| Piractwo-wstęp | Rodzaje Piratów, w tym: Sławni Piraci i Korsarze | Okresy piractwa | Obszary Piractwa | Bazy piratów | Skarby i pieniądze piratów  | Piraci w popkulturze | Pirackie różności | Piracki portal | Statki piratów i korsarzy | Tło piractwa - Imperia  | Walki i bitwy piratów | Łowcy piratów i prawa antypirackie |

Sławni, znani i mniej znani piraci i korsarze
Zobacz : | LISTA PIRATÓW | LISTA KORSARZY |

Zobacz również statki sławnych piratów i korsarzy: | Adventure Galley | Ambrose Light | Fancy | Flying Dutchman | Ganj-i-Sawai | Queen Anne's Revenge | Quedagh Merchant | Marquis of Havana | My Revenge (statek francuskiej piratki Jeanne de Clisson)  | Royal Fortune (statek Bartholomew_Robertsa) | Saladin | Whydah Gally |

Zobacz też: Lista fikcyjnych piratów i Lista filmów pirackich

Piraci i Korsarze na przestrzeni dziejów


Louis-Michel Aury

Louis-Michel Aury (1788 - 30 sierpnia 1821) był Francuskim korsarzem działającym w Zatoce Meksykańskiej i na Karaibach na początku XIX wieku.

Wczesne życie

Louis Michel-Aury urodził się w Paryżu we Francji w latach osiemdziesiątych XVIII wieku, prawdopodobnie między 21 lipca 1786 a 1788 rokiem.

Francuska marynarka wojenna

Louis Aury służył we francuskiej marynarce wojennej od 1802 lub 1803 do 1811 roku jako marynarz na statku stacjonującym we francuskich koloniach Indii Zachodnich
Od 1802 r. zaopatrywał się w statki korsarskie, a do 1810 r. zgromadził wystarczającą ilość Nagród pieniężnych, aby zostać kapitanem własnego statku.

Brał udział w różnych korsarskich i obstrukcyjnych wysiłkach zmierzających do obalenia rządów we wschodniej Florydzie , Meksyku, Hiszpańskim Teksasie, na Morzu Karaibskim, w Ameryce Środkowej i Ameryce Południowej.


Flaga Louisa Aury, około 1816 r

Ewakuacja Cartagena de Indias

Aury postanowił wesprzeć hiszpańskie kolonie Ameryki Południowej w ich walce o niepodległość spod panowania hiszpańskiego . W kwietniu 1813 roku wypłynął z Północnej Karoliny na swoim własnym statku korsarskim z wenezuelskimi listami marki, aby zaatakować hiszpańskie statki. Następnie został mianowany komandorem marynarki wojennej Nowej Granady (obecnie Kolumbia), [2] kosztem znacznych nakładów osobistych, w grudniu 1815 roku przeprowadził hiszpańską blokadę [3] i ewakuował na swoich statkach setki ludzi z oblężonego miasta-fortecy Cartagena de Indias (Kolumbia) na Haiti . [4] Pomimo swojego sukcesu w tym niebezpiecznym wyczynie, z którym się spierałSimón Bolívar , przywódca rewolucjonistów z Ameryki Łacińskiej, przepłacił za swoje usługi w organizacji nieudanej wyprawy morskiej na Los Cayos

Gubernator Galveston

Następnie Aury przyjął nominację na komisarza-rezydenta Wyspy Galveston w Teksasie , dokonaną przez José Manuela de Herrera , wysłannika raczkującej Republiki Meksyku , który ogłosił Galveston portem Republiki. [6] Aury założył tam bazę korsarską [7] we wrześniu 1816 roku.

Jeden z korsarzy Aury'ego schwytał hiszpański statek z Tampico , a listy znalezione na pokładzie ujawniły, że port Soto La Marina na rzece Soto La Marina (zwanej także Santander) w Meksyku był niebroniony. [8] Dowiedziawszy się o tym, generał Francisco Mina i pułkownik Henry Perry postanowili zejść na miejsce, a Aury zgodził się ich przetransportować. [9] Wypłynęli z Galveston 6 kwietnia 1817 i miasto zostało zdobyte bez walki. Trzej dowódcy pokłócili się i Aury wyruszył ze swoimi statkami do Galveston. Mina, którego planem było przyłączenie się do południowo-meksykańskich rewolucjonistów kierowanych przez Guadalupe Victoriapomaszerował w głąb lądu i został schwytany przez królewskie wojska hiszpańskie i rozstrzelany na wzgórzu w pobliżu Fuerte de los Remedios

