  
   |
|
|
IMPERIA I KOLONIE
| Starożytne | Średniowieczne | Nowożytne |
Kolonializm
i Imperializm | Kolonializm
europejski | Imperia
kolonialne | Imperia
afrykańskie | Thalassokracja | Szlaki handlowe | Historia
Ekonomiczna |
Faktoria |
Kolonializm Europejski
w tym: | Kolonizacja Ameryk | Kolonizacja Afryki | Kolonizacja Azji | Kolonizacja Azji Południowo-Wschodniej | Kolonizacja Australii i Oceanii |
Eksploracja
morska | Wiek odkryć | Kompanie handlowe | Handel Kompanii Indii Wschodnich | Gubernatorzy
i administratorzy kolonialni |
Europejska Kolonizacja obu Ameryk (Porównaj także temat: | Imperia kolonialne: (pochyło, najważniejsze): | Brytyjskie w tym: posiadłości angielskie | Duńskie | Holenderskie | Francuskie | Włoskie | Japońskie | Omańskie | Kurlandzkie (lenno Rzeczypospolitej) | Portugalskie | Hiszpańskie | Szwedzkie | Rosyjskie | oraz Niemieckie przed 1871 r. | ) Podczas Epoki Odkryć, Europejska kolonizacja obu Ameryk na dużą skalę miała miejsce między około 1492 a 1800 rokiem. Chociaż Skandynawowie zbadali i skolonizowali obszary północnego Atlantyku, kolonizując Grenlandię i tworząc krótkoterminową osadę w pobliżu północnego krańca Nowej Funlandii ok. 1000 ne, późniejsza i bardziej znana fala mocarstw europejskich est tym, co formalnie stanowi początek kolonizacji, obejmującej kontynenty Ameryki Północnej i Południowej
W tym czasie kilka imperiów z Europy - głównie Hiszpania , Portugalia , Wielka Brytania , Francja , Rosja , Holandia , Dania i Szwecja - zaczęło badać i przejmować ziemie, zasoby naturalne i kapitał ludzki obu Ameryk [1] [2 ] [3] [4] skutkujące wysiedleniem, wysiedleniem, zniewoleniem , aw wielu przypadkach ludobójstwem ludów tubylczych , [1] [2] [3] [4]oraz utworzenie kilku osadniczych państw kolonialnych . [1] [2] [3] [4] [5] Niektóre dawne europejskie kolonie osadników, w tym Nowy Meksyk , Alaska , północne Wielkie Równiny i Terytorium Północno-Zachodnie w Ameryce Północnej; przesmyk Tehuantepec , półwysep Jukatan i przesmyk Darién w Ameryce Środkowej; i północno-zachodnia Amazonka , środkowe Andy i Guianas w Ameryce Południowej - pozostają stosunkowo wiejskie, słabo zaludnione i rdzennew XXI wiek. Rosja zaczęła kolonizować północno-zachodni Pacyfik w połowie XVIII wieku, szukając skór do handlu futrami. Wiele struktur społecznych - w tym religie , [6] [7] granice polityczne i linguae francae - które dominują na półkuli zachodniej w XXI wieku, jest potomkami tych, które powstały w tym okresie. Szybkie tempo, w jakim Europa rosła w bogactwo i potęgę, było nieprzewidywalne na początku XV wieku, ponieważ była zajęta wojnami wewnętrznymi i powoli odbudowywała się po utracie ludności spowodowanej czarną śmiercią . [8] Dominacja Imperium Osmańskiego na szlakach handlowych do Azji skłoniła monarchów zachodnioeuropejskich do poszukiwania alternatyw, co zaowocowało podróżami Krzysztofa Kolumba i przypadkowym ponownym odkryciem "Nowego Świata" Po podpisaniu traktatu z Tordesillas w 1494 r. Portugalia i Hiszpania zgodziły się podzielić Ziemię na dwie części, przy czym Portugalia miała panować nad ziemiami niechrześcijańskimi we wschodniej części, a Hiszpania nad ziemiami w zachodniej. Roszczenia hiszpańskie zasadniczo obejmowały całą Amerykę, jednak traktat z Tordesillas przyznał Portugalii wschodni kraniec Ameryki Południowej, gdzie ustanowiła Brazylię na początku XVI wieku. Miasto Santo Domingo w dzisiejszej Republice Dominikańskiej , założone w 1498 roku przez Kolumba, jest uznawane za najstarszą nieprzerwanie zamieszkałą osadę europejską w obu Amerykach. Szybko stało się jasne dla innych mocarstw zachodnioeuropejskich, że one również mogą odnieść korzyści z podróży na zachód, a do lat trzydziestych XVI wieku Brytyjczycy i Francuzi rozpoczęli kolonizację północno-wschodniego krańca obu Ameryk. W ciągu stulecia Szwedzi założyli Nową Szwecję , Holendrzy Nową Holandię , a Dania-Norwegia wraz z innymi wyżej wymienionymi potęgami zgłosiła kilka roszczeń na Karaibach. Do XVIII wieku Dania-Norwegia ożywiła swoje dawne kolonie na Grenlandii, a Rosja zaczęła badać i zajmować wybrzeże Pacyfiku od Alaski po Kalifornię Śmiertelne starcia stały się częstsze na początku tego okresu, gdy ludy tubylcze zaciekle walczyły o