Dziedzictwo

Na wieść o śmierci Jermaka Kozacy natychmiast się zdemoralizowali. ^[71] Pierwotna grupa ludzi skurczyła się do 150 bojowników, ^[72] a dowództwo przypadło teraz Głuchoffowi, przywódcy początkowej grupy posiłków, które car dostarczył Jermakowi. ^[73] Kozacy wkrótce postanowili porzucić Kaszlik i wycofać się do Rosji. Przed przebyciem dużej odległości natknęli się na grupę stu posiłków, które zostały wysłane przez cara jako dodatkowe siły. Wraz z poprawą fortuny banda Jermaka postanowiła wrócić do Kaszliku i zgodnie z wolą cara ponownie umocnić swoją pozycję. Szybko działający i spostrzegawczy Tatarzy zostali jednak poinformowani o ucieczce grupy i niemal natychmiast odbili miasto, uniemożliwiając pokojowe ponowne zajęcie ich dawnej twierdzy. Choć pozycja Tatarów wydawała się silna, nie dowodził nimi już Kuchum, który stracił władzę, przez co nie była już tak stabilna jak wcześniej. Co więcej, wkrótce przybyło kolejne trzysta posiłków od cara, które dołączyły do ??Rosjan. Ta nowa siła, dowodzona przez Czulkoffa, zapewniła partii znaczny wzrost siły bojowej. Jednak pomimo burzliwego stanu kierownictwa tatarskiego i nowo przyjętych rekrutów Rosjanie nie podjęli kolejnego zamachu na Kaszlika. Zamiast tego, w kulminacji wydarzeń bezpośrednio po fatalnym upadku Jermaka, w 1587 roku założyli nową osadę na miejscu dzisiejszego Tobolska, wygodne dwanaście mil od Kaszliku. Choć Tatarzy szybko rozpoczęli najazdy na znanego sobie wroga, po krótkim czasie zaprzestali, pozostawiając Rosjan w nowym mieście. ^[71]

Bohaterskie wysiłki Jermaka na wschodzie Rosji położyły podwaliny pod przyszłą ekspansję i osadnictwo Rosji. Wkrótce po tym, jak Jermak i jego pierwotna banda wyruszyli na Syberię, w ich ślady poszli kupcy i chłopi, mając nadzieję na wykorzystanie części bogactw futrzanych, których było mnóstwo w tej krainie. ^[74] Tendencja ta nasiliła się wykładniczo po śmierci Jermaka, w miarę jak jego legenda szybko rozprzestrzeniła się po całej krainie, a wraz z nią wieść o krainie bogatej w futra i podatnej na wpływy rosyjskie. ^[75] Wkrótce nastąpiły próby kolonizacji, gdyż w 1586 roku założono Tiumeń , pierwsze znane miasto po śmierci Jermaka. ^[72] Zasiedlenie tych terenów ułatwiło założenie i rozwój syberyjskiego rolnictwa. Większość tych rolników była w rzeczywistości żołnierzami, którzy z konieczności utrzymywali się z własnej uprawy. ^[76]

Jermak ustanowił precedens w zaangażowaniu Kozaków w ekspansję Syberii, a eksploracja i podboje tych ludzi były odpowiedzialne za wiele uzupełnień imperium rosyjskiego na wschodzie. ^[77] Po początkowym powrocie Kozaków wkrótce po śmierci Jermaka, pod kierunkiem cara Borysa Godunowa rozpoczęto ambitny projekt fortyfikacji . Jej osiągnięcia, w tym rozszerzenie ochrony Rosjan w regionie, spowodowałyby sprowadzenie na Syberię jeszcze większej liczby przedsiębiorców. ^[78] W 1590 r. Tobolsk zyskał na znaczeniu, gdyż został nazwany głównym miastem i centrum administracyjnym regionu. ^[79] Rozwijał się także handel futrami, wspomagany przez Kozaków, którzy w 1593 roku założyli centrum handlowe Berezof nad rzeką Ob na sześćdziesiątej czwartej szerokości geograficznej. ^[80] Nadal szerzyła się praktyka pobierania daniny za futra od tubylców i w XVII w. futra te stanowiły 25-33% dochodów skarbu cara. ^[74] Tym samym już piętnaście lat po śmierci Jermaka dorzecze rzeki Ob rzeczywiście stało się obszarem wpływów rosyjskich. ^[81] Mimo to Rosjanie nie spoczęli na laurach, a postawa i tempo ekspansji zapoczątkowane przez Jermaka trwały aż do XVII wieku. Rzeczywiście, w pierwszej połowie stulecia w 1619 r. założono fort Jenisejsk, w 1632 r. założono miasto Jakuck , a w 1639 r. dokonano ważnego wyczynu dotarcia do Morza Ochockiego na wybrzeżu Pacyfiku. ^[72] Podczas tych kampanii Wpływ Jermaka był niezaprzeczalny, ponieważ tempo osiągnięć, jakie ustalił w ciągu stosunkowo krótkiego pobytu na Syberii, zwiastowało nową erę rosyjskich pionierów. ^{[ wymagany cytat ]}

