Po roku 1682 de Graaf naprawdę wkroczył na scenę Bukanierską.
Jego wyczyny stały się tak dobrze znane w regionie, że były Bukanier Henry Morgan wysłał fregatę łowców piratów o nazwie Norwich pod dowództwem Petera Haywooda, aby wyśledziła i schwytała de Graafa. Jednak Hiszpanie z własnych powodów chcieli schwytać de Graafa i chcieli zemsty za utratę fregaty Barlovento.
W odpowiedzi Hiszpanie wysłali także resztę Armady de Barlovento, aby również schwytała de Graafa.

De Graaf dowiedział się o hiszpańskich zamiarach schwytania go podczas wpływania do portu na Kubie.
Zdając sobie sprawę, że szuka go jedna z najlepszych nagród w Indiach Zachodnich, postanowił poszukać jej jako pierwszy. De Graaf w końcu odnalazł Armadę i stoczył z nią kilkugodzinną bitwę morską. Po przedłużającym się konflikcie Princesa uderzyła w swoje barwy, co oznaczało kapitulację po stracie około pięćdziesięciu ludzi.
De Graaf stracił w bitwie około ośmiu lub dziewięciu swoich Bukanierów.

Podczas starcia morskiego hiszpański kapitan został ciężko ranny.
Na znak dobrej woli poddania się de Graafowi pozwolił kapitanowi zejść na brzeg wraz ze swoim chirurgiem i służącym. Zapłata za zdobycie Princesy była ogromna.

Statek ze skarbami przewoził całą pensję dla garnizonów w Puerto Rico i Santo Domingo, która wynosiła około 120 000 pesos srebra.
De Graaf wybrał Princesę na swój nowy okręt flagowy, zmieniając jego nazwę na Francesa, a reszta Bukanierów zabrała swoje łupy z powrotem do Petit-Goave, aby cieszyć się nowo odkrytym bogactwem.

Splądrowanie Veracruz

Zobacz: Splądrowanie Veracruz (1683)

Veracruz i Isla de Sacrificios - John Ogliby (1671)

Po pewnym czasie de Graaf wrócił do Bukanierstwa i nawiązał współpracę z innym Bukanierem Michielem Andrieszoonem, aby napaść na miasto Cartagena de Indias.
Po podjęciu decyzji o nieatakowaniu portu ze względu na brak realnych celów udali się do Zatoki Campeche, gdzie znaleźli dwa puste galeony czekające na załadunek towarów.

W oczekiwaniu na splądrowanie statków zaraz po ich załadowaniu, Bukanierzy udali się na wyspę Bonaco, aby konserwować swój statek i czekać, aż Hiszpanie zakończą pracę za nich.
Jednak starannie ułożone plany Bukanierów zostały zrujnowane, gdy Nikolaas van Hoorn zdobył puste hiszpańskie galeony.
Po zajęciu statków spotkał się z innymi holenderskimi Bukanierami na wyspie Bonaco i zaproponował partnerstwo, ale początkowo został odrzucony.

Ostatecznie w 1683 roku de Graaf zdecydował się dołączyć do van Hoorna i Michela de Grammonta podczas Napadu Bukanierów na Veracruz.
Podczas starcia de Graaf zeszedł na brzeg z Yankeyem Willemsem, gdzie obezwładnili obronę miasta. Bukanierzy wkrótce zebrali się w Veracruz i plądrowali je przez dwa dni.
Drugiego dnia na horyzoncie zauważono flotę hiszpańską, a Bukanierzy wycofali się na pobliską Isla de Sacrificios z kilkoma zakładnikami, aby wykupić ich z powrotem Hiszpanom.

Jednak wkrótce doszło do kłótni między van Hoornem i de Graafem na temat sposobu traktowania zakładników i podziału łupów.
Bukanierzy postanowili zakończyć spór pojedynkiem i chociaż żaden z nich nie został ciężko ranny, van Hoorn odniósł ranę, która później uległa zakażeniu i spowodowała śmierć dwa tygodnie później.
Wkrótce piraci postanowili opuścić wyspę, a Hiszpanie nie ruszyli za nimi w pościg.

Blokada Kartageny

Zobacz: Blokada Kartageny (1683)

Kartagena - John Ogliby (1671)

Kolejny wyczyn de Graafa miał miejsce pod koniec listopada 1683 roku, kiedy on i flota złożona z siedmiu kapitanów Bukanierów przez ponad miesiąc Blokowali hiszpańskie miasto Kartagena.
Lokalny gubernator Juan de Pando Estrada zarekwirował trzy prywatne statki handlujące niewolnikami - 40-działowy San Francisco, 34-działowy Paz i mniejszy 28-działowy galiot. 800 Hiszpanów, dowodzonych przez 26-letniego dowódcę, wyruszyło na spotkanie z piratami w Wigilię Bożego Narodzenia, ale natychmiast stoczyło walkę z bardziej doświadczonymi piratami De Graafa.

