzáleza de Hermosillo do prowincji wewnętrznych w celu szerzenia powstania. González de Hermosillo zdołał zająć El Rosario 21 grudnia 1810 r. On i jego żołnierze splądrowali królewskie biuro Arizpe, a następnie zostali całkowicie pokonani przez burmistrza brygady Alejo García Conde w San Ignacio Piaxtla 7 lutego 1811 r., Wracając ze szczątkami jego dywizja do Jalisco

Nuevo Santander w 1812 roku wrócił do przyłączenia się do wschodnich prowincji wewnętrznych.

W marcu 1812 r. Zatwierdzono konstytucję Kadyksu , następnie wicekrólestwo zostało podzielone na prowincje zarządzane przez "specjalnych gubernatorów politycznych". Konstytucja ta stanowiła, że ????terytoria hiszpańskie w Ameryce Północnej z prawną definicją składały się z: Nowej Hiszpanii do Nowej Galicji i Jukatanu, Gwatemali, Wschodnich Prowincji Wewnętrznych i Zachodnich Prowincji Wewnętrznych.

Dekretem z 1812 r. utworzono rady powiatowe na terenach wymienionych w konstytucji:

Rząd Prowincji Wschodnich Prowincji Wewnętrznych z siedzibą w Monterrey, składający się z rządów Nuevo Leon, Coahuila, Nuevo Santander i Teksasu.
Rząd Prowincji Zachodnich Prowincji Wewnętrznych z siedzibą w Durango, obejmujący gminy Arizpe i Durango oraz rządy Nowego Meksyku, Baja California i Alta California.

4 maja 1814 r. Król Ferdynand VII unieważnił konstytucję Kadyksu, a 11 sierpnia 1815 r. Przywrócono wicekrólestwo Nowej Hiszpanii, rozwiązując rady hrabstw, zanim zostały one ustanowione w prowincjach wewnętrznych. 7 marca 1820 r., W wyniku liberalnej rewolucji w Hiszpanii, przywrócono konstytucję Kadyksu, a wicekrólestwo ostatecznie zniknęło 31 maja 1820 r. I zostało zaprzysiężone przez wicekróla. Następnie powołano rady powiatowe w prowincjach wewnętrznych.

W 1819 r. Traktat Adams-Onís został ratyfikowany między Hiszpanią a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, który wyznaczał granicę prowincji wewnętrznych z tym ostatnim krajem, potwierdzając hiszpańskie posiadanie od Teksasu do Terytorium Oregonu i Nootki

4 sierpnia 1821 roku powstaniec Celestino Negrete rozpoczął oblężenie miasta Durango, którego bronili namiestnik gubernatora Diego García Conde i marszałek José de la Cruz, kończące się ich decyzją 6 września. 14 sierpnia 1821 roku Iturbidist Gaspar Antonio López objął stanowisko Kapitana Generalnego Wschodnich Prowincji Wewnętrznych w Monterrey. Podczas gdy w zachodnich prowincjach wewnętrznych kapitan generalny Alejo García Conde zawarł pakt z Negrete i dołączył do planu Iguala ogłoszonego przez Agustína de Iturbide , zmuszając go do złożenia przysięgi w Chihuahua 26 sierpnia, a następnie w Arizpe 6 września. ^[15] Gubernator z Baja California, Fernando de la Toba , uzyskał niepodległość w 1822 roku, kończąc panowanie hiszpańskie w północnej Nowej Hiszpanii.

Społeczeństwo

Finanse Provincias Internas były dotowane przez situado ("dotację") z królewskiego skarbca Meksyku. Pierwszą stolicą Dowództwa Generalnego było Arizpe w Sonorze. Prowincje, które zostały włączone do nowego dystryktu, podlegały i nadal podlegały jurysdykcji Real Audiencia of Guadalajara . Różnili się także kulturą od właściwej Nowej Hiszpanii . Podczas gdy południowe prowincje Nowej Hiszpanii były miejscem złożonych, osiadłych społeczeństw, takich jak Mexica , Zapotekowie , Mixtekowie i Purépecha - w czasie podboju obszary pod Audiencia of Guadalajara nie. Zamiast tego pół-koczownicze ludy (określane wówczas terminem nahuatl , Chichimeca ), które żyły w tym bardziej suchym regionie (i które oparły się hiszpańskim najazdom na ten obszar) albo zostały zepchnięte na ziemie marginalne, albo zostały wchłonięte przez nowe Kultura hiszpańska , która pojawiła się w hacjendach , miasteczkach i miasteczkach w pobliżu wielu kopalni srebra, które promowały europejskie osadnictwo w tym regionie z Hiszpanii i katolickich regionów Europy pod kontrolą hiszpańską, takich jak części Włoch , Holandia , Belgia i dzisiejsze Niemcy