Życie i podboje Jermaka wywarły znaczący wpływ na rosyjską politykę wobec Syberii i próby kolonizacji, które nastąpiły po tej zmianie. Przed porozumieniem Jermaka ze Strogonowami rosyjskie podejście do przestrzeni syberyjskiej skupiało się przede wszystkim na obronie, a nie na agresji. Najwyższym priorytetem było odparcie hord tatarskich i jak wynika z listu Iwana do Strogonowów, władza centralna rzadko się angażowała, chyba że plemionom udało się przedostać na terytorium Rosji. To oczywiście uległo zmianie wraz z Jermakiem, którego triumfy pokazały, że Tatarów można sprowadzić do defensywy i że Rosja może teraz ugruntować swoją pozycję agresywnej potęgi na Wschodzie. ^[7] Jermak zmienił także zaangażowanie cara w sprawy syberyjskie. Zwracając się do cara o pomoc, Jermak zyskał poparcie rządu; rzeczywiście to właśnie posiłki od cara ugruntowały rosyjską obecność w regionie bezpośrednio po śmierci Jermaka. ^[82] To nowo odkryte zaangażowanie i zaangażowanie w tym obszarze najlepiej podsumowuje akceptacja przez Iwana tytułu nadanego mu przez Jermaka: "car Sybiru". Pionierskie działania Yermaka umożliwiły dalsze istnienie tego systemu, ponieważ zależało to od sukcesu, jaki osiągnął w zdobywaniu daniny od podbitych ludów. Podobnie jak Jermak, przyszłe wojska wysyłano ze świadomością, że konieczne będzie uzupełnienie ich podstawowej opłaty skarbami i daninami zdobytymi w wyniku podbojów. ^[83] Bez tego systemu jest mało prawdopodobne, aby takie rozwiązanie doszło do skutku. ^{[ wymagany cytat ]}

Przyszli odkrywcy zwrócą także uwagę na strategię Jermaka w zbliżaniu się do ziem syberyjskich, które w przeciwieństwie do wielu innych prób kolonizacji miały już ugruntowaną władzę imperialną. Jednak Jermak mądrze uznał, że terytoria Kuchuma nie były zjednoczone. Yermak zauważył, że wiele z tych ludów było niczym więcej niż wasalami i że były dość zróżnicowane pod względem rasy, języka i religii. W przeciwieństwie do Kuczuma i jego mahometańskich Tatarów wiele z tych grup było pogańskich . Suma tych różnic sprawiła, że ??wielu po prostu płaciło daninę, aby uniknąć kłopotów, i nie miało większego znaczenia, komu ją płacono. Wyjątkowa siła Yermaka polegała zatem na dostrzeganiu szerszego obrazu sytuacji i wykorzystywaniu go na swoją korzyść, najpierw identyfikując, a następnie wdrażając szybkie i skuteczne sposoby zdobywania wpływów w regionie. ^[32]

Działania Jermaka na nowo zdefiniowały także znaczenie słowa Kozak. Choć nie jest pewne, czy grupa Jermaka była w jakikolwiek sposób powiązana z Kozakami Yaik lub Ural , wiadomo, że ich kompania była wcześniej zdelegalizowana przez rząd rosyjski. Jednak wysyłając swój list i zaufanego porucznika Iwana Kolzo do Iwana Groźnego, Jermak z dnia na dzień zmienił wizerunek Kozaka z bandyty na żołnierza uznanego przez cara Moskwy. Teraz Kozacy Jermaka zostali skutecznie włączeni do systemu wojskowego i mogli uzyskać wsparcie od cara. ^[84] To nowe rozwiązanie zadziałało także jako swego rodzaju zawór upustowy dla Kozaków, którzy w przeszłości sprawiali kłopoty na granicy rosyjskiej. Wysyłając jak najwięcej z nich dalej na wschód, na niepodbite ziemie, dano wytchnienie rozwijającym się i niezwykle dochodowym ziemiom na granicach terytorium Rosji. ^[75] Apel Jermaka o pomoc zrodził w ten sposób nowy typ Kozaka, który ze względu na swoje powiązania z rządem cieszyłby się znaczną przychylnością przyszłych władców Rosji. Pomimo tej nowej zmiany orientacji warto zauważyć, że imię kozackie pozostało na Syberii i że żołnierze wysyłani w ramach posiłków często przyjmowali ten tytuł. ^[85] Co więcej, ta zmiana nie obyła się jednak bez krytyki i niektórzy postrzegali Jermaka jako zdrajcę imienia kozackiego. Tacy krytycy postrzegali śmierć Jermaka jako karę za odejście od kodeksu kozackiego i stanie się pionkiem cara. Słusznie więc to jego zbroja, sam symbol cara, sprowadziła go na jego los. ^[67]

Relikwie Yermaka również nadal cieszyły się znaczną władzą i prestiżem wiele lat po jego śmierci. W szczególności poszukiwanie jego zbroi wpłynęło na co najmniej jeden element stosunków syberyjskich. Dziesiątki lat po śmierci Jermaka przywódca mongolski , który pomagał rządowi rosyjskiemu, zwrócił się do wojewody tobolskiego i poprosił go o pomoc w zdobyciu przedmiotu będącego w posiadaniu Tatara, uważanego za zbroję Jermaka. Zwrócił się do wojewody dlatego, że wcześniej Tatarzy odmówili mu handlu po tym, jak ofiarowali im dziesięć rodzin niewolników i tysiąc owiec. Tatarzy, mimo przekonania, że ??zbroja ma boskie właściwości, zgodzili się na sprzedaż za zaangażowaniem wojewody. Niedługo potem Mongoł, przekonany o potędze zbroi Jermaka, odmówił służby rządowi rosyjskiemu, gdyż nie obawiał się już ich potęgi.