Hiszpańskie Osady na Jamajce
(m.in. Colony of Santiago 1509-1655)

(Zobacz też: Wojna angielsko-hiszpańska (1654-1660) i Traktat madrycki (1670)
(Zobacz również tematy Jamajki: Hiszpańska Jamajka, Osady hiszpańskie na Jamajce, Angielska Jamajka, Inwazja na Jamajkę, Port Royal (na Jamajce), Porównaj: Historia Jamajki

----------------------------------------------------------------
(wikipedia Hiszpańska)
https://es.wikipedia.org/wiki/Control_espa%C3%B1ol_de_Jamaica_y_las_Islas_Caim%C3%A1n

Hiszpańska osada na Jamajce była osadą, która powstała w XVI wieku, kiedy Jamajka była hiszpańska, i zakończyła się zasadniczo w 1655 roku, kiedy Hiszpania przekazała wyspę Koronie Brytyjskiej na mocy Traktatu madryckiego (1670)

Jednak na wyspie nigdy nie było znaczących społeczności hiszpańskich, dlatego łatwo ją zajęli Brytyjczycy.

Historia

Przybycie Hiszpanów na Jamajkę rozpoczęło się w 1494 r. wraz z przybyciem Krzysztofa Kolumba na wyspę w poszukiwaniu Złota (podobnie jak na Kubie i Hispanioli, gdzie doniósł o istnieniu wyspy, zwanej przez indian Taino Xaymaca, w rdzennych język, "kraina źródeł", później "kraina drewna i wody" przez Anglików), ale potem odkrył, że na wyspie nie ma złota.
Kolumb nazwał wyspę Santiago i użył jej jako mini-państwa dla swojej rodziny.
Ponadto on i jego marynarze założyli inne osady, takie jak Santa Gloria (obecnie St. Ann's Bay), nazwana przez Kolumba, ponieważ była pierwszą, którą zauważono, kiedy przybyli na Jamajkę.

W 1505 roku Juan de Guzman, książę Medina Sidonia, w porozumieniu z Kolumbem zaproponował projekt zaludnienia wyspy, ale Ferdynand odrzucił go, ponieważ obawiał się, że skumulowana władza domu szlacheckiego.
W 1509 roku powstała pierwsza hiszpańska osada na wyspie, która została nazwana Nowa Sewilla i znajdowała się w miejscowości niedaleko Santa Gloria. już w 1510 roku mianowano pierwszego gubernatora Jamajki, Juana de Esquivela, a wyspa została włączona do Wicekrólestwa Nowej Hiszpanii

W 1524 osadnicy opuścili Nową Sewillę i około 1534 przenieśli się do obecnego Hiszpańskiego Miasta, założonego przez kolonialnego gubernatora Jamajki Francisco de Garaya pod wezwaniem Matki Bożej Błogosławionej Villa de la Vega, Santiago de la Vega, St. Jago de la Vega lub Villa de la Vega (miejsce, które Anglicy przemianowali na Spanish Town, kiedy podbili wyspę w 1655 roku). Tutaj zbudowano najstarszą katedrę na Jamajce. Ostatecznie Hiszpanie założyli inne osady w innych częściach wyspy (takie jak Las Chorreras lub Osiem rzek i Santa Cruz), ale to miasto zostało wybrane na stolicę Jamajki.
Osadnicy, tak jak to robili w koloniach, w których się osiedlili, zabrali na Jamajkę plony (takie jak trzcina cukrowa i banany) oraz zwierzęta domowe (w tym psy, koty i konie).

Większość Hiszpanów przybyła na wyspę w poszukiwaniu Złota i Srebra, ale z powodu jej braku na Jamajce generalnie zaniedbywali wyspę, opierając się tylko na nadmorskich równinach, głównie w północnej części wyspy.
Tak więc Jamajka stała się ośrodkiem głównie zaopatrzenia i odpoczynku.

Jednak od 1595 roku Piraci, Bukanierzy i angielscy Korsarze zaczęli z pewną częstotliwością atakować wyspę, aby rzucić wyzwanie bulli papieskiej, która stanowiła, że ??wszystkie terytoria nowego świata należą do królestw Kastylii i Portugalii. Po ataku z 1596 r. Nastąpiły ataki w 1603, 1640 i 1643 r. W ten sposób Hiszpanie zostali siłą wypędzeni przez Anglików w Ocho Rios w St. Ann.
Jednak dopiero w 1655 roku armia angielska, dowodzona przez brytyjskiego admirała Sir Williama Penna i generała Roberta Venablesa, ostatecznie zajęła wyspę, zajmując ostatni hiszpański fort na Jamajce.

Zdominowana przez Brytyjczyków kolonia hiszpańska, obawa przed utratą oficjalnej wyspy z Hiszpanii spowodowała, że w 1659 roku polityczny i szlachetny Hiszpan Juan Francisco de Leiva zaczął opracowywać środki wypędzenia cudzoziemców na wyspę, zaproponował wysłanie "wysłanej uzbrojony Półwysep, pełen ludzi, którzy powinni pracować i cieszyć się, jak Kanarek".Tym samym na Jamajkę przybyła grupa hiszpańskich żołnierzy, którzy osiedlili się w już w Santiago de la Vega, wzmacniając tę ??hiszpańską społeczność w stolicy wyspy, by stawić większy opór brytyjskiej okupacji. Tymczasem w 1660 roku pierwszym brytyjskim gubernatorem Jamajki został Edward D'Oyley.
Rząd brytyjski był już oznaką suwerenności, ale Hiszpania nie uznała Jamajki za kolonię brytyjską aż do 1670 roku.

Ponadto w 1660 r., podobnie jak w innych koloniach hiszpańskich, Jamajka stała się schronieniem dla Żydów, przyciągając także tych, którzy zostali wypędzeni z Hiszpanii i Portugalii.
Już w 1510 r. podpisano porozumienie z Żydami, wkrótce po osiedleniu się na wyspie syna Krzysztofa Kolumba. Społeczność żydowska na Jamajce, złożona głównie z kupców i handlarzy, została zmuszona do prowadzenia tajnego życia, nazywając siebie "Portugaliami". Wszystko to zwiększyło społeczność latynoską na wyspie.

Wraz z podpisaniem traktatu madryckiego w 1670 r. Hiszpania ostatecznie oddała Jamajkę i Kajmany Wielkiej Brytanii. Po oficjalnej brytyjskiej okupacji wyspy hiszpańscy koloniści uciekli po uwolnieniu swoich niewolników, którzy byli rozproszeni po górach, dołączając do Maroonów, niewolników, którzy wcześniej uciekli przed Hiszpanami, aby zamieszkać z Taínos. Jamajscy Maroonowie walczyli z Brytyjczykami w XVIII wieku

Po zajęciu Jamajki przez Brytyjczyków Żydzi z kolonii, z których wielu pochodziło z Hiszpanii i Portugalii, zdecydowali, że najlepszą obroną, aby spróbować zapobiec odzyskaniu wyspy z rąk Hiszpanii, było zachęcenie do uczynienia kolonii bazą dla piratów z Karaibów . Gdyby piraci zainstalowali się w Puerto Real, Hiszpanie zostaliby powstrzymani przed atakiem. Brytyjscy przywódcy zgodzili się co do wykonalności tej strategii, aby zapobiec agresji za granicą