zachowanie integralności terytorialnej przed rosnącą liczbą europejskich kolonizatorów, a także wrogimi rdzennymi sąsiadami, którzy byli wyposażeni w technologię euroazjatycką. Konflikty między różnymi imperiami europejskimi a ludami tubylczymi były wiodącą dynamiką w obu Amerykach do XIX wieku i chociaż niektóre części kontynentu uzyskiwały w tym czasie niepodległość od Europy , inne regiony, takie jak Kalifornia, Patagonia, północno-zachodnia Terytorium i północne Wielkie Równiny aż do XIX wieku doświadczyło niewielkiej lub żadnej kolonizacji. Europejski kontakt i kolonizacja miały katastrofalne skutki dla rdzennych mieszkańców obu Ameryk i ich społeczeństw. Przegląd mocarstw zachodnioeuropejskichNormanowieGłówny artykuł: nordycka
kolonizacja Ameryki Północnej Norwescy odkrywcy wikingów są pierwszymi znanymi Europejczykami, którzy postawili stopę na terenach dzisiejszej Ameryki Północnej. Podróże nordyckie na Grenlandię i Kanadę są poparte dowodami historycznymi i archeologicznymi. [10] Normanowie założyli kolonię na Grenlandii pod koniec X wieku i przetrwali do połowy XV wieku, z zgromadzeniami dworu i parlamentu ( ?ing ) odbywającymi się w Brattahlí? , a biskupem w Gar?ar . [11] Pozostałości osady w L'Anse aux Meadows w Nowej Fundlandii w Kanadzie odkryto w 1960 r. i datowano je na około 1000 r. (szacunkowe datowanie węglem 990-1050). [12]L'Anse aux Meadows jest jedynym miejscem powszechnie akceptowanym jako dowód prekolumbijskiego kontaktu transoceanicznego. Zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1978 roku. [13] Jest również godne uwagi ze względu na możliwy związek z próbą kolonii Vinland , założonej przez Leifa Eriksona w tym samym okresie lub, szerzej, z nordycką kolonizacją obu Ameryk . [14] Mówi się, że brat Leifa Eriksona miał pierwszy kontakt z rdzenną ludnością Ameryki Północnej, którą później nazwano skralingami . Po schwytaniu i zabiciu ośmiu tubylców zostali zaatakowani na swoich wyrzuconych na brzeg statkach, których bronili. HiszpaniaGłówny artykuł: hiszpańska
kolonizacja obu AmerykDalsze informacje: Pierwsza
fala kolonizacji europejskiej , Ameryka
hiszpańska i imperium
hiszpańskie
Podczas
gdy Skandynawowie założyli niektóre kolonie w
północno-wschodniej części Ameryki Północnej już w
X wieku, systematyczna kolonizacja europejska
rozpoczęła się w 1492 roku. Hiszpańska wyprawa popłynęła na
zachód w celu odnalezienia nowego szlaku handlowego na Daleki
Wschód , źródło przyprawy, jedwabie, porcelanę
i inne bogate towary handlowe. Osmańska kontrola nad Jedwabnym
Szlakiem , tradycyjnym szlakiem handlowym między
Europą a Azją, zmusiła europejskich kupców do
poszukiwania alternatywnych tras. Żeglarz z Genui
Krzysztof Kolumb
poprowadził ekspedycję, aby znaleźć drogę do Azji
Wschodniej, ale zamiast tego wylądował na Bahamach . [16] Kolumb
napotkał lud
Lucayanna wyspie Guanahani (prawdopodobnie Cat
Island ), którą zamieszkiwali od IX wieku. W
swoich raportach Kolumb przesadził z ilością złota w Indiach
Wschodnich , które nazwał "Nowym
Światem". Te roszczenia, wraz z niewolnikami,
które przywiózł, przekonały monarchię do
sfinansowania drugiej wyprawy. Hiszpańscy
odkrywcy, zdobywcy i osadnicy szukali bogactwa
materialnego, prestiżu i rozprzestrzeniania się
chrześcijaństwa, co często podsumowuje się zwrotem
"złoto, chwała i Bóg". Po ostatecznej rekonkwiście Iberii traktat z Tordesillas został ratyfikowany przez papieża, dwa królestwa Kastylii (w unii personalnej z innymi królestwami Hiszpanii) i Portugalii w 1494 r. Traktat podzielił cały świat pozaeuropejski na dwie sfery eksploracji i kolonizacji. Podłużna granica przecinała Ocean Atlantycki i wschodnią część dzisiejszej Brazylii . Rdzenna ludność osiedliła się od bieguna do bieguna na półkuli, więc chociaż Europejczycy uważali to terytorium za terra nullius , "ziemię niczyją", była to ojczyzna obecnych rdzennych mieszkańców. Po
kontakcie z Europą populacja rdzennych mieszkańców obu
Ameryk spadła o około 80% (z około 50 milionów w 1492
do 8 milionów w 1650), częściowo z powodu chorób
Starego Świata przeniesionych do Nowego Świata oraz
warunków, jakie narzuciła kolonizacja Rdzenne
populacje, takie jak praca przymusowa i wydalenie z
ojczyzny oraz tradycyjne lekarstwa.
