  
   |
|
|
Imperia i Kolonie
Zobacz też : |
Imperia ogólnie | Starożytne | Średniowieczne | Nowożytne |
Kolonializm europejski | Imperia
kolonialne | Imperia
afrykańskie |
Imperium
Hiszpańskie Zobacz także : Najważniejsze wydarzenia i Hiszpańskie Podboje | Podziały administracyjne, w tym: Wicekrólestwa, Kapitanaty Generalne, Gubernatorstwa, Audiencje | Gospodarka, w tym: Pieniądze Ameryki Hiszpańskiej | Wojsko i Konkwistadorzy | Społeczeństwo i Instytucje Imperium, (w tym Ameryka Hiszpańska) | Ekonomia i
Pieniądze Kolonialnego Imperium Hiszpanii Zobacz szczegółowe zagadnienia ekonomiczne, gospodarcze i handel Imperium Hiszpańskiego: | Galeon z Manili | Hiszpańska flota skarbów | Casa de Contratación | Hiszpańska droga | Firma Guipuzcoan z Caracas | Firma Handlowa w Barcelonie | Konsulat Morski |Camino Real de Tierra Adentro | Konsulat Handlowy Buenos Aires | | | | Zobacz też
pozostałe: Kompanie
handlowe okresu kolonialnego (Czarterowe) Firma Guipuzcoan z Caracas
Royal Guipuzcoan Company of Caracas (współczesny wariant pisowni Gipuzkoan, znany również jako Guipuzcoana Company, hiszp. Real Compania Guipuzcoana de Caracas) była hiszpańską baskijską firmą handlową w XVIII wieku, działającą od 1728 do 1785 roku , która miała monopol na handel z Wenezuelą W 1785 roku nazwę zmieniono na Królewską Kompanię Filipińską (hiszp. Real Compania de Filipinas). Historia
FundacjaFirma
została założona przez grupę zamożnych Basków z
prowincji Gipuzkoa
w 1728 roku. Początkowo miała swoją siedzibę w San Sebastián i otrzymała dekret królewski 25 września 1728 r. od Filipa V, Hiszpanii . [1] Jego utworzenie było częścią większych reform burbonskich mających na celu kontrolę nielicencjonowanego handlu, zwłaszcza tytoniem , który istniał wzdłuż rzeki Orinokoi przyniosło głównie korzyści kupcom zagranicznym, holenderskim, angielskim i francuskim, którzy byli preferowani przez właścicieli ziemskich pochodzenia Kanaryjskiego jako partnerów handlowych. W ten sposób posiadłości wenezuelskie i ich zamożna klasa kreolska na stanowiskach kierowniczych działały w oderwaniu od metropolii. Wenezuelski system kolonialny stał się kłopotliwy i mało produktywny dla korony hiszpańsko-kastylijskiej pod względem dochodów. W latach 1700-1728 tylko pięć statków wypłynęło z Hiszpanii do Wenezueli. Powstanie firmy było wynikiem negocjacji prowadzonych z rządami baskijskimi w następstwie krwawej kampanii wojskowej zarządzonej przez hiszpańskiego Filipa V nad zachodnimi okręgami baskijskimi. W szczególności rząd Gipuzkoa wystąpił z propozycją przywrócenia handlu z Wenezuelą, która byłaby zgodna zarówno z interesami Basków, jak i króla Hiszpanii. Plan został zatwierdzony, a Baskowie uzyskali całkowitą wyłączność na ten handel. Firma Guipuzcoana była jedyną organizacją uprawnioną do sprzedaży towarów europejskich w prowincji Wenezuela (lub Caracas) oraz do eksportu wenezuelskich produktów rolnych do Hiszpanii. Towary importowane na inne terytoria Hiszpanii nie podlegały cłom na rzece Ebro zgodnie z traktatem podpisanym z królem Hiszpanii Filipem V, a firma mogła swobodnie handlować na terenie całej Europy. [1] Firma z kolei eksportowała towary żelazne do Wenezueli. Firma Guipuzcoana stała się pierwszą spółką akcyjną w Hiszpanii, w której uczestniczyli akcjonariusze baskijscy i król Hiszpanii. Od 1743 roku firma otrzymała pozwolenie na czarter statków pod banderą francuską, które mogły prowadzić bezpośredni handel z Wenezuelą. [3] Głównymi beneficjentami tej decyzji było niewątpliwie wybrzeże baskijskiej prowincji Labourd i Bayonne Operacje i efekty w WenezueliKompania rozpoczęła działalność w 1730 r. - z San Sebastián (Donostia) wypłynęły cztery statki, zabierając na pokład załogę składającą się z 561 i 40-50 dział. Wenezuelscy Kreole powitali statki z frontalną wrogością, odmową sprzedaży firmie kakao i powstaniem przeciwko przybyszom i lokalnemu garnizonowi hiszpańskiemu, aż do przywrócenia kontroli. Baskowie zaczęli osiedlać się na terytorium Wenezueli na bogatych hacjendach , które ożywiły