Upadek Piractwa

Piractwo na całym świecie zanikło w XVIII wieku.
Nawet na obszarach takich jak Ocean Indyjski i Wybrzeże Berberyjskie nastąpi koniec piratów przed końcem stulecia.
Zbiegło się to ze spadkiem wykorzystania najemników (prywatników) oraz wzrostem i rozwojem armii cesarskich w krajach europejskich.

W XVIII wieku, wraz z zakończeniem wojny trzydziestoletniej, narody próbowały odbudować swoje wpływy, a floty mocarstw europejskich zostały rozbudowane w celu zwalczania piractwa i zaprowadzenia porządku w królestwie.
Po 1720 r. piractwo w klasycznym sensie stało się legendą, ponieważ Królewska Marynarka Wojenna zdobyła zbyt dużą władzę i wpływy, aby skutecznie walczyć.
W wyniku rosnącego nacisku władz królewskich wielu piratów zostało zabitych, uwięzionych i powieszonych.

Bardzo ważna dla końca "Złotej Ery Piractwa" była także utrata ostatniej siedziby piratów karaibskich w Nassau na Bahamach w 1718 r.
Jednak ostatnia niezależna Baza Piratów w Ranter Bay (założona w 1715 roku przez Handlarza Pirackiego, Jamesa Plantaina), na Madagaskarze, która upadła w 1728 roku wyznacza ostateczny kres tej epoki.

Do 1718 r. Brytyjczycy mieli w Królewskiej Marynarce Wojennej około 124 statki, w porównaniu z dwoma w 1670 r.
Tym brytyjskim statkom przydzielano określone misje polegające na wytropieniu i zabiciu wszystkich pozostałych piratów i prawie zawsze wygrywały.

Piraci, którzy zostali schwytani przez Brytyjczyków, byli sądzeni przed sądem i często wieszani.
W tamtych czasach było tak wielu piratów, których należało sądzić, że rząd brytyjski powołał siedmiu nowych komisarzy, których jedynym celem było rozpatrywanie wszystkich spraw związanych z piractwem.

Te nowe procesy, które trwały znacznie szybciej, zapewniły piratom niewielką lub żadną reprezentację prawną i ostatecznie doprowadziły do powieszenia i egzekucji prawie 10% piratów na Karaibach, czyli około sześciuset piratów.

Jednak ostatecznie to zagrożenie, jakie stwarzali piraci w związku z handlem niewolnikami, zadecydowało o ich losie.
Wypuszczając niewolników i zamieniając ich w innych piratów, ludzie ci bezpośrednio wpłynęli na zyski.
To spowodowało, że marynarki wojenne coraz częściej patrolowały wybrzeża Ameryki i Afryki oraz polowały na piratów.

To jednak spowodowało również, że piraci odpowiedzieli tym samym, paląc statki handlowe, blokując miasta i często wysadzając siebie i swoje statki do królestwa, zanim zostali schwytani.
Jednakże los kilku pozostałych piratów, którzy poddali się lub zginęli w walce, został już przesądzony.