Na
przykład praca i danina mieszkańców Hispanioli
zostały przyznane Hiszpanom w Encomienda,
praktyka ustanowiona w Hiszpanii dla podbitych
muzułmanów. Głównym wydarzeniem we wczesnej kolonizacji hiszpańskiej, które jak dotąd przyniosło marne zyski, był hiszpański podbój imperium Azteków (1519-1521). Był prowadzony przez Hernána Cortésa i był możliwy dzięki zabezpieczeniu rdzennych sojuszy z wrogami Azteków, mobilizując tysiące wojowników przeciwko Aztekom z ich własnych powodów politycznych. Stolica Azteków, Tenochtitlan , stała się miastem Meksyk , głównym miastem " Nowej Hiszpanii ". Szacuje się, że podczas oblężenia Tenochtitlan zginęło ponad 240 000 Azteków , 100 000 w walce [26] , a 500-1 000 Hiszpanów biorących udział w podboju zginęło. Innym wielkim podbojem był tzwImperium Inków (1531-35), kierowane przez Francisco Pizarro
Wczesny okres eksploracji, podboju i osadnictwa, ok. W latach 1492-1550 zamorskie posiadłości, do których domagała się Hiszpania, były tylko luźno kontrolowane przez koronę. Wraz z podbojami Azteków i Inków Nowy Świat przyciągnął teraz uwagę korony. Zarówno Meksyk, jak i Peru miały gęste, hierarchicznie zorganizowane populacje tubylcze, które można było włączać i rządzić. Co ważniejsze, zarówno Meksyk, jak i Peru posiadały duże złoża srebra, które stały się ekonomicznym motorem hiszpańskiego imperium i przekształciły gospodarkę światową. W Peru, w wyjątkowej, niezwykle bogatej kopalni srebra Potosí, pracowali tradycyjni przymusowi rdzenni mieszkańcy, znani jako mit'a. W Meksyku srebro znajdowało się poza strefą gęstego osadnictwa tubylczego, tak że wolni robotnicy migrowali do kopalń w Guanajuato i Zacatecas . Korona ustanowiła Radę Indii w 1524 r. Z siedzibą w Sewilli i wydała prawa Indii , aby potwierdzić swoją władzę przeciwko wczesnym zdobywcom. Korona stworzyła wicekrólestwo Nowej Hiszpanii i wicekrólestwo Peru , aby zacieśnić kontrolę korony nad tymi bogatymi zdobyczami podboju. PortugaliaGłówny artykuł: portugalska
kolonizacja obu AmerykDalsze informacje: Pierwsza
fala europejskiej kolonizacji , portugalska
Ameryka i imperium
portugalskie W tym samym czasie, co Hiszpania, Portugalia zajęła ziemie w Ameryce Północnej (Kanada) i skolonizowała większość wschodniej części Ameryki Południowej, nazywając ją Santa Cruz i Brazylią . W imieniu koron portugalskich i hiszpańskich kartograf Americo Vespuscio zbadał wschodnie wybrzeże Ameryki Południowej i opublikował swoją nową książkę Mundus Novus ( Nowy Świat ) w latach 1502-1503, która obaliła przekonanie, że Ameryka była najbardziej wysuniętą na wschód częścią Azji i potwierdziła że Kolumb dotarł do zestawu kontynentów, o których żaden Europejczyk wcześniej nie słyszał. Kartografowie nadal używają zlatynizowanej wersji jego imienia, America, dla dwóch kontynentów. W kwietniu 1500 r. Portugalski szlachcic Pedro Álvares Cabral zajął region Brazylii dla Portugalii; skuteczna kolonizacja Brazylii rozpoczęła się trzy dekady później wraz z założeniem Sao Vicente w 1532 r. i ustanowieniem systemu kapitanów w 1534 r., który później został zastąpiony innymi systemami. Inni próbowali skolonizować wschodnie wybrzeża dzisiejszej Kanady i River Plate w Ameryce Południowej. Do tych odkrywców należą Joao Vaz Corte-Real z Nowej Fundlandii; Joao Fernandes Lavrador , Gaspar i Miguel Corte-Real orazJoao Álvares Fagundes w Nowej Fundlandii, Grenlandii, Labradorze i Nowej Szkocji (od 1498 do 1502 oraz w 1520). W tym czasie Portugalczycy stopniowo przechodzili od początkowego planu zakładania punktów handlowych do ekstensywnej kolonizacji terenów dzisiejszej Brazylii. Sprowadzili miliony niewolników do prowadzenia swoich plantacji. Portugalskie i hiszpańskie rządy królewskie spodziewały się, że będą rządzić tymi osadami i zbierać co najmniej 20% wszystkich znalezionych skarbów ( quinto real zebrane przez Casa de Contratación ), oprócz pobierania wszystkich możliwych podatków. Pod koniec XVI wieku srebro z obu Ameryk stanowiło jedną piątą łącznego budżetu Portugalii i Hiszpanii. [27] W XVI wieku około 240 000 Europejczyków zawinęło do portów obu Ameryk.
FrancjaGłówny artykuł: francuska kolonizacja obu AmerykDalsze informacje: Ameryka Francuska i francuskie imperium kolonialne Francja założyła kolonie w obu Amerykach: we wschodniej części Ameryki Północnej (która nie została skolonizowana przez Hiszpanię na północ od Florydy ), na kilku wyspach karaibskich (które często były już podbite przez Hiszpanów lub wyludnione przez choroby) oraz na małych przybrzeżnych częściach Ameryka Południowa. Do francuskich odkrywców należeli Giovanni da Verrazzano w 1524 roku; Jacques Cartier (1491-1557) i Samuel de Champlain (1567-1635), którzy badali region Kanady, który ponownie założył jako Nową Francję We francuskich regionach kolonialnych gospodarka koncentrowała się na plantacjach cukru we francuskich Indiach Zachodnich . W Kanadzie handel futrami z tubylcami był ważny. Około 16 000 francuskich mężczyzn i kobiet zostało kolonizatorami. Zdecydowana większość stała się rolnikami zajmującymi się produkcją rolną wzdłuż rzeki Świętego Wawrzyńca . Dzięki sprzyjającemu środowisku chorobowemu oraz dużej ilości ziemi i żywności ich liczba wzrosła wykładniczo do 65 000 do 1760 r. Ich kolonia została przejęta przez Wielką Brytanię w 1760 r., Ale zmiany społeczne, religijne, prawne, kulturowe i gospodarcze były nieliczne w społeczeństwie, które mocno się trzymało do jego niedawno ukształtowanych tradycji. BrytyjskaGłówny artykuł: brytyjska kolonizacja obu AmerykDalsze informacje: Ameryka Brytyjska i Imperium Brytyjskie Brytyjska kolonizacja rozpoczęła się od Ameryki Północnej prawie sto lat po Hiszpanii. Stosunkowo późne przybycie oznaczało, że Brytyjczycy mogli wykorzystać inne europejskie potęgi kolonizacyjne jako modele dla swoich wysiłków. [33] Zainspirowani hiszpańskimi bogactwami z kolonii założonych po podboju Azteków , Inków i innych dużych populacji rdzennych Amerykanów w XVI wieku, ich pierwsza próba kolonizacji miała miejsce w Roanoke i Nowej Fundlandii , choć nieudana. [34] W 1606 roku król Jakub I nadał przywilej odkrywania bogactw ich pierwszej stałej osady w Jamestown w Wirginiiw 1607 r. Byli sponsorowani przez spółki akcyjne , takie jak czarterowana Virginia Company, finansowana przez bogatych Anglików, którzy wyolbrzymiali potencjał gospodarczy ziemi. Reformacja XVI wieku zerwała jedność zachodniego chrześcijaństwa i doprowadziła do powstania wielu nowych sekt religijnych, które często spotykały się z prześladowaniami ze strony władz państwowych. W Anglii pod koniec XVI wieku wielu ludzi kwestionowało organizację Kościoła anglikańskiego . Jednym z głównych tego przejawów był ruch purytański , który dążył do "oczyszczenia" istniejącego Kościoła anglikańskiego z pozostałości obrządków katolickich. Pierwsi z tych ludzi, znani jako Pielgrzymi , wylądowali na Plymouth Rock w listopadzie 1620 roku. Ciągłe fale represji doprowadziły do ??migracji około 20 000 purytanów do Nowej Angliimiędzy 1629 a 1642, gdzie założyli wiele kolonii . Później w stuleciu nowa prowincja Pensylwanii została przekazana Williamowi Pennowi w ramach uregulowania długu, jaki król był winien swojemu ojcu. Jego rząd został ustanowiony przez Williama Penna około 1682 roku, aby stać się przede wszystkim schronieniem dla prześladowanych angielskich kwakrów; ale inni byli mile widziani. Baptyści , niemieccy i szwajcarscy protestanci oraz anabaptyści również przybywali do Pensylwanii. Pokusa taniej ziemi, wolności religijnej i prawa do poprawiania się własnymi rękami była bardzo atrakcyjna.
