Paulsgrave Williams

Paulsgrave Williams (ok. 1675 - po 1723), czasami imię Paul, Palsgrave lub Palgrave, był piratem aktywnym w latach 1716-1723 i żeglował po Karaibach, wschodnim wybrzeżu Ameryki i poza Afryką Zachodnią

Najbardziej znany jest z żeglowania u boku Samuela Bellamy

Historia

W 1715 roku Williams, mając około 40 lat, mieszkał w Bostonie z żoną i dziećmi.
Tam poznał Sama Bellamy'ego, który zamierzał splądrować wraki Hiszpańskiej floty skarbów z 1715 roku, podobno aby zaimponować rodzinie Mary Hallett, której rodzina z Cape Cod nie pochwalała jej poślubienia biednego marynarza.
Życie rodzinne i dobrze sytuowany rodowód Williamsa uczyniły go mało prawdopodobnym piratem. Na początku 1716 roku udali się razem na Karaiby z kilkudziesięcioma poszukiwaczami skarbów i bezskutecznie przeszukiwali wraki.
Zrozpaczeni wymienili swoje czółna na małe Periagui i zwrócili się w stronę piractwa.

Zostali wypędzeni z przechwyconego slupu przez podejście kilku statków.
Zbliżające się statki nie były Royal Navy ani Korsarzami; byli to koledzy Piraci, na czele których stali Henry Jennings, James Carnegie i Leigh Ashworth

Ukryli się na pobliskich bagnach, aby obserwować flotę Jenningsa, zanim ich wezwali.
Łącząc siły, schwytali francuski statek, który pojawił się w okolicy.
Jennings zabrał swoją grupę, by ścigać inny statek, pozostawiając Bellamy'ego i Williamsa, by splądrowali francuski statek, co szybko zrobili i odpłynęli, zanim Jennings mógł wrócić.

Wkrótce spotkali się z Benjaminem Hornigoldem
Będąc pod wrażeniem Bellamy'ego i Williamsa - i nie będąc fanem Jenningsa - Hornigold przyjął ich i połączył z nimi siły wraz ze statkiem Postillion Oliviera Levasseura
Mimo sukcesu, załoga Hornigolda była urażona jego niechęcią do atakowania angielskich statków.
Wiosną głosowali za usunięciem go z dowództwa, wybierając Bellamy'ego na kapitana statku Hornigolda Marianne i umieszczając Hornigolda i kilku zwolenników w przechwyconym slupie, aby mogli wrócić do New Providence

Bellamy mianował Williamsa swoim Kwatermistrzem i pływał z Levasseurem przez kilka miesięcy.
Williams i Bellamy nadal działali poza Nassau (Bahamy) do 1716.
W pobliżu Wysp Dziewiczych w grudniu 1716 zdobyli dwa statki, Pearl i Sultanę

Bellamy przeniósł się na Sułtanę, podarował Williamsowi " Marianne" i wypuścił Pearl wolno wraz ze wszystkimi marynarzami, którzy odmówili zajęcia się piractwem.

W nadchodzących miesiącach wzięli razem jeszcze kilka statków, zanim Levasseur poszedł własną drogą.
W lutym 1717 r. zauważyli Statek niewolniczy, Whydah Gally (czasami nazywany Ouidah, Wedaw, Whido itp.); ścigali go przez trzy dni, zanim się poddał. Bellamy przeniósł się na Whydah, oddając w zamian swojego kapitana Sułtanę .
Teraz, mając jeden z największych i najlepiej uzbrojonych statków po swojej stronie Atlantyku, Williams i Bellamy popłynęli na północ, plądrując statki wzdłuż wschodniego wybrzeża Ameryki.
Oddzieleni mgłą i burzami u wybrzeży Wirginii, wkrótce spotkali się ponownie i popłynęli w kierunku Rhode Island

Bellamy podarował zdobyty statek Anne Galley swojemu kwatermistrzowi Richardowi Nolandowi
Umówili się na spotkanie u wybrzeży Maine; Bellamy zabrał Whydah z powrotem w kierunku Cape Cod z Nolandem, podczas gdy Williams zawinął na Block Island w połowie kwietnia, aby odwiedzić krewnych.

Czekając w pobliżu Maine w maju 1717 roku, Williams dowiedział się, że Whydah  i jeden z cennych statków Bellamy'ego zostały złapane przez straszliwą burzę tego kwietnia i rozbiły się na wybrzeżu, tracąc prawie wszystkich członków załogi, w tym Samuela Bellamy'ego.
Williams mógł odwiedzić miejsce wraku przed wypłynięciem z powrotem na południe do New Providence.
Williams miał na pokładzie wielu marynarzy, których zmusił do piractwa, w tym swojego stolarza; w drodze na południe musiał stłumić bunt wśród swojej załogi, gdy wielu z nich (na czele z przymusowymi marynarzami) zbuntowało się.

Przybył na Bahamy prawie w tym samym czasie co Richard Noland, który przeżył burzę, która pochłonęła Whydah
Sprzedał wyczerpaną Marianne i wraz z Hornigoldem i wieloma innymi przyjął Ułaskawienie oferowane przez króla Jerzego wszystkim piratom 1717-1718 , którzy poddali się do września 1718 r.

Williams wkrótce wrócił na morze, służąc najpierw pod dowództwem Williama Moody, a następnie jako kwatermistrz pod dowództwem swojego starego wspólnika Oliviera Levasseura w 1720 roku u wybrzeży Afryki.
Mówiono, że jest nieszczęśliwy, że nie jest już dowódcą, a marynarzom doradzono, aby nadal nazywali go "kapitanem", aby uzyskać jego dobrą stronę.
W 1723 roku wycofał się z piractwa, osiedlając się z nową żoną, aby ponownie założyć rodzinę.
Zmarł spokojnie po latach.