Duński trójmasztowiec i hiszpański Pink (po prawej), autor: Antoine Roux

Na Oceanie Atlantyckim do określenia każdego małego statku z wąską rufą używano słowa różowy, wywodzącego się od holenderskiego słowa pincke oznaczającego ściśnięty. Miały dużą ładowność i były generalnie ożaglowane kwadratowo . Ich płaskie dno (i wynikające z tego małe zanurzenie) czyniło je bardziej przydatnymi na płytkich wodach niż statki niektórych podobnych klas. Używano ich najczęściej do misji krótkiego zasięgu na chronionych kanałach , zarówno jako statki handlowe , jak i okręty wojenne . Wiele z nich służyło w angielskiej marynarce wojennej w drugiej połowie XVII wieku. W latach trzydziestych XVIII wieku róż używano podczas podróży przez Atlantyk, aby sprowadzić imigrantów z Palatynatu do Ameryki. ^[2]

Ten model statku był często używany na Morzu Śródziemnym, ponieważ można było nim pływać po płytkich wodach i przez rafy koralowe. Można nim także manewrować w górę rzek i strumieni. Róże były dość szybkie i elastyczne.

W dokumentach państwowych Karola II z dnia 1 lutego 1672 r . znajduje się wzmianka o "różowym" w sensie morskim, a pamiętnikarz Samuel Pepys powiadomił o wystawieniu na sprzedaż: "Płk Bullen Reymes do Samuela Pepesa (Pepys) . Oferta sprzedaży różowy, teraz w Weymouth , który może zostać przywieziony do Portsmouth i zbadany przez komisarza Tippettsa lub przez kogokolwiek innego, albo też pozwolić jej na miesiąc, jeśli jej nie kupią. [SP Dom., Car. II. 322, nr 88.]