Znani Piraci i Korsarze na przestrzeni dziejów

Basil Ringrose

Basil Ringrose (około 1653-1683) był angielskim Bukanierem, nawigatorem, geografem i pisarzem.

Wczesne życie

Ringrose został ochrzczony w St. Martin in the Field w 1653 roku

Kariera

Pierwsza podróż

Ringrose przekroczył Przesmyk Darien (Przesmyk Panamski, tzw. Darien Gap) w 1680 roku z grupą piratów.

Było to tzw. w literaturze "Pacific Adventure"

Podczas tej podróży stworzył obszerne mapy wysp, sondowania, wyczerpujące instrukcje nawigacyjne i symbole do oznaczania skał i płytkiej wody.
Biegle władał łaciną i francuskim, szybko nauczył się hiszpańskiego, aby pełnić funkcję tłumacza.

Kapitan Bartholomew Sharp, Lionel Wafer, John Coxon, Edmund Cooke, William Dick, William Dampier i Jean Bernanos byli także członkami załogi.

Podczas wyprawy zdobyli galeon Nuestra Senora del Rosario przewożący 60 000 sztuk ośmiu (piece of eight, Spanish Dollar) przeznaczonych na żołd żołnierzy Panamy, ale przede wszystkim Sharp, skonfiskował hiszpańską książkę z mapami.
W 1682 roku urzędnicy brytyjskiego rządu potajemnie zlecili Williamowi Hackowi przetłumaczenie i reprodukcję księgi map skradzionej przez Bartłomieja Sharpa. Hacke przygotował skomplikowany egzemplarz prezentacyjny dla króla Karola II. Król Karol udzielił Bartholomewowi Sharpowi, Johnowi Coxowi i Williamowi Dickowi pełnego ułaskawienia za ich zbrodnie z powodu braku dowodów.
Historycy uważają, że ułaskawień udzielono ze względu na wartość skradzionej księgi dla brytyjskich marynarzy oraz ze względu na imponujący egzemplarz prezentacyjny, który William Hacke stworzył dla króla.

William Hacke stworzył wiele kopii rękopiśmiennych map wybrzeży Ameryki Południowej.
Wiele z nich zaczerpnięto z księgi map skradzionej przez Bartłomieja Sharpa. Atlasy stworzone przez Hacke'a były znane jako Waggoners z Morza Południowego.

Dampier wspomina Ringrose jako ucznia plantatora na Jamajce.

Pod koniec rejsu Ringrose i kilku członków załogi zabrali mapy i wykresy do Dartmouth, aby je sprzedać.

[Bartholomew Sharp napisał własną relację oraz opracował w porozumieniu z Basilem Ringrosem szczegółowy atlas przeznaczony dla Admiralicji.
Były to mapy i wykresy, które stały się "Atlasem korsarza" Williama Hacha, znanego kartografa ówczesnego Londynu. (zobacz publikację Uniwersytetu Kalifornijskiego: Buccaneer's Atlas)]

Druga podróż

W październiku 1683 roku Ringrose popłynął Cygnetem z Kapitanem Charlesem Swanem jako Supercargo.

Damper pisze:
"Nie miał pomysłu na tę podróż, ale musiał się w nią zaangażować, bo inaczej umrze z głodu".

19 lutego 1686 roku Swan i jego ludzie wylądowali u ujścia Rio Grande de Santiago w Meksyku, naprzeciw wysp Tres Marías, w poszukiwaniu zaopatrzenia.
Na meksykańskim wybrzeżu w Santa Pecaque (Sentispac wioska w Stanie Nayarit, niedaleku ujścia niewielkiej rzeki Rio Grande de Santiago w Meksyku) załoga splądrowała wioskę.
Kapitan Charles Swan wysłał z powrotem do kotwicowiska 54 ludzi z obciążonymi końmi, wśród nich Ringrose.
Zostali napadnięci przez hiszpańskich żołnierzy i zmasakrowani.

Dziennik Ringrose'a zawiera relację z początku tej podróży.
Znajduje się obecnie w Narodowym Muzeum Morskim w Greenwich w Anglii.

Jego mapy i wykresy stały się "Atlasem korsarza" Williama Hacka, znanego kartografa ówczesnego Londynu.

