Bitwa Pod Porto Bello (1739)
(Część Wojny o ucho Jenkinsa (1739-1748))

Zobacz też pozostałe bitwy tej wojny w Ameryce:  | Battle_of_Porto_Bello_(1739) | Siege of Fort Mosé (1740) | Siege of St. Augustine (1740) | Korsarska wyprawa Ansona (1740) | Battle of Cartagena_de_Indias (1741) | Invasion_of_Cuba_(1741) | British invasion of Panama (1742) | Invasion_of_Georgia_(1742)- w tym: Battle_of_Bloody_Marsh (1742) i Battle_of_Gully_Hole_Creek (1742) | Battle of La Guaira (1743) | Battle of Puerto Cabello (1743) |Raid on Matina (1747)  | Battle of Santiago de Cuba (1748) | Battle_of_Havana_(1748) | Raid_on_Brunswick_Town (1748) |

Bitwa pod Porto Bello lub Bitwa pod Portobello była bitwą stoczoną w 1739 roku pomiędzy brytyjskimi siłami morskimi mającymi na celu zdobycie osady Portobelo w Panamie a jej obrońcami z Imperium hiszpańskiego.

Miało to miejsce podczas Wojny o sukcesję austriacką 1740-1748, na wczesnym etapie wojny, zwanej czasem Wojny o ucho Jenkinsa (1739-1748).
Zaowocowało to powszechnie przyjętym zwycięstwem Wielkiej Brytanii.

Bombardowanie Porto Bello - Samuel Scott

Tło

Osada Portobelo była ważnym portem na Spanish Main.
Po niepowodzeniu wcześniejszej brytyjskiej blokady morskiej, która miała zapobiec wypłynięciu w pełni załadowanej floty skarbów do Hiszpanii z Porto Bello w 1727 r., w której brał udział, ówczesny wiceadmirał Edward Vernon wielokrotnie twierdził, że byłby w stanie ją zdobyć zaledwie sześcioma statkami . ^[4] Po nominacji na dowódcę stacji na Jamajce Vernon zorganizował wyprawę z sześcioma statkami, pomimo krytyki, że było to zdecydowanie za mało. Vernon był zdecydowanym zwolennikiem wykorzystywania małych eskadr potężnie uzbrojonych okrętów wojennych, uderzających mocno i szybko poruszających się, zamiast większych, wolniej poruszających się ekspedycji, które były podatne na ciężkie straty w wyniku chorób.

Siły Vernona pojawiły się w pobliżu Portobelo 20 listopada 1739 r. Brytyjskie statki wpłynęły do ??zatoki przygotowane na generalny atak, ale wiatr wiejący ze wschodu zmusił Vernona do skoncentrowania swoich statków na Castillo del Hierro ("Żelazny Zamek"), forcie portowym . ^[6] Hiszpański garnizon został przyłapany na nieprzygotowaniu. Kiedy niektórzy Hiszpanie zaczęli uciekać z kilku części fortu, kilka desantów wysłano na brzeg. ^[7] Brytyjscy marynarze i marines wspięli się na mury fortu, uderzyli w hiszpańskie barwy w dolnej baterii i podnieśli angielski chorągiew. Hiszpanie poddali się wówczas według uznania. Z 300-osobowego garnizonu hiszpańskiego w forcie pozostało tylko 40 żołnierzy dowodzonych przez porucznika Don Juana Francisco Gargantę. ^[1] [7]

Po zdobyciu Castillo del Hierro Vernon skierował swoje statki w stronę twierdzy Santiago, zatapiając hiszpański slup i powodując inne szkody. ^[1] O świcie następnego ranka Hiszpanie poprosili o warunki. ^[3] Gubernator Francisco Javier Martínez de la Vega y Retes poddał się po południu. Portobelo zostało zajęte przez Brytyjczyków kosztem trzech zabitych i siedmiu rannych. ^[3] Zdobyto trzy nagrody: uzbrojony śnieg , który przemianowano na Triumph , oraz dwóch strażników przybrzeżnych po 20 dział każdy. ^[3] Brytyjczycy okupowali miasto przez trzy tygodnie, niszcząc fortecę i inne kluczowe budynki, a przed wycofaniem się zakończyli główną funkcję osady jako głównej hiszpańskiej bazy morskiej.