| Piractwo-wstęp | Rodzaje Piratów, w tym: Sławni Piraci i Korsarze | Okresy piractwa | Obszary Piractwa | Bazy piratów | Skarby i pieniądze piratów  | Piraci w popkulturze | Pirackie różności | Piracki portal | Statki piratów i korsarzy | Tło piractwa - Imperia  | Walki i bitwy piratów | Łowcy piratów i prawa antypirackie |

Obszary i formy działań piratów
(różne tereny związane z napadami i siedzibami piratów - na wikipedii)
Zobacz przede wszystkim: Piractwo na Atlantyku
Zobacz również w szczególności:  
- Piraci na Oceanie Atlantyckim i pobliskich akwenach:  | Karaiby | Brytyjskie Wyspy Dziewicze | tzw. Spanish Main | Jezioro Nikaragua | Zatoka Gwinejska |
- Piraci na Oceanie Indyjskim i okolicach:  | Róg Afryki | Wybrzeże Somalii | Indonezja | Zatoka Perska | Cieśnina Malakka |
- Piraci na innych wodach i akwenach:  | Wybrzeże Berberyjskie (Północna Afryka) | Piractwo na Morzu Chińskim | Wybrzeże Chin Południowych | Morze Sulu (i Celebes) |

A także geografię: Półwysep Arabski oraz Róg Afryki, Zatoka Perska, Region Zatoki Perskiej i Morze Arabskie oraz starożytne Morze Erytrejskie

Morze Erytrejskie

Morze Erytrejskie było dawnym oznaczeniem morskim, które zawsze obejmowało Zatokę Adeńską, a czasami inne morza między Arabią Felix a Rogiem Afryki
Pierwotnie starożytne greckie oznaczenie geograficzne, było używane w całej Europie aż do XVIII-XIX wieku.


Mapa z XVIII wieku przedstawiająca Morze Erytrejskie u wybrzeży Rogu Afryki. Narysowany przez Jamesa Rennella (1799)
(Kliknij aby powiększyć)

Czasami nazwa ta często sięgała poza Zatokę Adeńską - jak w słynnym Periplus Morza Erytrejskiego z I wieku n.e. - obejmując dzisiejsze Morze Czerwone, Morze Arabskie, Zatoka Perska i Ocean Indyjski jako jeden obszar morski.


Lokalizacja Północno-Zachodni Ocean Indyjski

Nazwa

Sami Grecy zaczerpnęli tę nazwę od tytułowego króla Erythrasa i wiedzieli, że tak opisane wody są ciemnoniebieskie.
Współcześni uczeni czasami przypisują tę nazwę sezonowym zakwitom czerwono zabarwionego Trichodesmium erythraeum w Morzu Czerwonym . [4] Agatharchides tak pisał o pochodzeniu nazwy Morze Erytrejskie w księdze (De Mari Erythraeo, § 5) w opowieści o królu Erythrasie: "Był człowiek słynący ze swego męstwa i bogactwa, imieniem Erythras, Pers z urodzenia, syn Myozaeusa.


Nazwy, trasy i lokalizacje Periplus Morza Erytrejskiego
(Kliknij aby powiększyć)

Użycie

Nazwa "Morze Erytrejskie" była lub jest nadal używana w odniesieniu do następujących miejsc:

  • W pierwszych zdaniach historii Herodota , napisanej w V wieku p.n.e., wspomina on o Fenicjanach , którzy przybyli z Morza Erytrejskiego.
  • W Periplusie Morza Erytrejskiego , pisanym w I wieku naszej ery, a także na niektórych starożytnych mapach, nazwa morza odnosi się do całego obszaru północno-zachodniego Oceanu Indyjskiego, łącznie z Morzem Arabskim . [6]
  • W minionych stuleciach kartografowie używali nazwy "Morze Erytrejskie" do północno-zachodniej części Oceanu Indyjskiego , głównie obszaru wokół Socotry , pomiędzy przylądkiem Guardafui a wybrzeżem Hadhramaut . Nazwa ta stała się już przestarzała i nazwa Zatoka Adeńska jest używana, chociaż w odniesieniu do mniejszego obszaru. Na mapach, na których tak nazwano północno-zachodnią część Oceanu Indyjskiego, Morze Czerwone pojawia się jako "Zatoka Arabska".
  • Nazwy "Morze Erytrejskie" używano również w odniesieniu do niektórych zatok przylegających do Oceanu Indyjskiego, w szczególności Zatoki Adeńskiej i Zatoki Omańskiej . [7]
  • Jako nazwa Morza Czerwonego , zwłaszcza po XIX wieku. Współczesny kraj Erytrea został nazwany na cześć starożytnej greckiej nazwy.
  • Od 1895 roku nazwą tą określa się także duży, mroczny obszar na powierzchni planety Mars , znany jako Mare Erythraeum


