Wydanie z 1494 roku zawiera, po pierwsze, kodeks postępowania wydany przez królów Aragonii dla wskazówek dworów konsulów morskich, po drugie, zbiór starożytnych zwyczajów morskich, i po trzecie , zbiór zasad dla rządu krążowników wojennych. Kolofon na końcu tych rozporządzeń informuje czytelnika, że ??w tym miejscu kończy się księga zwana potocznie Księgą Konsulatu Morskiego ; po którym następuje dokument znany pod tytułem Akceptacje , który rzekomo odnotowuje, że poprzednie rozdziały i zarządzenia zostały zatwierdzone przez naród "rzymski" w 1075 r. oraz przez różnych książąt i ludy w XII i XIII wieku: jest powszechnie uważany za niemający wartości historycznej.^[2] Strofowanie wydania z 1494 r. kończy się tym dokumentem, na końcu którego znajduje się kolofon drukarza, w którym wskazano, że dzieło zostało ukończone 14 lipca 1494 r. w Barcelonie przez Pere Posa, księdza i drukarza.

Pozostałą część tomu stanowi dodatek do oryginalnej Księgi Konsulatu
Dodatek ten zawiera różne zarządzenia morskie królów Aragonii i radnych miasta Barcelony, obejmujące okres od 1271 do 1493. Jest on wydrukowany najwyraźniej tą samą czcionką, co poprzednia część tomu. Oryginalna Księga Konsulatu Morskiego wraz z niniejszym dodatkiem była rozpowszechniana w Europie pod tytułem Konsulat Morski i w XVI wieku została przetłumaczona na język kastylijski, włoski i francuski. Tłumaczenie włoskie, wydrukowane w Wenecji ok. 1549 autorstwa Jeana Baptisty Pedrezano, była wersją, która uzyskała największy nakład w północnej Europie i skłoniła wielu prawników do przypuszczenia, że dzieło to było pochodzenia włoskiego. W następnym stuleciu dzieło to zostało przetłumaczone na język niderlandzki przez Westervena i na język niemiecki przez Engelbrechta, a także ponoć zostało przetłumaczone na łacinę . Znakomite tłumaczenie na język francuski Celów morskich , które stanowią najcenniejszą część Księgi Konsulatu , zostało opublikowane przez Pardessusa w drugim tomie jego Collection des lois marines (Paryż, 1834), pod tytułem La Kompilacja connue sous le nom do consulat de la mer . Zobacz wprowadzenie autorstwa Sir Traversa Twissa doCzarna Księga Admiralicji (Londyn, 1874), która w dodatku do tom. III, zawiera jego tłumaczenie The Customs of the Sea z tekstem katalońskim.