Znani Piraci i Korsarze na przestrzeni dziejów

Philip Fitzgerald
(pirat)

Philip Fitzgerald (działał ok. 1672-1675, alias Felipe Geraldino lub Philip Hellen) był irlandzkim piratem i Korsarzem, który służył Hiszpanom na Karaibach

Historia

Fitzgerald otrzymał zlecenie jako hiszpański korsarz (guarda costa) z Hawany w 1672 roku. Pod koniec tego samego roku zdobył angielski statek Humility pod dowództwem Matthew Foxa, znęcając się nad schwytaną załogą aż do śmierci kilku z nich.
Fox zeznał, że kiedy Fitzgeralda zapytano, dlaczego jest tak barbarzyński wobec angielskich jeńców, wykrzyknął: "nie podając żadnego powodu, jak tylko to, że jego rodacy zostali źle wykorzystani przez Anglików 24 lata temu i nigdy nie powinien zadowalać się angielską krwią" , ale gdy był suchy, mógł ją pić równie swobodnie jak wodę; i miał zlecenie zatopić lub zabrać wszystkie statki handlowe z Jamajki i zabić je.

Na początku 1673 roku schwytał 130-tonowy statek do przewozu drewna Kłód (drzewo Kampeszowe) Virgin Edmunda Cooke i wsadził go wraz z załogą na łódź bez prowiantu.
Cooke przeżył i wściekły, że jakiś czas później stracił drugi statek na rzecz Hiszpanów, w końcu zajął się piractwem przeciwko Hiszpanom. Fitzgerald zdobył więcej angielskich statków w pobliżu Miasta Campeche pod koniec 1673 roku wraz z Jellesem de Lecat ("Yellows") i Janem Erasmusem Reyningiem, przy czym ta trójka dokonała ponad 40 zdobyczy, głównie przewożących Drewno Kampeszowe (tzw. Kłody).

Wreszcie na początku 1674 roku zarówno angielscy urzędnicy, jak i król Karol II wydali proklamacje, w których proklamowali Lecata i Fitzgeralda, jeśli poddadzą się i porzucą Hiszpanów, wzywając jednak do ich śmierci lub schwytania, jeśli odmówią:
"a w odniesieniu do kapitanów Yellowsa i Fitzgeralda dwóch jego Poddani Królewskiej Mości zdawali się być głównym narzędziem wspomnianych grabieży. Wydano proklamację wzywającą do odwołania poddanych Jego Królewskiej Mości ze służby u jakiegokolwiek obcego księcia pomiędzy tropikami w Ameryce, z obietnicą ułaskawienia, jeśli złożą się w dogodnym terminie; oraz że Gubernator Jamajki (Thomas Lynch) otrzyma szybki rozkaz zabezpieczenia obu wspomnianych osób, jeśli po upływie czasu wyznaczonego przez jego Rząd uzna je za obraźliwe, i spowoduje wysłanie ich do Anglii jako jeńców."

Latem 1674 roku Fitzgerald popłynął swoim 12-działowym okrętem wojennym do Hawany z kolejnym zdobytym angielskim statkiem-nagrodą, tym razem z angielskimi jeńcami wiszącymi na rei.
Po wyjściu na światło dzienne zeznań dotyczących większej liczby zbrodni Fitzgeralda i po tym, jak Hiszpania odmówiła zadośćuczynienia niektórym jego angielskim ofiarom, we wrześniu 1675 wydano rozkaz ścigania go:
"Nakazano, aby pan prokurator generalny przyspieszył proklamację za sprowadzenie głowy pirata Fitzgeralda z Hawany".
Ostateczny los Fitzgeralda jest nieznany.

W 1687 roku nawigator i odkrywca William Dampier przebywał w Luconia Shoals jako członek załogi, która zbuntowała się i porzuciła korsarza Charlesa Swana na Mindanao na Filipinach.

Spotkał kilku piratów, którzy również byli częścią załogi Swana; donieśli, że spotkali
"Irlandczyka nazwiskiem John Fitz-Gerald, osoby bardzo dobrze mówiącej po hiszpańsku".
Ten Fitzgerald
"pozyskał w tym czasie za żonę Hiszpankę z  Mestizy (Metyska) i porządny posag"
oraz
"będąc irlandzkim rzymskokatolikiem i znając język hiszpański, miał wielką przewagę nad wszystkimi swoimi małżonkami; i spośród nich wszystkich tylko on żył dobrze".
Nie jest pewne, czy była to późniejsza przygoda Philipa Fitzgeralda.

Zobacz także

• John Bear, kolejny Anglik, który pływał dla Hiszpanów jako korsarz Guarda Costa

Dalsza lektura

Królewska proklamacja króla Karola II o schwytaniu Fitzgeralda, wydana w październiku 1675 r

Referencje

1. Skocz do: Marley, David (2010). Piraci z Ameryk . Santa Barbara Kalifornia: ABC-CLIO. ISBN 9781598842012. Źródło 25 sierpnia 2017 r
2. Skocz do:^{ab Sainsbury} , W. Noel (1889). Kalendarz dokumentów państwowych dotyczących kolonii, Ameryki i Indii Zachodnich | British History Online (wyd. tom 7). Londyn: Biuro papeterii Jej Królewskiej Mości. s. 552-559. Źródło 25 sierpnia 2017 r.
3. Latimer, Jon (2009). Korsarze z Karaibów: jak piractwo stworzyło imperium . Cambridge MA: Harvard University Press. P. 226. ISBN 9780674034037. Źródło 25 sierpnia 2017 r .
4. Little, Benerson (2010). Polowanie na piratów: walka z piratami, korsarzami i najeźdźcami morskimi od starożytności do współczesności . Waszyngton: Potomac Books, Inc. ISBN 9781597975889. Źródło 25 sierpnia 2017 r .
5. Haring, Clarence Henry (1910). Korsarze w Indiach Zachodnich w XVII wieku . Nowy Jork: EP Dutton . Źródło 25 sierpnia 2017 r
6. Trochę, Benerson (2005). Praktyka łazika morskiego: taktyka i techniki piratów, 1630-1730 . Waszyngton: Potomac Books, Inc. ISBN 9781574889109. Źródło 25 sierpnia 2017 r .
7. Sainsbury, W. Noel (1893). Kalendarz dokumentów państwowych dotyczących kolonii, Ameryki i Indii Zachodnich | British History Online (wyd. tom 9). Londyn: Biuro papeterii Jej Królewskiej Mości. s. 201-222 . Źródło 25 sierpnia 2017 r .
8. Skocz do:^ab Dampier , William (1703). Nowa podróż dookoła świata . Londyn: Wydrukowano dla Jamesa Knaptona w Crown na cmentarzu św. Pawła. Źródło 19 lipca 2019 r