Głównie z powodu dyskryminacji często dochodziło do podziału między angielskimi społecznościami kolonialnymi a społecznościami tubylczymi. Europejczycy postrzegali tubylców jako dzikusów, którzy nie byli godni uczestnictwa w tym, co uważali za cywilizowane społeczeństwo. [ potrzebne źródło ] Rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej nie wymarli tak szybko ani tak bardzo jak mieszkańcy Ameryki Środkowej i Południowej, częściowo z powodu ich wykluczenia ze społeczeństwa brytyjskiego. Rdzenni mieszkańcy nadal byli pozbawiani ojczystych ziem i wypychani dalej na zachód. [36] Anglicy ostatecznie przejęli kontrolę nad znaczną częścią wschodniej Ameryki Północnej , Karaibów i części Ameryki Południowej. Zyskali równieżFloryda i Quebec w wojnie francusko-indjańskiej John Smith przekonał kolonistów z Jamestown, że poszukiwanie złota nie zaspokaja ich bezpośrednich potrzeb w zakresie żywności i schronienia. Brak bezpieczeństwa żywnościowego , prowadzący do niezwykle wysokiej śmiertelności, był dość niepokojący i powodował rozpacz wśród kolonistów. Aby wesprzeć kolonię, zorganizowano liczne misje zaopatrzeniowe . Tytoń stał się później uprawą dochodową, dzięki pracy Johna Rolfe'a i innych, na eksport i podtrzymującą ekonomiczną siłę napędową Wirginii i sąsiedniej kolonii Maryland . Rolnictwo na plantacjach było podstawowym aspektem gospodarek kolonii południowych i wBrytyjskie Indie Zachodnie . Aby utrzymać swoje cele gospodarcze, w dużym stopniu polegali na afrykańskiej niewolniczej sile roboczej. Od
początku osadnictwa w Wirginii w 1587 r. aż do lat 80.
XVII wieku głównym źródłem siły roboczej i dużej
części imigrantów byli słudzy
kontraktowi szukający nowego życia w koloniach
zamorskich. W XVII wieku słudzy
kontraktowi stanowili trzy czwarte wszystkich
europejskich imigrantów do kolonii
Chesapeake. Większość służących kontraktowych
stanowili nastolatkowie z Anglii ze słabymi
perspektywami ekonomicznymi w domu. Ich ojcowie
podpisali dokumenty, które dawały im swobodny przejazd
do Ameryki i bezpłatną pracę do czasu osiągnięcia
pełnoletności. Otrzymywali żywność, odzież,
mieszkania i uczyli się prac rolniczych lub domowych. Amerykańscy
właściciele ziemscy potrzebowali robotników i byli
gotowi zapłacić za przejazd robotnika do Ameryki,
jeśli służyli im przez kilka lat. Sprzedając
przejście na pięć do siedmiu lat pracy, mogliby
następnie rozpocząć samodzielne życie w Ameryce. Korzyść
ekonomiczna skłoniła również do przedsięwzięcia
znanego jako Plan Darien,
niefortunne przedsięwzięcie Królestwa
Szkocji, mające na celu zasiedlenie Przesmyku
Panamskiego pod koniec lat 90. XVII wieku. Fiasko Planu Darien było jednym z czynników, które doprowadziły Królestwo Szkocji do Aktu unii z 1707 r. z Królestwem Anglii tworzącego Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i zapewnienie Szkocji komercyjnego dostępu do angielskich, obecnie brytyjskich kolonii. HolenderskaGłówny artykuł: Holenderska
kolonizacja obu Ameryk Holandia była częścią Cesarstwa Hiszpańskiego , ze względu na dziedzictwo Karola V Hiszpanii. Wielu Holendrów przeszło na protestantyzm i szukało politycznej niezależności od Hiszpanii. Byli narodem żeglarzy i zbudowali globalne imperium w regionach, które pierwotnie eksplorowali Portugalczycy. W holenderskim złotym wieku szukał kolonii. W obu Amerykach Holendrzy podbili północno-wschodnią Brazylię w 1630 r., gdzie Portugalczycy zbudowali plantacje trzciny cukrowej, na których pracowali czarnoskórzy niewolnicy z Afryki. księcia Johana Mauritsa van Nassau-Siegenzostał administratorem kolonii (1637-1643), budując stolicę i pałac królewski, w pełni oczekując, że Holendrzy zachowają kontrolę nad tym bogatym obszarem. Podobnie jak Holendrzy w Europie, tolerowała obecność Żydów i innych grup religijnych w kolonii. Po odejściu Mauritsa w 1643 r. Holenderska Kompania Zachodnioindyjska przejęła kolonię, dopóki nie została utracona na rzecz Portugalczyków w 1654 r. Holendrzy zachowali część terytorium w Gujanie Holenderskiej , obecnie Surinamie . Holendrzy zajęli również wyspy na Karaibach , które Hiszpania pierwotnie rościła sobie, ale w dużej mierze porzuciła, w tym Sint Maarten w 1618 r., Bonaire w 1634 r., Curaçao w 1634 r., Sint Eustatiusw 1636 r., Aruba w 1637 r., z których część pozostaje w rękach Holendrów i zachowuje holenderskie tradycje kulturowe. Na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej Holendrzy założyli kolonię Nowej Holandii na dolnym krańcu wyspy Manhattan , w Nowym Amsterdamie począwszy od 1624 roku. Holendrzy starali się chronić swoje inwestycje i kupili Manhattan od bandy Canarse z Brooklyn , który okupował dolną dzielnicę Manhattanu, znaną wówczas jako Manhattoes , za towary handlowe o wartości 60 guldenów . Minuit przeprowadził transakcję z wodzem Canarse, Seyseysem, który przyjął cenne towary w zamian za wyspę, która w rzeczywistości była w większości kontrolowana przez inną tubylczą grupę, Weckquaesgeeks . [40] Holenderscy handlarze futrami założyli sieć w górnym biegu rzeki Hudson . Od 1654 r. Byli osadnicy żydowscy, którzy pozostali po zdobyciu Nowego Amsterdamu przez Anglików w 1664 r. Zdobycie morskie nastąpiło pomimo pokoju między obydwoma narodami. RosjaGłówny artykuł: Rosyjska
