Znani Piraci i Korsarze na przestrzeni dziejów

John Coxon
(pirat)

Kapitan John Coxon, czasami nazywany Johnem Coxenem, był Bukanierem z końca XVII wieku , który terroryzował Spanish Main

Coxon był jednym z najbardziej znanych Braci Wybrzeża, luźnego konsorcjum piratów i korsarzy.
Coxon żył w epoce Bukanierów.

Statek Coxona, statek o masie osiemdziesięciu ton, który przewoził osiem dział i załogę składającą się z dziewięćdziesięciu siedmiu ludzi, zaginął do dziś i nie ma nigdzie śladów jego nazwy.

John Coxon jako pirat

Niewiele wiadomo o wczesnym życiu Coxona.
Aktem, który zwrócił uwagę opinii publicznej Coxona, było zaskoczenie i splądrowanie hiszpańskiego miasta Santa Marta na Karaibach (w dzisiejszej Kolumbii)
Coxon został pociągnięty do odpowiedzialności za uprowadzenie gubernatora i biskupa Santa Marta na Jamajkę

Zdobycie Świętej Marty

John Coxon brał udział w nalocie w czerwcu 1677 r., Podczas którego on i jego załoga splądrowali miasto, biorąc gubernatora i biskupa jako jeńców dla okupu.
Wkrótce potem trzy okręty Armady de Barlovento ruszyły na nich z 500 żołnierzami, zmuszając ich do odwrotu do Port Royal. Coxon wpłynął do portu 28 lipca 1677 r. wraz z biskupem dr Lucasem Fernandezem y Piedrahitą i hiszpańskim zakonnikiem i przedstawił ich lordowi Vaughanowi, gubernatorowi kolonii. Angielscy oficerowie próbowali przejąć więźnia od piratów, ale napotkali statek pijaków, z którymi nie można było współpracować. Gubernator Vaughan nakazał odejście francuskich marynarzy i poinformował Coxona, że ??służba pod różnymi narodami jest dla niego nielegalna.
Francuscy marynarze z goryczą odeszli ze swoimi jeńcami, uwalniając biskupa Fernandeza y Piedrahitę Hiszpanom w Cartagenie.

Rajd w Zatoce Honduraskiej

Wkrótce potem Coxon spotkał się z wieloma korsarzami, organizując naloty w Zatoce Honduraskiej
Ten nalot okazał się przydatny, ponieważ piraci i korsarze zebrali zapas pięciuset skrzyń barwnika indygo, oprócz kakao, koszenili, pieniędzy, talerza i szylkretu

Wkrótce potem Coxon stał się sojusznikiem kilku innych ważnych korsarzy tamtych czasów, w tym Corneliusa Essexa, Bartholomew Sharpa, Thomasa Magotta i Roberta Allisona, a także francuskich łazików Jeana Bernanosa i Jeana Rose.
Następnie popłynęli do Portobelo

Po dotarciu do Portobelo podróżowali przez około cztery dni, a 17 lutego beztrosko splądrowali miasto, uciekając przed wojskami hiszpańskimi.
W ten sposób każdy mężczyzna zarobił co najmniej sto Hiszpańskich Dolarów (Piece of Eight)

Z powodu splądrowania Portobelo, gubernator Jamajki, Lord Carlisle, wydał nakaz przeszukania Coxona i jego osławionej załogi.

Ponadto, Henry Morgan, działając jako gubernator, wydał kolejny nakaz dla Coxona, ale nic nie wynikało z tych nakazów.

Napady w Panamie

Po splądrowaniu Porto Bello w 1680 roku John Coxon i Peter Harris poprowadzili swoją wyprawę ("Pacific Adventure") przez Panamę
Z tymi dwoma mężczyznami byli inni sławni piraci, tacy jak Bartholomew Sharp, Basil Ringrose, William Dampier, William Dick, John Coxon, Edmund Cooke, Lionel Wafer, z których niektórzy pozostawili dzienniki swoich wyczynów.
Piraci wykonali małe czółna z drzew i ostatecznie wymienili je na większe statki w Zatoce Panamskiej.

Po serii dezercji statki przeszły pod dowództwo Bartłomieja Sharpa, który przez dwa lata przeprowadzał naloty na Morzu Południowym, wykorzystując niezamieszkane ziemie, takie jak wyspy Juan Fernandez oraz wyspy Plata, Gorgona i Coiba, jako kryjówki między nalotami.
Stamtąd splądrowali wybrzeża Pacyfiku w Ameryce Południowej i Środkowej, gdzie ataki rozciągały się od Coquimbo do Zatoki Nicoya.

Przeciw hiszpańskiej flocie

Z powodu nieostrożności i rzadkiego skarbu, który Coxon i jego załoga splądrowali w Porto Bello, Coxon bardzo się rozgniewał i wrócił do Santa Marta, aby popełnić inne akty piractwa, wkrótce po czym przekroczył Przesmyk Darien, bardziej znany jako Przesmyk Panamski (Darien Gap).

W Panamie. Coxon i jego załoga zaatakowali i ostatecznie zdobyli hiszpańską flotę złożoną z wielu okrętów wojennych.
Wydarzenie to było jednym z najbardziej niezwykłych osiągnięć w historii Bukanierów.

Co najmniej jeden ze statków zdobytych przez Coxona został później odbity przez hiszpańskich korsarzy dowodzonych przez Juana Corso

Gorące spory

Dokonawszy obu tych wyczynów, Coxon pokłócił się z innymi kapitanami Bukanierów, w wyniku czego poruszali się różnymi drogami.
Coxon, używając tylko indiańskiego czółna, udał się na wybrzeże Pacyfiku i wraz ze swoją siedemdziesięcioosobową załogą ukradł dwa slupy.
Następnie Coxon wrócił ze swoją załogą na Jamajkę jako legendarny pirat.

Przebranie

Po skradzeniu Listów kaperskich, które zostały zapieczętowane dla Roberta Clarke'a, Coxon nadal popełniał akty piractwa, czasami pod tym przebraniem.

Coxon został złapany i sądzony kilka razy, ale zawsze jakoś udawało mu się uciec z szubienicy.

Korsarstwo

W 1682 roku Coxon został łowcą piratów, wysłanym przez gubernatora Angielskiej Kolonii Jamajki w celu sprowadzenia francuskiego pirata Jeana Hamlina po awarii dwóch statków Royal Navy; Coxonowi również się nie powiodło.

W 1682 roku Coxon otrzymał Bahamską komisję zezwalającą na przechwytywanie hiszpańskich statków.
W październiku Coxon został zatrudniony przez gubernatora Jamajki Thomasa Lyncha .
Lynch poinformował, że Coxon stłumił próbę buntu.

W listopadzie 1683 Coxon powrócił do piractwa; jednak na początku 1684 roku otrzymał zlecenie polowania na piratów i Indian od gubernatora  Kolonii Wysp Leewards
W styczniu 1686 r. władze kolonialne na Jamajce aresztowały Coxona, który następnie uciekł.

Coxon później otrzymał ułaskawienie, po poddaniu się władzom Jamajki we wrześniu 1688.

Zniknięcie

Do tej pory nikt nie jest pewien, co stało się z Johnem Coxonem lub jego statkiem, ale kilka relacji, w tym relacje jego załogi, podaje, że jego statek ważył około osiemdziesięciu ton i był wyposażony w osiem dział.