Rejs korsarski z Dampierem

Bahia z Guayaquil nad Spanish Main widziana przez Clippertona

W 1703 roku popłynął z wyprawą kapitana Williama Dampiera podczas Wojny o sukcesję hiszpańską.
Dampier mianował Clippertona kapitanem jednego z hiszpańskich statków, które zabrali w nagrodę (pryz). [było to zdobycie małego statku u wybrzeży Kostaryki, który nazwał Dragon]

Ta pierwsza podróż Clippertona nie przebiegła dobrze.
Poprowadził bunt przeciwko Dampierowi, a później został wzięty do niewoli przez Hiszpanów. José Antonio de la Rocha y Carranza, markiz Villa-Rocha, który później został gubernatorem Panamy, traktował go z dużą obojętnością.

Clipperton wrócił do domu w 1712 roku, po czterech latach niewoli.

Jednak podobno podczas tej podróży odkrył Wyspę Clipperton, której miał używać jako Pirackiej kryjówki.
Później został kapitanem Sukcesu w ramach innego syndykatu korsarskiego, w którym również dowodził swoim nominalnym dowództwem kapitanem George'em Shelvocke ze Speedwell

Podczas swoich działań polegających na atakowaniu hiszpańskich celów na zachodnim wybrzeżu obu Ameryk wykorzystywał Wyspę Clipperton jako bazę do przeprowadzania ataków oraz przechowywania łupów i zapasów, wzmacniając Clipperton Rock i rozszerzając sieć jaskiń, w których wg. legend miał przechowywać Pirackie skarby.

W 1714 roku Clipperton zaatakował Manila Galleon, gdy załoga odpoczywała w Cabo San Lucas u podnóża półwyspu Baja California.
Incydent ten skłonił króla Hiszpanii Filipa V do wezwania do osiedlenia się w San Diego w Kalifornii, prawdopodobnie jako bazy do obrony zachodniego wybrzeża Nowej Hiszpanii

Późniejsza wyprawa korsarska

Znacznie więcej wiadomo o drugiej wyprawie Clippertona na Pacyfik w 1719 roku.
W tym czasie stał się już zdolnym i sumiennym kapitanem, wciąż jednak nie potrafił opanować swojego porywczego temperamentu.

W 1718 roku grupa londyńskich kupców, "Gentleman Venturers", sfinansowała wyprawę korsarską w oczekiwaniu na wybuch wojny Wojny Czteroosobowego Sojuszu, której zadaniem było rejs przeciwko Hiszpanom po Morzu Południowym

Clipperton na Sukcesie popłynął ze Speedwellem, którego kapitanem był George Shelvocke.
Clipperton zastąpił Shelvocke na stanowisku głównego dowódcy wyprawy, zanim oba statki opuściły Plymouth w lutym 1719 roku.

Statki straciły ze sobą kontakt wkrótce po sztormie w Zatoce Biskajskiej i spotkały się ponownie dopiero prawie dwa lata później na Pacyfiku.

Podczas rejsu wokół Przylądka Horn Clipperton włóczył się po tamtejszych wyspach w nadziei, że Speedwell, który podczas sztormu oddzielił się od Successwell, dogoni go.
Kiedy Sukces opuścił ten obszar, Clipperton pozostawił dwóch mężczyzn uwięzionych w ramach kary na Wyspie Juan Fernández, na której Alexander Selkirk (który mógł częściowo zainspirować historię Robinsona Crusoe) został uwięziony wiele lat wcześniej.

Clipperton opłynął Amerykę Południową, napadając na hiszpańską żeglugę u wybrzeży Peru na tak zwanych "Morzach Południowych", gdzie był ścigany przez hiszpańskiego admirała Blasa de Lezo podczas pierwszych operacji bezpieczeństwa tego ostatniego w tym obszarze.
Korsarzowi udało się uciec z Blas de Lezo i ostatecznie uciekł do wybrzeży Azji, gdzie został wzięty za zmarłego.
Pojmał swojego dawnego wroga, markiza de Villa-Rocha, którego traktował z wielkim szacunkiem.

Później podróże zaprowadziły go do Meksyku.

10 maja 1721 roku Clipperton przybył na Mariany po 53 dniach żeglugi z Meksyku, tracąc sześciu członków załogi i pozostałych słabych.
Postanowił szukać zapasów na Guam i zakotwiczył w pobliżu Merizo. Clipperton i hiszpański gubernator Marianów, Luis Antonio Sánchez de Tagle zgodzili się na wymianę za prowiant.

Sprawy zaostrzyły się, gdy Clipperton zaproponował gubernatorowi wykupienie okupu za markiza de Villa-Rocha, który nadal był na pokładzie.
Markiz i dwóch członków załogi "Sukcesu" zeszło na brzeg, ale Clipperton był coraz bardziej irytowany, gdy obiecany okup i jego załoga nie wrócili. Jak wynika z dziennika Shelvocke, wysłał na brzeg wiadomość, w której groził, że "zburzy wszystkie domy na lądzie, spali statek w porcie i zrobi wszystko, co tylko będzie w stanie na Wyspach Filipińskich", jeśli jego żądania nie zostaną spełnione. 28 maja Hiszpanie odmówili handlu prowiantem, chyba że firma Success będzie nadal handlować prochem i śrutem. W odpowiedzi Clipperton rozkazał podpłynąć blisko brzegu i rozpocząć ostrzał. Jednak Success osiadł na mieliźnie, stając się łatwym celem dla hiszpańskiego ostrzału armatniego, zabijając pierwszego porucznika statku. Shelvocke pisze: "Clipperton, już całkiem pijany, nie był w stanie dowodzić. Inny oficer przejął kontrolę i po trzech dniach falstartów wyprowadził statek na powierzchnię, mimo że przez cały czas był atakowany przez Hiszpanów na lądzie".
Clippertonowi w końcu udało się wypłynąć z Guam 31 maja 1721 r.

Hiszpańska Rada Indii była już zaniepokojona konkurującymi flotami zagrażającymi handlowi Galeonami z Manili i posiadłościom Hiszpanii na Pacyfiku, i wydaje się, że ten incydent w końcu przekonał Hiszpanię, że tak potrzebne do lepszej ochrony swoich statków na Guam.
W 1734 roku otwarto nowe kotwicowiska w Porcie Apra i zbudowano dwie baterie armat chroniące podejścia.

Następnie Clipperton udał się do Makau, gdzie przebywał ze względu na pogorszenie się stanu zdrowia.
Następnie popłynął do Batawii (obecnie Dżakarta) w Holenderskich Indiach Wschodnich, by w czerwcu 1722 roku powrócić do rodziny w Galway w Irlandii.

Zmarł tydzień po powrocie do domu.

Referencje