kolonizacja Ameryki Północnej Rosja przyszła do kolonizacji późno w porównaniu z Hiszpanią czy Portugalią, a nawet Anglią. Syberia została włączona do Imperium Rosyjskiego , a kozaccy odkrywcy wzdłuż rzek poszukiwali cennych futer z gronostajów , soboli i lisów . Kozacy zwerbowali na pomoc rdzennych Syberyjczyków , którzy szukali schronienia przed ludami koczowniczymi, a ludy te płaciły carowi daninę w futrach. Tak więc przed XVIII-wieczną ekspansją rosyjską, która przepchnęła się poza Cieśninę Beringaoddzielając Eurazję od Ameryki Północnej, Rosja miała doświadczenie z rdzenną ludnością północy i zgromadziła bogactwo dzięki polowaniu na zwierzęta futerkowe. Syberia przyciągnęła już główną grupę naukowców, którzy starali się sporządzić mapę i skatalogować florę, faunę i inne aspekty świata przyrody. W 1742 r. zorganizowano dużą rosyjską ekspedycję badawczą, równocześnie z innymi XVIII-wiecznymi europejskimi przedsięwzięciami sponsorowanymi przez państwo. W tamtym czasie nie było jasne, czy Eurazja i Ameryka Północna są całkowicie odrębnymi kontynentami. Pierwsze wyprawy odbyli Vitus Bering i Aleksiej Chirikov , a osadnictwo rozpoczęło się po 1743 r. W latach 90. XVIII wieku powstały pierwsze stałe osady. Eksploracje kontynuowano wzdłuż wybrzeża Pacyfiku w Ameryce Północnej , a Rosja założyła osadę na początku XIX wieku w miejscu, które obecnie nazywa się Fort Ross w Kalifornii . [41] [42] [43] Rosyjscy handlarze futrami zmusili rdzennych Aleutówmężczyzn do pracy sezonowej. [44] Nigdy nie dochodowa Rosja sprzedała swoje północnoamerykańskie posiadłości Stanom Zjednoczonym w 1867 r., co nazwano wówczas "Szaleństwem Sewarda" ToskaniaGłówny artykuł: wyprawa ThorntonaDalsze informacje: Wielkie Księstwo Toskanii i Guianas Książę Ferdynand I Medyceusz podjął jedyną włoską próbę stworzenia kolonii w Ameryce. W tym celu wielki książę zorganizował w 1608 r. wyprawę na północ Brazylii pod dowództwem angielskiego kapitana Roberta Thorntona. Thornton, po powrocie z wyprawy przygotowawczej w 1609 r. (był nad Amazonką ), znalazł Ferdynanda I martwego, a wszystkie projekty zostały anulowane przez jego następcę Cosimo II ChrystianizacjaGłówne artykuły: Kościół katolicki i epoka odkryć , chrystianizacja i przymusowe nawrócenie § ChrześcijaństwoDalsze informacje: ludobójstwo kulturowe , etnocyd , przymusowa asymilacja i prześladowania religijne Począwszy od pierwszej fali kolonizacji europejskiej , dyskryminacja religijna , prześladowania i przemoc wobec rodzimych religii rdzennej ludności były systematycznie popełniane przez europejskich kolonistów i osadników chrześcijańskich od XV do XVI wieku. W epoce odkryć i w następnych stuleciach imperia kolonialne Hiszpanii i Portugalii były najbardziej aktywne w próbach nawrócenia rdzennej ludności obu Ameryk na religię chrześcijańską . [6] [7] Papież Aleksander VI wydał bullę Inter caetera w maju 1493 r., która potwierdzała ziemie zajęte przez Królestwo Hiszpanii i nakazywała w zamian nawrócenie rdzennej ludności na chrześcijaństwo katolickie . Podczas drugiej wyprawy Kolumba , benedyktynówTowarzyszyli mu bracia wraz z dwunastoma innymi kapłanami. Wraz z hiszpańskim podbojem imperium Azteków podjęto ewangelizację gęstej rdzennej ludności w tak zwanym "podboju duchowym". [46] Kilka zakonów żebraczych było zaangażowanych we wczesną kampanię nawracania rdzennej ludności. Franciszkanie i dominikanie nauczyli się rdzennych języków obu Ameryk , takich jak nahuatl , mixtek i zapotek . [47] Jedną z pierwszych szkół dla ludności tubylczej w Meksyku założył Pedro de Gantew 1523 r. Bracia dążyli do nawrócenia rdzennych przywódców, mając nadzieję i oczekiwanie, że ich wspólnoty pójdą w ich ślady. [48] ??W gęsto zaludnionych regionach bracia mobilizowali społeczności tubylcze do budowy kościołów, uwidaczniając przemianę religijną; te kościoły i kaplice często znajdowały się w tych samych miejscach, co stare świątynie, często używając tych samych kamieni. "Rdzenni mieszkańcy wykazywali szereg reakcji, od otwartej wrogości po aktywne przyjęcie nowej religii". [49] W środkowym i południowym Meksyku, gdzie istniała rdzenna tradycja tworzenia tekstów pisanych, bracia uczyli rdzennych skrybów, aby pisali łacińskimi literami ich własne języki. Istnieje znaczna liczba tekstów w językach rdzennych stworzonych przez ludy tubylcze i dla nich w ich własnych społecznościach do własnych celów. Na obszarach przygranicznych, gdzie nie było osiadłej ludności tubylczej, bracia i jezuici często tworzyli misje , skupiając rozproszoną ludność tubylczą we wspólnotach nadzorowanych