Wybrzeże niewolnicze w Afryce Zachodniej
(Zobacz też: Holenderskie wybrzeże niewolnicze)

Wybrzeże Niewolnicze to historyczna nazwa używana wcześniej dla tej części wybrzeża Afryki Zachodniej wzdłuż Zatoki Beninu, która znajduje się między Rzeką Volta a Laguną Lagos

Mapa z 1729 roku przedstawiająca Wybrzeże Niewolników
(Kliknij aby powiększyć)

Nazwa pochodzi od historii regionu jako głównego źródła ludności afrykańskiej sprzedawanej w niewolę podczas atlantyckiego Handlu niewolnikami (Zobacz też: Atlantycki handel niewolnikami) od początku XVI do końca XIX wieku.

Inne pobliskie regiony przybrzeżne, znane historycznie z ich głównego eksportu kolonialnego, to Złote Wybrzeże (rejon), Wybrzeże Kości Słoniowej (lub Wybrzeże Nawietrzne) i Wybrzeże Pieprzowe (lub Wybrzeże Zbożowe).

Wybrzeże niewolnicze jest nadal zaznaczone na tym c. Mapa z 1914 r. autorstwa Johna Bartholomew & Co. z Edynburga.
(Kliknij aby powiększyć)

Przegląd

Zobacz też: Handel trójstronny

Źródła europejskie zaczęły dokumentować rozwój handlu w regionie "Wybrzeża niewolnicze" i jego integrację z Atlantyckim handlem niewolnikami  około 1670 r.

Transatlantycki handel niewolnikami doprowadził do powstania "atlantyckiej społeczności" Afrykanów i Europejczyków w XVII wieku , XVIII i XIX wieku.
Około dwunastu milionów zniewolonych Afrykanów zostało zakupionych przez europejskich handlarzy niewolników od kupców afrykańskich w okresie transatlantyckiego handlu niewolnikami.
Zniewoleni Afrykanie zostali przetransportowani do obu Ameryk, aby pracować na plantacjach tzw. upraw pieniężnych w europejskich koloniach

Porty, które eksportowały tych zniewolonych ludzi z Afryki, to Ouidah, Lagos, Aného (Małe Popo), Grand-Popo, Agoué, Jakin, Porto-Novo i Badagry.
W tych Portach niewolniczych handlowano Niewolnikami dostarczanymi przez afrykańskie społeczności, plemiona i królestwa, w tym Alladah i Ouidah, które później zostały przejęte przez Królestwo Dahomeju.

Główne regiony handlu niewolnikami w Afryce, XV - XIX wiek

Współcześni historycy szacują, że w ramach Handlu trójstronnego wywieziono z tego regionu od dwóch do trzech milionów ludzi i wymieniono je na towary takie jak alkohol i tytoń z obu Ameryk oraz tekstylia z Europy.

Historycy zauważyli, że chociaż oficjalne źródła podają, że dwanaście milionów niewolników z Afryki zostało przetransportowanych do Ameryki z Afryki, rzeczywista liczba niewolników zakupionych przez europejskich handlarzy niewolników była znacznie wyższa.
Oprócz innych form handlu, ta złożona wymiana sprzyjała również wymianie kulturowej między tymi trzema regionami, obejmującej religie, style architektoniczne, języki i wiedzę.
Oprócz zniewolonych ludzi wolni ludzie korzystali z tras wymiany, aby podróżować do nowych miejsc, a zarówno niewolnicy, jak i wolni podróżnicy pomagali łączyć kultury europejskie i afrykańskie.

Po zniesieniu instytucji niewolnictwa przez kolejne rządy europejskie, transatlantycki handel niewolnikami trwał przez pewien czas, a niezależni handlarze działali z naruszeniem prawa ich krajów.

