Rodzaje piratów - Korsarze Francuscy

Rodzaje piratów
(zestawienie wszystkich rodzajów piratów na całym globie i we wszystkich epokach)

Zobacz także (wraz z załączonym krótkim opisem):
| Listę wszystkich Piratów | Listę wszystkich Korsarzy |

Korsarze Francuscy

Korsarze Francuscy (franc.: corsaire) byli Korsarzami , upoważnionymi do przeprowadzania w imieniu korony francuskiej napadów na statki obcego państwa będącego w stanie wojny z Francją .

Zasadniczo termin ten jest używany w wąskim znaczeniu dla określenia francuskich korsarzy z Saint-Malo

Statua Francuskiego Korsarza Roberta Surcouf, w Saint-Malo, Bretania

Zajęte statki i ładunek zostały sprzedane na aukcji, a kapitan korsarzy miał prawo do części wpływów.
Chociaż nie byli personelem francuskiej marynarki wojennej , korsarze byli uważani za legalnych kombatantów we Francji (i krajach sprzymierzonych), pod warunkiem, że dowódca statku był w posiadaniu ważnego listu morskiego ( lettre de marque, Listu Kaperskiego oczywiście ten ostatni dawał korsarzom ich nazwę), a oficerowie i załoga zachowywali się zgodnie z ówczesnym prawem admiralicji
Działając w imieniu Korony Francuskiej, gdyby zostali schwytani przez wroga, mogliby w zasadzie domagać się traktowania jako jeńców wojennych , zamiast być uważani za Piratów.

Ponieważ korsarze (corsairs) zyskali reputację awanturników (Swashbuckling) , słowo "korsarz" jest również używane ogólnie jako bardziej romantyczny lub ekstrawagancki sposób określania korsarzy (ang. privateer), a nawet piratów.

Piraci (korsarze) berberyjscy z Afryki Północnej , a także Imperium Osmańskiego , byli czasami nazywani "tureckimi korsarzami".

Etymologia

Słowo "corsair" pochodzi bezpośrednio od francuskiego wyrażenia "lettre de course", słowo "corsaire" zapożyczone od włoskiego corsaro
Wywodzi się to z łacińskiego cursus , oznaczającego "kurs" (jak podróż lub wyprawa).
Francuskie słowo corsaire mogło powstać jako błędna wymowa arabskiego słowa qur?an, termin pirat był używany w języku francuskim od średniowieczaJednak Sayyid Sulaiman Nadvi, indyjski muzułmański uczony zajmujący się studiami islamskimi, mówi, że "Qarsan. [może być] arabizowaną formą" Korsarza ".

Historia

Francuscy korsarze z łupami i jeńcami brytyjskimi w 1806 roku, przedstawieni na późniejszym obrazie Maurice'a Orange'a

Korsarze byli korsarzami pracującymi dla króla Francji, atakującymi statki wrogów Francji.
We Francji nie musieli obawiać się kary za piractwo - powieszenia - ponieważ otrzymali licencję kombatanta, lettre de marque lub lettre de course [ang. Letter of Marque, List kaperski], dokument, który legitymizował ich działania przed francuskim wymiarem sprawiedliwości i który, jak mieli nadzieję, dał im status jeńca wojennego na wypadek, gdyby kiedykolwiek zostali schwytani.

Korsarz otrzymał rozkaz atakowania tylko okrętów państw wroga, teoretycznie z poszanowaniem okrętów narodów neutralnych i własnych.
Jeśli nie respektował tej zasady, traktowano go jak pirata i wieszano. Działalność korsarzy dawała również królowi dochody, ponieważ licencja wymagała od nich oddania części łupów królowi.

Jednak podobnie jak korsarze innych narodowości, ich zagraniczni przeciwnicy często uważali ich za piratów i mogli zostać powieszeni jako piraci, jeśli zostali schwytani przez cudzoziemców, na których polowali.

Działalność "korsarzy" rozpoczęła się w średniowieczu, a jej głównym celem było tak naprawdę zrekompensowanie problemów ekonomicznych w okresie wojen; a armatorzy nie akceptowali faktu, że wojna była przeszkodą w ich handlu.
Jean de Châtillon, który był biskupem, w 1144 roku nadał miastu Saint-Malo status prawa azylu, co zachęciło wszelkiego rodzaju złodziei i łotrów do przeniesienia się tam. Ich motto brzmiało "Ani bretoński, ani francuski, ale jestem z Saint-Malo!".Saint-Malo jednak rozwijało się iw 1308 roku miasto zostało przekształcone w wolną gminę, aby zachęcić rzemieślników, kupców i właścicieli statków do działalności handlowej. Nie do końca się to udało i później, w 1395 roku, miasto stało się wolnym portem. Stan ten trwał do 1688 roku.

Pomiędzy początkiem XVI wieku a 1713 rokiem, kiedy podpisanie Traktatu z Utrechtu skutecznie położyło kres najazdom francuskich korsarzy na Karaiby, guerre de course (napady na handel), jak nazywali to Francuzi, zebrało ogromne żniwo w wysiłkach hiszpańskiej floty skarbowej w celu wysłania złoto i srebro z Peru do Santo Domingo i Hawany, a następnie do Hiszpanii. W tym okresie intensywnie dążono do poprawy nie tylko prędkości okrętów biorących udział w tej rywalizacji, ale także ich manewrowości i zdolności żeglowania pod wiatr (fordewind).
To była sprawa życia lub śmierci, a stawką było ogromne bogactwo. Jean d'Ango, ojciec i syn, stał się jednym z najbogatszych i najbardziej wpływowych ludzi we Francji.
Oprócz wymienionych poniżej, Giovanni da Verrazzano (imiennik mostu Verrazano-Narrows i Jean Fleury byli jednymi z głównych bohaterów tej epoki. Dziennik podróży Antonio de Beatis z 1517 roku opisał statek Fra Bernardino, znany jako "Wielki Korsarz" (działający przeciwko statkom tureckim) w Marsylii
Jego galeon jest masywnie drewniany, nowy i niezwykle dobrze wyposażony, zwłaszcza w punkt artyleryjski, uzbrojony w dwanaście dział, dwanaście sokołów (Falkonet)i sto arkebuzów.

