Wyprawy korsarzy i Bukanierów do Chile w okresie kolonialnym
(odbywane w latach 1578-1741)

(Zobacz też: Piraci z Panamy, Pacific Adventure (1679-1683), Rendezvous na Złotej Wyspie), Wyprawy korsarzy i Bukanierów do Chile w okresie kolonialnym, Kalendarium Piractwa na "Morzu Poludniowym", Kapitanat Generalny Chile, Walka pod San Marcos de Arica (1681), Pichilingues (Piraci nazwani przez Aborygenów),

Strona w edycji !

---------------------------------------------------------------------------
Z wikipedii hiszpańskiej

W okresie gdy Chile było częścią Kolonialnego Imperium Hiszpańskiego (jako tzw. Kaptanat Generalny Chile), Europą wstrząsnęło kilka wojen między ówczesnymi potęgami kolonialnymi, w których przeplatały się walki o cele gospodarcze, religijne i polityczne.

Wojny te były przyczyną kilku ataków na Imperium Hiszpańskie za granicą, co oznaczało najazdy na jego kolonie w Ameryce Środkowej i Południowej.
Hiszpania była zaangażowana w następujące konflikty:

• Wojna 80-letnia (1568-1648) przeciwko holenderskim niepodległościowcom
• Wojna angielsko-hiszpańska (1585-1604)
• Holenderskie najazdy na Brazylię (1624-1625 i 1630-1654) [w okresie Brazylii kolonialnej]
• Wojna anglo-hiszpańska (1625-1630)
• Wojna 30-letnia (1618-1648), jedna z Wojen religijnych w Europie (1517-1690).
• Wojna o Asiento (Wojna o ucho Jenkinsa), o kontrolę nad Karaibami