Referencje

1. Waggonier z Morza Południowego str.
2. Skocz do: ^Laughton , John Knox (1896). "Ringrose, Basil" . w Lee, Sidney (red.). Słownik Biografii Narodowej. Tom. 48. Londyn: Smith, Elder & Co.
3. Bibliografia
4. Skocz do: Preston, Diana i Michael. Pirat o wyrafinowanym umyśle, 1952. P. 60
5. Preston, Diana (26 maja 2009). Pirat o wykwintnym umyśle: odkrywca, przyrodnik i korsarz: życie Williama Dampiera. Wydawnictwo Bloomsbury. P. 60. ISBN 978-0-8027-1813-6
6. Bibliografia: Plądrowanie imperium: piractwo w obu Amerykach 1500-1750. Ja Sharpe. P. 142.ISBN 978-0-7656-3083-4
7. Bibliografia: Alexandre Olivier Exquemelin; Basil Ringrose (1893). Korsarze Ameryki. S. Sonnenschein & Company.s. 28-.
8. Cordingly, David (1996). Piraci: Terror na pełnym morzu, od Karaibów po Morze Południowochińskie pubie Turnera. P. 73. ISBN978-1-57036-285-9
9. Jennifer Speake, wyd. (12 maja 2014). Literatura podróżnicza i eksploracyjna: encyklopedia. Routledge. s. 138-. ISBN 978-1-135-45663-4
10. Ringrose, Basil; Howse, Derek (1992). Atlas korsarza: Wagoner na Morzu Południowym Basila Ringrose'a: Atlas morski i wskazówki żeglarskie wybrzeża Pacyfiku w obu Amerykach, 1682, Prasa Uniwersytetu Kalifornijskiego. ISBN 978-0-520-05410-3

--------------------------------------------------------------------
Z wikipedii francuskiej

Angielski lekarz na pokładach pirackich statków, Basil Ringrose (1653-1686), napisał księgę okrętową, której relacje z podróży stanowią interesujące źródło życia korsarzy, które uzupełniają relacje Williama Dampiera, Lionela Wafera i Raveneau de Lussana, w szczególności na temat Rendez-vous de l'île d'Or , które pozwoliło mu co roku przekraczać   Przesmyk Panamski w latach 1680-1688 z Johnem Coxonem przy pomocy Indian Kuna.

Basil Ringrose towarzyszył od 1680 do 1682 roku przywódcy piratów Bartholomew Sharpowi i Jeanowi Bernanos jako członkowi wypraw w podjętych przez niego w tym samym czasie najazdach na wybrzeże Pacyfiku i jest autorem opublikowanej w 1684 roku Relacji z niebezpiecznej podróży i odważnych ataków kapitana Bartholomew Sharpa i innych.

Basil Ringrose był jedną z 50 ofiar masakry dokonanej przez Hiszpanów na darmozjadach w Luty 1686 u wybrzeży Meksyku.

Jego książka, zwana także "The South Seas Wagoner", zostanie dodana jako czwarta część jednego ze wznowień książki Alexandre-Oliviera Exquemelina, "Buccaneers of America; Historia poszukiwaczy przygód,....) opublikowanej w 1678 roku. Wznowienie zostało odkryte ponownie w XIX wieku

Powiązane artykuły

• Piraci z Panamy
• Dziennik podróży na Morze Południowe z obstrukcjami Ameryki w roku 1684 i latach następnych (autor: Raveneau de Lussan)

Linki zewnętrzne

• Uwaga w słowniku ogólnym lub encyklopedii:
  • Oksfordzki słownik biografii  narodowej
• Historia obstrukcji, Johann Wilhelm von Archenholz [archiwum]
• Historia podróży Philipa Edwardsa
• Na Spanish Main- John Masefield

Ze strony:

https://www.marshallrarebooks.com/all-books/all-books/
a-new-map-of-ye-isthmus-of-darien-in-america-the-bay-of-panama-
the-gulph-of-vallona-or-st-michael-with-its-islands-and-countries-adjacent-
and-a-draft-of-the-golden-and-adjacent-islands-with-par/