Wybrzeże było również nazywane "grobem Białego człowieka" ze względu na masową liczbę zgonów z powodu chorób, takich jak żółta febra, malaria, wyczerpanie cieplne i wiele chorób żołądkowo-jelitowych .
W 1841 roku 80% brytyjskich marynarzy służących w wyprawach wojskowych na Rzece Niger było zarażonych gorączką.
W latach 1844-1854 20 z 74 francuskich misjonarzy w Senegalu zmarło na miejscowe choroby, a 19 kolejnych zmarło wkrótce po powrocie do Francji.
Małżeństwa mieszane zostały udokumentowane w portach takich jak Ouidah, gdzie na stałe stacjonowali Europejczycy.
Komunikacja była dość rozległa we wszystkich trzech obszarach handlu, do tego stopnia, że można było śledzić nawet pojedynczych niewolników.

Liczba ofiar ludzkich

Transatlantycki handel niewolnikami spowodował ogromne i nieznane ofiary śmiertelne wśród afrykańskich jeńców zarówno w obu Amerykach, jak i poza nimi.
Szacuje się, że podczas transportu do Nowego Świata zginęło ponad milion ludzi. Więcej zmarło wkrótce po ich przybyciu.
Liczba istnień ludzkich utraconych podczas pozyskiwania niewolników pozostaje tajemnicą, ale może być równa lub przewyższać liczbę osób, które przeżyły zniewolenie.

Dziki charakter handlu doprowadził do zniszczenia jednostek i kultur.
Historyk Ana Lucia Araujo zauważyła, że proces zniewolenia nie zakończył się wraz z przybyciem na wybrzeża zachodniej półkuli; na różne ścieżki, którymi podążały jednostki i grupy, które padły ofiarą transatlantyckiego handlu niewolnikami, miały wpływ różne czynniki - w tym region zejścia na ląd, możliwość sprzedaży na rynku, rodzaj wykonywanej pracy, płeć, wiek, religia i język.

Patrick Manning szacuje, że około 12 milionów zniewolonych ludzi padło ofiarą handlu atlantyckiego między XVI a XIX wiekiem, ale około 1,5 miliona ludzi zginęło na pokładach statków.

Do obu Ameryk przybyło około 10,5 miliona niewolników.
Oprócz zniewolonych ludzi, którzy zginęli w Środkowym Przejściu, więcej Afrykanów prawdopodobnie zginęło podczas Napadów na niewolników w Afryce i przymusowych marszów do portów.
Manning szacuje, że po schwytaniu w Afryce zmarło 4 miliony ludzi, a znacznie więcej zmarło młodo.

Szacunki Manninga obejmują 12 milionów osób, które pierwotnie były przeznaczone na Atlantyk, a także 6 milionów ludzi przeznaczonych na azjatyckie targi niewolników i 8 milionów ludzi przeznaczonych na rynki afrykańskie.
Spośród niewolników wysłanych do obu Ameryk największa część trafiła do Brazylii i na Karaiby.

Zobacz też

• Wybrzeże Pieprzowe (lub też jako Wybrzeże Zbożowe)
• Wybrzeże Kości Słoniowej
• Złote Wybrzeże (rejon)
• Gwinea (rejon)
• Wybrzeże Nawietrzne

  * * *

  Poniższa tabela podsumowuje różne punkty wejścia niewolników, czyli tzw. Porty niewolnicze, na pokład Statków niewolniczych na wybrzeżach Afryki, a także szacunkową liczbę niewolników.

  Ranga	Strefa wejścia na pokład	Liczba niewolników	Odsetek
  1	Wybrzeże Loango i Wybrzeże Angoli	5 694 574	45,48
  2	Zatoka Beninu (wchodziła w skład Wybrzeża Niewolniczego)	1 999 060	15,97
  3	Zatoka Biafra (i inne wyspy Zatoki Gwinejskiej)	1 594 560	12.73
  4	Region Złotego Wybrzeże (obecna Ghana)	1 209 321	9,66
  5	Senegambia (obecny Senegal i Gambia)	755 713	6.04
  6	Wschodnie wybrzeże Afryki i Wyspy Oceanu Indyjskiego	542 668	4.33
  7	Wybrzeże Pieprzowe (dzisiejsze Sierra Leone oraz Liberia)	388 771	3.10
  8	Wybrzeże Kości Słoniowej	336 868	2,69
  -	Całkowity	12 521 300	100,00

Zaangażowane miasta i porty Oceanu Indyjskiego w handel niewolnikami