przez braci, aby łatwiej głosić ewangelię i zapewnić jej wierność wierze. Misje te powstały w całej Ameryce hiszpańskiej , która rozciągała się od południowo-zachodniej części dzisiejszych Stanów Zjednoczonych przez Meksyk oraz Argentynę i Chile. Ponieważ niewolnictwo było zakazane między chrześcijanami i mogło być nałożone tylko na niechrześcijańskich jeńców wojennych i / lub mężczyzn już sprzedanych jako niewolnicy, debata na temat chrystianizacji była szczególnie ostra na początku XVI wieku, kiedy hiszpańscy zdobywcy i osadnicy starali się zmobilizować rdzenną siłę roboczą . Później dwaj bracia dominikanie , Bartolomé de Las Casas i filozof Juan Ginés de Sepúlveda , przeprowadzili debatę w Valladolid , przy czym pierwszy argumentował, że rdzenni Amerykanie byli obdarzeni duszami , jak wszyscy inni ludzie, podczas gdy drugi argumentował coś przeciwnego, aby usprawiedliwić ich niewola. W 1537 bulla papieska Sublimis Deusostatecznie uznał, że rdzenni Amerykanie posiadali dusze, zakazując w ten sposób ich zniewolenia, nie kończąc debaty. Niektórzy twierdzili, że tubylca, który zbuntował się, a następnie został schwytany, mimo wszystko może zostać zniewolony. Kiedy pierwsi franciszkanie przybyli do Meksyku w 1524 r., spalili święte miejsca poświęcone rodzimym religiom rdzennej ludności . [50] Jednak w prekolumbijskim Meksyku palenie świątyni podbitej grupy było standardową praktyką, co widać w rękopisach rdzennych mieszkańców, takich jak Codex Mendoza . Podbite grupy tubylcze spodziewały się, że zmierzą się z bogami swoich nowych władców, dodając ich do istniejącego panteonu. Prawdopodobnie nie zdawali sobie sprawy, że ich nawrócenie na chrześcijaństwo pociąga za sobą całkowite i nieodwołalne wyrzeczenie się wierzeń i praktyk religijnych ich przodków. W 1539 r. biskup meksykański Juan de Zumárraganadzorował proces i egzekucję rdzennego szlachcica Carlosa z Texcoco za apostazję od chrześcijaństwa . [51] Następnie Kościół katolicki usunął rdzennych konwertytów spod jurysdykcji Inkwizycji , ponieważ miało to mrożący wpływ na ewangelizację. Tworząc chronioną grupę chrześcijan, rdzenni mężczyźni nie mogli już aspirować do bycia wyświęconymi chrześcijańskimi kapłanami. W obu Amerykach ezuici aktywnie próbowali nawrócić rdzenną ludność na chrześcijaństwo. Odnieśli znaczne sukcesy na pograniczach w Nowej Francji i Portugalskiej Brazylii, najbardziej znany z Antonio de Vieira, SJ; a w Paragwaju prawie autonomiczne państwo w państwie. Religia i migracjaRzymscy
katolicy byli pierwszą dużą grupą religijną, która
wyemigrowała do Nowego Świata jako osadnicy w
hiszpańskich i portugalskich koloniach Portugalii i
Hiszpanii, a później we Francji w Nowej
Francji Z
drugiej strony kolonie angielskie i holenderskie były
bardziej zróżnicowane religijnie. Wśród osadników w
tych koloniach byli anglikanie ,
holenderscy kalwiniści ,
angielscy purytanie i
inni nonkonformiści , angielscy
katolicy , szkoccy prezbiterianie ,
francuscy protestanccy hugenoci ,
niemieccy i szwedzcy luteranie ,
a także Żydzi , kwakrzy , menonici,
amisze i Morawianie Choroby i utrata ludności tubylczejEuropejski
styl życia obejmował długą historię przebywania w
bliskim sąsiedztwie ze zwierzętami udomowionymi, takimi
jak krowy, świnie, owce, kozy, konie, psy i różne
udomowione ptactwo, od którego pierwotnie wywodziło
się wiele chorób. Epidemie ospy (1518, 1521, 1525, 1558, 1589), tyfusu (1546), grypy (1558), błonicy (1614) i odry (1618) przetoczyły się przez Amerykę po kontakcie z Europą, [61] [62 ] 10 milionów i 100 milionów [63] ludzi, do 95% rdzennej ludności obu Ameryk. [64] Niestabilność kulturowa i polityczna towarzysząca tym stratom wydaje się być istotną pomocą w wysiłkach różnych kolonistów w Nowej Anglii i Massachusetts, zmierzających do przejęcia kontroli nad wielkim bogactwem ziemi i zasobów, z których zwyczajowo korzystały tubylcze społeczeństwa.[65] Takie choroby powodowały śmiertelność ludzi o bezsprzecznie ogromnej grawitacji i skali - a to głęboko zdezorientowało wysiłki mające na celu określenie ich pełnego zakresu z jakąkolwiek prawdziwą precyzją. Szacunki dotyczące prekolumbijskiej populacji obu Ameryk są bardzo zróżnicowane. Inni argumentowali, że znaczne różnice w wielkości populacji w historii prekolumbijskiej są powodem do ostrożnego patrzenia na wyższe szacunki. Takie szacunki mogą odzwierciedlać historyczne maksima populacji, podczas gdy populacje tubylcze mogły znajdować się na poziomie nieco poniżej tych maksimów lub w momencie spadku w okresie tuż przed kontaktem z Europejczykami. Rdzenne populacje osiągnęły swój najniższy poziom w większości obszarów obu Ameryk na początku XX wieku; w wielu przypadkach wzrost powrócił. Według
naukowców z University
College London kolonizacja obu Ameryk przez
Europejczyków zabiła tak dużą część rdzennej
ludności, że doprowadziła do zmiany
klimatu i globalnego
ochłodzenia . [67] [68] [69] Niektórzy
