Kolonizacja Ameryki

Włoska Kolonizacja Ameryki

Włochy i kolonizacja obu Ameryk yły związane z:

Włoscy odkrywcy i kolonizatorzy służący innym narodom europejskim;

rola, jaką odegrał Biskup Rzymu w chrystianizacji Nowego Świata i rozstrzyganiu sporów między konkurującymi mocarstwami kolonialnymi;

nieudana próba stworzenia kolonii w obu Amerykach, na terenie dzisiejszej Gujany Francuskiej, podjęta przez Wielkie Księstwo Toskanii na początku XVII wieku;

próba stworzenia kolonii na Antylach przez włoskiego wielkiego mistrza joannitów z Malty (wówczas część Sycylii

Wyprawa na Wielkie Księstwo Toskanii

Główny artykuł: wyprawa Thorntona

Ferdinando I zarządził wyprawę w celu stworzenia toskańskiej osady na terenie współczesnej Gujany Francuskiej

Wyprawa Wielkiego Księstwa Toskanii (Ferdinando I) do Ameryki Południowej była jedyną próbną wyprawą Włochów do kolonizacji w stuleciach po odkryciu Kolumba.

Wyprawa Thornton była ekspedycją toskańską z 1608 roku pod dowództwem kapitana Roberta Thorntona, Anglika, który został wysłany przez Ferdynanda I z Toskanii w celu zbadania północnej Brazylii i Amazonki oraz przygotowania do założenia osady na północnym wybrzeżu Ameryki Południowej, która służyła jako baza do eksportu brazylijskiego drewna do renesansowych Włoch

Obszar, który Thornton uważał za możliwe miejsce kolonii toskańskiej lub włoskiej, znajduje się obecnie we współczesnej Gujanie Francuskiej, niedaleko Cayenne, która zostanie skolonizowana przez Francję w 1630 r.

W pierwszych latach XVII wieku Ferdynand I z Toskanii ocenił możliwość założenia kolonii w Brazylii i podarował kapitanowi Thorntonowi karawelę i tartan na wyprawę w 1608 roku. Thornton pływał przez rok, docierając do Gujany i Brazylii, badając Amazonkę i Orinoko, ale w lutym tego roku zmarł Wielki Książę i we Florencji nikt już nie myślał o założeniu kolonii zamorskiej.

Rzeczywiście Thornton był gotowy do wypłynięcia z powrotem na obszar między rzekami Orinoko i Amazonką latem 1609 roku z prawie setką włoskich osadników z Livorno i Lukki, aby stworzyć osadę w zatoce rzeczywistej Cayenne, ale projekt został odrzucony
Galeon Thorntona "Santa Lucia" powrócił do Włoch w 1609 r. z mnóstwem informacji (po zbadaniu obszaru między wyspą Trynidad a deltą Amazonki), kilkoma rdzennymi mieszkańcami obu Ameryk i kilkoma tropikalnymi papugami.

Rycerze Maltańscy Szpitalnicy

W XVII wieku Malta znajdowała się pod panowaniem króla Sycylii, który przekazał bezpośrednią kontrolę nad wyspą joannitom.
Z powodu tej zasady Malta była uważana za "państwo włoskie" (podobnie jak Republika Wenecka czy Wielkie Księstwo Toskanii)

Giovanni Paolo Lascaris

Giovanni Paolo Lascaris , włoski szlachcic i wielki mistrz joannitów maltańskich , interesował się sprawami kolonialnymi i w 1651 roku kupił wyspę Saint-Christophe wraz z zależnymi wyspami Saint Croix , Saint Barthélemy i Saint Martin od upadająca Compagnie des Îles de l'Amérique
Ambasador Rycerzy na dworze francuskim, Jacques de Souvré, podpisał umowę.

Prawa własności Zakonu zostały potwierdzone w traktacie z Francją dwa lata później: podczas gdy król pozostałby suwerenny, Rycerze mieliby pełną doczesną i duchową jurysdykcję na swoich wyspach. Jedynymi ograniczeniami dla ich rządów było to, że mogli wysyłać tylko francuskich rycerzy do rządzenia wyspami, a po przystąpieniu każdego nowego króla Francji mieli dostarczać złotą koronę o wartości 1000 Écu
W 1665 roku, po śmierci Lascarisa, Rycerze odsprzedali swoje wyspy z powrotem Francji, kończąc swój krótki projekt kolonialny.