plantacje i produkcję rolną. Jednak inni uznani Kreolowie byli oburzeni tym posunięciem, ponieważ obniżyło to ceny sprzedaży firmie. [4] Baskowie zakładali osady, budowali doki i fortyfikacje. Termin un gran cacao stał się pseudonimem członka nowej potężnej klasy (i do dziś w Wenezueli tego określenia używa się żartobliwie w odniesieniu do VIP-a ) . Nie pomogło to mniejszym rolnikom, którzy w dalszym ciągu uczestniczyli w nielegalnym handlu. Firma odegrała kluczową rolę w rozwoju produkcji kakao na dużą skalę w dolinach wybrzeża i zachęciła do uprawy takich upraw, jak tytoń, indygo, bawełna i kawa. [5] Ponadto kompania promowała eksplorację i zasiedlanie obszarów przygranicznych, czego najsłynniejszym skutkiem była wyprawa graniczna z lat 1750-1761, na której czele stał agent kompanii, José de Iturriaga y Aguirre, co zaowocowało powstaniem nowych osad w regionie Guayana Kontrola firmy nad głównymi portami La Guaira i Puerto Cabello oznaczała, że ??skutecznie zmonopolizowała ona legalny handel z innymi prowincjami Wenezueli. Ponadto ścisła kontrola firmy nad bardzo potrzebnym importem wyrobów przemysłowych w naturalny sposób wywołała wiele niechęci w regionie, który był od nich zależny. Przeciwko kompanii i Baskom doszło do kilku buntów, które w 1749 r. osiągnęły punkt kulminacyjny w konfrontacji etnicznej - różnorodnej ludności kreolskiej wspieranej przez Holendrów i Anglików kontra potężnych Basków wspieranych przez Koronę Hiszpańską. [6]Buntowi przewodził Juan Francisco de León, mieszkaniec Wysp Kanaryjskich, który właśnie został zastąpiony na stanowisku kaprala wojennego (1749), ale Korona Hiszpańska nie mogła powstrzymać się od ochrony własnych interesów, wspierając kompanię i stłumiając powstanie jeszcze w tym samym roku. Efekty w GipuzkoaOprócz przełamania holenderskiego monopolu i stworzenia znacznego bogactwa w baskijskich miastach portowych, firma zapewniła wielu Baskom szybką ścieżkę do stanowisk pracy. Działalność firmy utrzymywała w ruchu stopniowo upadające kuźnie baskijskie w obliczu rosnącej konkurencji ze strony przemysłu angielskiego, a także pośrednio zaopatrywała fabryki zbrojeniowe w Soraluze (Plaencia de las Armas) i Tolosa . Innym rezultatem było założenie w Bergarze Królewskiego Baskijskiego Towarzystwa Przyjaciół Kraju przez grupę pod przewodnictwem Xaviera Maríi de Munibe e Idiáqueza , hrabiego Penaflorydy, w 1765 r. Jego model rozszerzył się na serce Hiszpanii, co doprowadziło do powstania "Sociedad Económica de los Amigos del País " - rodzaj oświeceniowego think tanku Późniejsze lata
Podczas gdy zaangażowanie Basków wzrosło po 1749 r., Korona Hiszpańska zadała Baskom krytyczny cios, rozpraszając baskijską kontrolę nad firmą, przenosząc jej siedzibę do Madrytu, co kwestionował Gipuzkoa, i nakładając wymóg włączenia Hiszpana do zarządu dyrektorów trzech (1751). [7] W obliczu rosnącej wrogości ze strony angielskich okrętów wojennych i osłabienia przez liberalizację handlu z Wenezuelą (1776), monopol firmy dobiegł końca. Korona nie widziała już potrzeby monopolistycznej firmy do kontrolowania i rozwoju gospodarki, ponieważ do tego czasu gospodarka Wenezueli dojrzała i była ściśle powiązana z rynkami Hiszpanii i Nowej Hiszpanii, który spożył większość kakao. Korona hiszpańska zniosła statut kompanii w 1784 r. Kluczowym skutkiem Kompanii Caracas, pomimo jej ostatecznej niepowodzenia handlowego, było zapewnienie Caracas miejsca na stanowisku generała kapitana. [8] Kiedy korona ustanowiła sąd najwyższy ( Real Audiencia ) przy Kapitanie Generalnym Wenezueli w 1786 r., jego siedziba znajdowała się w Caracas. Właściciele Kompanii Guipuzcoana przekształcili ją w Królewską Kompanię Filipińską (1785). W Caracas w 1793 r. firmę zastąpiła consulado de mercaderes ( gildia kupiecka ). Jednym z najbardziej aktywnych zwolenników tego posunięcia był François Cabarrus , wybitny akcjonariusz firmy pochodzący z rodziny kupieckiej z Bayonne (Labourd), coraz bardziej zaangażowany w język hiszpański finansów i polityki. Zobacz także
|
_29.JPG)