W północnych Provincias Internas potyczki między hiszpańskimi osadnikami (później obywatelami Meksyku) a indianami trwały nawet po odzyskaniu przez Meksyk niepodległości aż do XIX wieku. Zauważył to niemiecki naukowiec, geograf i odkrywca Alexander von Humboldt w swoim Essai politique sur le royaume de la Nouvelle-Espagne

Ta ciągnąca się od wieków walka z Indianami i konieczność, w jakiej kolonista, mieszkając na jakiejś samotnej farmie lub podróżując przez suche pustynie, musi nieustannie czuwać nad własnym bezpieczeństwem i bronić swojej trzody, swojego domu, swoich żonę i dzieci przed najazdami wędrownych Indian; i, krótko mówiąc, ten stan natury, który trwa pośród pojawienia się starożytnej cywilizacji, wszyscy zgodzili się nadać charakterom mieszkańców północnej Nowej Hiszpanii energię i temperament właściwy im. Do tych przyczyn musimy bez wątpienia dodać naturę klimatu, który jest umiarkowany, wyjątkowo zdrową atmosferę, konieczność pracy na glebie bynajmniej nie bogatej ani żyznej, oraz całkowity brak Indian i niewolników, których mogliby zatrudnić biali, aby bezpiecznie oddać się bezczynności i lenistwu. W Provincias Internas rozwijaniu siły fizycznej sprzyja życie pełne szczególnej aktywności, które w większości odbywa się na koniu.

- Humboldt, 1811

Niektóre indiańskie grupy, takie jak Coahuiltecanie z północnego wschodu, zniknęły do połowy XIX wieku z powodu przesiedleń, chorób i wojen z osadnikami hiszpańsko-meksykańskimi oraz ataków Komanczów. Mestizaje ( krzyżowanie ras ) było rzadkie w porównaniu z innymi prowincjami Nowej Hiszpanii. Wiele grup tubylczych odrzuciło konwersję na katolicyzm i włączenie do społeczeństwa latynoskiego, ponieważ powszechna była segregacja rasowa.

Jest prawdopodobne, że osobnik o miedzianym kolorze wolałby raczej mieszkać w wiosce zamieszkałej przez inne osobniki z jego własnej rasy, niż mieszać się z białymi, którzy dominowaliby nad nim z arogancją.

- Humboldt, 1811

Według Humboldta ludność hiszpańska i criollo stanowiła większość mieszkańców Provincias Internas do 1810 r. Było to spowodowane napływem kolejnych fal nowych osadników hiszpańskich, segregacją rasową między kastami, a zwłaszcza katastrofalnym spadkiem liczby indian.

Reorganizacja administracyjna

W dziesięcioleciach, które doprowadziły do hiszpańsko-amerykańskich wojen o niepodległość, Provincias Internas były czterokrotnie restrukturyzowane. W 1786 r. Provincias Internas zostały podzielone na trzy dowództwa: Zachodnie Prowincje Wewnętrzne ( Sonora y Sinaloa ) pod dowództwem generalnym; Centralne Prowincje Wewnętrzne (Nueva Vizcaya i Nuevo México) pod wicekrólem; oraz Wewnętrzne Prowincje Wielkanocne (Coahuila y Tejas, z Nuevo León i Nuevo Santanderrównież) również pod wicekrólem. Rok później ten skomplikowany układ zmieniono na zaledwie dwie dzielnice zachodnią i wschodnią. W 1792 r. Dowódca Generalny został ponownie przeniesiony na dowództwo nad pozostałymi Provincias Internas składającymi się z Sonora y Sinaloa, Nueva Vizcaya, Nuevo México, Coahuila y Tejas. Las Californias również podlegało jego jurysdykcji, ale namiestnik nadzorował go w sprawach tej prowincji.
Ostatecznie układ okręgów zachodnich i wschodnich został przywrócony w 1811 r., Ale ostatecznie na czele wicekróla.