Wiek XVI

Wiek XVII

1600	Olivier van Noort	nic	Po przybyciu do Valparaíso 28 marca Olivier van Noort zaatakował port w odwecie za to, co wcześniej zrobiono jego rodakowi Gerritszowi, spalając trzy statki i zdobywając statek z łojem. Ściął głowę trzydziestu hiszpańskim marynarzom, których schwytał, pozostawiając tylko jednego nawigatora, Juana Sandovala, aby poprowadził go do Peru, którego wrzucił do morza, gdy nie był już przydatny. Obawiając się, że spotka go taki sam los jak jego rodaka Gerritsza u wybrzeży Peru, uciekł bezpośrednio do Azji
1600	Simón de Cordes, Baltazar de Cordes	Castro	Holenderska Kompania handlowa Magellanic Company zorganizowała i sfinansowała w 1588 roku wyprawę 5 statków w celu ustalenia trasy do Azji przez Cieśninę Magellana W 1600 roku Huillichowie dołączyli do holenderskiego korsarza Baltazara de Cordes, aby zaatakować miasto Castro. Chociaż był to pojedynczy atak, Hiszpanie wierzyli, że Holendrzy mogą sprzymierzyć się z Mapuczami i założyli fort w południowym Chile. Tylko jeden ze statków zdołał dotrzeć do Japonii, gdzie został dobrze przyjęty i mógł kontynuować swój powrót do Holandii, choć najwyraźniej nie swoim statkiem. Zobacz także Combate de Castro i Inés de Bazán
1614	Joris van Spilbergen	nic	Do portu Valparaíso Joris van Spilbergen przybył 11 czerwca z flotą sześciu statków obsługujących Holandię. Dwustu mężczyzn zeszło na ląd i zaatakowało kilka dzielnic miasta. Hiszpanie bronili się, strzelając do łodzi desantowych. Holender wchodzi na pokład i bombarduje plażę. Było to pierwsze bombardowanie, jakiego doznało Valparaíso, i ostatnia wizyta korsarza, o której istnieją wzmianki.
1623-1625	Jacques L'Hermite	nic	Holenderski książę Maurycy z Nassau uważał, że upadek Hiszpanii będzie nieunikniony, jeśli odebrano jej którąkolwiek z jej bogatych kolonii w Ameryce, dlatego przygotował wyprawę przeciwko wicekrólestwu Peru. Na początku 1623 roku eskadra złożona z jedenastu statków była gotowa do wypłynięcia. Niektóre z nich są ogromnych rozmiarów. Dowództwo wyprawy o tytule admirała powierzono Jacquesowi Le Clerkowi, znanemu pod pseudonimem Jacques L'Hermite (lub Jacques lub Santiago Pustelnik), doświadczonemu i inteligentnemu żeglarzowi. Hugo Schapenham towarzyszył mu jako wiceadmirał. Okręty, jedenaście statków z potężną artylerią i ponad tysiącem członków załogi, spotkały się w Goeree 29 kwietnia 1623 roku i wypłynęły z Texel 12 maja tego samego roku. 2 lutego 1624 roku przepłynęli przez Cieśninę Le Maire, aby przedostać się na Pacyfik, ale zła pogoda w rejonie Przylądka Horn zatrzymała ich na miesiąc. Wykorzystali ten czas do sporządzenia bardzo kompletnych map hydrograficznych i rozpoznania całego regionu. Członkowie wyprawy zebrali cenne informacje o Jaganach, dotyczące ich zwyczajów, broni i ubioru. 27 lutego 1624 roku mogli kontynuować żeglugę na północ, lądując na wyspach Juan Fernández.
1643	Hendrik Brouwer Elias Herckman	Carelmapu, Castro	Władze hiszpańskie wiedziały o holenderskich planach osiedlenia się w ruinach Valdivii, dlatego starały się szybko przywrócić panowanie w ujściu rzeki, zanim Holendrzy powrócą. Jednakże Mapucze udaremnili ich wysiłki w 1630 r., uniemożliwiając im przejście przez ich terytorium. Wyprawa holenderska do Valdivii w 1643 r. wywołała wielki niepokój władz hiszpańskich i wymusiła od 1645 r. budowę systemu fortów Valdivia
1670	John Narborough	nic	W odpowiedzi na nieoczekiwane pojawienie się Johna Narborougha i pogłoski o osadnictwie angielskim w Patagonii, latem 1675-1676 Hiszpanie wysłali wyprawę Antonio de Vea .
1680-1681	Bartholomew Sharp	La Serena, Iquique, Arica	W 1680 roku angielski korsarz najechał La Serena, Iquique, Arica i kontynuował podróż na północ, kontynuując podróż do Peru. Hiszpański gubernator José de Garro otrzymał z wyprzedzeniem powiadomienie o planach Sharpsa i ostrzegł Valparaíso, Concepción i Valdivię, aby się przygotowały. Atak na La Serenę był zaskoczeniem i choć w mieście w ostatniej chwili uformowano milicję, została ona rozpędzona przez Anglików, a mieszkańcy miasta uciekli. Sharp okupował miasto przez trzy dni.
1686	William Knight	La Serena	Pikieta złożona z dwunastu ludzi pod dowództwem Pedro Cortésa y Mendozy pokonała grupę dwudziestu piratów dowodzonych przez Williama Knighta, którzy wylądowali w Tongoy. 29 maja 1686 roku. Piraci porzucili swoje zapasy, które udało im się zgromadzić, trzech z nich wpadło do wody bitwie i wzięto jeńca, którego później wysłano do Limy.
1686	Edward Davis	La Serena	Angielski korsarz Edward Davis, wspierany przez 200 ludzi, próbował zdobyć miasto La Serena; Nie mogąc osiągnąć swojego celu, zabarykadował się w kościele Santo Domingo. Najeźdźcy stawiali czoła żołnierzom i milicjantom przez ponad 30 godzin, dopóki nie zostali wypędzeni o świcie następnego dnia. W wyniku tego ataku zginęło dziesięciu członków załogi, a jeden więzień zmarł wkrótce potem.

Wiek XVIII