Druga Runda Piracka

Runda Piracka, nazywana jako "Druga runda Piracka" odrodziła się pod koniec lat dwudziestych XVIII wieku, kiedy piraci zostali wyparci z Karaibów przez silniejsze siły morskie Imperium i po pacyfikacji Bahamów przez gubernatora Woodesa Rogersa, który zaoferował Królewskie ułaskawienie (1718) i wysłał Łowców piratów do każdego, kto się nie zastosował. .

To, w połączeniu ze wzmożonymi wysiłkami kolonii północnoamerykańskich, takich jak Kolonia i Dominium Wirginii oraz Prowincja Karolina Południowa, całkowicie wykorzeniło piractwo w Indiach Zachodnich.
W końcu, gdy władze ich dopadły, śmierć osławionych piratów, takich jak Edward "Czarnobrody" Teach i Charles Vane, naprawdę przypieczętowała koniec klasycznego piractwa w regionie. Jednak historia na tym się nie kończy.
Pozostali piraci, którzy wybrali taki styl życia, dostosowali się, znajdując inne miejsca do uprawiania swojego procederu.

Druga Runda Piratów rozpoczęła się około 1719 r. i zakończyła około 1721 r.
Wzięła w niej udział część Latającego Gangu, jak Edward England, John Taylor, Olivier Levasseur "La Buse" i Christopher Condent.
Zamiast Nassau piraci, w tym James Plantain, zbudowali nową bazę piratów w Ranter Bay na Madagaskarze.

Madagaskar - Atlas van der Hagen (1662)

* * *

W rzeczywistości to właśnie podczas drugiej Rundy Piratów zdobyto największą nagrodę w historii tego obszaru, a być może także w całej historii piractwa.
W 1721 roku piraci John Taylor, Olivier Levasseur "La Buse" zdobyli portugalski statek Nossa Senhora Do Cabo w Indiach Wschodnich.

Ogromny 700-tonowy statek przewoził biskupa Goa, znanego również jako patriarcha Indii Wschodnich, wraz z odchodzącym na emeryturę wicekrólem Portugalii wraz z około 800 000 funtów (wartość około 100 000 000 funtów w 1968 r.), w złocie, diamentach i innym bogactwie, w tym masywnym złotym, wypełnionym klejnotami krzyżem (znanym jako Płonący Krzyż Goa), którego niesienie wymagało trzech ludzi.
Zastanawiam się, ilu tubylców zginęło robiąc ten krzyż?
Obaj wracali do Lizbony z całym swoim bogactwem i artefaktami, gdy statek został uszkodzony podczas sztormu. Główny maszt statku został złamany podczas trudnych warunków pogodowych i załoga zmuszona była wyrzucić wszystkie 72 działa za burtę, aby zapobiec wywróceniu się. Następnie zakotwiczyli u wybrzeży Ile de France, aby dokonać niezbędnych napraw i wrócić do domu.

Piraci zdobyli statek bez strzelania z armat i przy minimalnym wysiłku abordażu.
O schwytaniu wspomniał później bohater Long John Silver w powieści Roberta Louisa Stevensona, Wyspa skarbów.

* * *

Tak czy inaczej, druga runda piracka trwała równie krótko jak pierwsza i była krótkim wytchnieniem od normalnych miejsc na wybrzeżach Atlantyku i Afryki.
Ostatecznie Edward England został uwięziony i zmarł na Ile de France, znanym również jako Mauritius, a Taylor i La Buse zmarli niedługo potem.

Pomimo tych sukcesów piratów, kiedy ta era dobiegła końca, był to koniec klasycznego "Złotego Wieku Piractwa".
Piraci tacy jak Edward Low, George Lowther i Bartholomew Roberts, uważani za jednych z ostatnich piratów Złotego Wieku, nigdy nawet nie próbowali dokonać pirackiej rundy.
Nie jesteśmy do końca pewni, czy "Czarny Bart" (Bartholomew Roberts) ostatecznie nie udałby się do tego regionu, jednak został zabity u wybrzeży Afryki, zanim miał szansę naprawdę ugruntować swoją reputację największego pirata, jaki kiedykolwiek żył.

Ogólny Upadek piractwa i rosnąca władza Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, a także upadek i koniec imperium Mogołów sprawiły, że Druga Runda Piracka była w zasadzie ostatnią.