Imperium Hiszpańskie
Zobacz : Portal Imperium Hiszpańskiego (na Wikipedii)
Zobacz także : Najważniejsze wydarzenia i Hiszpańskie Podboje  | Podziały administracyjne, w tym: Wicekrólestwa, Kapitanaty Generalne, Gubernatorstwa, Audiencje  | Gospodarka, w tym: Pieniądze Ameryki Hiszpańskiej  | Wojsko i Konkwistadorzy | Społeczeństwo i Instytucje Imperium, (w tym Ameryka Hiszpańska) |

Ameryka Hiszpańska
Zobacz też:  | Archiwum Indii | Rada Indii | Cabildo | Prawa Indii | Papieski "Patronato Real" | Królewski dekret łaski | Próba urzędnicza | Szkoła w Salamance | Organizacja Imperium Hiszpanii |

Próba urzędnicza
(urzędników, którzy zakończyli kadencję)

Juicio de Residencencia (dosłownie orzeczenie miejsca zamieszkania była procedurą sądową prawa kastylijskiego i Prawa Indii

Polegało to na tym, że po wygaśnięciu mandatu funkcjonariusza publicznego jego działanie na stanowisku podlegało rewizji, a osobom mającym przeciwko niemu zażalenia przysługiwało prawo do rozprawy.
Była to w dużej mierze procedura automatyczna i nie oznaczała wcześniejszego podejrzenia o niewłaściwe postępowanie.

Urzędnikowi nie pozwolono opuścić miejsca, w którym sprawował władzę, ani objąć innego urzędu, aż do zakończenia tego dochodzenia sądowego. Ogólnie rzecz biorąc, osobą odpowiedzialną za kierowanie dochodzeniem, zwaną juez de Residence (sędzią rezydentem), była osoba już wyznaczona na następcę na to stanowisko. Kary za skazanie były różne, ale na ogół składały się z grzywien.

Juicio de Residence nabrało wielkiego znaczenia w administracji Indii, być może ze względu na duże odległości i trudności w bezpośrednim nadzorze Korony. Rozciągał się od namiestników (wicekrólów) prezydentów Real Audiencia do alcaldes i alguaciles (urzędników sądowych, czasem tłumaczonych jako szeryfowie).
Wraz z wejściem w życie hiszpańskiej konstytucji z 1812 r . procedura ta przestała obowiązywać.

Pierwotnie każdy wicekról musiał zdać swoje juicio de rezydencja, zanim jego następca mógł objąć urząd. Ale w XVIII wieku wicekróle juicios prowadzono po powrocie ustępującego wicekróla do Hiszpanii. W trakcie długotrwałego procesu (do pół roku) analizowano stopień przestrzegania przez wicekróla jego poleceń, oceniano jego pracę, zbierano liczne zeznania od różnych stron.

Inną formułą stosowaną przez Koronę do kontrolowania swoich urzędników, w tym wicekróla pełniącego funkcję przewodniczącego Audiencii, był wizytator, który zbierał wizyty

 Wizytatorem był inspektor nazwany z przyjemności króla w celu zbadania określonej administracji.
Podobnie jak juicio, instytucja ta miała na celu wykrywanie nadużyć władzy i proponowanie niezbędnych reform.