Bitwa nad Rzeką Przylądka Strachu (1718)
(ang. Battle of Cape Fear River)

Bitwa nad rzeką Cape Fear, znana również jako Bitwa na mierzejach, była bitwą morską stoczoną pomiędzy siłami morskimi znanego łowcy piratów,Williama Rhetta, a słynnym piratem Stede Bonnetem we wrześniu 1718 roku.

Tutaj brytyjscy Łowcy piratów pokonali Bonneta i jego załogę i schwytali nich, zabierając ich do Charles Town na egzekucję.
W tym momencie Złotego Wieku Piractwa Królewska Marynarka Wojenna naprawdę zwiększyła wysiłki w walce z piractwem w Nowym Świecie i Indiach Zachodnich, aby chronić swoje interesy gospodarcze.

Stede Bonnet był znanym i notorycznym piratem w całym angielskim świecie i miał własną flotę pirackich statków, pływając z takimi postaciami jak Edward "Czarnobrody" Teach i resztą piratów z Latającego Gangu.

W sierpniu 1718 roku Bonnet płynął z zatoki Delaware do rzeki Cape Fear w prowincji Karolina Północna.
Dowodził swoim Slupem wojennym o nazwie Royal James wraz z Francisem i Fortuną

Royal James był dawnym okrętem flagowym Czarnobrodego, uzbrojonym w osiem armat, a pozostałe dwa statki miały podobne uzbrojenie wraz z załogą składającą się z około czterdziestu sześciu piratów rozmieszczonych pomiędzy nimi.
" Royal James" pilnie potrzebował opieki, a sezon huraganów szybko się zbliżał, dlatego Bonnet wybrał rzekę Cape Fear jako bezpieczne schronienie przed nadchodzącymi burzami.
Przez kilka tygodni "Royal James" był naprawiany przy użyciu materiału wydobytego ze zdobytej płycizny.

Pod koniec sierpnia raporty o Bonnecie i jego załodze dotarły do gubernatora Roberta Johnsona z prowincji Karolina Południowa.
Gubernator Johnson wysłał łowcę piratów i pułkownika milicji Williama Rhetta, aby go wyśledził i wyeliminował piratów. Łowcy piratów nie mieli w swojej załodze oficjalnych marynarzy ani żołnierzy piechoty morskiej Royal Navy, ale najprawdopodobniej stanowili ochotniczą milicję i marynarze z portu Charles Town.
W sumie łowcom piratów udało się zebrać dwa ośmiodziałowe slupy i 130 ludzi, aby wyeliminować piratów.

Akcja

W nocy 26 września 1718 roku pułkownik Rhett dotarł do ujścia rzeki Cape Fear, został jednak zauważony przez Bonneta i jego załogę.
Piraci wierzyli, że statek jest statkiem handlowym i wypłynęli trzema canoe, aby spróbować przejąć zdobycz. Niestety, "Henry" osiadł na mieliźnie na mieliźnie.
Piraci podpłynęli na tyle blisko, że dowiedzieli się, że to łowca piratów, i szybko wycofali się na swój statek bez szwanku.

Decydując się nie uciekać, Bonnet i załoga zamierzali przedrzeć się do Oceanu Atlantyckiego.
Gdy następnego ranka wstał dzień, piraci próbowali przepłynąć obok dwóch Slupów na pokładzie Royal James, Fortune i Francis
Spędzili noc przygotowując broń, a o świcie Bonnet podniósł flagę i rozpoczął atak na brytyjskich łowców piratów.

Płynęli w kierunku slupów przez kilka minut, aż znaleźli się w zasięgu swoich armat i muszkietów i zaczęli do nich strzelać.
Łowcy piratów odpowiedzieli ogniem w odwecie, a oba statki złamały szyk i rozdzieliły się.
Jednak obaj osiadły na mieliznach, gdy Stede Bonnet skręcił, aby uniknąć ognia wroga, osiadł na mieliźnie na piasku, płynąc zbyt blisko zachodniego brzegu rzeki.

W tym momencie bitwy morskiej tylko "Henry" i "Royal James" znajdowały się w zasięgu ognia od siebie, więc przez następne pięć do sześciu godzin wymieniali ogień.
Henry był znacznie bardziej odsłonięty niż Royal James, który był przechylony, aby zapewnić ochronę przed ogniem wroga. Przez całą strzelaninę Bonnet patrolował pokład z pistoletem i obiecał zastrzelić każdego tchórza.
Sami piraci byli jednak w dobrych humorach i nieustannie dokuczali łowcom piratów.

Po pięciu godzinach strzelaniny łowcy piratów stracili trzydziestu członków załogi, a dziewięciu członków załogi Bonneta zginęło lub zostało rannych.
Gdy wczesnym popołudniem poziom wody zaczął się podnosić, okazało się to decydujące dla bitwy nad rzeką Cape Fear. Ponieważ slupy łowców piratów znajdowały się w dole rzeki, udało im się najpierw uwolnić z mierzei, podczas gdy Bonnet i "Royal James" wciąż byli na mieliźnie.
Wkrótce Rhett i jego załoga naprawili takielunek, podnieśli żagle i ustawili "Henry'ego" w pozycji umożliwiającej wystrzelenie dział na prawej burcie bezpośrednio na pokład "Royal James"

W tym momencie sytuacja wydawała się desperacka, więc Bonnet rozkazał swojemu strzelcowi George'owi Rossowi podpalić prochownię i zatopić Royal James Jednak jego załoga, która już się poddała, przekonała go, aby tego nie robił.
Po krótkim konflikcie między pozostałymi piratami "Royal James" dostał się na pokład, a cała ocalała załoga wraz z Bonnetem została schwytana.

Następstwa

Ogółem łowcy piratów stracili dwunastu ludzi, a osiemnastu zostało rannych. Piraci stracili także dwunastu członków swojej załogi.
Wszyscy ocalali, w tym Bonnet, zostali schwytani i zabrani do Charles Town, gdzie przybyli 3 października, aby czekać na zarzuty piractwa.
Bonnet miał być przetrzymywany przez prawie miesiąc w domu marszałka rektora Charleston wraz z jego bosmanem Ignatiusem Pellem i mistrzem żeglarstwa Davidem Herriotem.

Będąc w domu rektora Bonneta, Pell i Herriot uciekli z pomocą dwóch niewolników oraz Indianina i prawdopodobnie lokalnego kupca nazwiskiem Richard Tookerman.
Gdy tylko władze dowiedziały się o jego ucieczce, gubernator Robert Johnson wyznaczył za piratów nagrodę w wysokości 700 funtów za żywego lub martwego człowieka.
Bonnet i reszta wkrótce zostaną schwytani po krótkim konflikcie na wyspie Sullivana.

10 grudnia 1718 roku Bonnet i reszta jego załogi zostali powieszeni za piractwo.