Najbardziej udana grupa z nich działała na morzu i tak nazywano Watergeuzen ( niderlandzka wymowa: ['?a?t?r?o?z? (n)] ; dosł.? "Water Beggars"; francuski: Gueux de mer ). W wojnie osiemdziesięcioletniej zdobycie Brielle przez Watergeuzenw 1572 r. zapewnił rebeliantom pierwszy przyczółek na lądzie, który miał podbić północne Niderlandy i ustanowić niezależną Republikę Holenderską . Można ich uznać za korsarzy lub piratów , w zależności od okoliczności lub motywacji.

Odciążenie Lejdy przez "żebraków morskich" na łodziach płaskodennych, 3 października 1574 r. Podczas oblężenia Lejdy . Ottona van Veena , 1574.

Pochodzenie nazwy

Przywódcami szlachty, która podpisała uroczystą umowę znaną jako kompromis szlachecki , na mocy której zobowiązali się do pomocy w obronie praw i wolności Niderlandów przed cywilnym i religijnym despotyzmem hiszpańskiego Filipa II , byli Ludwik z Nassau i Hendrick van Brederode . W dniu 5 kwietnia 1566 r. uzyskano pozwolenie konfederatów na złożenie petycji skarg, zwanej Prośbą, do regentki Małgorzaty, księżnej Parmy . Około 250 szlachciców maszerowało do pałacu w towarzystwie Ludwika z Nassau i Brederode. Regentka była początkowo zaniepokojona pojawieniem się tak dużego ciała, ale jeden z jej radnych, Berlaymont , rzekomo zauważył:N'ayez pas peur Madame, ce ne sont que des gueux " ("Nie bój się pani, to tylko żebracy").

Tradycyjny emblemat Geuzen.

Apelacja nie została zapomniana. W przemówieniu wygłoszonym na wielkiej uczcie zorganizowanej przez około 300 konfederatów w Hotelu Culemburg trzy dni później, Brederode oświadczył, że w razie potrzeby wszyscy są gotowi stać się żebrakami w sprawie swojego kraju. Odtąd nazwa stała się tytułem partii. Partia patriotyczna przyjęła emblematy żebraka, portfel i miskę, jako bibeloty do noszenia na kapeluszach lub pasach, a także wybito medal z głową Filipa II z jednej strony, z drugiej dwie splecione ręce z motto Fidele au roy, jusqu'a porter la besace ("Lojalny wobec króla, aż do noszenia sakiewki żebraka"). Pierwotna Liga Żebraków była krótkotrwała, zmiażdżona przez Albę , ale jej zasady przetrwały i miały ostatecznie zatriumfować.

W języku niderlandzkim słowo geuzennaam jest używane do ponownego przywłaszczenia językowego : pejoratywne określenie używane z dumą przez ludzi tak nazywanych.

W 1569 roku Wilhelm Orański , który teraz otwarcie stanął na czele partii buntu, nadał listy firmowe kilku statkom, na których załogi składały się z desperatów wszystkich narodowości. Osiemnaście statków otrzymało listy marek , które zostały wyposażone przez Ludwika Nassau we francuskim porcie hugenotów La Rochelle , którego nadal używali jako bazy.