Kwatermistrz

Kwatermistrz to termin wojskowy lub morski, którego znaczenie zależy od kraju i służby.

W armiach lądowych kwatermistrz to na ogół stosunkowo starszy żołnierz, który nadzoruje zapasy i dystrybuuje zaopatrzenie i prowiant.
W wielu marynarkach wojennych kwatermistrz jest podoficerem stopień oficerski (podoficer).

W niektórych marynarkach nie jest to stopień, ale rola związana z nawigacją.
Większość piratów brytyjskich i angloamerykańskich przekazała niezwykłe uprawnienia osobie zwanej kwatermistrzem, która stała się prawie równa kapitanowi.

Ogólna zasada była taka, że w czasie bitwy Kapitan zachowywał nieograniczoną władzę, lecz w pozostałych momentach on i reszta załogi podlegali dowództwu Kwatermistrza.

Kwatermistrz był zwykle wybierany przez załogę natychmiast po wybraniu Kapitana, reprezentowanie ich interesów było jego obowiązkiem.
Za to otrzymał dodatkową część łupu przy jego podziale. Przede wszystkim chronił marynarzy przed sobą, utrzymując porządek, rozstrzygając kłótnie oraz rozdzielając żywność i inne niezbędne artykuły.

Poważne przestępstwa rozpatrywane były przez ławę przysięgłych złożoną z załogi, ale kwatermistrz miał władzę, mógł karać drobne wykroczenia i prowadził rejestry i księgi rachunkowe statku.
Jeśli piratom się udało, decydował, jaki łup zabrać z nagrody.
Jeśli piraci zdecydowali się zatrzymać zdobyty statek, kwatermistrz często przejmował obowiązki kapitana tego statku, dopóki go nie pozbył.

Początki

Termin ten wydaje się wywodzić od tytułu niemieckiego urzędnika królewskiego, kwatermistrza.
Termin ten oznaczał "gospodarza kwatery" (gdzie "kwatera" oznacza zakwaterowanie).
Mogło też pochodzić od słowa "kapitan nadbudówki", gdzie sternik i kapitan kontrolowali statek.

Termin ten został następnie przyjęty przez niektóre europejskie armie i marynarki wojenne.
Pierwszym użyciem w języku angielskim było określenie marynarki wojennej, które w XV wieku weszło do języka angielskiego poprzez równoważne francuskie i holenderskie tytuły morskie quartier-maître i kwartier-meester.
Termin ten zaczął odnosić się do oficerów armii w języku angielskim około 1600 roku.

Kwatermistrz w "Złotym Wieku Piractwa"

Piraci w "Złotym Wieku Piractwa" podnieśli rangę kwatermistrza do znacznie wyższych uprawnień i obowiązków niż na pokładzie jakiegokolwiek statku handlowego lub marynarki wojennej.
Kwatermistrz często otrzymywał prawo weta na mocy "Artykułów umowy" (zobacz: Piracki Kodeks) statku pirackiego w celu stworzenia oficera, który mógłby zrównoważyć uprawnienia kapitana piratów.

Kwatermistrzowie piratów, podobnie jak kapitanowie piratów, byli zwykle wybierani przez swoje załogi.
Często do obowiązków kwatermistrza należało dowodzenie piracką grupą abordażową wchodząc na inny statek.
Zwykle robiono to z pokładu rufowego, czyli miejsca, w którym zetknęły się dwa statki podczas ataku abordażowego.

Kwatermistrz zajmował wyższą pozycję niż jakikolwiek oficer na statku z wyjątkiem samego kapitana i mógł zawetować jego decyzje, gdy statek nie ścigał nagrody lub nie brał udziału w bitwie.
Kwatermistrz był także odpowiedzialny głównie za dyscyplinę, ustalając kary dla członków załogi, którzy naruszyli przepisy.
Kilku kwatermistrzów, zwłaszcza "Calico" Jack Rackham, zostało kapitanami po śmierci lub usunięciu poprzedniego kapitana.

Chociaż mniejszość badaczy piratów odrzuca przyjętą wersję dotyczącą znaczenia kwatermistrza piratów, jest ona dobrze poparta zachowanymi źródłami wtórnymi, takimi jak Charles Johnson, David Cordingly i Botting, i w przeważającej mierze potwierdzona przez główne źródła, w tym Ringrose, Dampier, Snelgrave, Trott i George Roberts.