współcześni uczeni przypisują również znaczne
straty ludności tubylczej na Karaibach powszechnej
praktyce niewolnictwa i śmiercionośnej pracy
przymusowej w kopalniach złota i srebra. NiewolnictwoGłówne artykuły: atlantycki
handel niewolnikami Utrata
rdzennej ludności po kontaktach z Europą bezpośrednio
doprowadziła do hiszpańskich eksploracji poza wyspy
karaibskie, które początkowo zajęli i osiedlili się w
latach 90. XIV wieku, ponieważ potrzebowali siły
roboczej zarówno do produkcji żywności, jak i do
wydobywania złota. Niewolnictwo nie było nieznane w
społecznościach tubylczych. Wraz z przybyciem
europejskich kolonistów zniewolenie ludów tubylczych
"stało się utowarowione, rozszerzyło się w
nieoczekiwany sposób i zaczęło przypominać rodzaje
handlu ludźmi, które są dla nas dziś
rozpoznawalne". Na Karaibach złoża złota szybko się wyczerpały, a gwałtowny spadek liczby rdzennej ludności oznaczał poważny niedobór siły roboczej. Hiszpanie szukali produktu eksportowego o wysokiej wartości i niewielkiej masie, aby zbić fortunę. Odpowiedzią był cukier trzcinowy . Uprawiano ją na iberyjskich wyspach atlantyckich. Był to bardzo pożądany, drogi produkt spożywczy. Problem siły roboczej został rozwiązany przez import afrykańskich niewolników, zapoczątkowujący tworzenie plantacji cukru, na których pracowali niewolnicy ruchomości Plantacje wymagały zakupu, zakwaterowania i wyżywienia znacznej siły roboczej; inwestycje kapitałowe w budowę cukrownina miejscu, ponieważ po ścięciu trzciny zawartość cukru gwałtownie spadała. Właściciele plantacji byli powiązani z wierzycielami i siecią kupców w celu sprzedaży cukru przetworzonego w Europie. Cały system opierał się na ogromnej zniewolonej populacji. Portugalczycy kontrolowali afrykański handel niewolnikami, od czasu podziału sfer z Hiszpanią w Traktacie z Tordesillas , kontrolowali wybrzeża Afryki. Czarni niewolnicy zdominowali siłę roboczą w strefach tropikalnych , zwłaszcza tam, gdzie uprawiano cukier, w portugalskiej Brazylii, angielskich, francuskich i holenderskich wyspach karaibskich. Na kontynencie Ameryki Północnej południowe kolonie angielskie importowały czarnych niewolników, począwszy od Wirginii w 1619 r., do uprawy innych upraw tropikalnych lub półtropikalnych, takich jak tytoń, ryż i bawełna. Chociaż niewolnictwo Czarnych jest najbardziej kojarzone z produkcją rolną, w Ameryce hiszpańskiej zniewolonych i wolnych Murzynów i Mulatów było wielu w miastach, pracujących jako rzemieślnicy. Większość nowo przetransportowanych afrykańskich niewolników nie była chrześcijanami, ale ich nawrócenie było priorytetem. Dla Kościoła katolickiego niewolnictwo Czarnych nie było sprzeczne z chrześcijaństwem. Jezuici stworzyli niezwykle dochodowe przedsiębiorstwa rolne i posiadali znaczną niewolniczą siłę roboczą Czarnych. Europejscy biali często uzasadniali tę praktykę pasami teorii szerokości geograficznej, wspieranej przez Arystotelesa i Ptolemeusza . W tej perspektywie pasy szerokości geograficznych owijały się wokół ziemi i korespondowały z określonymi cechami człowieka. Ludy z "zimnej strefy" wEuropa Północna była "mniejszej roztropności", podczas gdy mieszkańcy "gorącej strefy" w Afryce Subsaharyjskiej byli inteligentni, ale "słabsi i mniej porywający". [74] Zgodnie z teorią, te z " strefy umiarkowanej " po drugiej stronie Morza Śródziemnego odzwierciedlały idealną równowagę sił i roztropności. Takie idee dotyczące szerokości geograficznej i charakteru uzasadniały naturalną ludzką hierarchię. Afrykańscy
niewolnicy byli bardzo cennym towarem, wzbogacającym
osoby zajmujące się handlem. Afrykanie byli
transportowani na statki niewolników do obu Ameryk, byli
pozyskiwani głównie z ich afrykańskich ojczyzn przez
plemiona przybrzeżne, które chwytały ich i
sprzedawały. Europejczycy handlowali niewolnikami z
lokalnymi rdzennymi plemionami afrykańskimi, które
chwytały ich gdzie indziej w zamian za rum, broń, proch
strzelniczy i inne wyroby. Szacuje się, że całkowity handel
niewolnikami na wyspy na Karaibach, w Brazylii,
imperia portugalskie, hiszpańskie, francuskie,
holenderskie i brytyjskie obejmował 12 milionów
Afrykanów. Kolonizacja i rasaNa całej półkuli południowoamerykańskiej istniały trzy duże regionalne źródła populacji: rdzenni Amerykanie, przybywający Europejczycy i przymusowo przewożeni Afrykanie. Mieszanka tych kultur wpłynęła na skład etniczny, który dominuje obecnie w w dużej mierze niezależnych państwach półkuli. Terminem opisującym osobę o mieszanym pochodzeniu europejskim i rdzennym jest metys , podczas gdy terminem opisującym osobę o mieszanym pochodzeniu europejskim i afrykańskim jest mulat . Populacja metysów i mulatów jest specyficzna dla współczesnej Ameryki Łacińskiej pod wpływem Iberii, ponieważ konkwistadorzy utrzymywali (często zmuszani) stosunki seksualne z tubylczymi i afrykańskimi kobietami. [80]Interakcja społeczna tych trzech grup