Spotkanie Charlesa Vane i Czarnobrodego

Z kryjówki Czarnobrodego na Wyspie Ocracoke bardzo łatwo było dostrzec statki pływające wzdłuż wybrzeża Atlantyku.
To tutaj zauważono Charlesa Vane uciekającego przed Woodesem Rogersem i Benjaminem Hornigoldem z Nassau.

Gdy tylko rozpoznano, że to Vane i jego załoga, Czarnobrody zaprosił ich do Ocracoke na imprezę.
Krążą pogłoski, że wraz z Charlesem Vane'em był Izrael Hand, "Calico" Jack Rackham i ich załoga. Gdy impreza przeciągała się ponad tydzień, zaczęło to niepokoić pozostałych kolonistów. Gubernator Pensylwanii wysłał dwa slupy w celu schwytania piratów, jednak bezskutecznie. Inni gubernatorzy w koloniach również byli zaniepokojeni.
Piraci z Załogi Czarnobrodego zaczęli napływać do miast portowych w Wirginii.

Załogi Vane'a i Czarnobrodego - Pirates Own Book (1837)

Aleksander Spotswood

Zobacz: Alexander Spotswood

To spowodowało, że gubernator Wirginii Alexander Spotswood wydał 10 lipca 1718 roku proklamację, że wszyscy byli piraci muszą zgłosić się do władz, oddać broń i nie gromadzić się w grupach.
Pomimo posiadania autonomii, gubernator Karoliny Północnej Eden nie był na tyle potężny, aby powstrzymać innych gubernatorów od wydawania rozkazów działań wojskowych w jego granicach. Podczas gdy Eden i Czarnobrody cieszyli się wzajemnie korzystnymi relacjami, inni Gubernatorzy knuli jego upadek.
Jego głównym wrogiem w tym czasie był gubernator Wirginii Spotswood.

Spotswood bezlitośnie poszukiwał informacji na temat miejsca pobytu Czarnobrodego, a kiedy je ustalił, przystąpił do planowania ataku wojskowego przez granice kolonii.
Zaczął od uzyskania wsparcia dowódców wojskowych Karoliny Północnej, Edwarda Moseleya i pułkownika Maurice'a Moore'a.
Próbował także zwerbować Koronę, pisząc do Lordów Handlu, sugerując, że usunięcie Teacha byłoby korzystne ekonomicznie.

Gubernator Spotswood osobiście sfinansował operację mającą na celu schwytanie i/lub zabicie Czarnobrodego, mając nadzieję na skorzystanie z jego ogromnego bogactwa.
Nakazał także kapitanowi Gordonowi z HMS Pearl i HMS Lyme podróż lądową, aby pomóc porucznikowi Robertowi Maynard z Pearl w jego podejściu drogą morską. Maynard otrzymał dwa zarekwirowane slupy do złapania Czarnobrodego i obietnicę, że schwytanie Czarnobrodego przyniesie osobistą nagrodę od Spotswood i Zgromadzenia Wirginii, wykraczającą poza to, co Korona zamierzała za niego zapłacić.
Mając zachętę finansową i perspektywę chwały, Maynard wyruszył po nagrodę.

Charles Bridges- Portret Aleksandra Spotswooda (1736)

Robert Maynard

Zobacz : Robert Maynard

Jednak nie było to łatwe zadanie, zmierzył się z samym Czarnobrodym.
Maynard stoczył walkę swojego życia. 17 listopada Robert Maynard objął dowództwo nad dwoma dodatkowymi uzbrojonymi slupami i obsadził je załogą marynarzami z pancerników. 33 ludzi z HMS Pearl wraz z Maynardem objęło dowództwo nad największym slupem i nazwało go Jane 24 z HMS Lyme zabrał Rangera dowodzonego przez kapitana Hyde'a.
Obydwa slupy wypłynęły z Kecoughtan u ujścia rzeki James 17 listopada.

Gubernator Spotswood obawiał się, że Eden jest skorumpowany i nakazał wysłanie do swojego domu innego zespołu, aby zapewnić współpracę w tej sprawie.
Spotswood wysłał Branda i niewielką grupę ludzi, w tym pułkownika Moore'a i kapitana Jeremiaha Vaila, aby stłumić wszelki sprzeciw żołnierzy Karoliny Północnej. Mężczyźni przybyli pod Bath 23 listopada 1718 roku i poinformowali Eden o tym, co się dzieje. Stąd Brand wysłał dwa kajaki w dół rzeki Pamlico na wyspę Ocracoke, aby sprawdzić, czy uda im się znaleźć Czarnobrodego.
Dwa dni później wrócili i poinformowali Branda o tym, co się stało.