Marooning

Marooning był kiedyś celowym pozostawieniem kogoś w odległym miejscu, takim jak niezamieszkana wyspa.

Słowo to pojawiło się po raz pierwszy w piśmie około 1709 r. i pochodzi od terminu bordowy, słowa oznaczającego zbiegłego niewolnika (zobacz: Maroons), co może być zniekształceniem hiszpańskiego "cimarrón", oznaczającego zwierzę domowe (lub niewolnika), które uciekło "dziko".

We wcześniejszych wiekach była to kara dla członków załogi lub kapitanów z rąk załogi w przypadku buntu.
Następnie uwięzienie oznaczało umieszczenie człowieka na bezludnej wyspie, często nie większej niż mierzeja piasku podczas odpływu.
Buntownik otrzymywał trochę jedzenia, pojemnik z wodą i naładowany pistolet, aby mógł popełnić samobójstwo, jeśli zechce.

Zobacz też: Wymierzanie sprawiedliwości

Marooned - Księga piratów Howarda Pyle'a (1921)

Skutki wyrzucenia na brzeg były zwykle śmiertelne, ale William Greenaway i niektórzy mu lojalni ludzie przeżyli uwięzienie, podobnie jak kapitan piratów Edward England.

Głównymi praktykami wyrzucenia na brzeg byli piraci z XVII i XVIII wieku do tego stopnia, że często się o nich mówiło jako "maroonerzy".

Pirackie artykuły (patrz: Kod piracki) kapitanów Bartholomew Robertsa i Johna Phillipsa określają marooning jako karę za oszukanie innych piratów lub inne przestępstwa.
W tym kontekście bycie osamotnionym jest eufemistycznie oznaczającym "mianowanie gubernatorem wyspy".

Pod koniec XVIII wieku na południu Ameryki "wyrzucenie na brzeg" nabrało dodatkowego, humorystycznego znaczenia, opisującego dłuższy piknik na kempingu trwający przez okres kilka dni (Oxford English Dictionary).

W wyniku traktatu utrechckiego z 1714 roku wyspa Sombrero przeszła w ręce Brytyjczyków.
Kapitan Warwick Lake of Recruit uwięził tam 13 grudnia 1807 roku imponującego marynarza Roberta Jeffreya. Jak się okazało, Jeffrey przeżył.

Uratował go przepływający amerykański statek, szkuner Adams z Marblehead w stanie Massachusetts.
Mimo to sąd wojskowy zwolnił Lake'a ze służby w Królewskiej Marynarce Wojennej.

Marooned - Jolly Roger Piraci (1936)

Spis treści
1 W literaturze 2 W telewizji 3 Zobacz także 4 Odniesienia

W literaturze

przez trzy lata. Słynne, rzeczywiste uwięzienie, tylko częściowo za karę, polegało na pozostawieniu marynarza Alexandra Selkirka na wyspie Juan Fernández u wybrzeży Chile, na Pacyfiku.
Selkirk, marynarz z ekspedycji Williama Dampiera, martwił się niezdatnym do żeglugi stanem swojego statku "Cinque Ports" i kłócił się z kapitanem, dopóki nie zostawił go na brzegu na wyspie, gdzie na krótko zatrzymali się, aby zaopatrzyć się w wodę i żywność.
"Cinque Ports" zatonął później, tracąc większość załogi.

Selkirk został uratowany dopiero cztery lata później przez Woodesa Rogersa.
Trudy Selkirka stały się inspiracją dla powieści Daniela Defoe, Robinson Crusoe.
Dziś jedna z wysp na chilijskim wybrzeżu nosi nazwę Alejandro Selkirk, a druga Robinson Crusoe.