Mapa z XVII wieku przedstawiająca położenie Periplus Morza Erytrejskiego

Źródła literatury klasycznej

Chronologiczny wykaz źródeł literatury klasycznej dla języka erytrejskiego

  • Herodot, Herodotus 1. 18 (tłum. Godley) (historia Grecji, C5 p.n.e.)
  • Herodot, Herodot 1. 142
  • Herodotus, Herodotus 1. 180 ( The Greek Classics wyd. Miller 1909 tom 5 s. 96 przeł. Laurent)
  • Herodot, Clio, księga 1 (tłum. Laurent)
  • Herodotus 2. 11 ( The Greek Classics wyd. Miller 1909 tom 5 s. 116 przeł. Laurent)
  • Herodot 2. 158 ( The Greek Classics wyd. Miller 1909 tom 5 s. 186)
  • Herodot 2. 159 ( The Greek Classics wyd. Miller 1909 tom 5 s. 186)
  • Herodotus, Herodotus 6. 8. 8 i nast. (tłum. Godley)
  • Tukidydes, Tukidydes 8. 4 (tłum. Smith) (historia Grecji, C5 p.n.e.)
  • Tukidydes, Tukidydes 8. 14
  • Tukidydes, Tukidydes 8. 16
  • Tukidydes, Tukidydes 8. 24
  • Tukidydes, Tukidydes 8. 33
  • Ajschylos, Fragment 105 (192) Prometheus Bound (tłum. Weir Smyth) (tragedia grecka, ok. 5 r. p.n.e.)
  • Arystoteles, De Mundo 393b i nast. (red. Ross tłum. Forster) (filozofia grecka C4 p.n.e.)
  • Tibullus, Tibullus 3. 4. 11 i nast. (tłum. Postgate) (poezja łacińska, C1st BC)
  • Diodorus Siculus, Library of History 14. 84. 4 i nast. (tłum. Oldfather) (historia Grecji, I wiek p.n.e.)
  • Parthenius, The Love Romances 9. 1 (The Story of Polycrite) (tłum. Gaselee) (poezja grecka, C1st BC)
  • Strabon, Geography 7. 3. 6 (tłum. Jones) (geografia grecka od C1 p.n.e. do C1 n.e.)
  • Strabon, Geografia 13. 1. 14
  • Strabon, Geografia 13. 1. 19
  • Strabon, Geografia 13. 1. 64
  • Strabon, Geografia 14. 1. 31
  • Strabon, Geografia 14. 1. 33
  • Strabon, Geografia 16. 3. 5
  • Scholiast on Strabon, Geography 16. 3. 5 ( The Geography of Strabon trans. Jones 1930 Vol 7 s. 305)
  • Strabon, Geografia 16. 4. 20
  • Scholiast on Strabon, Geography 16. 4. 20 ( The Geography of Strabon trans. Jones 1930 Vol 7 s. 305)
  • Strabon, Geografia 17. 1. 43
  • Liwiusz, The History of Rome 38. 39. 11 i nast. (tłum. Moore) (historia rzymska od I p.n.e. do I w. n.e.)
  • Pliniusz, Natural History 4. 36. (tłum. Bostock i Riley) (historia rzymska, pierwsza połowa naszej ery)
  • Pliniusz, Historia naturalna 7. 57 (tłum. Rackham)
  • Pliniusz, Historia naturalna 8. 73 (43)
  • Pliniusz, Historia naturalna 9. 54 i nast
  • Scholiast on Pliniusz, Natural History 9. 54 i nast. ( The Natural History of Pliniusz trans. Bostock & Riley 1855 Vol 2 s. 431)
  • Pliniusz, Historia naturalna 12. 35 (tłum. Bostock i Riley)
  • Bacchylides papirus, The Drinking-song ( Lyra Graeca trans. Edmonds 1927 Vol. 3 s. 657) (poezja grecka, pierwsza połowa naszej ery)
  • Statius, Silvae 4. 6. 17 (tłum. Mozley) (rzymska poezja epicka, pierwsza połowa naszej ery)
  • Statius, Thebaid 7. 564 i nast. (tłum. Mozley)
  • Józef Flawiusz, Berossus z Aleksandra Polihistora, O kosmogonii i przyczynach potopu ( The Ancient Fragments trans. Cory 1828 s. 19) ( historia rzymsko- żydowsko-babilońska, pierwsza połowa naszej ery)
  • Plutarch, Moralia , Bravery of Women, 3 (The Women of Chios) 244F i nast. (tłum. Babbitt) (historia Grecji od I do C2 n.e.)
  • Plutarch, Moralia , Odwaga kobiet 17 (Polykryt) 254C i nast.
  • Plutarch, Moralia , Pytania greckie (30) 298B i nast
  • Pauzaniasz, Opis Grecji 7. 5. 3 i nast. (tłum. Frazer) (grecki dziennik podróży, druga połowa naszej ery)
  • Pauzaniasz, Opis Grecji 7. 5. 5. 12 i nast
  • Pauzaniasz, Opis Grecji 10. 12. 4
  • Athenaeus, Banquet of the Learned 4. 74 (tłum. Yonge) (retoryka grecka od II do C3 n.e.)
  • Ateneusz, Bankiet uczonych 10. 44 i nast
  • Ateneusz, Bankiet uczonych 11, 49 i nast
  • Dio, Roman History, uosobienie księgi LXVIII 28. 3 i nast. (tłum. Cary) (historia Rzymu od II do C3 n.e.)
  • Euzebiusz, Berossus z Apollodorus, Of The Chaldean Kings ( The Ancient Fragments trans. Cory 1828 s. 19) (historia chrześcijańsko-babilońska, 4 r. n.e.)
  • Tzetzes, Chiliades, czyli Księga Historii 8.57. 621 (tłum. Untila i in.) (Historia grecko-bizantyjska, XII wiek n.e.)
  • Tzetzes, Chiliades, czyli Księga Historii 8.57. 628 i nast

Klasyczne źródło literatury dla języka erytejskiego :

  • Owidiusz, Fasti 1. 543-586 (tłum. Frazer) (rzymska poezja epicka od I p.n.e. do I n.e.)