Jedną ze stałych cech komercyjnych projektów kolonialnych była propaganda. To nie był wyjątek. Manuskrypt został przygotowany przez Williama Hacke (fl.1680-1710), twórcę wykresów szkoły Tamizy. Doskonale nadawał się do tego zadania, ponieważ dogłębnie przestudiował hiszpańskiego Derrotero (rutter) zdobytego przez kapitana Bartłomieja Sharpe'a w 1681 roku. Był to niezwykły zbiór hiszpańskich rękopisów pochodzących z wód hiszpańskiej Ameryki. Hacke stworzył kilka wspaniałych kopii rękopisów, które przetrwały do ??dziś. Sam był kiedyś piratem. Dedykowana Lordowi Sommersowi, który najprawdopodobniej był inwestorem, zawierała rękopisową mapę, według której narysowano górną wydrukowaną mapę. Został sprzedany w ramach wyprzedaży Arthura A. Houghtona w Christies 13 czerwca 1979 r., nr 244. Wyraźną częścią propagandy kolonii było zabranie tej mapy rękopisu i rozpowszechnienie wersji drukowanej. W tym celu skorzystano z usług odnoszącego sukcesy wydawcy Roberta Mordena. Do produkcji płyt zwrócił się do grawera Hermana Molla. Mapa oddaje sprawiedliwość geograficzną, ponieważ wydaje się, że jest to doskonale chroniony port przez fort i pierścień wysp. Zapewnienie naturalnego portu, w którym wiele statków mogłoby bezpiecznie zakotwiczyć. Pobliska legenda głosi: "Tutaj wylądowali angielscy korsarze, maszerując lądem na Pacyfik". Nawet tubylcy byli chwaleni: "Oto wy, Hindusi, przybyliście do nas i byli bardzo mili, pomagając nam w zaopatrzeniu".

Jak można było się spodziewać, kolonia nie trwała długo. Choroby i ataki hiszpańskich galeonów zebrały swoje żniwo. Konsekwencje były ogromne. W ciągu 9 miesięcy pozostali koloniści wrócili do domu. Miało to na celu ożywienie borykającej się z trudnościami gospodarki, a skończyło się na czymś zupełnie odwrotnym. Nie tylko doprowadziło to do bankructwa narodu, ale zmusiło Szkocję do podpisania Aktu Unii w 1707 r., tworząc Wielką Brytanię. To była gorzka pigułka do przełknięcia. Ustawa ta została wymyślona przez nie mniej niż Patersona, gubernatora Banku Anglii, który zgodził się, że Bank umorzy szkockie zobowiązania z programu.

Nowa mapa Przesmyku Darien w Ameryce, Zatoki Panamskiej, Zatoki Vallońskiej czy Św. Michała
wraz z przyległymi wyspami i krajami. [i] Szkic Złotych i sąsiednich Wysp z częścią Przesmyku Darien.
WILLIAM HACKE I ROBERT MORDEN
Londyn (1699). 1721 (605 x 490 mm.), dwa arkusze połączone, bardzo ładny współczesny kolor.
(Kliknij aby powiększyć)

Późniejsze wydanie Johna Senexa (1721) bardzo rzadkiej mapy rejestrującej krytyczny etap w historii Szkocji i Wielkiej Brytanii. Z dwóch map na arkuszu, górna przedstawia w dużej skali lokalizację nieszczęsnej szkockiej kolonii Nowy Edynburg, dolna przedstawia większy obszar regionu w odniesieniu do Przesmyku Darien lub Panamy. W 1698 roku ówczesny szkocki gubernator i założyciel Banku Anglii, William Paterson, zaproponował Szkotom plan kolonizacji strategicznego położenia Panamy. Liczono, że pomoże to w kłopotach gospodarczych Szkocji. Kompania Szkocji powstała na wzór angielskich odpowiedników na południe od granicy. Projekt wzbudził tak duże zainteresowanie, że zebrano w pełni jedną trzecią produktu narodowego brutto Szkocji. Strategiczne korzyści handlowe regionu były oczywiste dla wszystkich; niestety nie docenili niegościnności tego regionu. W listopadzie 1698 roku do Darien przybyły trzy statki z 1200 kolonistami i rozpoczęły budowę Nowego Edynburga, jak go nazwano. Region został przemianowany na Nową Kaledonię.

Powiększenie fragmentu, położeniem "Złotej Wyspy"
(Kliknij aby powiększyć)

Źródło:

"Los Britanicos estan Ilegando: Brytyjscy intruzi na "Morzu Hiszpańskim" i zapis kartograficzny", w "The Map Forum" nr. 11 s. 42-8; Kapp, The Early Maps of Panama, s. 27 ilustrujący na rycinie V drugi stan.