Imperium Hiszpańskie - Prowincja Tierra Firme

Imperium Hiszpańskie
Zobacz : Portal Imperium Hiszpańskiego (na Wikipedii)

Zobacz także : Najważniejsze wydarzenia i Hiszpańskie Podboje | Podziały administracyjne, w tym: Wicekrólestwa, Kapitanaty Generalne, Gubernatorstwa, Audiencje | Gospodarka, w tym: Pieniądze Ameryki Hiszpańskiej | Wojsko i Konkwistadorzy | Społeczeństwo i Instytucje Imperium, (w tym Ameryka Hiszpańska) |

Podczas Hiszpańskiej kolonizacji obu Ameryk, jego przybrzeżne posiadłości na kontynencie otaczające Morze Karaibskie i Zatokę Meksykańską były określane zbiorczo jako Spanish Main.

Poprzednio, zanim odkryto stały ląd na kontynęcie Południowo-Amerykańskim, jako najważniejsze przyczółki Hiszpanów na stałym lądzie znajdowały się na terytorium określanym później jako Prowincja Panama, (dlatego też wstępnie określanym jako "stały ląd, czyli Tierra Firme" dopiero stamtąd ruszyły kolejne podboje i eksploracja stałego lądu, które utworzyły kolejne prowincje.

Południowa część tych przybrzeżnych posiadłości określono zatem jako jako Prowincja Tierra Firme (hiszp. Provincia de Tierra Firme) lub "Prowincja Kontynentalna" (w przeciwieństwie do pobliskich Hiszpańskich kolonii wyspiarskich [Spanish West_Indies]).

Prowincja Tierra Firme, lub po prostu Tierra Firme , nazywana była także Costa Firme

Hiszpańska mapa Tierra Firme

Historia

W 1498 roku Krzysztof Kolumb wpłynął do Zatoki Paria w Wenezueli i zbadał rzekę Orinoko
Podczas swojej czwartej i ostatniej wyprawy zwiedził także Honduras

W 1509 roku Alonso de Ojeda i Diego de Nicuesa otrzymali upoważnienie do kolonizacji terytoriów między zachodnią stroną Zatoki Urabá i Cabo de la Vela oraz Urabá na zachód do Cabo Gracias a Dios w dzisiejszym Hondurasie . Najbardziej wysunięta na zachód część otrzymała nazwę Tierra Firme . Inne prowincje tego regionu w tej epoce to Nueva Andaluciai Veragua lub Castilla del Oro ; głównym miastem Tierra Firme była Santa Maria La Antigua del Darién, obecnie Darién w Panamie , w pobliżu ujścia rzeki Tarena . Pomysł polegał na stworzeniu jednolitej organizacji administracyjnej, podobnej do Nueva Espana (obecnie Meksyk), w pobliżu Kapitana Generalnego Gwatemali .

Tierra Firme otrzymała później kontrolę nad innymi terytoriami: Isla de Santiago (obecnie Jamajka ) Kajmany ; Roncador , Quitasueno i Providencia oraz inne wyspy znajdujące się obecnie pod kontrolą Kolumbii ; oraz terytoria dzisiejszej Kostaryki i Nikaragui aż po Cabo Gracias a Dios. Wschodnia granica Tierra Firme obejmowała również wschodnią stronę Zatoki Darién lub Urabá , wschodnią stronę rzek Atrato i Truando , kończącą się na Cabo Marzopo stronie Pacyfiku. Pomiędzy tymi granicami leżą Santa Maria La Antigua Del Darien w Zatoce Urabá i Jurado po stronie Pacyfiku. ^[3]

Stara mapa Tierra Firme, przedstawiająca początkowe podziały regionu

Kiedy państwa Ameryki Środkowej uzyskały niepodległość, dokładne granice były niejasne. Na przykład niektóre starożytne mapy i odniesienia historyczne sugerują, że całe wybrzeże Karaibów aż do Cabo Gracias a Dios było częścią Tierra Firme lub Castilla Del Oro . Z drugiej strony obejmowałoby to zaludnione regiony Wybrzeża Moskitów , które nigdy nie znajdowały się pod faktycznym panowaniem Tierra Firme. Spory dotyczące obu granic Panamy zostały ostatecznie rozwiązane na mocy porozumień odpowiednio z Kostaryką i Kolumbią.

Gubernatorstwa w Ameryce latynoskiej

Podział administracyjny i dotacje adelantado Karola V przed ustanowieniem Wicekrólestwa Peru , w tym Tierra Firme.

Po podziale terytorialnym Ameryki Południowej między Hiszpanię i Portugalię peruwiańska administracja latynoska została podzielona na sześć jednostek:

Prowincja Tierra Firme obejmowała wybrzeże Karaibów, Amerykę Środkową, wybrzeże Pacyfiku Kolumbii i Meksyk.
Gubernatorstwo Nowej Kastylii, składające się z terytoriów mniej więcej od granicy ekwadorsko-kolumbijskiej na północy do Cuzco na południu.
Gubernatorstwo Nowego Toledo, tworzące poprzednią południową część imperium Inków, rozciągające się w kierunku środkowego Chile
Gubernatorstwo Nowej Andaluzji, które zostało formalnie podbite przez Hiszpanię dopiero kilkadziesiąt lat później.
Gubernatorstwo Nowego León, najbardziej wysunięta na południe część kontynentu aż do Cieśniny Magellana
Gubernatorstwo Terra Australis, terytoria od południa Cieśniny Magellana do Bieguna Południowego

Ten podział terytorialny położył podwaliny pod latynoską administrację Ameryki Południowej na kilka dziesięcioleci.

Został formalnie rozwiązany w 1544 r., Kiedy król Karol I wysłał swojego osobistego wysłannika, Blasco Núnez Vela, aby rządził nowo utworzonym Wicekrólestwem Peru, które zastąpiło gubernatorstwa.