Piraci i Korsarze na Oceanie Indyjskim

Porównaj także: Charles Grey -
PIRATES OF THE EASTERN SEAS (1618-1723)
[Piraci ze wschodnich mórz (1618-1723)]
(tłumaczenie Google, ze strony angielskiej:
http://www.sabrizain.org/malaya/library/documents/
1D30004CA384A81381DD3C8F45CAE3B216713B01.html)

Patrz oryginał angielski w .txt: easternseaspirates.txt

Rozdziały:  | 1-3 | 4-6 | 7-9 | 10-12 | 13-15 | 16-18 |

Zobacz też artykuł w części głównej : Piraci Starożytnych Indii, Zatoka Arabska i Ocean Indyjski, oraz Nowożytni Piraci Oceanu Indyjskiego

Historia żeglugi, a zatem i towarzyszącego im Piractwa na Szlakach handlowych wiodących do Indii jest równie stara, jak na Starożytnym Morzu Śródzíemnym.

Być może jest ona nawet starsza w tym rejonie, ponieważ wiadomo, że już przed pięcioma tysiącami lat pływały tam pełnomorskie jednostki Sumerów i Akadyjczyków. W miarę upływu czasu przedstawiciele coraz to nowych, czasami bardzo odległych narodów pojawiali się na tych wodach.
Od połowy I tysiąclecia pne. akweny te znane były już Grekom, a póżniej także Rzymianom, którzy prowadzili ożywiony handel z Indiami.

W średniowieczu mało kto poza specjalistami orientuje się, że historia ogromnego, arabskiego imperium przez wieki rozgrywała się na morzach i oceanach.
Szlaki te opanowali przedsiębioczy kupcy arabscy.Są w niej autentyczne opowieści o podbojach, portach, skarbach i piratach, przy których słynny kapitan Morgan, Tom Avery, O'Connor "Trupia Główka" czy Drake - byli niewinnymi barankami.
Na tym szlaku sławy, krwi i złota, ciągnącym się od Basry do portów Chin przez lndie, Cejlon i setki wysp, powiewały zielone bandery kupieckich statków arabskich, słychać było świst strzał i szczęk szabel, złoto przechodziło z rąk do rąk, a życie ludzkie nie miało żadnej wartości.
Wystarczy pryponieć sobie barwne "Opowieści z Księgi Tysiąca i jednejj nocy", czy rozbudowane wątki Podróży Sindbada Żeglarza.

Czasy nowożytne, to epoka "rozpychania się" na tym akwenie Eurpejczyków, kupców, żeglarzy, odkrywców oraz Piratów i Korsarzy.
Wraz z rozwojem Piractwa na Morzu Karaibskim w okresie tzw. Złotego Wieku Piractwa, Ocean Indyjski był również niegdyś istotnym siedliskiem Piractwa morskiego.
Działalność ta skupiała się następnie na południowo-zachodniej części obszaru, to znaczy wokół Madagaskaru, Wysp Mascarenes i Seszeli, na których zakładano Pirackie Bazy, z których wyruszano na rozbójnicze wyprawy na północ w kierunku Indii Wschodnich, Morza Arabskiego oraz Regionu Zatoki Perskiej i Morza Czerwonego.

Dziś przesunął się w kierunku południowego Jemenu i Cieśniny Malakka, co można wytłumaczyć utworzeniem nowych morskich Szlaków handlowych w następstwie przekopu Kanału Sueskiego.

Historia Nowożytnego Piractwa na Oceanie Indyjskim

Cmentarz dawnych piratów na Île Sainte-Marie (Wyspa św. Marii) (Madagaskar)

Rozwój piractwa na Oceanie Indyjskim wynika w dużej mierze z nasilenia represji wobec Karaibskich piratów (tzw. Filibustierów (Obstruktorów) realizowanego przez brytyjską marynarkę wojenną, która zarzucała im stwarzanie zagrożenia dla żeglugi

Wypędzeni z Karaibów Freres la Côte (Bracia Wybrzeża) przybyli następnie w poszukiwaniu nowych baz na Oceanie Indyjskim w ramach tzw. "Pirate Round". (to jest pirackiego okrążenia, gdy zdobyte tam łupy przewozili i sprzedawali w Indiach Zachodnich i Ameryce pólnocnej i powracali po nowe)

W regionie jest jednak znacznie mniej wysp, a handel w mniejszym stopniu koncentruje się na jednym szlaku, czasami przebiegającym przez Kanał Mozambicki, a czasami wzdłuż wschodniego wybrzeża Madagaskaru.
Na tych szlakach zasadzali się właśnie Piraci.

Szczególnie ważne bazy piratów na Madagaskarze obejmowały Wyspę St. Mary's (Świętej Marii, często nazywaną francuską nazwą Île Sainte-Marie) i Zatokę Ranter Bay (Antongila_Bay), obie po północno-wschodniej stronie wyspy.
Piraci wykorzystali również pobliskie Wyspy Komorów, przygotowując się do ostatniego etapu rejsu w ramach "Pirate Round".

Madagaskar to była idealna pozycja do przechwytywania i rabowania statków Imperium Mogołów, zwłaszcza lukratywnego ruchu między Suratem a Mekką, przewożącego muzułmańskich podróżników na pielgrzymkę hadżdż.

Zatoka Ranter Bay na Madagaskarze była to zarówno Baza piratów jak i centrum Handlu niewolnikami w południowo-zachodniej części Oceanu Indyjskiego (Zachodnie wybrzeże Afryki) aż do połowy XVIII wieku kiedy to podaż niewolników zaczęła się wyczerpywać.

Od tego czasu, według pisarza Daniela Defoe, który był wówczas znawcą piractwa, piraci utworzyli na Wielkiej Wyspie republikę i nadali jej nazwę Libertalia

Najbardziej znani piraci i korsarze, którzy osiedlili się na Oceanie Indyjskim

• William Kidd (1645-1701)
• John Bowen (1670-1705)
• Edward England (1685-1720)
• John Taylor (1690-1723)
• Olivier Levasseur znany jako "La Buse" (1695-1730)
• Robert Surcouf (1773-1827)

Zobacz także

Powiązane artykuły

• Wyspa Forbansa
• Wyspa Sainte-Marie
• Bitwa pod Anjouan (1728)
• Kryptogram La Buse
• Skarb La Buse
• Piractwo na Karaibach
• Lista piratów
• Lista fikcyjnych piratów

Bibliografia

• Mikhail W. Ramseier, Czarny żagiel, poszukiwacze przygód z Karaibów i Oceanu Indyjskiego, Éditions Favre, 2006.
• Didier Lauglaney, Handel niewolnikami i statki niewolnicze, L'Harmattan, 2003.
• Jacques Nougier, Antar piracki (południowy Ocean Indyjski), esej dokumentalny , L'Harmattan, 2003.
• Nathalie Fontaine, Piraci, korsarze i bandyci na Oceanie Indyjskim: wpływ epizodu z historii regionu na obecną mentalność, Uniwersytet Reunion, 2001, 99 s. (rozprawa DEA z zakresu literatury i nauk społecznych).
• Charles-Mézence Briseul i Emmanuel Mezino, Piraci z Oceanu Indyjskiego. Dwa stulecia piractwa na Reunion i Madagaskarze , antologia, Éditions Feuille Songe, 2017.
• Daniel Vaxelaire, Buntownicy wolności, powieść, wyd. Febus, 2001.
• Jean Soulat, Y. Von Arnim, Marszałek 1702. Historia i archeologia statku pirackiego zatopionego na Mauritiusie, Biblioteka Archeologiczna, 2022, 114 s.