Romans na Wyspie Amelii

Jednak podczas nieobecności Aury'ego pirat Jean Lafitte przejął kontrolę nad bazą w Galveston. [11] Po powrocie do Teksasu Aury podjął niefortunną próbę założenia kolejnej bazy w zatoce Matagorda . W końcu opuścił Teksas w 1817 roku, aby pomóc szkockiemu poszukiwaczowi przygód Gregorowi MacGregorowi , który twierdził, że otrzymał zlecenie od przedstawicieli zbuntowanych krajów Ameryki Południowej [12] w ataku na hiszpańską Florydę z wyspy Amelia . MacGregor opuścił wyspę 4 września, a Aury wpłynął do portu Fernandina [13] 17 września 1817 r. Po negocjacjach z porucznikami MacGregora, Rugglesem Hubbardem iJared Irwin , Wyspa Amelia została podejrzanie przyłączona do Republiki Meksyku 21 września 1817 roku, a jej flaga została podniesiona nad Fortem San Carlos . [14] Aury poddał wyspę siłom amerykańskim pod dowództwem komandora JD Henleya i majora Jamesa Bankheada 23 grudnia 1817 roku. Aury pozostał przez ponad dwa miesiące jako niepożądany gość; Bankhead okupował Fernandinę, a prezydent James Monroe przyrzekł trzymać ją "w zaufaniu dla Hiszpanii". Ten epizod w historii Florydy stał się znany jako Amelia Island Affair

Osada na wyspach Old Providence i Saint Catherine (Wyspy Providencia i Santa Catalina)

4 lipca 1818 r. Aury z pomocą 400 ludzi i 14 statków zdobył Wyspę Old Providence (Isla de Providencia) na zachodnich Karaibach.
Znalazł wyspę zamieszkaną przez białych anglojęzycznych protestantów i ich niewolników. Aury, Agostino Codazzi i jego zespół wykorzystali wyspy jako nową bazę wypadową do dążenia do niepodległości Ameryki Środkowej i założyli osadę z kwitnącą gospodarką opartą na przechwyconym hiszpańskim ładunku, jednocześnie bezskutecznie próbując odbudować dobre stosunki z Bolívarem.
Na rozkaz Aury Agostino Codazzi założył Fort Libertad na Wyspie Świętej Katarzyny [Wyspa Santa Catalina (Kolumbia)].

Projekt podboju Panamy dla Francji

Wraz z kupcami z Kingston , Benoît Chassériau i Jean-Baptiste Pavageau oraz prywatnym armatorem Jean-Baptiste de Novion, Aury wyobrażał sobie w 1820 r. podbój Panamy , a następnie posiadanie Hiszpanii. Projekt ten miał na celu zapewnienie Francji środków do wzmocnienia i zabezpieczenia handlu w tym regionie świata. Nieoficjalnie minister marynarki wojennej i kolonii Pierre-Barthélémy Portal odrzucił ich śmiałą ofertę.

Próby wyzwolenia Ameryki Środkowej

W 1820 roku miasto Gwatemala było nadal stolicą Kapitana Generalnego Gwatemali , więc Ameryka Środkowa była jeszcze postrzegana jako pod władzą Hiszpanii , a zatem była otwarta na ataki ze strony wrogów. Próbując zabezpieczyć swoją niepodległość, powstańcy z Gran Kolumbii i flotylla Aury zorganizowali połączoną ekspedycję morską i lądową, aby działać przeciwko portom Omoa i Trujillo w Hondurasie.

21 kwietnia 1820 r. Wieża strażnicza na Capiro w porcie Trujillo ogłosiła zbliżanie się kolumbijskiej flotylli. Garnizon portu, dowodzony przez Jose M. Palomara , natychmiast poczynił przygotowania do zbliżającego się ataku. O drugiej po południu zbliżająca się flotylla podniosła flagę z dwoma niebieskimi paskami i białym między nimi, przedstawiającą tarczę herbową pośrodku podobną do flagi argentyńskiej Aury wysłał łódź na brzeg, aby zażądać kapitulacji portu w ciągu godziny.

Miasto nie zastosowało się.
Następnego dnia Commodore Aury przeniósł flotyllę do ujścia rzeki Guaimoreto i rozpoczął bombardowanie. 
Atak rozpoczął się o godzinie 9:00 i trwał do godziny 14:00. Ostrzał ustał, gdy flotylla otrzymała rozkaz wyjścia w morze poza zasięg armat portowych. Część sił lądowych próbowała następnie wejść do miasta od tyłu, ale została wykryta i wypędzona.

W nocy 24-go statki Aury zniknęły z pola widzenia. 25-go flotylla pojawiła się u wybrzeży portu Omoa i przez kilka dni próbowała wylądować. Commodore Aury zawiódł i 6 maja opuścił ten obszar.

Niektórzy historycy, na przykład Miguel Ángel de Marco, sugerują, że flagi Zjednoczonych Prowincji Ameryki Środkowej i większości stanów, które je tworzyły, były inspirowane flagą argentyńską, którą zabrał ze sobą korsarz Hippolyte Bouchard .
Inni twierdzą, że flaga była wzorowana na fladze argentyńskiej, ale została wprowadzona przez Commodore Louis-Michel Aury.

Śmierć

Dokument sporządzony przez sędziego pokoju i szefa policji wysp Santa Catalina i Old Providence donosił o śmierci Aury'ego 30 sierpnia 1821 r., prawdopodobnie w wyniku rzucenia przez konia.
3 września tego samego roku ten sam urzędnik sporządził spis majątku Aury, który pozostawił swojej siostrze Victoire Aury (Madame Dupuis).
Chociaż nie jest oficjalnie uznawany przez żaden z krajów, którym służył, Aury był postrzegany jako członek bojowników o wyzwolenie Wielkiej Kolumbii ze względu na jego przynależność do Simona Bolivara