Działalność korsarzy była tak dochodowa, że ??Minister Marynarki Wojennej wykorzystał to w swojej strategii zarabiania pieniędzy. Co więcej, król zabierał jedną czwartą, a nawet jedną trzecią łupów. Działania korsarzy osłabiły wrogów Francji; rzeczywiście, angielskie straty handlowe były bardzo ważne od 1688 do 1717 roku.

W notatce opartej na badaniu Lloyd's List z lat 1793-1800 anonimowy autor wykazał, że straty brytyjskiej żeglugi spowodowane zdobyczami przewyższają straty wynikające z niebezpieczeństw morskich.

Straty do zdobycia: 4314; odbity 705; Netto - 3639
Zagrożenia na morzu: 2385 plus 652 na lądzie, z czego 70 odzyskano; netto - 2967.

Relacje między korsarzami a państwem zmieniały się wraz ze wzrostem potęgi państwa. Zasady stawały się coraz surowsze, a kontrola państwa coraz bardziej obecna.
Pod koniec XVIII wieku "kurs" zaczął podupadać, aż do jego prawnej śmierci w 1856 roku. "Kurs" zniknął we Francji wraz z Cesarstwem w 1804 roku, ale został oficjalnie zakończony dopiero na mocy traktatu paryskiego z Traktatu paryskiego1814 roku, na mocy którego każdy większy był obecny na półkuli północnej z wyjątkiem Hiszpanii, Meksyku i Stanów Zjednoczonych, a także Kongres Wiedeński z1815 roku .

Słynni korsarze

François Aregnaudeau

François Aregnaudeau (1774 - ok. 1813) był Bretonem, który dowodził wieloma korsarzami, w szczególności Blondem i Duc de Dantzig. Zdobył w nich liczne pryzy. On i Duc de Dantzig zniknęli bez śladu pod koniec 1812 roku. Ich zniknięcie dało początek bezpodstawnej, makabrycznej legendzie o statku widmo

Jean-François Roberval

Jean-François de La Roque de Roberval (ok. 1500-1560) był protestanckim francuskim szlachcicem i poszukiwaczem przygód, który dzięki wieloletniej przyjaźni z Królem Franciszkiem I został pierwszym generałem porucznikiem Nowej Francji
Jako korsarz atakował miasta i żeglugę w całym Spanish Main , od Kuby po Kolumbię.
Kiedy jego nominacja na pierwszego generała porucznika Nowej Francji nie powiodła się, próbował spłacić swoje długi poprzez korsarstwo.
Jego głównym celem były Hiszpsńskie Indie Zachodnie (Spanish West Indies), a szczególnie rejon Karaibów ponieważ w tym czasie Francja i Hiszpania były w stanie wojny.
Znany Hiszpanom jako Roberto Baal , w 1543 r. splądrował Rancherias i Santa Marta , po czym nastąpił atak w 1544 r. na Cartagena de Indias
W 1546 okręty pod jego dowództwem zaatakowały Baracoa i Hawanę
W następnym roku wycofał się z piractwa. Zginął jako męczennik hugenotów

René Duguay-Trouin

René Duguay-Trouin urodził się w Saint-Malo w 1673 roku, a syn bogatego armatora wziął flotę 64 statków i został uhonorowany w 1709 roku za przejęcie ponad 300 statków handlowych i 20 okrętów wojennych.
Miał błyskotliwą karierę korsarską i morską i ostatecznie został "Generałem-porucznikiem Królewskich Armii Morskich", czyli admirałem (po francusku: Lieutenant-Général des armées navales du roi) i dowódcą Orderu św. Louis.
Zmarł spokojnie w 1736 roku.

Robert Surcouf

Robert Surcouf był ostatnim i najbardziej znanym korsarzem z Saint-Malo.
Urodzony tam w 1773 roku, jego ojciec był armatorem, a matka córką kapitana. Chłopiec okrętowy w wieku 13 lat i kapitan korsarzy w wieku 22 lat, a następnie - bardzo wbrew swojej licencji - przez kilka lat atakował statki, w tym statki Francuskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej lub Compagnie Française des Indes
Podczas Rewolucji Francuskiej rząd konwentu nie pochwalał Listów kaperskich, więc Surcouf działał z wielkim osobistym ryzykiem jako pirat przeciwko brytyjskiej żegludze do Indii.
Surcouf odniósł taki sukces, że stał się popularną gwiazdą we Francji. Po krótkiej wcześniejszej emeryturze Surcouf ponownie działał przeciwko wysyłce do Indii. Surcouf sam został właścicielem statku i zmarł w Saint-Malo w 1827 roku.
Jest tam jego pomnik wystawiony publicznie, a jego dom jest teraz małym muzeum.

Jan Bart

Jean Bart (21 października 1650 - 27 kwietnia 1702) był francuskim dowódcą marynarki wojennej i korsarzem.
Największe sukcesy odniósł podczas Wojny dziewięcioletniej (1688-1697).

Rodzaje piratów (zestawienie wszystkich rodzajów piratów na całym globie i we wszystkich epokach)