Zginęło 90 Hiszpanów w porównaniu do zaledwie 20 piratów. "San Francisco" zostało uziemione, a pozostałe dwa statki zostały przechwycone.
De Graaf ponownie wypuścił "San Francisco" jako swój nowy okręt flagowy i przemianował go na "Fortune", a później "Neptune". Andrieszoon przejął Paz i przemianował go na Mutine ("Rascal"), a Willems otrzymał dowództwo nad Francescą.
Grupa wypuściła dużą liczbę hiszpańskich więźniów w Boże Narodzenie i wysłała ich na brzeg z notatką dla gubernatora Estrady, dziękującą mu za prezenty świąteczne. Następnie piraci przystąpili do blokady miasta.

W styczniu 1684 r. angielski konwój dowodzony przez 48-działowy HMS Ruby przybył z listem dla de Graafa od jego żony, oferującym hiszpańskie ułaskawienie i prowizję.
De Graaf zignorował notatkę, nie ufając Hiszpanom, że dotrzymają obietnic, i zaprosił angielskich oficerów, aby weszli na jego statki i handlowali z jego ludźmi. Anglikom pozwolono przejść bez żadnych incydentów, a wkrótce potem de Graaf i jego rodacy wyjechali do Petit-Goâve. Latem i jesienią 1684 roku de Graaf przebywał w Petit-Goâve.
Wypłynął w listopadzie 1684 r., ale odniósł niewielki lub żaden sukces w napadaniu na szlaki żeglugowe.

Splądrowanie Campeche (1685)

Zobacz: Splądrowanie Campeche (1685)

Następnie De Graafa zauważono na Isla de Pinos, gdy zbierał Bukanierów na Splądrowanie Campeche (1685).
6 lipca 1685 r. Bukanierzy uderzyli i po długiej walce Hiszpanie ze swoim bogactwem wycofali się w głąb lądu, zostawiając Bukanierów z niczym.
Po dwóch miesiącach plądrowania i grabieży Hiszpanie nie zapłacili okupu, więc Bukanierzy zaczęli podpalać budynek i wykonywać egzekucje na zakładnikach.

Piraci ostatecznie opuścili Campeche we wrześniu 1685 roku z obywatelami Hiszpanii jako zakładnikami.
De Graff wkrótce starł się z dwoma hiszpańskimi statkami w całodniowej bitwie i udało mu się uciec jedynie poprzez zrzucenie całego skradzionego łupu i armat.
W lutym 1686 roku Hiszpanie zorganizowali nalot na plantację de Graafa na Saint Dominque. W odwecie de Graaf najechał Tihosuco, gdzie Bukanierzy splądrowali i spalili budynki. Wracając do Petit-Goâve, de Graaf rozbił swój statek, ścigając hiszpańską barkę. Niemniej jednak udało mu się zdobyć barkę samą długą łodzią swojego statku. W 1687 roku de Graaf wziął udział w bitwie u wybrzeży południowej Kuby z fregatą biskajską i kubańską Guarda del Costa (strażą przybrzeżną). Zatopił kilka piragu, a jako nagrodę wziął mały statek. De Graaf wrócił do Saint Domingue, gdzie bronił portu w Petit-Goâve przed kubańskimi najeźdźcami. W grudniu 1689 zdjął statki z Jamajki. Następnie, zanim wyjechał, przez ponad sześć miesięcy blokował wybrzeże Jamajki.
Udając się na Kajmany, de Graaf zdobył tam angielski slup. W styczniu 1691 de Graaf zaatakował w pobliżu Santo Domingo, ale został solidnie pokonany przez siły hiszpańskie trzykrotnie większe od jego sił francuskich. Cudem uszedł z życiem.

Poźniejsze życie

W marcu 1693 de Graff poślubił swoją drugą żonę, Annę Dieu-le-Veut.
Oświadczył się jej po tym, jak zagroziła mu, że go zastrzeli za obrazę jej. De Graaf spędził lato 1693 roku, prowadząc najazd Bukanierrów na Jamajkę. W maju 1695 roku Anglicy zemścili się na nim i zaatakowali Port-de-Paix w Saint Domingue, gdzie splądrowali miasto i porwali rodzinę de Graafa. De Graffa ostatnio widziano u wybrzeży Luizjany, gdzie pomagał Francuzom w zakładaniu kolonii w pobliżu dzisiejszego Biloxi w Mississipipi.
Istnieją sprzeczne źródła na temat jego ostatnich lat; niektóre twierdzą, że osiadł w Alabamie, inne zaś twierdzą, że zmarł w Luizjanie.

* * *

Bukanierzy Holenderscy

Roc Brasiliano	Laurens de Graaf	Nikolaas van Hoorn	Bartholomeus de Jager	Bernard Claesen Speirdyke
Cornelis Janszoon van de Velde	Cornelius Andreson	David Marteen	Jacob Janssen van den Bergh	Lawrence Prince
Michiel Andrieszoon	Philip Ras	Yankey Willems