Złoty Wiek Piractwa
Era Bukanierów
Bukanierzy, Bracia Wybrzeża, Baymeni, Rajdy Bukanierów

Znani Bukanierzy: | Bukanierzy Francuscy | Bukanierzy Angielscy | Bukanierzy Holenderscy |

Bukanierzy Francuscy
( | Francois L'Ollonais | Michiel de Grammont | Raveneau de Lussan | Pierre Francois | Pierre le Grand | Daniel Montbars | Michiel le Basque | Moise Vauquelin | Jean Bart | Marquis de Maintenon | Pierre le Picard | )


Bukanierzy Francuscy byli słynnymi piratami z okresu Ery Bukanierów, którzy pochodzili z Imperium Francuskiego.

Ci Bukanierzy byli odpowiedzialni za założenie pierwszej francuskiej kolonii w Nowym Świecie na kontrolowanej przez Hiszpanów Florydzie, znanej jako Saint Caroline.
Jednak ta osada francuskich hugenotów została zniszczona przez Hiszpanów pod dowództwem Pedro Menendeza de Avilesa, który zaatakował ich z pobliskiego Saint Augustine.

Następnie Francuscy Bukanierzy przenieśli się przed 1630 rokiem na skalistą Wyspę Tortuga u wybrzeży Hispanioli i założyli tam słynną Piracką przystań.
Walczyli z Hiszpanami przez wiele dziesięcioleci i ostatecznie odnieśli sukces nie tylko w zdobyciu Tortugi, ale także 1/3 wyspy Hispaniola, którą Francuzi nazwali Saint-Dominigue.


Obóz Bukanierów na Tortudze w XVII wieku - autor, William Gilkerson

Początkowo również Bukanierzy Angielscy korzystali z siedzib Bukanierów Francuskich na Wyspie Tortuga.
Anglikom jednak udało im się zapewnić znacznie większą obecność w Nowym Świecie dzięki zdobyciu w 1655 roku Wyspy Jamajka i założeniu swojej Pirackiej przystani w Port Royal.
Stamtąd byli w stanie przeprowadzić kolejne napady na Spanish Main, które zadały poważne ciosy już osłabionej Hiszpanii w Europie.

Koloniści holenderscy w w krótce po Francuzach (w 1634 roku) zaczęli okupować wyspę Curacao, a Holenderska Kompania Wschodnioindyjska (WIC) zbudowała stolicę gubernatora wWillemstad nad zatoką Schottegat.
Curacao było pomijane przez Hiszpanów ze względu na brak złóż złota, ale było idealne do prowadzenia handlu zarówno legalnego, jak i nielegalnego za przyzwoleniem holenderskiego gubernatora, który czepał z tego niemałe zyski - często udzielał ułaskawień i nie robił zbyt nieprzyjaznych zachowań związanych z piractwem.
Działo się tak prawdopodobnie dlatego, że głównym motywem pobytu Holendrów w Nowym Świecie było zajęcie się handlem, więc nie zamierzali zadawać zbyt wielu pytań osobom sprzedającym bardzo potrzebne, założonej kolonii, towary.

Większość przedmiotów skradzionych w złotym wieku piractwa to towary handlowe, takie jak cukier, indygo, wino i inne, ponieważ nie wszystkie pirackie łupy obejmowały złoto i srebro.
Tak więc, podczas gdy Holenderscy Bukanierzy częściej gromadzili się na Tortudze lub Port Royal, Curacao oferowało najlepsze miejsce do wyładunku i sprzedaży łupów, bez zbytniego zainteresowania gubernatora kolonii, co do pochodzenia skradzionych towarów.

Ogólnie rzecz biorąc, Francuscy Bukanierzy byli tak samo sławni, jak ich odpowiednicy: Bukanierzy Angielscy  czy Bukanierzy Holenderscy.

Bukanierzy Francuscy


z portalu: goldenageofpiracy.org (w polskim tłumaczeniu)