ludzi zainspirowała stworzenie systemu kastowego opartego na kolorze skóry. Hierarchia skupiona wokół osób o najjaśniejszym odcieniu skóry i uporządkowana od najwyższego do najniższego obejmowała Półwyspów , Criollos , Metysów, rdzennych mieszkańców, Mulatów, a następnie Afrykańczyków. [19] W przeciwieństwie do Iberyjczyków, Brytyjczycy przybyli z rodzinami, z którymi planowali na stałe zamieszkać na terenach dzisiejszej Ameryki Północnej. [34] Utrzymywali tubylców na marginesie społeczeństwa kolonialnego. Ponieważ żony brytyjskich kolonizatorów były obecne, Brytyjczycy rzadko utrzymywali stosunki seksualne z miejscowymi kobietami. Podczas gdy populacja metysów i mulatów stanowi obecnie większość ludzi w Ameryce Łacińskiej , w dzisiejszej Ameryce Północnej (z wyłączeniem Ameryki Środkowej) jest tylko niewielka populacja metysów. Kolonizacja i płećOd
początku do połowy XVI wieku nawet mężczyźni z
Iberii zaczęli przewozić swoje żony i rodziny do obu
Ameryk. Niektóre kobiety odbyły nawet podróż
samotnie. Wpływ kolonialnej własności ziemskiej na długoterminowy rozwójOstatecznie większość zachodniej półkuli znalazła się pod kontrolą rządów zachodnioeuropejskich, co doprowadziło do zmian w jej krajobrazie, populacji oraz życiu roślin i zwierząt. W XIX wieku ponad 50 milionów ludzi opuściło Europę Zachodnią do obu Ameryk. [83] Era po 1492 roku znana jest jako okres wymiany kolumbijskiej , dramatycznie rozpowszechnionej wymiany zwierząt, roślin, kultury, populacji ludzkich (w tym niewolników ), idei i chorób zakaźnych między półkulami amerykańską i afro-euroazjatycką, która nastąpiła po Wyprawy Kolumba do Ameryki. Większość uczonych piszących pod koniec XIX wieku szacowała, że ??populacja prekolumbijska wynosiła zaledwie 10 milionów; pod koniec XX wieku większość uczonych skłaniała się ku średnim szacunkom około 50 milionów, a niektórzy historycy opowiadali się za szacunkami 100 milionów lub więcej. [84] Niedawne szacunki mówią , że bezpośrednio przed wyludnieniem Ameryki żyło około 60,5 miliona ludzi [85] , z czego 90 procent, głównie w Ameryce Środkowej i Południowej, zginęło w wyniku kolejnych fal chorób, a także wojny i niewolnictwo odgrywa swoją rolę. Różnice geograficzne między koloniami odegrały dużą rolę w typach systemów politycznych i gospodarczych, które później się rozwinęły. W swoim artykule na temat instytucji i długoterminowego wzrostu ekonomiści Daron Acemoglu , Simon Johnson i James A. Robinson argumentują, że pewne naturalne wyposażenie dało początek odrębnej polityce kolonialnej, promującej albo produkcję drobnych rolników, albo pracę przymusową. [87] Na przykład gęsto zaludnione populacje były łatwiejsze do wyzysku i opłacalne jako niewolnicza siła robocza. W tych regionach elity posiadaczy ziemskich były motywowane ekonomicznie do rozwijania układów pracy przymusowej, takich jak system Peru mit'a lub argentyńskie latyfundiabez poszanowania norm demokratycznych. Z kolei francuscy i brytyjscy przywódcy kolonialni byli zachęcani do rozwijania rynków kapitalistycznych , praw własności i instytucji demokratycznych w odpowiedzi na środowisko naturalne , które wspierało produkcję drobnych rolników zamiast pracy przymusowej. James Mahoney sugeruje, że wybory polityki kolonialnej dokonane w krytycznych momentach dotyczących własności ziemi w bogatej w kawę Ameryce Środkowej sprzyjały trwałym instytucjom zależnym od ścieżki . [88] Na przykład gospodarki kawowe w Gwatemali i Salwadorze były scentralizowane wokół dużych plantacji, które działały w ramach systemów pracy przymusowej. W XIX wieku ich struktury polityczne były w dużej mierze autorytarne i zmilitaryzowane. Z kolei w Kolumbii i Kostaryce liberalne reformy zostały wprowadzone w krytycznych momentach w celu rozszerzenia komercyjnego rolnictwa i ostatecznie zwiększyły siłę przetargowąz klasy średniej. Oba narody ostatecznie rozwinęły bardziej demokratyczne i egalitarne instytucje niż ich wysoce skoncentrowane odpowiedniki będące właścicielami ziemskimi. Lista kolonii europejskich w obu Amerykach
W
kolonizację obu Ameryk zaangażowanych było co najmniej
tuzin krajów europejskich.
Brytyjska i (przed 1707) angielskaGłówny artykuł: Brytyjska
kolonizacja obu Ameryk
KurlandzkaGłówny artykuł: Kolonizacja obu Ameryk przez Kurlandię
DuńskaGłówny artykuł: Duńska kolonizacja obu Ameryk
HolenderskaGłówny artykuł: Holenderska kolonizacja obu Ameryk
FrancuskaGłówny artykuł: Francuska
kolonizacja obu Ameryk
Rycerze MaltyGłówny artykuł: Kolonizacja szpitalników obu Ameryk
NorweskaGłówny artykuł: norweska
kolonizacja obu Ameryk
PortugalskaGłówny artykuł: Portugalska kolonizacja obu Ameryk
RosyjskaGłówny artykuł: rosyjska kolonizacja obu Ameryk
SzkockaGłówny artykuł: Szkocka kolonizacja obu Ameryk
HiszpańskaGłówny artykuł: Hiszpańska kolonizacja obu Ameryk
SzwedzkaGłówny artykuł: szwedzka kolonizacja obu Ameryk
Nieudane próbyNiemiecke
Włoskie
|
.gif)
.jpg)
